Παγωτό, η ιστορία και τα είδη του

Η πρώτη καταγραφή παγωτού είναι στην Κίνα, γύρω στο 600 π.χ  αν και δεν έμοιαζε πολύ με αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Το πρώτο παγωτό δοκίμασε μάλλον ο Νέρωνας, στην Αρχαία Ρώμη, γύρω στο 54-68 μχ. Ήταν φτιαγμένο από χιόνι, μέλι και πολτό φρούτων!

Γρανίτες από χιόνι, χυμό και κομμάτια φρούτων έφτιαχναν οι κάτοικοι της Σικελίας, σε μια παραλλαγή των σερμπετιών που έφεραν οι Άραβες περίπου το 800 μ.Χ, όταν κατέλαβαν το νησί. Το παγωτό ταξίδεψε φυσικά και στην πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη, όπου σύμφωνα με μαρτυρίες, υπήρχαν αποθήκες γεμάτες με χιόνι για να φτιάχνεται συνεχώς παγωτό!

Η πρώτη εκδοχή παγωτού που είναι πολύ πιο κοντά σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα έγινε στην Ιταλία, τον 17ο αιώνα.  Οι Ιταλοί ένα μείγμα κρέμας γάλακτος και ζάχαρης, το αρωμάτιζαν με πολτό φρούτων και το χτυπούσαν για ώρα μέσα σε ένα λουτρό από σπασμένο πάγο και αλάτι.

Εκείνη την περίοδο, το παγωτό έφτασε στις Βερσαλίες, όπου φυσικά δεν απευθυνόταν στους “κοινούς θνητούς”. Λίγες δεκαετίες αργότερα, οι Γάλλοι μετέτρεψαν τη γρανίτα στο διάσημο σορμπέ, με τη προσθήκη ασπραδιού αυγού!

Τα παγωτά ωστόσο ξεπέρασαν οριστικά τις γρανίτες στα τέλη του 18ου αιώνα, όπου οι Η.Π.Α τα ανακάλυψαν και τα…απογείωσαν! Μάλιστα, ο Πρόεδρος Τζορτζ Ουάσινγκτον ενθάρρυνε τους μαγείρους να ανακαλύψουν νέες γεύσεις!

Η τεράστια ζήτηση ώθησε τελικά το 1851 τον Τζέικομπ Φάζελ να ιδρύσει στη Βαλτιμόρη την πρώτη βιομηχανία παγωτού. Λίγα χρόνια αργότερα ο Ερνεστ Χάμγουι, ένας Σύριος μετανάστης στο Σεντ Λούις, έφτιαξε το 1904 το πρώτο χωνάκι της ιστορίας εκτοξεύοντας τις πωλήσεις σε δυσθεώρητα ύψη.

Στην Ελλάδα, το παγωτό έγινε λατρεία στη μεταπολεμική περίοδο, όπου παγωτατζήδες έκοβαν βόλτες σε όλη την Αθήνα με το καροτσάκι τους

Πηγή: www.neolaia.gr

Αρκετά αργότερα μέσα στον 19ο αιώνα, ξεκίνησαν και οι Αμερικάνοι να ασχολούνται με την εξέλιξη τού παγωτού και βέβαια είναι γνωστό πως όπου χώνουν την μύτη τους οι Americans το πράγμα γίνεται χρήμα, μηχανή και κέρδος.

Στις 9 Σεπτεμβρίου λοιπόν τού 1843 η Nancy Johnson φτιάχνει την πρώτη παγωτομηχανή και την κατοχυρώνει με τον αριθμό πατέντας 3254.

Στα 1904, ένας άλλος δαιμόνιος Αμερικανός φτιάχνει το πρώτο χωνάκι και από εκεί και πέρα η εξέλιξη είναι ραγδαία…

 

Gelato

Τα περισσότερα παγωτά που καταναλώνονται στον δυτικό κόσμο βασίζονται είτε στην Ιταλική είτε στην Αμερικάνικη συνταγή. Το Ιταλικό παγωτό (gelato) φτιάχνεται από γάλα χωρίς αυγά και η υφή του είναι γεμάτη, κρεμώδης και λίγο μαστιχωτή. Δεν είναι απλώς πιο νόστιμο, αλλά και κατά πολύ πιο υγιεινό, καθώς τα λιπαρά του δεν υπερβαίνουν το 5%. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι διαφορές ανάμεσα στους δύο τύπους αντικατοπτρίζουν και τις διαφορές στον τρόπο ζωής και στην κουλτούρα ανάμεσα στις δύο ηπείρους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι περισσότεροι από εμάς λατρεύουμε το παγωτό, όπως επίσης είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι Ιταλοί έχουν την πρωτοκαθεδρία στην ιστορία και στην παρασκευή του.

Αμερικάνικο παγωτό

Αντίθετα το Αμερικάνικο φτιάχνεται από κρέμα γάλακτος, έχει φυσικά περισσότερα λιπαρά και είναι κατά πολύ ελαφρύτερο, καθώς ο μισός όγκος του είναι αέρας σκέτος. Το παγωτό έχει τουλάχιστον 10% λιπαρά σύμφωνα με τον Οργανισμό Ελέγχου Φαρμάκων και Τροφίμων και η υφή του είναι αρκετά ελαφριά.

Καϊμάκι ή αλλιώς ντουντουρμάς

Η ανατολίτικη εκδοχή τού παγωτού, ιδιαίτερα προσφιλής στην Ελλάδα – στην Πόλη και γενικότερα στην Τουρκία το βρίσκεις παντού και είναι φυσικά κυρίαρχο ανάμεσα σε όλα τα είδη. Παρασκευάζεται από γάλα γίδας, σαλέπι και μαστίχα και πολλές φορές θα το βρείτε πασπαλισμένο με πράσινο φυστίκι. Η γεύση του είναι εξαιρετικά αρωματική, ενώ ο συνδυασμός του με σιροπιαστά γλυκά όπως ο μπακλαβάς ή το καταϊφι, είναι σκέτη γευστική κόλαση. Υπάρχουν ακόμη ζαχαροπλαστεία και ιδιαίτερα στην Θεσσαλονίκη που το φτιάχνουν με την παλιά παραδοσιακή συνταγή.

Παρφέ

Πήρε το όνομα του από την γαλλική λέξη για την τελειότητα (parfait), καθώς θεωρείται πως χρησιμοποιεί τις ιδανικές αναλογίες υλικών στην παρασκευή του. Παρασκευάζεται με κρέμα και σαντιγύ, περιέχει καφέ ή λικέρ, ξηρούς καρπούς και πολλές φορές φρούτα.

Σορμπέ

Συνήθως στο σορμπέ παγώνουμε πχ κάποιον “πολτό” φρούτου ή αντίστοιχα κάποιο σιρόπι με κύριο συστατικό το νερό.
Επίσης το “χτυπάμε” για να πάρει μία πιο ιδιαίτερη υφή ώστε να μπορέσουμε να το απολαύσουμε σαν παγωτό.

Παγωτό μηχανής

Για το παγωτό μηχανής χρησιμοποιούνται λιπαρές ουσίες οι οποίες προέρχονται από το παγωτό, ενώ η υφή του είναι ιδιαίτερα αφράτη.

Frozen Jogurt

Η διαδικασία της δημιουργίας του παγωμένου γιαουρτιού είναι αρκετά παρόμοια με εκείνη του παγωτού. Η διαφορά είναι ότι εκτός των επιπλέον συστατικών περιλαμβάνονται γιαούρτια.

 

Συμβουλές

Καταναλώνουμε το παγωτό με μέτρο. Εάν βρίσκεστε σε δίαιτα υπολογίστε περίπου 200 θερμίδες επιπλέον.

Αποφεύγουμε τα παγωτά με σκόνη γάλακτος, η οικονομική διαφορά δεν είναι σημαντική, ενώ οι διαφορές σε γεύση και θρεπτικές ουσίες είναι μεγάλες.

Όσο λιγότερες χρωστικές και άλλα πρόσθετα, τόσο το καλύτερο.

Να αγοράζετε χύμα παγωτό από καταστήματα που εμπιστεύεστε και τηρούν σχολαστικά τους κανόνες υγιεινής και συντήρησης που αναφέραμε παραπάνω.

Θερμοκρασία

επιτρέπεται να είναι μικρότερη από εκείνη στους καταψύκτες των τυποποιημένων (και πάλι όχι πάνω από -10 βαθμούς). Έτσι μπορούν να σερβίρονται εύκολα και να μην είναι πολύ σκληρά. Παρόλα αυτά το παγωτό δεν πρέπει να είναι λιωμένο στα τοιχώματα τής μεταλλικής θήκης, να μην παρουσιάζει κρυστάλλους και γενικά να μην έχει την όψη τού επανακατεψυγμένου.

Κουτάλι σερβιρίσματος

Το ιδανικό θα ήταν να βρίσκεται κάτω από τρεχούμενο νερό (για να αποφευχθεί η δημιουργία βακτηρίων). Θα πρέπει να είναι πεντακάθαρο, μέσα σε νερό που ανανεώνεται πολύ τακτικά, (ανά 1 ώρα οπωσδήποτε) και πάνω του να μην είναι κολλημένα υπολείμματα από άλλες γεύσεις.

Η οσμή του Παγωτού

Σε όλα τα παγωτά, χύμα και τυποποιημένα, πρέπει να είναι ευχάριστη. Εάν κάτι σας μυρίσει διαφορετικά από τα συνηθισμένα είναι καλύτερα να πετάξετε το παγωτό παρά να διακινδυνέψετε μία τροφική δηλητηρίαση.

Χρώμα στο Παγωτό

Χρώματα που είναι αφύσικα έντονα σημαίνουν και πολλές χρωστικές ουσίες και ειναι καλό να τα αποφεύγετε.

Αυτονόητο πως μετά την αγορά μεταφέρουμε το παγωτό στις ειδικές ισοθερμικές θήκες συντήρησης. Τα βάζουμε αμέσως στο ψυγείο τού σπιτιού.

Το παγωτό δεν ξεδιψά. Οι θερμίδες του που είναι αρκετές καίγονται στο σώμα και στην ουσία πετυχαίνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Όσο πιο απλό το παγωτό λοιπόν και με λιγότερες θερμίδες, τόσο το καλύτερο.

Πηγή: https://www.posna.net

Κυδώνι, διατροφικά οφέλη και ιδιότητες

Κυδώνι, διατροφικά οφέλη και ιδιότητες

1. Ανήκει στο είδος  κυδονέα και κατάγεται από την περιοχή του Καυκάσου ενώ είναι ιδιαίτερο διαδεδομένο σε όλες τις χώρες της Μεσογείου.

2.Θεωρείται από τα αρχαιότερα φρούτα. Οι αρχαίοι έλληνες  είχαν αφιερώσει τα κυδώνια στην θεά Αφροδίτη. Φημολογείται μάλιστα ότι κατά το γνωστό μύθο ο Πάρης προσέφερε κυδώνι στη θεά και όχι χρυσό μήλο. Επίσης κάποιοι ισχυρίζονται πως πιθανά το μήλο που πρόσφερε η Εύα στον Αδάμ να είναι τελικά κυδώνι.

3.Θεωρείται αφροδισιακό για τις γυναίκες. Παράλληλα βοηθά την γονιμότητα και μειώνει την εμφάνιση λοιμώξεων τω γεννητικών οργάνων.

4.Είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε βιταμίνη C, αλλά χάνει μεγάλο μέρος αυτής όταν μαγειρευτεί.

5.Περιέχει δύο πολύ σημαντικές ουσίες την θεαμίνη και τη ριβοφλαβίνη που ενισχύουν την μνήμη και την εγκεφαλική μας λειτουργία.

6. Περιέχει και υψηλά ποσοστά πεκτίνης, μιας ουσίας που είναι χρήσιμη σε αυτούς που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2, καθώς επιβραδύνει την απορρόφηση των σακχάρων, ενώ μπορεί να βελτιώσει και τα επίπεδά τους στο αίμα. Γενικά όσοι πάσχουν από διαβήτη πρέπει να ακολουθούν διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες και το κυδώνι αποτελεί εξαιρετική πηγή.

7.Το κρασί που παράγεται από τα κυδώνια θεωρείται πολύ ωφέλιμο για όσους πάσχουν από άσθμα, ενώ το λικέρ από κυδώνι βοηθά στη  δυσπεψία και αντιμετωπίζει την αιμορραγία τα ούλων

8.Το αφέψημα από κουκούτσια κυδωνιού είναι αντιβηχικό, αποχρεμπτικό και δραστικό κατά των ισχυρών πονοκεφάλων.

9.Το κυδώνι μπορεί να αντικαταστήσει το μήλο σε όλες τις συνταγές (μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής) καθώς έχει το ίδιο γευστικό αποτέλεσμα και την ίδια συμπεριφορά στο μαγείρεμα.

10.Το τσάι από βρασμένα φύλλα ή κουκούτσια κυδωνιάς, όπως και η πούλπα από ωμό  ή βρασμένο κυδώνι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά στη διάρροια.

πηγή:Sigmalive Magazine

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΓΛΥΚΟ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ ΚΥΔΩΝΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΥΠΈΡΟΧΑ ΚΥΔΩΝΙΑ ΚΑΡΑΜΕΛΩΜΕΝΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Βερίκοκα διατροφικά οφέλη και ιδιότητες

Βερίκοκα διατροφικά οφέλη και ιδιότητες

Αγαπημένο φρούτο ανοιξιάτικο το βερίκοκο που πέρα από το ότι το τρώμε φρέσκο και αποξηραμένο μπορούμε να κάνουμε και πολλές συνταγές με αυτό.

ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΒΕΡΙΚΟΚΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΚΕΙΚ ΜΕ ΒΕΡΙΚΟΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΛΙΚΕΡ ΒΕΡΙΚΟΚΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Όνομα: Βερίκοκο – Βερικοκιά

Επιστημονική ονομασία: Προυνούς Αρμενιάκα – Prunus armeniaca

Οικογένεια: Ροδοειδών

Άλλα ονόματα: Πρεκόκια, βρεκόκια, βερεκόκια, βερικόκκια, βερίκοκκα

Η βερικοκιά είναι οπωροφόρο, μακρόβιο και φυλλοβόλο δέντρο. Στην Κύπρο είναι γνωστή ως χρυσομηλιά. Βρίσκεται αυτοφυής στην Ανατολική Ασία και τα Ιμαλάια, από όπου μεταφέρθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη μέσω της Αρμενίας, εξ’ ου και η επιστημονική της ονομασία Προυνούς Αρμενιάκα.

Η καλλιεργούμενη βερικοκιά πολλαπλασιάζεται με εμβολιασμό που γίνεται σε συγγενικά είδη, κυρίως σε αμυγδαλιά αλλά και σε ροδακινιά, κορομηλιά και δαμασκηνιά.

Για την καλλιέργεια της βερικοκιάς

τα πιο κατάλληλα εδάφη είναι αυτά με μία μέση σύσταση και λεπτή υφή. Όταν υπάρχει δυνατό και ξαφνικό κρύο ή παγετός τότε οι ανθοί καταστρέφονται, αν και τα δέντρα είναι ανθεκτικά και σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Υψηλές θερμοκρασίες επίσης, προκαλούν αλλοιώσεις στον καρπό. Τα δέντρα χρειάζονται καλό πότισμα την περίοδο της ανθοφορίας τους.

Κάτω από καλές συνθήκες μία βερικοκιά μπορεί να ζήσει και πάνω από 100 χρόνια. Σήμερα καλλιεργείται σε όλες τις εύκρατες περιοχές του κόσμου.

Τα βερίκοκα είναι οι καρποί της βερικοκιάς. Είναι σαρκώδεις, σφαιρικοί καρποί, με μια αυλακωτή κοιλιακή ραφή. Είναι γλυκείς και εύγευστοι καρποί, με πορτοκαλοκίτρινο χρώμα. Η φλούδα τους είναι λεπτή και χνουδωτή και έχει χρώμα κίτρινο, με μερικές κόκκινες κηλίδες στη μπροστινή τους πλευρά.

Το κουκούτσι τους είναι ξυλώδες και περιέχει ένα με δύο σπόρους που έχουν πικρή γεύση και μοιάζουν με αμύγδαλα. Πολλά έχουν ακουστεί τα τελευταία χρόνια, για τις πολύτιμες θεραπευτικές τους ιδιότητες.

Τα βερίκοκα έχουν αρκετές ποικιλίες, με αξιολογότερες, εκείνη της Τίρυνθας που ωριμάζουν 2-30 Μαϊου, τα τσαουλιά της Αττικής που ωριμάζουν στο τέλος Μαϊου, τα Μπεμπέκου που θα τα βρούμε από Ιούνιο μέχρι Ιούλιο, τα Διαμαντοπούλου που είναι εξαιρετικά αρωματικά και λέγεται ότι είναι τα πιο νόστιμα βερίκοκα στον κόσμο, τα Luizet και τα Nancy που ωριμάζουν αργά, και τα βρίσκουμε στις αρχές Αυγούστου.

Στην Ελλάδα, η πιο κοινή ποικιλία είναι τα Μπεμπέκου που είναι πιο μεγάλα σε μέγεθος αλλά δεν είναι πολύ γλυκά και αρωματικά. H Τουρκία έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή βερίκοκων στον κόσμο. Ακολουθούν το Ιράν, το Ουζμπεκιστάν, η Ιταλία, η Αλγερία, το Πακιστάν, η Γαλλία, το Μαρόκο, η Συρία, η Ισπανία. Η Ελλάδα παράγει πάνω από 45.000 τόνους κατά μέσο όρο ετησίως.

Τα βερίκοκα καταναλώνονται νωπά σαν φρούτα αλλά και αποξηραμένα, γίνονται νοστιμότατη μαρμελάδα, κομπόστα, χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική και γίνονται λικέρ και χυμός.

 

Θερμίδες και διατροφικές αξίες

Τα βερίκοκα έχουν χαμηλή θερμιδική αξία. Δύο βερίκοκα έχουν μόνο 47 θερμίδες. Ωστόσο, η διατροφική τους αξία είναι τεράστια. Για παράδειγμα, τρώγοντας 3 περίπου βερίκοκα ημερησίως, καλύπτουμε σχεδόν το 100% της καθημερινής μας ανάγκης σε βιταμίνη Α. Τα βερίκοκα αποτελούν καλή πηγή βιταμίνης C και φλαβονοειδών.

Εμπεριέχουν επίσης καροτενοειδή (β-καροτένιο, λυκοπένιο, λουτεΐνη και ζεαξανθίνη), στα οποία οφείλεται και το πορτοκαλί τους χρώμα- τα ώριμα καθώς και τα αποξηραμένα βερίκοκα έχουν μάλιστα μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε καροτενοειδή. Περιέχουν επίσης, βιταμίνη Β3, σίδηρο, κάλιο και φυτικές ίνες.

Αναλυτικότερα, 100 γρ. βερίκοκων περιέχουν:

ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ

Φυλλικό οξύ 9 μg 2%
Νιασίνη 0.600 mg 4%
Παντοθενικό οξύ 0.240 mg 5%
Πυριδοξίνη 0.054 mg 5%
Ριβοφλαβίνη 0.040 mg 3%
Θειαμίνη 0.030 mg 2.5%
Βιταμίνη A 1926 IU 64%
Βιταμίνη C 10 mg 16%
Βιταμίνη K 3.3 μg 3%

ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΕΣ

Νάτριο 1 mg 0%
Κάλιο 259 mg 5.5%

ΜΕΤΑΛΛΑ

Ασβέστιο 13 mg 1.3%
Χαλκός
Σίδηρος 0.39 mg 5%
Μαγνήσιο 10 mg 2.5%

Μαγγάνιο 0.077 mg 3%
Φώσφορος 23 mg 3%
Ψευδάργυρος 0.2 mg 2%

ΦΥΤΟΧΗΜΙΚΑ

α-Καροτένιο 19 μg —
β-Καροτένιο 1094 μg —
β-Κρυπτο ξανθίνη 104 μg —
Λουτείνη-ζεαξανθίνη 89 μg —

Ιστορία και παράδοση

Η καλλιέργεια της βερικοκιάς ήταν γνωστή στην Κίνα από το 2200 π.Χ. Από εκεί μεταφέρθηκε στην Περσία και την Αρμενία. Στην Ελλάδα, φαίνεται ότι τα έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, καθότι ο Θεόφραστος (400π.Χ) δεν τα αναφέρει.

Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τα εκτίμησαν τόσο, που τους έδωσαν το όνομα «χρυσά αυγά του ήλιου». Ο Διοσκουρίδης ανέφερε τα βερίκοκα ως αρμενικά μήλα, λόγω της προέλευσης του φυτού. Στη Β. Ευρώπη καλλιεργήθηκαν με επιτυχία, από το 16ο αιώνα.

Θεραπευτικές δράσεις, ιδιότητες και χρήσεις

-Καταπολεμούν τη δυσκοιλιότητα, χάρη στην κυτταρίνη και την πηκτίνη που περιέχουν και αποτελούν ήπιας μορφής καθαρτικά. Η κυτταρίνη, συγκεκριμένα, βοηθάει στην κινητικότητα του εντέρου, ενώ η πηκτίνη απορροφά και κατακρατά νερό, συντελώντας έτσι κι αυτή, στην καλύτερη λειτουργία του εντέρου.

-Καταπραΰνουν- μεταξύ άλλων- συμπτώματα πονοκεφάλου, εντερικές παθήσεις, αϋπνία, φαρυγγίτιδα και ήπια κατάθλιψη.

-Χάρη στις κατεχίνες που περιέχουν, μπορούν να βοηθήσουν στη θεραπεία και την πρόληψη του καρκίνου και των φλεγμονών.

-Είναι χρήσιμα για την υγεία του πεπτικού συστήματος.

-Οι διαλυτές φυτικές ίνες που περιέχουν μπορεί να βοηθήσουν στον έλεγχο της χοληστερόλης στο αίμα.

-Κάνουν καλό στην αναιμία λόγω του σιδήρου που περιέχουν και του χαλκού που βοηθά στη διάθεση του σιδήρου σε όλο το σώμα.

-Συμβάλλουν στη διατήρηση της καλής υγείας της όρασής μας, αποτρέποντας την εμφάνιση εκφύλισης της ωχράς κηλίδας ή του καταρράκτη.

-Είναι χρήσιμα σε εμπύρετες καταστάσεις, ενυδατώνουν το σώμα και βοηθούν στην αποβολή των τοξινών.

-Είναι ωφέλημα για την καλή υγεία του δέρματός μας, χάρη στην προβιταμίνη Α που περιέχουν και που μέσα στο σώμα μας, μετατρέπεται σε βιταμίνη Α.

-Για την πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων εξαιτίας των άφθονων αντιοξειδωτικών που περιέχουν.

-Το λυκοπένιο που περιέχουν, έχει συνδεθεί με την προστασία από τον καρκίνο του προστάτη.

Ενδιαφέροντα στοιχεία για το βερίκοκο

Η Β17 ή Αμυγδαλίνη είναι μια βιταμίνη που περιέχεται στο κουκούτσι του βερίκοκου, στα πικραμύγδαλα και τα αμύγδαλα. Έχει παρατηρηθεί ότι η αμυγδαλίνη (βιταμίνη Β17) έχει κάποια (ευεργετική για τον άνθρωπο) δράση πάνω στα καρκινικά κύτταρα. Ωστόσο, δεν θεωρείται φάρμακο κατά του καρκίνου, όταν αυτός έχει ήδη εκδηλωθεί.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες η χρησιμοποίηση της αμυγδαλίνης( Β17) είναι περισσότερο προληπτική παρά θεραπευτική. Πιστεύεται ότι η χρόνια ανεπάρκεια σε αμυγδαλίνη ( Β17) οδηγεί σε μείωση της αντίστασης του οργανισμού στην ανάπτυξη κακοήθειας. Από την άλλη δεν έχουν παρατηρηθεί παρενέργειες από κατανάλωση μεγάλων δόσεων αμυγδαλίνης( Β17). Παρόλα αυτά συνίσταται η μέγιστη πρόσληψη αμυγδαλίνης( Β17) να μην υπερβαίνει τα 3 γραμμάρια την ημέρα.

Προφυλάξεις

Αγοράστε βερίκοκα τα οποία δεν είναι γδαρμένα, παραμορφωμένα, μουχλιασμένα ή ζαρωμένα. Αγοράστε μόνο ό,τι θέλετε να καταναλώσετε τις αμέσως επόμενες ημέρες. Προτού τα καταναλώσετε πρέπει να τα πλύνετε με άφθονο ζεστό νερό. Για μέγιστο όφελος, καλύτερα να τρώτε ξερά βερίκοκα. Έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε β-καροτένιο από ότι τα ωμά (J Agric Food Chem. 2005).

Ιδιαίτερη προσοχή όμως, στο χρώμα του φρούτου και περισσότερο στα αποξηραμένα βερίκοκα γιατί πολύ συχνά θειαφίζονται για να πάρουν ανοιχτό πορτοκαλί χρώμα αντί του φυσικού τους που είναι καφέ πορτοκαλί. Τα βερίκοκα που δεν ψεκάζονται με θειάφι είναι γευστικότερα από τα υπόλοιπα.

Φυσικά πριν την κατανάλωσή τους, πρέπει να τα ξεπλένεται με άφθονο νερό και κατά προτίμηση ζεστό. Προτιμάτε πάντα τα ώριμα βερίκοκα αλλά όχι τα ζαρωμένα καθώς και χωρίς γδαρσίματα.

Προσοχή: Το παραπάνω άρθρο έχει ενημερωτικό σκοπό. Πριν χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε συνταγή ή πριν αλλάξετε τις διατροφικές σας συνήθειες, ζητήστε τη γνώμη του κατάλληλου επαγγελματία υγείας ή διατροφολόγου. Εάν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή, βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν αλληλεπιδράσεις.

Πηγές:

medlabgr.blogspot.com

el.wikipedia.org

el.wikipedia.org

sarantakos.wordpress.com

enallaktikidrasi.com