Σύγκλινο Μάνης παστό χοιρινό κρέας

Σύγκλινο Μάνης παστό χοιρινό κρέας

Τι είναι το Σύγκλινο Μάνης?

Παστό χοιρινό, το οποίο αλατίζεται, στεγνώνει και καπνίζεται για πάρα πολλές ώρες με χλωρή φασκομηλιά, που στη Μάνη τη λένε σπάκα.

Τα κομμάτια του χοιρινού που γίνονται σύγκλινο είναι η σπάλα, η σούμαινα και το μπούτι.

Μετά το κάπνισμα, τα μεγάλα κομμάτια ψαχνού βράζονται σε λάδι και νερό μαζί με πορτοκάλια.

Στη συνέχεια τα κομμάτια μπαίνουν σε δοχεία και καλύπτονται με γλίνα (χοιρινό λίπος δηλαδή) ή και ελαιόλαδο έτσι ώστε το σύγκλινο να διατηρηθεί για καιρό. 

Σύγκλινο Μάνης

Για να το φάνε οι ντόπιοι,

συνήθως βράζουν την επιθυμητή ποσότητα στην κατσαρόλα με νερό και μισοκομμένα πορτοκάλια και μετά αφήνουν το κρέας να κρυώσει.

Θα σας το σερβίρουν κρύο ξαφνιάζοντας ευχάριστα τον ουρανίσκο σας, ή ζεστό σε ομελέτες.

Όλα αυτά θα τα μάθετε σε παραδοσιακό κρεοπωλείο στην Αρεόπολη, εκεί δηλαδή που φτιάχνεται η μεγαλύτερη ποσότητα σύγκλινου και λουκάνικου στη Μέσα Μάνη. 

Αν είστε μάλιστα τυχεροί,

θα δοκιμάσετε επιτόπου μαζί με ζυμωτό ψωμί το μυθικό αυτό έδεσμα της Μάνης, που με την πρώτη αλμυρή μπουκιά γεμίζει το στόμα με μια ευωδιά φασκομηλιάς.

Γευθείτε το σε όλες τις μικρές ταβέρνες της Μάνης σκέτο ή με χωριάτικα τηγανητά αυγά και χοντροκομμένες πατάτες: είναι ένας αξέχαστος και ιδιαίτερα δυναμωτικός μεζές.

Πηγή: https://www.readmetro.com

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ

Τυρί Μπάτζος παραδοσιακό για σαγανάκι

Τυρί Μπάτζος παραδοσιακό για σαγανάκι

Ο Μπάτζος παράγεται στις περιοχές δυτικής και κεντρικής Μακεδονίας και Θεσσαλίας.

Ο Μπάτζος Π.Ο.Π. είναι ένα από τα αρχαιότερα Ελληνικά τυριά (το αρχαιότερο σκληρό τυρί), καθώς η παρασκευή του ξεκίνησε παράλληλα με την παρασκευή της Φέτας.

Η γεύση του είναι ευχάριστα υπόξινη, ελαφρά πικάντικη και αλμυρή.

Λόγω της χαμηλής περιεκτικότητας του σε λιπαρά ενδείκνυται για ψήσιμο στη σχάρα. Καταναλώνεται κυρίως σε σαγανάκι (τηγανητός με αλεύρι), τηγανητός με αβγά (μαλακώνει όμορφα, χωρίς να χάνεται), καθώς και σε διάφορους μεζέδες ή κύρια πιάτα.

Η πικάντικη γεύση του τηγανητού Μπάτζου προκαλεί να τον θεωρήσουμε ως ένα εκ των κορυφαίων συνοδευτικών του ούζου ή του τσίπουρου.

Διατροφική αξία

Τυρί
ΜΠΑΤΖΟΣ ΠΟΠ
Ανά μερίδα 28g Τυπικές ανά 100g
Ενέργεια 66.30 kcal 990.8Kj/236.8kcal
Ολικά Λιπαρά 5.32g 19.00g
Κορεσμένο Λίπος 3.75g 13.40g
Πρωτεΐνη 3.75g 13.40g
Υδατάνθρακες 1.48g 5.30g
Φυτικές Ίνες 0.00g 0.00g
Σάκχαρα 0.95g 3.40g
Αλάτι 0.95g 3.40g

Πηγή: http://www.patriafeta.com/index.php/el/products/mpatzos

Κοπανιστή Κυκλάδων, μαλακό, κρεμώδες τυρί

Κοπανιστή Κυκλάδων, μαλακό, κρεμώδες τυρί

Μαλακό, κρεμώδες τυρί, ΠΟΠ, ονομασίας προέλευσης.

Παράγεται στα περισσότερα Κυκλαδονήσια,

με φυσική πυτιά, σε χαμηλή θερμοκρασία, από μη παστεριωμένο κατσικίσιο ή πρόβειο γάλα κι ενίοτε από αγελαδινό ή από μείγμα τους.

Η χαρακτηριστική πικάντικη ως πιπεράτη γεύση του οφείλεται στο γεγονός ότι το τυρί ζυμώνεται στο χέρι, στεγνώνει σε τσατνίλες.

Σουρώνει, μένει πάνω σε καλαμωτές ή στον ήλιο για μια μέρα, μετά το ζυμώνουν ξανά για να ανακατευτεί η πέτσα του με το υπόλοιπο τυρί.

Το αλατίζουν και αφού επαναληφθεί άλλη μια φορά η διαδικασία, τοποθετείται σε δοχείο.

Καλά πιεσμένο και παραμένει σε πολύ δροσερό μέρος (ενίοτε και θαμμένο κάτω από τη γη) για να ωριμάσει.

Εξ αιτίας αυτού του τρόπου παραγωγής το τυρί αποκτά ένα χρώμα που κυμαίνεται από το σπασμένο λευκό έως το απαλό ροζ.

Η υφή του παραμένει ακανόνιστη κι ελαφρά κοκκώδης ενώ η γεύση του είναι χαρακτηριστικά καυτερή σχεδόν πιπεράτη.

Με μια όξινη επίγευση που επιτρέπει να το προσομοιάζουν με κάποια πικάντικα μπλε τυριά.

Η κοπανιστή τρώγεται σκέτη, ως άλειμμα σε ψωμί.

Όποτε η γεύση της είναι δριμεία (στυφή) προτείνεται να δουλευτεί με ελαιόλαδο.

Συνοδεύεται από τσίπουρο ή ούζο και σύμφωνα με όσους την θεωρούν συγγενή των μπλε τυριών με πορτ ή βισάντο.

Πηγή: https://www.athinorama.gr/umami/umamipedia/?id=736

Ενημερωθείτε για περισσότερα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ ΕΔΩ

Φέτα τυρί, περιγραφή και ιστορία

Φέτα τυρί, περιγραφή και ιστορία

Παρασκευάζεται αποκλειστικά από γάλα προβάτου ή αιγοπρόβειο, δηλαδή μείγμα με έως 30% γάλα γίδας . Η γεύση της φέτας είναι αλμυρή και αποθηκεύεται σε υγρό άλμης ή ξινόγαλου για περίπου 3 μήνες. Από τη στιγμή που απομακρυνθεί από την άλμη, η φέτα χάνει όλα τα υγρά της και γίνεται πιο συμπαγής.

Η φέτα έχει άσπρο χρώμα ενώ αποθηκεύεται συνήθως σε μεγάλα τετράγωνα κομμάτια. Η ποικιλία αλλάζει ανάλογα και με την σκληρότητα του τυριού. Έτσι λοιπόν μπορούμε να την βρούμε από σκληρή έως και πολύ μαλακή μορφή. Αναλόγως διαφέρει και η γεύση. Το λίπος που περιέχεται κυμαίνεται από 30% έως 60%, ενώ ο μέσος όρος είναι γύρω στο 45%.

Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης

Η φέτα έχει κατοχυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (Π.Ο.Π.) και πρέπει να προέρχεται μόνο από συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας και από συγκεκριμένες φυλές αιγοπροβάτων.

Περιοχές παραγωγής που μπορούν σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία να βάζουν την ετικέτα και να παράγουν φέτα είναι η ηπειρωτική Ελλάδα, Μακεδονία, Θράκη, Ήπειρος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα και Πελοπόννησος και από την νησιωτική χώρα μονάχα τα νησιά Κεφαλληνία και Λέσβος.

Ιστορία

Αναζητώντας την προέλευση στην αρχαία Ελλάδα, παρατηρούμε ότι έχουμε τις πρώτες αναφορές από τον Όμηρο στην Οδύσσεια και πιο συγκεκριμένα στο μύθο του κύκλωπα Πολύφημου.

Ο μύθος λέει ότι ο Πολύφημος ήταν ο πρώτος κατασκευαστής φέτας και γενικά των τυριών. Κουβαλώντας το γάλα από τα πρόβατα κάθε μέρα σε προβιές ζώων διαπίστωσε προς μεγάλη του έκπληξη ότι μετά από μερικές μέρες το γάλα έπηζε και γινόταν στερεό, φαγώσιμο και εύκολα αποθηκεύσιμο.

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AD%CF%84%CE%B1_(%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF)

 

Λούζα, αλλαντικό Κυκλάδων

Λούζα, αλλαντικό Κυκλάδων

Παραδοσιακό αλλαντικό των Κυκλάδων.

Φτιάχνονταν παλαιότερα 1 μήνα πριν τα Χριστούγεννα, την περίοδο των χοιροσφαγίων.

Οι λούζες είναι ουσιαστικά 2 κομμάτια καθαρό χοιρινό κρέας.

Αφαιρούνται από την δεξιά και αριστερή πλευρά του χοίρου.

Για τη λούζα επιλέγεται χοιρινή μπριζόλα χωρίς κόκαλο και λίπος, που αλατίζεται και παραμένει στο αλάτι για κάποιο διάστημα.

Στη Μύκονο και τη Σύρο για 24 ώρες, ενώ στα υπόλοιπα νησιά η διαδικασία παρατείνεται έως και 3 μέρες.

Κατόπιν, ξαλμυρίζεται και αφού στεγνώσει την αρωματίζουν:

στη Μύκονο χρησιμοποιούν μπαχάρι, πιπέρι, θρούμπι και ρίγανη, στη Σύρο κανέλα, πιπέρι, μπαχάρι και γαρίφαλα.

Στη Σέριφο, την Τήνο και την Άνδρο προτιμούν το μαραθόσπορο, το πιπέρι και το μπαχάρι και πριν αρωματιστεί η λούζα μαρινάρεται σε γλυκό κρασί.

Στην Τζια από την άλλη, η λόζα -όπως την αποκαλούν- επίσης μαρινάρεται σε κρασί, κατόπιν αρωματίζεται με πιπέρι, μπαχάρι και θρούμπι.

Τέλος μπαίνει σε χοιρινό έντερο και αφήνεται να «στεγνώσει» στον αέρα για 20-25 μέρες.

 

Απάκι χοιρινό καπνιστό αλλαντικό Κρήτης

Απάκι χοιρινό, καπνιστό αλλαντικό Κρήτης

Το απάκι είναι ένα νόστιμο καπνιστό αλλαντικό με καταγωγή από την Κρήτη, που παρασκευάζεται από άπαχο χοιρινό.

Το Απάκι παραπέμπει σε μια ιδιαίτερη γεύση που συναντάται στα βουνά της Κρήτης. Στο ιστορικό χωριό των Ανωγείων οι άνθρωποι ζουν εξαρτώμενοι από την φύση διαιωνίζοντας αρχαίες παραδόσεις. Η ανάγκη διατήρησης μεγάλης ποσότητας κρέατος, έως ότου καταναλωθεί, οδήγησε σε ξεχωριστές μεθόδους με πολύ γευστικά αποτελέσματα.

Το κρητικό Απάκι φτιάχνεται από άπαχο χοιρινό κρέας και δεν περιέχει συντηρητικές ουσίες ή άλλα χημικά πρόσθετα. Η διαδικασία παραγωγής έχει ως εξής:

1. Παραμένει 2-3 μέρες σε υψηλής ποιότητας κρητικό ξύδι από κρασί.

2. Στη συνέχεια κρεμιέται σε ειδικό φούρνο όπου καπνίζεται με ειδικά αρωματικά φυτά όπως φασκόμηλο και θυμάρι.

Το Απάκι επιτρέπει στη φαντασία σας να δημιουργήσει μαγειρικά. Μπορεί να καταναλωθεί ωμό, στο φούρνο ή στα κάρβουνα αλλά και να μαγειρευτεί σε ένα τηγάνι με λίγο λάδι, γρήγορα και εύκολα.