Μήνας: Μάρτιος 2023

Ο βακαλάος, αυτό το τόσο νόστιμο και θρεπτικό ψάρι μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και κατάφερε να διεκδικήσει επιτυχώς τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο. Πρόκειται για ψάρι αγαπητό σε όλη την Ελλάδα και μαγειρεύεται με δεκάδες τρόπους.

Φαίνεται από το γεγονός ότι ήδη τον 16ο αιώνα έχουμε σημαντικές εισαγωγές μπακαλιάρου από τη νότια Γαλλία σε όλη σχεδόν τη χώρα. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους που αυτό το περίεργο ξερακιανό ψάρι αγαπήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους στη Μεσόγειο έγινε γρήγορα ένα αγαπημένο φαγητό και για τους Έλληνες.

Ο Μπακαλιάρος

είναι πηγή πολλών βιταμινών και ιχνοστοιχείων.  Είναι πλούσιος σε βιταμίνη Α, η οποία έχει άμεση σχέση με την όραση. Άλλη μια σημαντική βιταμίνη είναι η βιταμίνη D, η οποία είναι υπεύθυνη για την αύξηση και τον εμπλουτισμό των οστών και των δοντιών αλλά και για την απορρόφηση ασβεστίου και φωσφόρου. Ακόμη, οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β, είναι σημαντικές για την υγεία των νευρικών ιστών.

Η διατροφική αξία του μπακαλιάρου είναι σημαντική καθώς περιέχει:

* Πρωτεΐνη


* Ασβέστιο


* Σίδηρο


* Φώσφορο


* Μαγνήσιο


* Βιταμίνη Β12


* Κάλιο Καλά λιπαρά


*Κορεσμένα, Μονοακόρεστα και Πολυακόρεστα λίπη.

Η συχνή κατανάλωση μπακαλιάρου θωρακίζει τον οργανισμό απέναντι σε καρδιαγγειακά νοσήματα, περιορίζει τον κίνδυνο ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων, ενδυναμώνει την νοητική δραστηριότητα του εγκεφάλου και τη μνήμη και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Συμβάλλει επίσης στην εξασφάλιση μιας σωστής και υγιεινής διατροφικής συμπεριφοράς

Πηγή: https://medlabgr.blogspot.com

Η φράουλα αποτελεί ένα από τα αγαπημένα φρούτα της άνοιξης. Στη χώρα μας, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής η ευρωπαϊκή φράουλα, που έχει μικρό μέγεθος και γλυκιά γεύση.
Αντέχει αρκετά, στις χειμερινές χαμηλές θερμοκρασίες, όμως μία απότομη αλλαγή θερμοκρασίας ή ένας παγετός μπορεί να τη βλάψει.

Η φράουλα φυτεύεται το φθινόπωρο έτσι ώστε να υπάρχει παραγωγή το επόμενο έτος. Η αυξανόμενη ζήτησή της, την μετέτρεψε σε μονοετές φυτό με πιο εντατική καλλιέργεια ακόμη και σε θερμοκήπια. Η συγκομιδή της γίνεται μόλις κοκκινίσει, συνήθως νωρίς την άνοιξη.

Λόγω της ιδιαίτερης ευαισθησίας της, συνηθίζεται η καλλιέργεια της να γίνεται όσο γίνεται πιο κοντά στα κέντρα ζήτησης και κατανάλωσης. Από θρεπτικής άποψης, οι φράουλες, αποτελούν από τις πλουσιότερες πηγές βιταμίνης C στη φύση. Υψηλή είναι επίσης η περιεκτικότητά τους και σε, φυλικό οξύ, μαγγάνιο, κάλιο.Τα συστατικά αυτά που βοηθούν τη βέλτιστη ανάπτυξη και δράση των διαφόρων συστημάτων του οργανισμού, όπως του ανοσοποιητικού, του νευρικού, του καρδιαγγειακού, του κυκλοφορικού κ.α..

Πηγή: neadiatrofis.gr

Λευκή φράουλα

Οι λευκές φράουλες ή ανανοφράουλες είναι ένα παράξενο και εξωτικό φρούτο που κινδύνευε με εξαφάνιση πριν διασωθεί από μια ομάδα Ολλανδών αγροτών.

Το 2003 αυτή η παράξενη ποικιλία φράουλας είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Χάρη στην έγκαιρη δράση αυτών των αγροτών συνεχίζει να υπάρχει σήμερα, χωρίς να διατρέχει πλέον κίνδυνο.

Στις σημερινές αγορές υπάρχουν πολλά εξωτικά φρούτα που είναι «σπάνια», είτε επειδή καλλιεργούνται δύσκολα είτε επειδή παράγουν καρπούς μία ή δύο φορές το χρόνο. Αυτή είναι η περίπτωση της άσπρης φράουλας, η οποία είτε δεν υπάρχει σε πολλά μέρη του κόσμου είτε υπάρχει σε τόσο περιορισμένες ποσότητες που οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν την ύπαρξή της.

Ιστορία

Λέγεται ότι κατάγεται από τη Χιλή, όμως μετά το 1700 εξήχθη στη Γαλλία και από εκεί μεταφέρθηκε σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου.

Αυτό το μικρό φρούτο είναι αποτέλεσμα της διασταύρωσης δύο διαφορετικών ειδών φράουλας (της Fragaria virginiana και της Fragaria chiloensis), και τα δύο αμερικανικής προέλευσης. Στο υβρίδιο, που δημιουργήθηκε κατά λάθος, δόθηκε η ονομασία Fragaria x ananassa για να υποδεικνύεται ότι ήταν εξ αρχής υβρίδιο και να γίνεται αναφορά στο άρωμα και στη γεύση ανανά που χαρακτηρίζουν αυτή τη φράουλα (ananassa).

Ενώ οι άσπρες φράουλες κάποτε πωλούνταν στις αγορές της Κεντρικής και της Νότιας Αμερικής (όπου αναπτύσσονταν εύκολα), η έλλειψη ενδιαφέροντος από τους αγρότες σε άλλα μέρη του κόσμου οδήγησε σε μείωση της φύτευσης και της καλλιέργειάς τους, προκαλώντας σχεδόν την εξαφάνιση της ποικιλίας.

Όμως το 2003 μερικοί Ολλανδοί αγρότες αποφάσισαν να συνδυάσουν τις προσπάθειές τους για να σώσουν το απειλούμενο είδος και να το ξαναφέρουν στη Γαλλία για εμπορικούς σκοπούς.

Πηγή: https://meygeia.gr