Τσουρέκι Πασχαλινό έθιμο ή Λαμπροκουλούρα

Τσουρέκι Πασχαλινό έθιμο ή Λαμπροκουλούρα

Λαμπροκουλούρα είναι το πασχαλινό ψωμί ή το τσουρέκι, σε διάφορα σχήματα, με ένα  κόκκινο αυγά ή παραπάνω στο πάνω μέρος τους. Το ψωμί παρασκευάζεται με προζύμι. Το τσουρέκι με αλεύρι, γάλα, αβγά, βούτυρο, ζάχαρη και αρωματικές ουσίες. Συχνά επαλείφεται με φυτικό κρόκο, διαλυμένο μέσα στο περιεχόμενο αβγού.

Η Λαμπροκουλούρα επιβίωσε παλαιότατου εθίμου. Έγινε στοιχείο της χριστιανικής παράδοσης και συνδέθηκε με τη γιορτή του Πάσχα. Όπως και τα κόκκινα αβγά, η λαμπροκουλούρα δεν λείπει από κανένα πασχαλινό τραπέζι. Το έθιμο αυτό το συναντάμε σε όλο τον ελληνικό χώρο.

Τη Μεγάλη Πέμπτη ή το Μεγάλο Σάββατο σε κάποιες περιοχές, οι νοικοκυρές πλάθουν και ψήνουν με ξεχωριστή φροντίδα τις λαμπροκουλούρες. Για το δικό τους σπίτι, άλλα και για να τις στείλουν ως δώρο σε συγγενείς τους.

Η Λαμπροκουλούρα μαζί με την πασχαλινή λαμπάδα και τα κόκκινα αβγά είναι ένα από τα καθιερωμένα δώρα, που οι νονοί προσφέρουν στους αναδεξιμιούς και τις αναδεξιμιές τους. Παλαιότερα, Λαμπροκουλούρα έστελναν και οι αρραβωνιαστικοί στις αρραβωνιαστικές τους το πρωινό του Μεγάλου Σαββάτου.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles

Πασχαλινό Τσουρέκι και Έθιμο

Το τσουρέκι είναι ένα αγαπημένο γλύκισμα που το τρώμε όλο το χρόνο. Το όνομα του προέρχεται από την τουρκική λέξη «corek», που δηλώνει οποιοδήποτε ψωμί είναι φτιαγμένο με ζύμη που περιέχει μαγιά.

Οι Τούρκοι φτιάχνουν τόσο γλυκά όσο και αλμυρά τσουρέκια σε διάφορα μεγέθη και σχήματα. Ειδικότερα οι κάτοικοι της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν, φτιάχνουν ένα στρογγυλό επίπεδο ψωμί πασπαλισμένο με σουσάμι που το ονομάζουν «churek».

Πιθανότατα η λέξη υιοθετήθηκε στα ελληνικά κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Οι ελληνικοί πληθυσμοί έφτιαξαν τη δική τους εκδοχή του γλυκού προσθέτοντας γάλα, βούτυρο και αβγά.

Στη χριστιανική παράδοση, το τσουρέκι συμβολίζει την ανάσταση του Χριστού. Το αλεύρι ζωντανεύει και μεταμορφώνεται σε ψωμί. Το ζύμωμα σε σχήμα πλεξούδας συμβολίζει την απομάκρυνση των κακών πνευμάτων.

Το σχήμα των Πασχαλινών ψωμιών ποικίλλει ανάλογα με τις τοπικές παραδόσεις. Το πιο γνωστό είναι φυσικά η πλεξούδα, με ή χωρίς κόκκινο αβγό. Οι πλεξούδες και οι κόμποι προέρχονται από τους ειδωλολατρικούς χρόνους ως σύμβολα για την απομάκρυνση των κακών πνευμάτων.

Πρωί-πρωί τη μεγάλη Πέμπτη, σε όλη την Ελλάδα, οι γυναίκες καταπιάνονται με το ζύμωμα. Ζυμώνουν με μυρωδικά τις κουλούρες της Λαμπρής και τις στολίζουν με λουρίδες από ζυμάρι και ξηρούς καρπούς. Ανάλογα με το σχήμα που τους έδιναν παλιότερα είχαν και διάφορα ονόματα. «Κοφίνια», «καλαθάκια», «δοξάρια», «αυγούλες», «κουτσούνες», «κουζουνάκια». Παρόμοιες κουλούρες έφτιαχναν και στα βυζαντινά χρόνια, τις «κολλυρίδες» και ήταν ειδικά ψωμιά για το Πάσχα, σε διάφορα σχήματα, που είχαν στο κέντρο ένα κόκκινο αυγό.

Πηγή: https://www.nanouris.gr

Τι αλεύρι χρησιμοποιούμε για το τσουρέκι μας?

Αλεύρι κατηγορίας Π, το λεγόμενο πολυτελείας ή δυνατό ή extra δυνατό για Τσουρέκι

Είναι το άλευρο εκείνο το οποίο προέρχεται από σιτάρια υψηλής ποιότητας, ενισχυμένα με γλουτένη ώστε να είναι πολύ δυνατό. Το αλεύρι αυτό για Τσουρέκι είναι αλεύρι από επιλεγμένα μαλακά σιτηρά, ιδανικά για την παραγωγή αρτοσκευασμάτων πολυτελείας. Οι ζύμες που δίνει το δυνατό αλεύρι ή extra δυνατό αλεύρι είναι πολύ ελαστικές και έτσι μπορούν και αφομοιώνουν τα υψηλά ποσοστά ζάχαρης και λιπαρών που έχουν οι αγαπημένες μας συνταγές. Πλούσιο σε φυτικές ίνες και πρωτεΐνες. Το κατάλληλο αλεύρι για ελαστική ζύμη & εύκολο πλάσιμο. Ιδανικό για τσουρέκια, γλυκά ψωμιά και κρουασάν. Πρωτεΐνη: 14%

Θα το βρείτε στα σούπερ μάρκετ που οι συσκευασίες του γράφουν αλεύρι για τσουρέκι ή σε χύμα αγορά από τον φούρνο της γειτονιάς σας!

Τσουρέκι υπέροχο Ειρήνης, το δικό μου τσουρέκι που προτείνω να το φτιάξετε. Στις γιορτές αλλά και κάθε μέρα. Αν δεν το πλέξουμε το κάνουμε στρόγγυλη βασιλόπιτα.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΕΔΩ…

Συμβουλή!

Μην στριμώχνετε πολλά τσουρέκια σε ένα ταψί! Καλύτερα να ψήνουμε κάθε τσουρέκι μόνο του για να έχει χώρο να φουσκώσει όπως πρέπει και να ψηθεί από όλες τις πλευρές. Επίσης να είναι χαλαρό το πλέξιμο του τσουρεκιού ώστε όταν θα φουσκώσει κι άλλο στον φούρνο να έχει περιθώριο να γίνει ομοιόμορφο γιατί αν είναι σφιχτά πλεγμένο θα σκάσει από επάνω και δεν θα φαίνεται πλέον η πλέξη του.

 

Πασχαλινά Εδέσματα ανά τον κόσμο

Μπορεί στην Ελλάδα γευστικά το Πάσχα να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το τσουρέκι, τα κουλουράκια, τη μαγειρίτσα, το αρνί και το κατσίκι, ωστόσο άλλες χώρες, έχουν τις δικές τους γευστικές προτιμήσεις αυτή την περίοδο και φτιάχνουν ξεχωριστά πασχαλινά φαγητά.

Pashka, Ρωσία

Από το Πασχαλινό τραπέζι των Ορθόδοξων της Ανατολικής Ευρώπης, όπως των Ρώσων, των Ουκρανών, των Λετονών και των Λιθουανών, δε λείπει ποτέ το Pascha (ή Pashka) το τυρένιο γλυκό σε σχήμα κώνου, που απλώνεται πάνω στο, επίσης παραδοσιακό, Kulich (τη δική τους εκδοχή του τσουρεκιού).

Το Pascha είναι το αναστάσιμο γλύκισμα (αφού έχει προηγηθεί η νηστεία της Σαρακοστής), που ετοιμάζεται τη Μεγάλη Εβδομάδα. Το Μεγάλο Σάββατο κάθε οικογένεια πηγαίνει το Pashka και το Kulich της στην εκκλησία για να ευλογηθούν.

Το Pascha παραδοσιακά φτιάχνεται με tvorog, του οποίου το λευκό χρώμα συμβολίζει την αγνότητα του Χριστού. Γίνεται μέσα σε ξύλινη φόρμα σε σχήμα πυραμίδας με κομμένη την κορυφή –που συμβολίζει την Εκκλησία. Διακοσμείται με θρησκευτικά σύμβολα όπως ο σταυρός, ή τα γράμματα του Κυριλλικού αλφαβήτου. Χ και Β (αρχικά γράμματα του Χριστός Ανέστη στα Ρωσικά) από το “Christos Voskres”, το οποίο σημαίνει «Ο Χριστός αναστήθηκε».

Το Kulich,

είναι ένα ρώσικο τσουρέκι σε σχήμα πυραμίδας στην αυθεντική του εκτέλεση περίτεχνα φτιαγμένο ώστε να μαρτυρά την καταγωγή. Παραδοσιακά ετοιμάζεται τη Μεγάλη Εβδομάδα, αγιάζεται στην εκκλησία την ημέρα του Πάσχα όπου και σερβίρεται στο τραπέζι. Η Βουλγαρία, η Γεωργία και η Ρωσία είναι μερικές μόνο από τις χώρες που θα δείτε να ψήνουν ένα Kulich το Πάσχα. Το kulich είναι κέικ το οποίο ψήνεται σε ψηλό φορμάκι και στολίζεται με λευκό γλάσο και πολύχρωμα λουλούδια ή άλλα στολίδια. Πολλοί συνηθίζουν να πηγαίνουν το κέικ αυτό σε παπά για να τους το ευλογήσει πριν την πασχαλινή λειτουργία.

Πασχαλινά Εδέσματα ανά τον κόσμο

Colomba di Pasqua, Ιταλία

 το ιταλικό πασχαλινό τραπέζι υπάρχει πάντα το ιταλικό πασχαλινό τσουρέκι (La Colomba Pasquale). Ανάγεται στις αρχές του 1900 και στο νομό της Lombardia.

Στο ζαχαροπλαστείο Motta για πρώτη φορά έφτιαξαν ένα τσουρέκι που είχε σχήμα περιστεριού (Colomba).

Αυτό συμβολίζει την ειρήνη σε όλον τον κόσμο και την ευχή για ένα καλύτερο μέλλον.

Mona de Pascua, Ισπανία

Την Κυριακή του Πάσχα, στην Ισπανία, κυρίως στην περιοχή της Καταλονίας, της Αραγονίας και της Βαλένθιας, οι νονοί, μετά την λειτουργία, προσφέρουν στα βαφτιστήρια τους τη Mona (λέξη που προέρχεται από τα αραβικά). Είναι, κατά κανόνα, ένα παραδοσιακό γλυκό, ένα είδος γλυκού ψωμιού (αλεύρι, μαγιά, γάλα, αυγό, βούτυρο, ζάχαρη) σαν το δικό μας τσουρέκι το οποίο διακοσμείται με αυγό ή αυγά βραστά, άλλοτε βαμμένα, άλλοτε σοκολατένια. Άλλη εκδοχή μπορεί να είναι μία τούρτα που τη στολίζουν με ‘φιγούρες’ που αρέσουν στα παιδιά και συνοδεύεται με ένα σοκολατένιο αυγό.

Το αυγό της “Mona” κατά το έθιμο το «τσουγκρίζουν» στο μέτωπο ενός άλλου φιλικού ατόμουΤο αυγό δηλώνει, στην χριστιανική θρησκεία, το τέλος της νηστείας και την Ανάσταση.

Hornazo, Ισπανία

Το Hornazo είναι μια ισπανική κρεατόπιτα που συναντάται κυρίως στις επαρχίες Salamanca και Ávila της Ισπανίας και φτιάχνεται με αλεύρι, μαγιά και στη γέμισή της έχει χοιρινό, πικάντικο λουκάνικο chorizo και βρασμένα, σφιχτά αβγά.

Rosquillas, Ισπανία

Παραδοσιακοί τηγανητοί λουκουμάδες για την ημέρα του Πάσχα στην Ισπανία.

Hot cross buns, Ηνωμένο Βασίλειο

Μικρό τσουρεκάκι με σταφίδες κι έναν σταυρό σχηματισμένο στην κορυφή του, το hot cross bun τρώγεται παραδοσιακά τη Μεγάλη Παρασκευή στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Καραϊβική, τη Νότια Αφρική, την Ινδία και τον Καναδά.

Τorta pascualina, Αργεντινή

Pascua είναι Ισπανικά για το Πάσχα, οπότε Tarta Pascualina σημαίνει «Πάσχα ξινό». Η αλμυρά πίτα είναι γεμάτη με ρικότα, βραστά αυγά, σπανάκι, αγκινάρες, και το μαϊντανό. Δεδομένου ότι είναι νηστίσιμα, είναι ένα κοινό πιάτο κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, και τα πολλά αυγά χρησιμοποιούνται για να συμβολίζει την ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Pinca, Ανατολική Ευρώπη

Τo pinca είναι ένα γλυκό ψωμί με ένα σταυρό στη μέση, το οποίο τρώνε συνήθως στη Σλοβενία και την Κροατία για να γιορτάσουν το τέλος της σαρακοστής. Πολύ πιθανό είναι να το συναντήσετε και σε κάποιες περιοχές της Ιταλίας.

Capirotada, Μεξικό

Παραδοσιακό μεξικάνικο φαγητό που τρώγεται συνήθως την περίοδο της Σαρακοστής. Είναι ένα από τα πιάτα που σερβίρεται τη Μεγάλη Παρασκευή.

Μια πουτίγκα ψωμιού με γέμιση με σταφίδες, κανέλα, γαρίφαλο, και τυρί, ενώ λέγεται πως τα συστατικά του αποτελούν ένα είδος υπενθύμισης των παθών του Χριστού. τα γαρίφαλα συμβολίζουν τα καρφιά στο σταυρό, τα στικ κανέλας τον σταυρό και το ψωμί το σώμα του Ιησού.

Σούπα chervil, Kerbelsuppe Γερμανία

Η Μεγάλη Πέμπτη στη Γερμανία έχει και μια άλλη ονομασία: Gründonnerstag ή αλλιώς “Green Thursday” και τότε είναι που οι Γερμανοί φτιάχνουν πράσινα φαγητά. Στο πλαίσιο αυτής της παράδοσης συναντάμε και την πράσινη σούπα chervil, η οποία είναι πολύ δημοφιλής. Μία Σούπα με πράσινα βότανα και μυρωδικά, κυριαρχεί το φρέσκο κρεμμυδάκι, ο άνηθος και ο μαιντανός.

Αρνίσιο μπούτι, Γαλλία

Οι Γάλλοι έχουν μια ιδιαίτερη συνταγή του Πάσχα για τομπούτι του αρνιού. Είναι γνωστή ως «le Gigot d’agneau Pascal.» Αν και το όνομα μπορεί να φαίνεται περίπλοκο, η συνταγή είναι πραγματικά αρκετά απλή. Το κρέας (αρνί είναι γνωστή ως θυσίας των ζώων) είναι καρυκευμένο με σκόρδο και βότανα όπως το δενδρολίβανο, και στη συνέχεια καβουρδίζονται.

Mämmi, Φινλανδία

Όσοι κάνουν Mämmi για το Πάσχα πρέπει να ξεκινήσετε αρκετές ημέρες την προετοιμασία πριν το Πάσχα. Πρέπει να αποθηκευθεί διατηρημένο με απλή ψύξη για τρεις έως τέσσερις ημέρες προτού σερβιριστεί . Το παραδοσιακό γλυκό γίνεται από το νερό, μελάσσα, ζυμωμένο σίκαλη, αλεύρι σίκαλης. Στη Σεβίλλης προσθέτουν ξύσμα πορτοκαλιού για το καρύκευμα. Συνήθως τρώγεται με κρύο γάλα ή κρέμα γάλακτος.

Λευκό Μπόρς, Πολωνία

Λευκό μπορς, που αναφέρεται επίσης ως Zurek, δεν γίνεται αποκλειστικά και μόνο το Πάσχα, αλλά είναι κοινό κατά τη διάρκεια των διακοπών. Κατασκευασμένο από ξινισμένο αλεύρι σίκαλης, λουκάνικο, και βραστά αυγά. Μία σούπα που είναι πλούσια και θρεπτική.

Fanesca, Ισημερινός

Fanesca είναι μία πλούσια σούπα που αποτελείται από μια ποικιλία λαχανικών και φασόλια καθώς και bacalao, ξηρό παστό μπακαλιάρο. Τα ακριβή συστατικά διαφέρουν από νοικοκυριό σε νοικοκυριό. Κοινά περιλαμβάνουν φάβα, σκουός,  καλαμπόκι,  ρύζι,  σκόρδο,  κρεμμύδια, μπιζέλια, και  γάλα.

Ψημένο ζαμπόν με ανανά, Αμερική

Πασχαλινό κρέας με γλυκιά κρούστα από μέλι και μαύρη ζάχαρη, φρούτα ή φέτες ανανά. Γιορτινό πιάτο Αμερικής ειδικά το Πάσχα.

Paçoca de amendoim, Βραζιλία

Γλυκό και αλμυρό μαζί, με σιμιγδάλι φτιαγμένο και φυστίκια. Ελαφρώς καραμελωμένο, ένα παραδοσιακό γλυκό Βραζιλίας.

Πολωνία, Babka wielkanocna

Παρά το γεγονός ότι το Babka έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα επιδόρπια όλο το χρόνο σε πολλές χώρες, το σπογγώδες κέικ με μαγιά παραδοσιακά σερβίρεται την Κυριακή του Πάσχα στην Πολωνία για πολλά χρόνια. Συνήθως, οι Babka είναι στρογγυλά και καλύπτονται με ένα γλυκό γλάσο.

Simnel Cake, Aγγλία

Χρονολογείται από αιώνες. Το κέικ simnel είναι ένα κέικ φρούτων που αρχικά τρώγεται την Κυριακή της Σαρακοστής σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Το κέικ ολοκληρώνεται με ένα στρώμα αμυγδαλόπαστας και 12 μπάλες αμυγδαλωτά, τα οποία αντιπροσωπεύουν τους 12 Αποστόλους.

Πηγή:http://www.kifisia-life.gr

Πηγή:https://www.clickatlife

Γερμανικό Πασχαλινό πιάτο

Γερμανικό πιάτο το Πάσχα. Άπαχο κρέας, ζαμπόν κατά προτίμηση ψημένο μέσα σε ζύμη ψωμιού.

Αυτά είναι τα κυριότερα Πασχαλινά Εδέσματα ανά τον κόσμο.

 

 

 

 

Σούβλισμα Αρνιού και έθιμο

Το έθιμο του σουβλίσματος του αρνιού, προέρχεται από το εβραϊκό Πάσχα και σχετίζεται με την έξοδο τους από την Αίγυπτο.
Πριν ξεκινήσουν για την μεγάλη έξοδο ο Θεός μέσω του Μωυσή, τους είπε να συγκεντρωθούν σε μικρές ομάδες.  Έπρεπε να θυσιάσουν όλες οι οικογένειες από ένα αρνί. Με το αίμα έπρεπε να βάψουν τους παραστάτες των θυρών των σπιτιών τους.
Να μην εξολοθρευτούν από τον άγγελο του Θεού που εκείνο το βράδυ θα έφερνε θανατικό στα πρωτότοκα κάθε οικογένειας που δεν θα είχε με αυτό το αίμα του αρνιού σημαδέψει την είσοδο του σπιτιού του.
Μετά βγήκαν περίπου ένα εκατομμύριο λαός από την Αίγυπτο με εντολή του ίδιου του Φαραώ. Εκείνο το βράδυ, της εξόδου, κάθε οικογένεια πρόσφερε ως θυσία στο Θεό ένα αρνί για τη σωτηρία όλου του λαού. Το έφαγαν, χωρίς να σπάσουν τα κόκαλά του, μαζί με άζυμο ψωμί και πικρά χόρτα. Με το αίμα του έβαψαν πόρτες τους.
Την έξοδό τους από την Αίγυπτο οι Ισραηλίτες τη γιορτάζουν κάθε χρόνο στις 14 του μήνα Νισάν (μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου).

Την ονομάζουν Πάσχα

πού σημαίνει πέρασμα, διάβαση, γιατί με τη διέλευση της Ερυθράς Θάλασσας πέρασαν από τη σκλαβιά της Αιγύπτου στην ελευθερία. Η γιορτή του Πάσχα (στα εβραϊκά Πεσάχ) είναι η μεγαλύτερη γιορτή των Εβραίων.  Διαρκεί μαζί με την Εβδομάδα των Αζύμων οκτώ μέρες.

Τι συμβολίζει το αρνί

O αμνός συμβολίζει τον Χριστό, διότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε παρομοιάσει τον Ιησού με τον αμνό θεού που θα πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου. Οι Εβραίοι ποιμένες ήταν αυτοί που έσφαζαν και προσέφεραν τα αρνιά ως θυσία στο Θεό για να τον τιμήσουν και να τον ευχαριστήσουν. Στη συνέχεια όμως οι Χριστιανοί καθιέρωσαν το Πάσχα ως δική τους εορτή.

Τι συμβολίζει το σούβλισμα

Οι πιστοί μοιράζονται το αρνί του Πάσχα που συμβολίζει τον Χριστό,o οποίος θυσιάστηκε για μας. Γιατί αρνί Αρνιά και κατσίκια υπήρχαν και υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα και ήταν εύκολη η λήψη κρέατος. Σε όλη την Ελλάδα, αρνί, κατσίκι και κοκορέτσι έχουν εκείνη την μέρα την τιμητική τους.

Κάθε γωνιά της Ελλάδας αυτή τη μέρα γιορτάζει με το δικό της τρόπο:

Σούβλισμα Αρνιού και έθιμο

Στη Λιβαδειά οι κάτοικοι στήνουν σε σειρά υπαίθριες σούβλες και συγκεντρώνονται γύρω τους πίνοντας και τρώγοντας για ώρες.

Στην Κύθνο σερβίρονται τα «αληφόνια», άγρια και πικρά ραδίκια αλλά και τα περίφημα «τσιμπητά» -μυζηθροπιτάκια με κανέλα και μέλι!

Στη Ρόδο, συνηθίζουν να σφάζουν στο σπίτι τους το αρνάκι τους και το λένε Πασκάτη ή Λαμπριώτη. Το γεμίζουν με χοντρό σιτάρι αλεσμένο στον μύλο και το ψήνουν στον φούρνο. Το έθιμο αυτό συνηθίζεται και στη Σάμο, την Ικαρία και τη Λέσβο.

Στην Κάρπαθο, το αρνί γίνεται στον φούρνο με ρύζι, πλιγούρι και εντόσθια.

Στην Άνδρο, τo αρνάκι λέγεται Λαμπριάτης και μαγειρεύεται στο φούρνο με λαχανικά και ρύζι.

Στη Σίφνο το αρνάκι ψήνεται στο «Μαστέλο», δηλαδή σε πήλινο δοχείο με άνηθο και κόκκινο κρασί.

Στη Νάξο συνηθίζεται το παραδοσιακό «Μπατούδο», δηλαδή κατσικάκι γεμιστό με εντόσθια, λαχανικά, ρύζι, αυγά και τυρί ψημένο στο φούρνο.

Σε Θεσσαλία, Ήπειρο, Μακεδονία, συνηθίζουν να γεμίζουν την μπόλια του αρνιού με εντόσθια και χορταρικά και να την ψήνουν στο φούρνο
Πηγή: https://www.tilestwra.com

Σούβλισμα Αρνιού και έθιμο

Απαραίτητα για ψήσιμο στη σούβλα

  • ψησταριά ή barbeque (κόστος από 40 Ευρώ, 80 ευρώ ή και πολύ περισσότερα για μόνιμη κατασκευή) ή πολύ λιγότερο αν το ψήσιμο γίνει στο χώμα
  • σούβλα
  • πηρούνα για να συγκρατεί τα μπούτια
  • διχάλες (δυο) για την πλάτη / μέση
  • μοτέρ για το γύρισμα
  • χερούλι με τις βίδες του για το γύρισμα χειροκίνητα (δε μένει από ρεύμα)
  • κατσαβίδι για τη στερέωση όλων των παραπάνω
  • σύρμα για το ράψιμο της κοιλιάς (κάνει και σπάγγος)
  • κόφτης ή ταναλιοκόφτης για το σύρμα
  • ψαλίδι
  • καλώδιο επέκτασης ρεύματος (μπαλαντέζα)
  • ταψιά μεταλλικά τρια τουλάχιστον
  • σεντόνι
  • σπάγγος
  • λεμόνι, ρίγανη ή ότι άλλο επιθυμεί κανείς (δενδρολιβανο, δάφνη ή και τίποτα να μη βάλεις νόστιμο γίνεται)
  • αλατι – πιπέρι
  • δοχείο για το αλατοπίπερο
  • λεκάνη για το νερό που χρειάζεται για τον έλεγχο της φωτιάς
  • παροχή νερού
  • άμμος για το σβήσιμο της φωτιάς
  • φαράσι μεταλλικό για τη φωτιά
  • λαβίδα μεταλλική για τη φωτιά
  • κοντάρι μακρύ για τη φωτιά ή φτυάρι
  • πλαστικά τραπεζομάντηλα
  • σκούπα – φαράσι αν βρίσκεστε σε χώρο που θα θέλει σκούπισμα μετά
  • χαρτί κουζίνας (2-3 ρολά τουλάχιστο)
  • χαρτόνια για χαλάκια αν ταυτόχρονα χρειάζεται πρόσβαση σε καθαρότερο χώρο

 

Ενέργειες για το ψήσιμο

  • Προμήθεια όλων των υπολοίπων από τον κατάλογο
  • αγορά αρνιού
  • αποθήκευση αρνιού (στο χασάπη – δε χωράει σε οικιακό ψυγείο που έχει και άλλα πράγματα μέσα)
  • πλύσιμο
  • αλατοπιπέρωμα
  • στερέωση στη σούβλα
  • ράψιμο της κοιλιάς
  • αποθήκευση όρθιο (χρειάζεται κάπου να στερεωθεί), πάνω σε ταψί (θα στάξει)
  • τύλιγμα με το σεντόνι αν λόγω χρόνου αποθήκευσης και χώρου θέλουμε να κάνουμε δύσκολη την πρόσβαση σε έντομα
  • μεταφορά στο χώρο του ψησίματος (προσοχή στάζει)
  • στερέωση του μοτέρ ή του χερουλιού της σούβλας
  • τοποθέτηση στη ψησταριά
  • ψήσιμο στη φωτιά που έχετε ήδη φτιάξει (δείτε εγχειρίδιο για άναμμα φωτιάς 🙂 )
  • έλεγχος της φωτιάς με τη βοήθεια του νερού / αραίωσης της καύσιμη ύλης ή προσθήκης νέας
  • έλεγχος ψησίματος (από μια-μιάμιση ώρα σε δυνατή φωτιά έως δυο-τρεις ώρες σε χαμηλότερη) – προσοχή να μη στεγνώσει, να μην καεί, αλλά και να μη μείνει άψητο
  • μετακίνηση του αρνιού (στάζει λίπη)

Πηγή: http://www.ilia-mare.gr

 

Κυρά Σαρακοστή και έθιμο

Οι φωτογραφίες κάτω από το κείμενο είναι δημιουργίες των μελών της ομάδας μας, Συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες… Ευχαριστούμε

Το έθιμο της κυρά-Σαρακοστής είναι από τα παλιότερα έθιμα που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα, σήμερα όμως λίγο πολύ ξεχασμένο. Χρησίμευε πάντα ως ημερολόγιο για να μετράμε τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα, καθώς η κυρά-Σαρακοστή έχει 7 πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της περιόδου της Σαρακοστής. Πρόκειται για ένα έθιμο που τείνει στις ημέρες μας να εκλείψει, ενώ παλαιότερα το συναντούσαμε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με διάφορες παραλλαγές και χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής.

Η κυρά-Σαρακοστή,

στις περισσότερες περιοχές, ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά, που απεικόνιζε μια γυναίκα. Έμοιαζε με καλόγρια, με 7 πόδια, σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται, ένα σταυρό γιατί πήγαινε στην εκκλησία και χωρίς στόμα γιατί νηστεύει. Στο τέλος κάθε εβδομάδας, αρχής γενομένης από το Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, της έκοβαν ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή καρύδι (περιοχή της Χίου), το οποίο τοποθετούσαν μαζί με άλλα. Όποιος το έβρισκε θεωρούνταν τυχερός και γουρλής. Σε κάποιες περιοχές, το έβδομο πόδι το τοποθετούσαν μες στο ψωμί της Ανάστασης και όποιος το έβρισκε του έφερνε γούρι.

Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, η κυρά-Σαρακοστή φτιάχνεται από ζυμάρι με απλά υλικά και, κυρίως, πολύ αλάτι για να μη χαλάσει. Εξάλλου, δεν τρωγόταν, αφού χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο. Αλλού πάλι, την έφτιαχναν από πανί και τη γέμιζαν με πούπουλα.

Στον Πόντο, η κυρά-Σαρακοστή ήταν μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που το κρεμούσαν απ’ το ταβάνΙ. Πάνω του είχαν καρφωμένα επτά φτερά κότας, ώστε να αφαιρούν ένα φτερό κάθε εβδομάδα. Εδώ το έθιμο ονομαζόταν «Κουκουράς», ο οποίος ήταν και ο φόβος των παιδιών!

Για το έθιμο της κυρα-Σαρακοστής έχουν γραφτεί οι παρακάτω στίχοι:

Την κυρά Σαρακοστή
που ‘ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν’
με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν’ ένα τη βδομάδα
μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά.

 

Η «κυρά-Σαρακοστή» λειτουργούσε ως ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο

το οποίο βοηθούσε «τους παλιούς» να μετρούν τις εβδομάδες που μεσολαβούσαν από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Μεγάλη Εβδομάδα. Συνήθως, ήταν η ζωγραφιά, μιας γυναίκας με μαντήλι στο κεφάλι. Επτά πόδια, σταυρωμένα χέρια –επειδή προσευχόταν– και χωρίς στόμα, διότι νήστευε όλη αυτή την περίοδο.

Κάθε Σάββατο, ξεκινώντας από το Σάββατο που ακολουθούσε μετά την Καθαρά Δευτέρα, η κυρά-Σαρακοστή «έχανε» ένα πόδι. Το τελευταίο μάλιστα, το οποίο κοβόταν το μεγάλο Σάββατο, σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας το τοποθετούσαν μέσα στο ψωμί της Ανάστασης.  Σε όποιον τύχαινε, του έφερνε καλή τύχη (κάτι σαν το φλουρί της Βασιλόπιτας)! Εκτός από χαρτί, η κυρά-Σαρακοστή μπορεί να φτιαχτεί επίσης από ύφασμα, αλλά και από ζυμάρι.

Συστατικά

  • 3 κούπες αλεύρι
  • 1 κούπα αλάτι
  • 1 κούπα νερό
  • μπαχαρικά για διακόσμηση όπως γαρύφαλλο ή μαχλέπι
  • Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160° C στον αέρα.
  • Βάζουμε τα υλικά για το ζυμάρι σε ένα λεκανάκι και τα ζυμώνουμε μέχρι να γίνει μια ελαστική και ωραία ζύμη.
  • Πλάθουμε την Κυρά Σαρακοστή με το ζυμάρι φτιάχνοντας το σώμα, τη φούστα, το πρόσωπο, τα πόδια της, τη διακοσμούμε όπως θέλουμε και τη βάζουμε σε ένα ταψί το οποίο έχουμε στρώσει με λαδόκολλα.
  • Ψήνουμε για 20 με 30 λεπτά.  Μας ενδιαφέρει να στεγνώσει και όχι να «ψηθεί».
Tip
Πρόκειται για μια εύκολη ζύμη η οποία για να φτιαχτεί μπορεί να θέλει και λίγο ακόμα νερό το οποίο προσθέτουμε λίγο-λίγο.
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ! 
(Συνταγή: Άκης Πετρετζίκης)
Πηγή: www.infokids.gr