Cook Bake

Menu
Menu

Ταραμάς και ταραμοσαλάτα

Ταραμάς και ταραμοσαλάτα

Ταραμάς είναι η πρώτη ύλη για την ταραμοσαλάτα, ένα από τα πιο φημισμένα νηστίσιμα πιάτα. Στην ουσία πρόκειται για αυγά ψαριών, συνηθέστερα του κυπρίνου, του μπακαλιάρου ή κάποιου άλλου είδους ψαριού, τα οποία χρησιμοποιούνται για τη παρασκευή του γνωστού σαρακοστιανού εδέσματος.

Η λέξη ταραμάς είναι τουρκικής προέλευσης και βγαίνει από τη λέξη ταραμά (tarama) που σημαίνει αυγά ψαριών.

 

Η καλύτερη ποιότητα ταραμά είναι ο λεγόμενος λευκός αν και στην πραγματικότητα το χρώμα του ελαφρώς γκριζόλευκο.

Ο λευκός ταραμάς

είναι “καθαρός” δηλαδή περιέχει 100% αυγά ψαριών και για αυτό είναι ακριβός, αλλά φτιάχνει νοστιμότερη ταραμοσαλάτα. Φυσικά, υπάρχουν διάφορες ποιότητες με υποδεέστερη ποιότητα, αλλά επίσης νόστιμη, τον ροζ ταραμά, ο οποίος περιέχει χρώμα και άλλες προσμίξεις. 

 

Ο ταραμάς αναμειγνύεται με ελαιόλαδο, ξερό ψωμί, πατάτα, κρεμμύδι και λεμόνι και ανακατεύεται καλά μέχρι να γίνει κρέμα. Η γεύση της ταραμοσαλάτας είναι ιδιαίτερη λόγω του ταραμά.

Ανάλογα με το χρώμα του ταραμά προκύπτει και το χρώμα της ταραμοσαλάτας, δηλαδή ανοιχτό μπεζ ή ροζ. Στην βιομηχανική παραγωγή μπορεί να προστίθεται και χρώμα τροφίμων.

  • Ο λευκός ταραμάς παρασκευάζεται από αυγά ψαριών (συνήθως βακαλάου) αλάτι και ζάχαρη. Την καλύτερη ποιότητα σε λευκό ταραμά δίνουν οι σκανδιναβικές χώρες.
  • Στην αγορά βρίσκουμε και κόκκινο ταραμά. Είναι υποδεέστερο προϊόν και γι’ αυτό είναι πολύ φθηνότερος από τον λευκό. Πρόκειται για ένα μείγμα από αυγά ψαριού (σε περιεκτικότητα μικρότερη από 15% επί του συνολικού προϊόντος), αμύλου και νερού. Ακόμη, περιέχει πολλά μη φυσικά συντηρητικά και χρωστικές ουσίες, οι οποίες του δίνουν τη χαρακτηριστική κοκκινωπή απόχρωση.
  • Στην αγορά βρίσκουμε επίσης σκευάσματα με την ονομασία «ταραμοπολτός». Αυτά περιέχουν αυγά ψαριού (σε περιεκτικότητα 70%), άμυλο (συνήθως άλευρα σόγιας σε ποσοστό 8%), αλάτι και ζάχαρη. Είναι φτηνότερος από τον λευκό ταραμά.
  • Αν υπολογίσουμε πως για μία ταραμοσαλάτα ή άλλη παρασκευή με ταραμά δεν θα χρειαστεί να αγοράσουμε περισσότερο από 150 γρ., αξίζει να πάρουμε τον αυθεντικό λευκό και όχι τα άλλα σκευάσματα.
  • Σε μεγάλες κεντρικές αγορές ενδέχεται να βρείτε και «ταραμόγλωσσα». Πρόκειται για το σάκο με τα αυγά του ψαριού (δηλ. τα αυγά καλυμμένα με τη φυσική τους μεμβράνη), παστωμένο και διατηρημένο στο λάδι. Κοστίζει λίγο περισσότερο από τον λευκό ταραμά, ωστόσο οι μερακλήδες θα το εκτιμήσουν, καθότι πρόκειται για ιδιαίτερη λιχουδιά.
  • Πηγή:

Λαγάνα και Παράδοση

Λαγάνα και Παράδοση

Η καλύτερη λαγάνα που φτιάξατε ποτέ! Η συνταγή και η εκτέλεση εδώ είναι του συζύγου Γιάννη Τρέσκα 30 χρόνια φούρναρης, έχει ψήσει….

Η Λαγάνα αυτή μπορεί να πασπαλιστεί με ότι σας αρέσει, μπορεί μέσα να ζυμωθεί με πιπεριές, λιαστές ντομάτες, ελιές.

Φυσικά μπορείτε να τις ζυμώσετε και με αλεύρι ολικής απλά θα προσθέσετε λίγο νεράκι ακόμα.

Το παραδοσιακό  έθιμο της λαγάνας παίζει  πρωταγωνιστικό ρόλο στο νηστίσιμο τραπέζι της Καθαράς  Δευτέρας. Με αφορ­μή λοιπόν αυτή την ιδιαίτερη μέρα ας γνωρίσουμε αναλυτικότε­ρα την ιστορία της, που χάνεται στους αιώνες.

ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΛΑΓΑΝΑΣ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ….

Λαγάνα παραδοσιακή, είναι άζυμος άρτος δηλ. παρασκευάζοταν χωρίς προζύμικαι μαγια.

Τέτοιος άρτος πρόχειρος εχρησιμοποιήθη από τους  Ισραηλίτες κατά τη νύχτα της Εξόδου τους από την Αίγυπτο υπό την αρχηγία του Μωυσή. Έκτοτε επιβαλλόταν από το Μωσαικό  Νόμο για όλες τις ημέρες της εορτής του Πάσχα, μέχρι που ο Χριστός στο τελευταίο του Πάσχα ευλόγησε τον ένζυμο άρτο.

Η ιστορία της λαγάνας

διατρέχει όλη τη διατροφική παράδοση από την αρχαιότητα  μέχρι σήμερα. Ο Αριστοφάνης στις «Εκκλησιάζουσες» λέει  «Λαγάνα πέττεται» δηλ .»Λαγάνες γίνονται». Ο δε Οράτιος στα κείμενά του αναφέρει τη λαγάνα ως «Το γλύκισμα των φτωχών».

Το έθιμο της λαγάνας

παρέμεινε αναλλοίωτο ανά τους αιώνες και συνηθίζεται να παρασκευάζεται με μεράκι από τον αρτοποιό της γειτονιάς. Τραγανή λαχταριστή και σουσαμένια και καταναλώνεται κατά την Καθαρά Δευτέρα, την Πρωτονήστιμη Δευτέρα της Σαρακοστής. Η ονομασία της «Καθαρά» προήλθε από τη συνήθεια που είχαν οι νοικοκυρές το πρωί της ημέρας αυτής. Πλένουν με ζεστό νερό και στάχτη όλα τα μαγειρικά σκεύη, ως «ημέρα κάθαρσης». Στη συνέχεια τα κρεμούσαν στη θέση τους όπου και παρέμεναν μέχρι τη λήξη της νηστείας. Επίσης κατά την ημέρα αυτή εξέρχονταν όλοι οικογενειακώς στην ύπαιθρο και έστρωναν κάτω στη γη και έτρωγαν νηστίσιμα φαγητά όπως χαλβά, ελιές, ταραμά και λαγάνα.

Από την Καθαρά Δευτέρα

προετοιμάζεται ο άνθρωπος μετά τις εορτές και την καλοφαγία των Απόκρεων, να καθαρίσει την ψυχή και το σώμα του για να φτάσει στο τέρμα δηλ. στο Πάσχα και να αναστηθεί ξανά με την Ανάσταση του Κυρίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λαγάνα που έχει το σχή­μα της «κυρα-Σαρακοστής». Παριστάνει μια μακριά γυναίκα που έχει ένα σταυρό στο κεφάλι, δεν έχει στόμα γιατί είναι  όλο νηστεία. Τα χέρια της είναι σταυρωμένα για τις προσευχές, έχει επτά πόδια που συμβολίζουν τις επτά εβδομάδες της νηστείας.

Λαγάνα και Παράδοση

Έθιμο που συνηθιζόταν για να μετρούν το χρόνο κατά την περίοδο της Σαρακοστής ήταν κάθε Σάββατο να κόβουν το ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μ.Σάββατο όπου το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε ήταν ο τυχερός της επόμενης χρονιάς.

Η νόστιμη και λαχταριστή για όλους μας λαγάνα είναι ένα προιόν άξιο σεβασμού και με πραγματική πλούσια ιστορία.

Θα είναι μεγάλη απώλεια για τις επερχόμενες γενεές να ξεχάσουν τις παραδόσεις μας, να ξεχάσουν τις παλιές σαρακοστιανές μυρουδιές.

Οι αρτοποιοί της γειτονιάς πιστοί στις παραδόσεις μας παρασκευάζουν την Καθαρά Δευτέρα τη λαγάνα συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση του εθίμου. Οι νέες γενεές να έχουν την ευκαιρία να ακούσουν, να μυρίσουν και να γευτούν τη Σαρακοστή γιατί οι Σαρακοστιανές μυρωδιές είναι έμμεσοι φορείς μιας βαθιάς πνευματικότητας.

http://ellinwnparadosi.blogspot.com/

ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΛΑΓΑΝΑΣ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ….

Έθιμα Αποκριάς στην Ελλάδα

Έθιμα Αποκριάς στην Ελλάδα

Οι Απόκριες είναι η περίοδος αυτή των τριών εβδομάδων πριν την Καθαρά Δευτέρα. Πώς αλήθεια γιορτάζονται αυτές οι ξεχωριστές μέρες στην χώρα μας; Διάφορα έθιμα και παραδόσεις έχουν την τιμητική τους αυτές τις μέρες, σε όλη την Ελλάδα και οι Έλληνες τα εφαρμόζουν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο!

Κρήτη:

Στην Κρήτη, γιορτάζουν τις μέρες του καρναβαλιού με ιδιαίτερη ένταση, αφού οι κιθάρες και τα μαντολίνα πρωτοστατούν στις εκδηλώσεις και συνοδεύουν τις μασκαράδες στην μεγάλη παρέλαση. Η παρέλαση αυτή ολοκληρώνεται στην παραλιακή λεωφόρο και καταλήγει σε μεγάλο γλέντι στην πλατεία του Άγνωστου Στρατιώτη. Ένα από τα κρητικά αποκριάτικα έθιμα, είναι και οι «Λεράδες». Οι «Λεράδες», είναι μασκαράδες οι οποίοι φορούν γύρω από την μέση και τα χέρια μεγάλες κουδούνες και αποτελούν την συνηθέστερη μεταμφίεση των Κρητικών. Χαρακτηριστική δε μάσκα των Κρητικών, είναι η «Σιβιανή μάσκα». Αυτή είναι κατασκευασμένη από την ρίζα του φυτού «Αθάνατος». Ομάδα ανθρώπων φορά την μάσκα αυτή και περιφέρεται στα σπίτια του νησιού!

Κάρπαθος:

Στο νησί της Καρπάθου, έχουν ένα ξεχωριστό έθιμο, στο οποίο διακωμωδούν τις δίκες των Δικαστηρίων. Εκεί λοιπόν, την Καθαρά Δευτέρα, λειτουργεί το λεγόμενο «Λαϊκό Δικαστήριο Ανήθικων Πράξεων». Σ’ αυτό οδηγούνται άνθρωποι που έχουν κάνει άσεμνες πράξεις και χειρονομίες σε κάποιους άλλους, προκειμένου να δικαστούν από τους λεγόμενους «Τζαφιέδες», που είναι οι χωροφύλακες. Η δίκη, εξελίσσεται σε γέλια και πειράγματα και καταλήγει σε ένα μεγάλο αποκριάτικο γλέντι.

Καλαμάτα:

Στην Καλαμάτα, αναβιώνει κάθε χρόνο το παραδοσιακό γαϊτανάκι, το οποίο και λαμβάνει χώρα στην κεντρική πλατεία του χωριού. Ένα από τα χαρακτηριστικά τοπικά αποκριάτικα έθιμα, είναι το κρέμασμα της «γριάς Συκούς». Σύμφωνα με την παράδοση, αυτό το έθιμο λαμβάνει χώρα το πρωί της Καθαρής Δευτέρας, στο ίδιο σημείο της πλατείας στο οποίο και κρεμάστηκε η «γριά Συκούς» κατ’ εντολή του Ιμπραήμ Πασά.

Μεσσήνη:

Εκεί, έχουν ένα χαρακτηριστικό έθιμο το οποίο και λέγεται, «Κυριακή της Τυροφάγο». Σύμφωνα μ’ αυτό, πολλοί μασκαράδες κυκλοφορούν και γλεντούν στους δρόμους, συνοδευόμενοι από οργανοπαίκτες της περιοχής καθώς και της Δημοτικής Φιλαρμονικής. Το έθιμο αυτό, λαμβάνει χώρα την Κυριακή πριν την Καθαρά Δευτέρα, ενώ το βράδυ της ίδιας μέρας, οι κάτοικοι συνηθίζουν να ανάβουν φωτιές σε διάφορα σημεία της πόλης, γύρω από τις οποίες κυριαρχεί το γλέντι και ο χορός.

Μεθώνη:

Μια πολύ γνωστή μας έκφραση: «Του Κουτρούλη ο γάμος», προέρχεται από το κλασικό αποκριάτικο έθιμο που αναβιώνει κάθε χρόνο στην Μεθώνη. Στο έθιμο αυτό συμμετέχουν δύο άνδρες, όπου είναι και οι νεόνυμφοι και με την συνοδεία των συγγενών και φίλων τους καταλήγουν στην πλατεία της πόλης για να γίνει ο γάμος. Κατά την διάρκεια του γάμου, διακωμωδούνται διάφορες καταστάσεις και αναφορές τόσο του παρελθόντος όσο και του σήμερα. Αστεία – πειράγματα και σατυρικός χαρακτήρας διακατέχει τον γάμο αυτό, που θα καταλήξει σε ένα τρικούβερτο γλέντι.

Πάτρα:

Το καρναβάλι της Πάτρας, αποτελεί το πιο γνωστή εκδήλωση της χώρας μας. Στην Πάτρα πραγματοποιούνται κάθε χρόνο, διάφορες εορταστικές εκδηλώσεις στην περίοδο των Αποκριών. Την τελευταία εβδομάδα των Αποκριών έχουμε και τον τερματισμό των καρναβαλικών εκδηλώσεων με τις δύο μεγάλες παρελάσεις των αποκριάτικων αρμάτων. Το Πατρινό Καρναβάλι άλλωστε, μετρά γύρω στα 180 χρόνια ιστορίας. Τις παρελάσεις απαρτίζουν μεγάλα αποκριάτικα άρματα που συνήθως σατυρίζουν καταστάσεις και πρόσωπα των ημερών μας, αλλά και πλήθος μασκαράδων, τόσο με Πατρινούς όσο και άλλους απ’ όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Ένα γνωστό και άκρως πατρινό έθιμο, είναι και τα λεγόμενα «Μπουρμπούλια». Σύμφωνα μ’ αυτό το έθιμο, γυναίκες μεταμφιέζονται σε ντόμινο, κρύβοντας τόσο το πρόσωπό τους, όσο και το σώμα τους, ώστε να έχουν εκείνες την αποκλειστική επιλογή του καβαλιέρου τους και συμμετέχουν σε απογευματινούς χορούς.

Νάξος:

Το νησί, αυτό αποτελεί την γενέτειρα του Διονύσου και έτσι ο εορτασμός της Αποκριάς, ξεκινά από το πρώτο Σάββατο όπου και γίνεται το σφάξιμο των χοίρων. Αποκριάτικο έθιμο αυτού του νησιού είναι και οι «Κουδουνάτοι». Αυτοί είναι άνθρωποι με κάπα και κουκούλα, οι οποίοι περιφέρονται στους δρόμους του νησιού κάνοντας πολύ θόρυβο και προκαλώντας τους υπολοίπους με άσεμνες χειρονομίες. Μαζί με τους «Κουδουνάτους», κυκλοφορούν επίσης και ο «Γέρος», η «Γριά» και η «Αρκούδα». Στις πλατείες πολλών χωριών του νησιού, στήνεται γλέντι με άφθονο κρασί και φαγητό, το οποίο και πλαισιώνεται από οργανοπαίκτες και παραδοσιακά αποκριάτικα τραγούδια.

Κέρκυρα:

Στην Κέρκυρα, σαλπιγκτές και τυμπανιστές περιφέρονται στους δρόμους του νησιού, προκειμένου να αναγγείλουν τον ερχομό του «Σιορ Καρνάβαλου». Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, γίνεται η μεγάλη παρέλαση του «Σιορ Καρνάβαλου», η οποία και τερματίζει στην Κάτω Πλατεία όπου και θα γίνει το κάψιμό του.

Άμφισσα:

Στην Άμφισσα, το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς, αναβιώνει ο θρύλος του «στοιχειού». Το «στοιχειό» αυτό ξεκινά από την περιοχή της Χάρμαινας και μαζί με εκατοντάδες μασκαράδες, κατεβαίνει τα σκαλιά του Άη Νικόλα. Το «στοιχειό της Χάρμαινας», λέγεται ότι αγαπούσε και προστάτευε τους Ταμπάκηδες, που ήταν οι βυρσοδέψες της περιοχής και ήταν αναγκασμένοι να βρίσκονται στην Βρύση μέρα και νύχτα.

Θήβα:

Στην Θήβα ένα έθιμο που κρατά από το 1830, είναι και η αναπαράσταση του «Βλάχικου Γάμου». Αυτό λαμβάνει χώρα την Καθαρή Δευτέρα.

Σκύρος:

Στο νησί της Σκύρου, κλασικό αποκριάτικο έθιμο, είναι ο «γέρος» και η «κορέλα». Ο «γέρος» φοράει χοντρή μαύρη κάπα, άσπρη υφαντή βράκα και έχει στη μέση του 2 – 3 σειρές κουδούνια. Το πρόσωπό του καλύπτεται από προβιά μικρού κατσικιού και, περπατώντας με χορευτικό ρυθμό, καταφέρνει να ηχούν μελωδικά τα κουδούνια που φοράει. Η «κορέλα», η ντάμα του γέρου, είναι ντυμένη με παραδοσιακά σκυριανά ρούχα, με κυρίαρχο χρώμα το άσπρο και καλυμμένο το πρόσωπό της. Το δίδυμο αυτής της σκυριανής Αποκριάς συνοδεύει πολλές φορές και ο «φράγκος». Αυτός ο μασκαράς, ντυμένος με παραδοσιακά ρούχα του νησιού αλλά και παντελόνι, σατιρίζει εκείνους τους Σκυριανούς που έβγαλαν τις βράκες και φόρεσαν παντελόνια (φράγκικα).

Ιωάννινα:

Εκεί, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, γιορτάζουν οι λεγόμενες «Τζαμάλες». Αυτές είναι μεγάλες φωτιές, όπου πλήθος μεταμφιεσμένων χορεύει γύρω τους σε διπλές και τριπλές σειρές.

Πρέβεζα & Άρτα:

Και στις δύο αυτές περιοχές, κάθε χρόνο πραγματοποιείται το λεγόμενο «Καρναβάλι των γυναικών». Σ’ αυτό συμμετέχουν αποκλειστικά μεταμφιεσμένες γυναίκες, οι οποίες και περιφέρονται στους δρόμους με την συνοδεία αρμάτων.

Μακεδονία:

Εκεί, κάθε χρόνο πραγματοποιούνται, οι λεγόμενοι «Κουδουνοφόροι Τράγοι». Αυτοί, είναι ομάδες μεταμφιεσμένων, ντυμένοι με μαύρες γιδοπροβιές και τέσσερα πολύ μεγάλα σιδερένια κουδούνια. Όπως περιφέρονται στους δρόμους, προκαλούν αναστάτωση και θόρυβο, ενώ παράλληλα τραγουδούν και με γοερή φωνή.

Σέρρες:

Στο νομό Σερρών, αναβιώνει το έθιμο του «Καλόγερου». Τη γιορτή αυτή αρχίζουν οι Αναστενάρηδες με απόκρυφη μυσταγωγία και συμμετέχουν και οι μίμοι, οι οποίοι συγκροτούν το θίασο: ο Βασιλιάς, το Βασιλόπουλο, ο καπιστράς, ο καλόγερος, η νύφη, η μπάμπω και το εφταμηνίτικο, οι γύφτοι με την αρκούδα και, τέλος, οι Κουρούτζηδες (φύλακες).

Ξάνθη:

Στην Ξάνθη, αναβιώνει το έθιμο «Κάψιμο του Τζάρου». Σύμφωνα με την λαϊκή μας παράδοση, ο «Τζάρος» ήταν ένα ανθρώπινο ομοίωμα που βρισκόταν τοποθετημένο πάνω σε πουρνάρια. Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, καιγόταν στο κέντρο της πλατείας, προκειμένου οι κάτοικοι της περιοχής να μην έχουν το καλοκαίρι ψύλλους. Αυτό το έθιμο προέρχεται από τους πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης. Το όνομα «Τζάρος» προήλθε από τον ήχο που έκαναν τα πουρνάρια όταν καίγονταν (τζ –τζ). Μετά το κάψιμο του «Τζάρου» την σειρά τους παίρνουν αμέτρητα πολύχρωμα πυροτεχνήματα.

Πηγή: http://www.my-family.gr

 

Βαρβάρα ή Ασουρές Θράκης και έθιμο

Βαρβάρα ή Ασουρές Θράκης και έθιμο

Το έθιμο της Βαρβάρας ή Ασουρές αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της λαϊκής λατρευτικής παράδοσης της Θράκης.

Κάθε φορά που ξημερώνει η 4η Δεκεμβρίου, η μνήμη όλων γυρίζει πίσω σε εκείνα τα κρύα πρωινά που ανοίγαμε τα μάτια μας και μας περίμεναν τα μπολ με την αχνιστή Βαρβάρα και το σπίτι μοσχοβολούσε σουσάμι και κανέλα .

 

 

Κατά το συναξάρι η Αγία Βαρβάρα γεννήθηκε κάπου στην Ανατολή γύρω στο 300 μ.Χ. και μαρτύρησε με τους τελευταίους διωγμούς των Χριστιανών.

Ο πατέρας της Διόσκουρος ήταν ένας πλούσιος Έλληνας, τοπάρχης της Ηλιουπόλεως του Ρωμαϊκού κράτους και φυσικά ειδωλολάτρης

Η Αγία Βαρβάρα

Από μικρή ήταν πολύ όμορφη και ο πατέρας της, που την αγαπούσε πάρα πολύ, για να αποφύγει τους κινδύνους κάθε επικοινωνίας της με τον έξω κόσμο την έκλεισε σε έναν πύργο όπου της παρείχε όλα τα αγαθά.

Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού της διδάχτηκε το Χριστιανισμό από μια ευσεβή Χριστιανή, που ήταν στην υπηρεσία της. Φεύγοντας ο πατέρας της άφησε εντολή να κατασκευαστεί ένα λουτρό στον πύργο και σε αυτόν να ανοιχτούν δύο παράθυρα. Η Αγία Βαρβάρα έδωσε εντολή να ανοιχτεί και ένα τρίτο, θέλοντας έτσι να μαρτυρήσει την πίστη της στον τριαδικό Θεό.

Γυρνώντας από το ταξίδι ο πατέρας της, και βλέποντας το τρίτο παράθυρο, θύμωσε. Τον θυμό του αύξησε η άρνηση της Αγίας να δεχτεί τα συνοικέσια που είχε φέρει μαζί του ο πατέρας της. Η ομολογία ότι ήταν πλέον Χριστιανή και όχι ειδωλολάτρισσα, καθώς και το ότι μπροστά του η Αγία Βαρβάρα έκανε το σταυρό της. Στον θυμό του πάνω ο πατέρας της προσπάθησε να την αποκεφαλίσει και η Αγία τράπηκε σε φυγή. Κατά τη διάρκεια της φυγής της βρέθηκε στο βουνό, όπου κρύφτηκε σε έναν βράχο, που άνοιξε θαυματουργικά στα δύο. Ένας βοσκός που είδε το θαύμα, το ανέφερε στον πατέρα της, ο οποίος συνέλαβε τελικά την Αγία και την οδήγησε στον έπαρχο της περιοχής, Μαρκιανό.

Εκεί η Αγία ομολόγησε για μια ακόμη φορά την πίστη της και περιγέλασε τα είδωλα. Ο Έπαρχος θαυμάζοντας την ομορφιά της προσπάθησε στην αρχή να την μεταπείσει, βλέποντας όμως ότι εκείνη ήταν ανένδοτη την υπέβαλε σε βασανιστήρια.

Ένα από αυτά ήταν και η περιφορά της στους δρόμους γυμνή.

Όταν το άκουσε αυτό η μάρτυς προσευχήθηκε στο Θεό και ο Θεός την άκουσε. Τα φορέματά της αφαιρούνταν, αλλά κατά τρόπο θαυμαστό, άλλα ωραιότερα αντικαθιστούσαν τα αφαιρούμενα.

Μια γυναίκα, η Ιουλιανή, βλέποντας το θαύμα αυτό θέλησε να διακηρύξει και αυτή την πίστη της και να υπομείνει μαζί με την Αγία Βαρβάρα τα μαρτύρια. Έτσι κι έγινε, έως ότου ο Έπαρχος διατάξει τον αποκεφαλισμό και των δύο γυναικών.

Ο πατέρας της Αγίας Βαρβάρας θέλησε να εκτελέσει με τα ίδια του τα χέρια την εντολή του Έπαρχου και έτσι η Αγία Βαρβάρα παρέδωσε το πνεύμα της στον Ιησού Χριστό, μετά τον αποκεφαλισμό της από τον ίδιο της τον πατέρα. Η Ιουλιανή της Νικομήδειας μαρτύρησε μαζί με τη Βαρβάρα και τιμάται επίσης ως Αγία.

Κατά την παράδοση, ενώ το ξίφος του πατέρα της έκοβε το κεφάλι της, η Θεία Δίκη με μορφή κεραυνού έκαψε τον άσπλαχνο πατέρα. Αυτόν τον τιμωρό κεραυνό, συμβολίζουν τα πυρά του Πυροβολικού μας, που έχουν ως προστάτιδα την Αγία Βαρβάρα.

Η λατρεία της Αγίας Βαρβάρας είναι απλωμένη από παλιά σε ολόκληρη την Ελλάδα, είναι εθιμική μπορεί να πει κάποιος, δεισιδαιμονική, έχει και παγανιστικά στοιχεία.

Κατ’ άλλους λαογράφους συνδέεται με τη λατρεία της αρχαίας κουροτρόφου θεάς Εκάτης. Η Αγία Βαρβάρα, ως επίκουρος του ανθρώπου, μπορεί να αντικατέστησε την αρχαία θεότητα.

Η Αγία Βαρβάρα θεωρούνταν από τους κατοίκους της Θράκης προστάτιδα των παιδιών από τις κακές παιδικές ασθένειες και ιδιαίτερα της ευλογιάς, που προκαλούσε πολλούς θανάτους στον παιδικό πληθυσμό. Γι’ αυτό καθιέρωσαν στη γιορτή της, για να την “γλυκάνουν” να μοιράζουν γλυκό, που το ονόμασαν “Βαρβάρα“.

Ο λαϊκός τρόπος λατρείας διαφέρει από περιοχή σε περιοχή.

Στη Μικρά Ασία συναντάμε τις μελόπιτες, πανσπερμία, την έκθεση στο τρίστρατο (όλα αυτά είναι συνδεδεμένα πιο πολύ με την λατρεία της αρχαίας θεάς Εκάτης).

Η σημαντικότερη όμως λαογραφική και Πανελλήνια προσφορά προς την Αγία Βαρβάρα είναι τα εορταστικό κολυβόζουμο ή σπερνά, που αλλιώς λέγονται και “Βαρβάρα”.

Προσφέρονται στην ωραία Αγία για να κρατήσει τα πρόσωπα όλων ωραία και μακριά από τις δυσμορφίες της ευλογιάς. Γι’ αυτό, σύμφωνα με το έθιμο θα φάνε όλοι από τη “Βαρβάρα” και θα μοιράσουν και στους άλλους. Θα έλεγε κανείς μια κοινωνία αμυντικής αλληλεγγύης.

Το έθιμο της Βαρβάρας όπως είναι γνωστό σε όλους μας ήταν πολύ διαδεδομένο στην περιοχή της Θράκης και στην Ανατολική Μακεδονία.

Πρέπει να είναι συνδεδεμένο με την προβολή της θεραπευτικής ιδιότητας της Αγίας στην αρρώστια της ευλογιάς, αλλά και με την παραγωγή του σιταριού, τόσο απαραίτητου για την παρασκευή του πολύτιμου ψωμιού.

Πως όμως ξεκίνησε το έθιμο της Βαρβάρας στη Θράκη;

Υπάρχουν οι εκδοχές που λένε ότι σε δύο περιπτώσεις που δηλητηριάστηκε το ψωμί και άλλα τρόφιμα από εχθρούς της χριστιανοσύνης, τους Τούρκους σε μια περίπτωση, τον πατέρα της Αγίας στην άλλη, η επέμβαση της Αγίας Βαρβάρας ήταν άμεση.

Παρουσιάστηκε στον ύπνο κάποιας γυναίκας και προειδοποίησε τους πιστούς να μην φάνε από το δηλητηριασμένο ψωμί, αλλά να βράσουν σιτάρι και ότι άλλο βρισκόταν στα σπίτια εκείνη την περίοδο (συνήθως ξηροί καρποί και αποξηραμένα φρούτα), για να περάσουν τις δύσκολες μέρες του χειμώνα. Έτσι έγινε η πρώτη “Βαρβάρα“.

Μια άλλη εκδοχή

είναι αυτή που συνδέεται όπως είπαμε με τη λατρεία της Αρχαίας θεάς, της Εκάτης. Στην αρχαία Θράκη η παραγωγή του σιταριού αποτελούσε βασική οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων.

Γιόρταζαν στις αρχές του χειμώνα τα “Εκαταία” προς τιμήν της θεάς Εκάτης.

Αυτή την εποχή οι αποθήκες των σπιτιών ήταν γεμάτες σιτάρι που είχαν θερίσει το καλοκαίρι, καθώς και άλλα προϊόντα, όπως ξηρά σύκα, σταφίδες, καρύδια κλπ, που διατηρούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Με αυτά τα υλικά παρασκεύαζαν το Εκαταίο Δείπνο.

Η “Βαρβάρα” πιθανόν αντικατέστησε το Εκαταίο Δείπνο, που προσέφεραν στη θεά ζητώντας να προστατεύει τους ίδιους κατά τη διάρκεια του χειμώνα, αλλά και το σιτάρι που είχαν σπείρει λίγο πριν, στο τέλος του φθινοπώρου.

Όποια εκδοχή και αν δεχθεί ο καθένας, το έθιμο της Βαρβάρας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της λαϊκής λατρευτικής παράδοσης της Θράκης και συνεχίζεται αδιάκοπα στο πέρασμα των αιώνων.

Βαρβάρα Θρακιώτικη της Tzeni Kitsikoudi-HazinikolaouΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΡΑΒΑΡΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΕΔΩ

Στη Θράκη χρησιμοποιούν εννέα είδη για την παρασκευή της Βαρβάρας.

Σιτάρι, αμύγδαλα, καρύδια, ρόδια, σταφίδες, κανέλα, σουσάμι, ταχίνι και φρούτα ψιλοκομμένα, κυρίως μήλα σκληρά. Στην περιοχή της Μακράς Γέφυρας και της Αδριανούπολης για γούρι έριχναν μέσα 3 έως 4 κουκιά και όποιος τα έβρισκε θεωρούνταν καλότυχος.

Η “Βαρβάρα” παρασκευάζονταν την παραμονή της εορτής της Αγίας Βαρβάρας και μοιράζονταν ανήμερα της γιορτής της πρωί – πρωί.

Και τότε έβλεπες από κάθε σπίτι να βγαίνουν παιδιά, κρατώντας στα χέρια τους από το χερουλάκι τσίγκινα δοχεία με το γλυκό κολυβόζουμο και να το μοιράζουν στα σπίτια της γειτονιάς, απ’ όπου επίσης έπαιρναν τη δική τους “Βαρβάρα” και την πήγαιναν χαρούμενα στο σπίτι τους. Ήταν εκείνη η μέρα γιορτή για τα παιδιά και κάθε χρόνο την περίμεναν με μεγάλη χαρά, διηγούνται με συγκίνηση ακόμη και σήμερα οι μεγαλύτεροι.

Η ατμόσφαιρα σ’ όλο το χωριό ήταν εορταστική.

Το σπίτι έπρεπε οπωσδήποτε να λάμπει από καθαριότητα και να είναι πανέτοιμο να δεχτεί κάθε επισκέπτη. Σ’ ένα μεγάλο πανηγύρι στην καρδιά του Χειμώνα εξελίσσονταν τελικά η γιορτή της Αγίας Βαρβάρας στη Θράκη, με τη Θρακιώτισσα γυναίκα φορώντας την παραδοσιακή θρακιώτικη φορεσιά να πρωτοστατεί στο όλο σκηνικό.

Επί πλέον, ο λαός μας συνέδεσε την ημέρα της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας με τον ερχομό του χειμώνα και το κρύο που όλο και δυναμώνει:

«Η Αγία Βαρβάρα βαρβαρώνει, ο Άη Σάββας σαβανώνει κι ο Άη Νικόλας παραχώνει» ή «Αγιά Βαρβάρα μίλησε και Σάββας απεκρίθη, ο Άη Νικόλας έφτασε με χιόνια φορτωμένος».

Γι’ αυτό από τα παλιά χρόνια η γιορτή της Αγίας Βαρβάρας ήταν το χρονικό σημείο που σταματούσαν οι γεωργικές ασχολίες, αλλά και οι φροντίδες που είχαν σχέση με την καθαριότητα των σπιτιών.

Και τις μεγάλες νύχτες του Δεκέμβρη οι γιορτές των Αγίων της εκκλησίας μας έδιναν την ευκαιρία στους ανθρώπους να ανταλλάξουν επισκέψεις και να απολαύσουν τη ζεστασιά των καλοστρωμένων σπιτικών.

Δυστυχώς σήμερα από τη μια ο σύγχρονος τρόπος ζωής κι απ’ την άλλη η εισβολή της τηλεόρασης στα σπίτια μας, έγιναν αιτία να απομακρυνθούμε από τα παραδοσιακά μας πρότυπα, να διακόψουμε τις κοινωνικές μας επαφές και σταδιακά να χάνουμε την πολιτιστική μας ταυτότητα και την ανθρωπιά μας.

Ευτυχώς όμως, που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, οι οποίοι κόντρα στο ρεύμα των καιρών που τείνουν να αποκόψουν τον άνθρωπο από τις ρίζες του, αφιερώνουν ατελείωτες ώρες από τον ελεύθερο χρόνο τους στη διάσωση και διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, δίνοντας μάχη με τη λήθη και την κοινωνική αδιαφορία και φροντίζοντας να μεταλαμπαδεύσουν την αγάπη τους αυτή στις νεότερες γενιές.

Μπράβο στις Θρακιώτισσες γυναίκες, που μέχρι σήμερα, κρατώντας την παράδοση από τις μητέρες τους, συνεχίζουν και τηρούν το έθιμο της Βαρβάρας και δίνουν έτσι την ευκαιρία σε όλους τους υπόλοιπους να γνωρίσουν το μεγαλείο της ελληνικής παράδοσης.

Μπράβο στους Θρακιώτικους Συλλόγους σε όλη την Ελλάδα, που αναβιώνουν κάθε χρόνο το έθιμο της Βαρβάρας.

Με πληροφορίες από Σύλλογο Θρακών Μαγνησίας και Θρακική Εστία Βέροιας

Πηγή: https://www.evros24.gr

 

 

Κολοκύθα κίτρινη, ωφέλιμη και θαυματουργή

Κολοκύθα κίτρινη, ωφέλιμη και θαυματουργή

Η κολοκύθα μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην ελληνική σύγχρονη κουζίνα όπως τα κολοκυθάκια, είναι όμως ένα λαχανικό γευστικό και άκρως θρεπτικό που δεν θα πρέπει να λείπει από τη διατροφή μας.

Οφέλη για την υγεία

Υψηλή περιεκτικότητα σε καροτενοειδή: Οι κολοκύθες οφείλουν το φωτεινό πορτοκαλί χρώμα τους στο υψηλό ποσοστό καροτενοειδών που περιέχουν.

Τα καροτενοειδή αποτρέπουν τις ελεύθερες ρίζες στο σώμα και να βοηθούν στην πρόληψη της πρόωρης γήρανσης, των καρδιαγγειακών νοσημάτων και άλλων λοιμώξεων. Συγκεκριμένα το β-καροτένιο είναι το πιο πλούσιο σε περιεκτικότητα συστατικό της κολοκύθας.

Διαθέτει εξαιρετικές αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Έχει διαπιστωθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών νοσημάτων εμποδίζοντας την οξείδωση της χοληστερίνης στο σώμα.

Επίσης, λόγω της δράσης του κατά των ελευθέρων ριζών, μειώνει τον κίνδυνο διάφορων μορφών καρκίνου και κυρίως του καρκίνου του εντέρου και του πνεύμονα.

Σε έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο «Cancer Epidemiology, Biomarkers and Prevention», εξετάστηκαν οι διατροφικές συνήθειες και ο τρόπος ζωής 60.000 ενηλίκων στην Κίνα και διαπιστώθηκε ότι όσοι έτρωγαν τρόφιμα πλούσια σε β-καροτένιο είχαν μικρότερο κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα.

Όταν στην έρευνα αξιολογήθηκαν και οι καπνιστές, βρέθηκε ότι η ομάδα που έτρωγε τρόφιμα πλούσια σε β-καροτένιο είχε 37% μικρότερο κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα από τους καπνιστές που δεν κατανάλωναν τέτοια τρόφιμα.

Οι φυτικές ίνες που περιέχονται στην κίτρινη κολοκύθα βοηθούν στην αποβολή μέρους της χοληστερίνης από τον οργανισμό. Ακόμη, βοηθούν και στην αντιμετώπιση της χρόνιας δυσκοιλιότητας αυξάνοντας την κινητικότητα του εντέρου.

Η κατανάλωση κολοκύθας είναι ιδιαιτέρα ευεργετική για όσους υποφέρουν από γαστρικά προβλήματα, γιατί μειώνει την οξύτητα των υγρών του στομάχου.

Οι κολοκύθες είναι φυσικά διουρητικά και βοηθούν στην αποβολή των τοξινών και ανεπιθύμητων αποβλήτων από το σώμα, αφήνοντας μας ανανεωμένους και υγιείς.

Αποτρέπει το σχηματισμό πετρών στα νεφρά: Καταναλώστε 5 έως 10 γραμμάρια σπόρους κολοκύθας κάθε μέρα καθώς διεγείρουν τα νεφρά και εμποδίζουν τον σχηματισμό λίθων οξαλικού ασβεστίου.

Η κολοκύθα είναι πλούσια πηγή βιταμίνης Α. Η τακτική κατανάλωσή της (σπόροι και σάρκα), μπορεί να προωθήσει την υγεία των ματιών και να ενισχύσει το ανοσοποιητικό μας σύστημα εντυπωσιακά.

Είναι εξαιρετική πηγή βιταμινών Β1, Β3, Β5, Β6, C.

Είναι πλούσια σε μαγνήσιο και κάλιο.

Μας δίνει επίσης χαλκό, Ω3 λιπαρά οξέα, αλλά και σύνθετους υδατάνθρακες, όπως το άμυλο.

Με τόσα πολλά οφέλη για την υγεία, δεν αποτελεί κατάπληξη το ότι η κολοκύθα συμπεριλαμβάνεται στις «Υπερτροφές».

Κρατήστε τη σάρκα και τους σπόρους της και χρησιμοποιήστε τα σε διάφορες συνταγές. Μπορείτε να τη συντηρήσετε έως και 6 μήνες, αφού το σκληρό της κέλυφος την κάνει ιδιαίτερα ανθεκτική.

*Οι πληροφορίες που περιέχονται στο hippieteepee.gr έχουν πληροφοριακό χαρακτήρα.

Συμβουλεύεστε πάντα κάποιον ειδικό πριν εφαρμόσετε οποιαδήποτε πληροφορία. Η χρήση όσων αναφέρονται είναι αποκλειστικά και μόνον δική σας ευθύνη.

Πηγή : https://www.newspepper.gr

Διατροφικά στοιχεία
Ποσότητα ανά
Θερμίδες (kcal) 44
Λιπίδιο 0,1 g
Κορεσμένα λιπαρά 0 g
Πολυακόρεστο λιπαρό οξύ 0 g
Μονοακόρεστο λιπαρό οξύ 0 g
Χοληστερόλη 0 mg
Νάτριο 4 mg
Κάλιο 352 mg
Υδατάνθρακες 12 g
Φυτικές ίνες 2 g
Ζάχαρη 2,2 g
Πρωτεΐνη 1 g
Βιταμίνη A 10.630 IU Βιταμίνη C 21 mg
Ασβέστιο 48 mg Σίδηρος 0,7 mg
Βιταμίνη D 0 IU Βιταμίνη B6 0,2 mg
Βιταμίνη B12 0 µg Μαγνήσιο 34 mg

Την κίτρινη κολοκύθα μπορούμε να την μαγειρέψουμε με διάφορους τρόπους, πίτα αλμυρή, πίτα γλυκιά, σούπα βελουτέ κλπ.

Κολοκυθοκεφτέδες

Συνταγή εδώ…

 

Κολοκυθόπιτα αλμυρή

Συνταγή εδώ….

 

Γλυκιά κολοκυθόπιτα

Συνταγή εδώ…

 

Ψημένη σκέτη στον φούρνο με ζάχαρη και κανέλα

Στριφτή γλυκιά κολοκυθόπιτα

Συνταγή εδώ…

Κολοκυθόσουπα βελουτέ

Συνταγή εδώ…

Όπως και να την προτιμήσετε την κίτρινη κολοκύθα σκεφτείτε τα οφέλη και την νοστιμιά της.

Καλή απόλαυση!

Μακαρονάδα, τιπς και συμβουλές

Μακαρονάδα, τιπς και συμβουλές

Τα ζυμαρικά έχουν υψηλή θρεπτική αξία αφού βρίσκονται στη βάση της Πυραμίδας της Μεσογειακής Διατροφής, γεγονός που συνιστά τη συχνή εβδομαδιαία κατανάλωση τους.

Σε αντίθεση με την πεποίθηση ότι τα ζυμαρικά παχαίνουν, μία κανονική μερίδα από μακαρόνια (100 γρ) περιέχει λιγότερο από 2 γραμμάρια λίπους. Ταυτόχρονα, τα ζυμαρικά έχουν πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε χοληστερόλη και νάτριο (αλάτι). Συνδυάζοντάς τα με σάλτσες λαχανικών, κόκκινο κρέας, πουλερικά ή ψάρια, μπορούν να αποτελέσουν ένα πλούσιο σε γεύση και χαμηλό σε θερμίδες γεύμα.

Επιπρόσθετα, είναι σημαντικό το γεγονός ότι τα ζυμαρικά μπορούν να καταναλωθούν από όλους ακόμα και από την τρίτη ηλικία, λόγω του ότι είναι εύπεπτα, δεν χρειάζονται ιδιαίτερο μάσημα και είναι εύκολα και γρήγορα στην προετοιμασία.

Τα οφέλη της κατανάλωσης ζυμαρικών

επαυξάνονται όταν είναι ολικής αλέσεως, δηλαδή όταν φτιάχνονται από αλεύρι που περιέχει όλα τα τμήματα του σπόρου του σιταριού.

Ειδικότερα, τα ζυμαρικά ολικής αλέσεως έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε:

– Βιταμίνες του συμπλέγματος Β, που είναι σημαντικές για τη λειτουργία του νευρικού συστήματος και την ενίσχυση του μεταβολισμού.

– Χαλκό, που είναι απαραίτητος για το σχηματισμό του συνδετικού ιστού, τα ερυθροκύτταρα και την καλή λειτουργία του νευρικού, του ανοσοποιητικού και του καρδιαγγειακού συστήματος.

– Σελήνιο, το οποίο βελτιώνει τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα.

– Μαγνήσιο, που είναι απαραίτητο για τη ρύθμιση της πίεσης του αίματος και τη σκελετική υγεία.

– Μαγγάνιο, χρήσιμο για το σχηματισμό οστών και το μεταβολισμό των υδατανθράκων και των πρωτεϊνών.

– Φυτικές ίνες, που αυξάνουν την κινητικότητα του εντέρου, καταπολεμώντας στη δυσκοιλιότητα, καθώς επίσης μειώνουν την απορρόφηση του διατροφικού λίπους. Επιπλέον, οι φυτικές ίνες σε συνδυασμό με τους σύνθετους υδατάνθρακες των ζυμαρικών ολικής αλέσεως δεν προκαλούν απότομες μεταβολές στα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα , με αποτέλεσμα να μπορούν να καταναλώνονται και από άτομα με σακχαρώδη διαβήτη.

Ποια ζυμαρικά ολικής αλέσεως να προτιμώ;

Εκείνα που παρασκευάζονται από 100% σιμιγδάλι ολικής αλέσεως, το οποίο έχει αλεστεί με τη μέθοδο «pearling» (αποφλοίωση). Η συγκεκριμένη παραγωγική διαδικασία διατηρεί τα πιο θρεπτικά τμήματα του πίτουρου και ταυτόχρονα αποδίδει ένα απόλυτα ομοιογενές σιμιγδάλι ολικής αλέσεως άριστης ποιότητας, όπου δημιουργεί ομοιογενή ζυμαρικά ολικής αλέσεως με πιο φυσικό χρώμα και λιγότερη ξινή γεύση, συγκριτικά με άλλα προϊόντα της ίδιας κατηγορίας.
Πόση ποσότητα ζυμαρικών καταναλώνεται σε ένα γεύμα:

Μια υγιεινή μερίδα ζυμαρικών για έναν ενήλικα είναι 1 ½ φλιτζάνι του τσαγιού μαγειρεμένα.

Πηγή:Λόγω Διατροφής

Μαγείρεμα και συμβουλές

  • Για σωστό μαγείρεμα μακαρονιών θα πρέπει να βράσεις τα ζυμαρικά σου σε μεγάλη κατσαρόλα με άφθονο νερό. (1 λίτρο νερού για κάθε 100 γρ. ζυμαρικών)
  • Ρίξε 2 κ.σ. αλάτι σε 5 λιτρα στο νερό που θα βράσεις 1 πακέτο μακαρόνια. Αυτό σημαίνει περίπου μισό κουταλάκι αλάτι για κάθε λίτρο νερό. Για ακόμα πιο εντονη γεύση μπορεις να βαλεις και μια ακόμα κουταλιά στα 5 λίτρα αλλά όχι παραπανω.
  • Αν βάλεις αλάτι πριν βράσει το νερό καθυστερείς τον βρασμό για κάτι λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα.
  • Αν δεν θέλεις να σου κολλήσουν τα μακαρόνια ανακάτευε συχνά.
  • Τα μακαρόνια σου πρέπει να είναι al dente. Σαφώς αυτό είναι θέμα γούστου αλλά τα al dente είναι τα αυθεντικά, ιταλικά ζυμαρικά.
  • Η προσθήκη λαδιού στο νερό που βράζει δεν βοηθάει και τόσο πολύ στο να μην κολλάνε τα μακαρόνια όπως πολύ συχνά ακούγεται. Το πιο σημαντικό που κάνει το λάδι αν το βάλεις στην κατσαρόλα πριν τα μακαρόνια είναι πως σταματάει το άφρισμα που πολλές φορές δημιουργείται.
  • Αν θέλεις να μην κολλάνε τα μακαρόνια βάλε άφθονο νερό (όπως σου προτείναμε παραπάνω) και λάδι ή βούτυρο αφού τα βγάλεις από την φωτιά .
  • Βάλε λάδι ή βούτυρο στα μακαρόνια σου σε ένα μπολ ή στην κατσαρόλα. Όχι μέσα στο σουρωτήρι γιατί είναι πολύ δύσκολο να καθαριστεί ειδικά αν είναι πλαστικό.
  • Δεν πετάμε το νερό από τα μακαρόνια. Χρησιμοποιούμε λίγο από αυτό όταν ανακατεύουμε τα ζυμαρικά με τη σάλτσα μέσα στην κατσαρόλα ή το μπολ.
  • Ανακατεύετε με ξύλινη κουτάλα και όχι με μεταλλική γιατί ρίχνει την θερμοκρασία του βρασμού.
  • Για τα πάντα ο σκοπός αγιάζει τα μέσα! Αν θέλεις πιο γρήγορο και πιο οικονομικό αποτέλεσμα με λιγότερο ρεύμα μπορείς να αφήσεις κάποιους κανόνες στο πλάι . Πχ να βράσετε σε μικρότερη θερμοκρασία με καπάκι ή σε λιγότερο νερό και ας λασπώσουν λιγάκι.
  • ΜΗΝ βάζεiς νερό για να ξεπλύνεις τα μακαρόνια. Η μόνη περίπτωση που θα πρέπει να γίνει αυτό είναι αν τα ξεχασες και έχουν έβρασαν υπερβολικά τα μακαρόνια και θέλετε να σταματήσετε τον βρασμό.
  • Πριν πετάξεις το νερό που έβρασες τα μακαρόνια κράτα 1 κούπα από αυτό για να προσθέσεις στην σάλτσα καθώς το άμυλο που περιέχει θα την δέσει τέλεια.
  • Ανακάτεψε κατευθείαν τα μακαρόνια με την σάλτσα  και μην βάζεις στο πιάτο πρώτα τα μακαρόνια και μετά την σάλτσα.
  • Τα μακαρόνια είναι χαμηλά σε περιεκτικότητα λιπών και δεν περιέχουν χοληστερίνη.
  • Τα ζυμαρικά περιέχουν φώσφορο και μαγνήσιο, είναι πλούσια σε βιταμίνες Β και Ε και φυτικές ίνες
  • Τα ζυμαρικά βοηθούν στην καταπολέμιση του στρές
  • Ο εγκέφαλος συνθέτει ευκολότερα την ορμόνη που ελέγχει την διάθεση δρώντας ως αντικαταθλιπτικό, όταν η διατροφή βασίζεται σε υδατάνθρακες.
  • Προτίμησε ζυμαρικά ολικής αλέσεως στην καθημερινή σου διατροφή, καθώς έχουν έως και διπλάσια ποσότητα φυτικών ινών.
  • Τα ζυμαρικά βρίσκονται στην βάση της διατροφικής μας πυραμίδας.
  • Πηγή: https://bletsas.gr

Η Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών καθιερώθηκε το 1998, με πρωτοβουλία της Ένωσης των Ευρωπαίων Βιομηχάνων Ζυμαρικών (UNAFPA) για να γνωστοποιήσει στο ευρύ κοινό τη γευστική και θρεπτική αξία των ζυμαρικών.

Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Οκτωβρίου, σε ανάμνηση του πρώτου συνεδρίου της Ένωσης το 1995.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/worldays/183

ΠΟΛΛΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΕ ΖΥΜΑΡΙΚΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Μήλα, ένα μήλο την ημέρα…ποικιλίες

Ένα μήλο την ημέρα…

Όπως λέει άλλωστε και το γνωστό μας ρητό «ένα μήλο την ημέρα.. τον γιατρό τον κάνει πέρα»! Και όμως οι ποικιλίες των μήλων που υπάρχουν, δεν είναι μόνο τα «Γκόλντεν», τα «Ξινόμηλα», τα «Σμιθ» και τα κλασικά κόκκινα που γνωρίζουμε. Υπάρχουν δέκα διαφορετικές ποικιλίες μήλων.

Ένα μήλο περιέχει περίπου 8,4 mg βιταμίνης C, καθώς επίσης και ριβοφλαβίνη (βιταμίνη Β2), βιταμίνη Κ, βιταμίνη Α, πυριδοξίνη (βιταμίνη Β6) και κάλιο. Είναι πλούσιο σε υδατάνθρακα (25 γραμμάρια περίπου) και δεν εμπεριέχει καθόλου λίπος. Ακόμη, εμπεριέχει 0.3 γραμμάρια πρωτεΐνης και 4.5 γραμμάρια φυτικές ίνες.

Φούτζι:

Η ποικιλία αυτή, έχει ένα χαρακτηριστικό ροζ – κόκκινο χρώμα. Η σάρκα τους είναι πολύ σκληρή, ενώ ο χυμός τους, είναι γλυκός σαν μέλι. 

Λέιντι Γουίλιαμς

Σ’ αυτήν την ποικιλία των μήλων, το χρώμα τους είναι κατά τα ¾ βαθύ κόκκινο. Όπως και τα «φούτζι», έχουν και αυτά σκληρή σάρκα. Ωριμάζουν αργά και αποκτούν γλυκιά γεύση. 

Γκραν Σμιθ:

Η φλούδα τους έχει ένα πρασινο-κίτρινο χρώμα. Η σάρκα τους είναι πράσινη και επειδή ακριβώς λιώνει εύκολα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε γλυκά και φαγητά. Κυκλοφορούν στην αγορά όλο τον χρόνο.

 

Ρουαγιάλ Γκαλα:

Έχουν ένα χαρακτηριστικό ανοιχτό κίτρινο με βαθύ κόκκινο χρώμα. Έχουν σκληρή σάρκα και ιδιαίτερα γλυκιά γεύση. Θεωρούνται ως μια από τις καλύτερες ποικιλίες. Κυκλοφορούν στην αγορά από τον Φεβρουάριο ως τον Μάιο.

Τζόναθαν:

Το χρώμα τους είναι πράσινο ανοιχτό και κατά λωρίδες κίτρινο ή κόκκινο. Η σάρκα τους είναι λευκή και τραγανή. Είναι αρκετά ζουμερά και γλυκά. Και αυτά κυκλοφορούν στην αγορά από τον Φεβρουάριο έως τον Μάιο.

Ρέντ Ντελίσιους:

Έχουν χαρακτηριστικό βαθύ κόκκινο χρώμα και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πρασινοκίτρινα με κόκκινες λωρίδες. Ιδιαίτερα γλυκιά γεύση. Χρησιμοποιήστε τόσο σε γλυκά όσο και σε σαλάτες. Κυκλοφορούν στην αγορά όλο τον χρόνο.

 

Μπράουμπερν:

Έχουν γυαλιστερή και κατακόκκινη φλούδα. Η σάρκα τους είναι πολύ γλυκιά, χρώματος κρεμ. Ιδανικό να συνοδέψει αλμυρά τυριά.

Γκόλντεν Ντελίσιους ή Μπανανόμηλα

Χαρακτηριστικό πρασινοκίτρινο χρώμα. Όσο ωριμάζουν το χρώμα τους γίνεται χρυσαφί. Πολύ αρωματικά με γλυκιά γεύση. Κυκλοφορούν στην αγορά από το τέλος Μαρτίου έως και τον Νοέμβριο.

Πινκ Λέιντι:

Αυτή η ποικιλία, είναι μια διασταύρωση μεταξύ Γκόλντεν και Λέιντι Γουίλιαμς. Το χρώμα τους είναι πρασινοκίτρινο με ανοικτό κόκκινο. Είναι μια ποικιλία κατάλληλη για ψήσιμο.

Μπόντζα:

Είναι μια ποικιλία που δεν κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά. Έχουν ένα πράσινο και κόκκινο χρώμα ανακατεμένο με άσπρη σφιχτή σάρκα.

Όλες οι ποικιλίες των μήλων, είναι κατάλληλες για κατανάλωση. Αν θέλετε τώρα να διατηρήσετε το σχήμα των κομματιών του μήλου, τότε μαγειρέψτε τα μέσα σε ζάχαρη ή σε σιρόπι. Οι ποικιλίες που έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε ζάχαρη, όπως είναι τα Γκόλντεν, διατηρούν καλύτερα το σχήμα τους κατά το μαγείρεμα.

Φιρίκι:

Όσο πιο κόκκινο, τόσο πιο γευστικό και θρεπτικό είναι. Οι αντιοξειδωτικές και φαινολικές ουσίες του πολλαπλασιάζονται όσο μεγαλώνει η κόκκινη επιφάνεια. Πρέπει να τρώγεται με τη φλούδα, αλλιώς χάνει την αντιοξειδωτική του δράση. Το φιρίκι είναι μια σχετικά δυσεύρετη ποικιλία μήλου με χαρακτηριστικό άρωμα και σχήμα κι ιδιαίτερη γεύση που, συγκριτικά, ακόμη αφθονεί στο Πήλιο. Το βασικό μειονέκτημα της φιρικιάς για τον αγρότη, είναι ότι χρειάζεται γύρω στα δεκαπέντε χρόνια για να δώσει καρπό, ενώ οι κοινές μηλιές ήδη καρπίζουν στο τέταρτο ή πέμπτο έτος τους. Όπότε, το γεγονός και μόνο πως για να φυτέψει κανείς ένα κτήμα με φιρικιές, χρειάζεται να περιμένει δεκαπέντε χρόνια για να αρχίσουν αυτές να αποδίδουν είναι σίγουρα ανασταλτικό. Γίνεται υπέροχο γλυκό κουταλιού!

πηγή: http://www.my-family.gr

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΜΗΛΑ ΨΗΤΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΜΗΛΟΠΙΤΑ ΑΝΑΠΟΔΗ ΚΑΡΑΜΕΛΩΜΕΝΗ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΑΡΤΑ ΜΗΛΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Βερίκοκα διατροφικά οφέλη και ιδιότητες

Βερίκοκα διατροφικά οφέλη και ιδιότητες

Αγαπημένο φρούτο ανοιξιάτικο το βερίκοκο που πέρα από το ότι το τρώμε φρέσκο και αποξηραμένο μπορούμε να κάνουμε και πολλές συνταγές με αυτό.

ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΒΕΡΙΚΟΚΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΚΕΙΚ ΜΕ ΒΕΡΙΚΟΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΛΙΚΕΡ ΒΕΡΙΚΟΚΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Όνομα: Βερίκοκο – Βερικοκιά

Επιστημονική ονομασία: Προυνούς Αρμενιάκα – Prunus armeniaca

Οικογένεια: Ροδοειδών

Άλλα ονόματα: Πρεκόκια, βρεκόκια, βερεκόκια, βερικόκκια, βερίκοκκα

Η βερικοκιά είναι οπωροφόρο, μακρόβιο και φυλλοβόλο δέντρο. Στην Κύπρο είναι γνωστή ως χρυσομηλιά. Βρίσκεται αυτοφυής στην Ανατολική Ασία και τα Ιμαλάια, από όπου μεταφέρθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη μέσω της Αρμενίας, εξ’ ου και η επιστημονική της ονομασία Προυνούς Αρμενιάκα.

Η καλλιεργούμενη βερικοκιά πολλαπλασιάζεται με εμβολιασμό που γίνεται σε συγγενικά είδη, κυρίως σε αμυγδαλιά αλλά και σε ροδακινιά, κορομηλιά και δαμασκηνιά.

Για την καλλιέργεια της βερικοκιάς

τα πιο κατάλληλα εδάφη είναι αυτά με μία μέση σύσταση και λεπτή υφή. Όταν υπάρχει δυνατό και ξαφνικό κρύο ή παγετός τότε οι ανθοί καταστρέφονται, αν και τα δέντρα είναι ανθεκτικά και σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Υψηλές θερμοκρασίες επίσης, προκαλούν αλλοιώσεις στον καρπό. Τα δέντρα χρειάζονται καλό πότισμα την περίοδο της ανθοφορίας τους.

Κάτω από καλές συνθήκες μία βερικοκιά μπορεί να ζήσει και πάνω από 100 χρόνια. Σήμερα καλλιεργείται σε όλες τις εύκρατες περιοχές του κόσμου.

Τα βερίκοκα είναι οι καρποί της βερικοκιάς. Είναι σαρκώδεις, σφαιρικοί καρποί, με μια αυλακωτή κοιλιακή ραφή. Είναι γλυκείς και εύγευστοι καρποί, με πορτοκαλοκίτρινο χρώμα. Η φλούδα τους είναι λεπτή και χνουδωτή και έχει χρώμα κίτρινο, με μερικές κόκκινες κηλίδες στη μπροστινή τους πλευρά.

Το κουκούτσι τους είναι ξυλώδες και περιέχει ένα με δύο σπόρους που έχουν πικρή γεύση και μοιάζουν με αμύγδαλα. Πολλά έχουν ακουστεί τα τελευταία χρόνια, για τις πολύτιμες θεραπευτικές τους ιδιότητες.

Τα βερίκοκα έχουν αρκετές ποικιλίες, με αξιολογότερες, εκείνη της Τίρυνθας που ωριμάζουν 2-30 Μαϊου, τα τσαουλιά της Αττικής που ωριμάζουν στο τέλος Μαϊου, τα Μπεμπέκου που θα τα βρούμε από Ιούνιο μέχρι Ιούλιο, τα Διαμαντοπούλου που είναι εξαιρετικά αρωματικά και λέγεται ότι είναι τα πιο νόστιμα βερίκοκα στον κόσμο, τα Luizet και τα Nancy που ωριμάζουν αργά, και τα βρίσκουμε στις αρχές Αυγούστου.

Στην Ελλάδα, η πιο κοινή ποικιλία είναι τα Μπεμπέκου που είναι πιο μεγάλα σε μέγεθος αλλά δεν είναι πολύ γλυκά και αρωματικά. H Τουρκία έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή βερίκοκων στον κόσμο. Ακολουθούν το Ιράν, το Ουζμπεκιστάν, η Ιταλία, η Αλγερία, το Πακιστάν, η Γαλλία, το Μαρόκο, η Συρία, η Ισπανία. Η Ελλάδα παράγει πάνω από 45.000 τόνους κατά μέσο όρο ετησίως.

Τα βερίκοκα καταναλώνονται νωπά σαν φρούτα αλλά και αποξηραμένα, γίνονται νοστιμότατη μαρμελάδα, κομπόστα, χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική και γίνονται λικέρ και χυμός.

 

Θερμίδες και διατροφικές αξίες

Τα βερίκοκα έχουν χαμηλή θερμιδική αξία. Δύο βερίκοκα έχουν μόνο 47 θερμίδες. Ωστόσο, η διατροφική τους αξία είναι τεράστια. Για παράδειγμα, τρώγοντας 3 περίπου βερίκοκα ημερησίως, καλύπτουμε σχεδόν το 100% της καθημερινής μας ανάγκης σε βιταμίνη Α. Τα βερίκοκα αποτελούν καλή πηγή βιταμίνης C και φλαβονοειδών.

Εμπεριέχουν επίσης καροτενοειδή (β-καροτένιο, λυκοπένιο, λουτεΐνη και ζεαξανθίνη), στα οποία οφείλεται και το πορτοκαλί τους χρώμα- τα ώριμα καθώς και τα αποξηραμένα βερίκοκα έχουν μάλιστα μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε καροτενοειδή. Περιέχουν επίσης, βιταμίνη Β3, σίδηρο, κάλιο και φυτικές ίνες.

Αναλυτικότερα, 100 γρ. βερίκοκων περιέχουν:

ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ

Φυλλικό οξύ 9 μg 2%
Νιασίνη 0.600 mg 4%
Παντοθενικό οξύ 0.240 mg 5%
Πυριδοξίνη 0.054 mg 5%
Ριβοφλαβίνη 0.040 mg 3%
Θειαμίνη 0.030 mg 2.5%
Βιταμίνη A 1926 IU 64%
Βιταμίνη C 10 mg 16%
Βιταμίνη K 3.3 μg 3%

ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΕΣ

Νάτριο 1 mg 0%
Κάλιο 259 mg 5.5%

ΜΕΤΑΛΛΑ

Ασβέστιο 13 mg 1.3%
Χαλκός
Σίδηρος 0.39 mg 5%
Μαγνήσιο 10 mg 2.5%

Μαγγάνιο 0.077 mg 3%
Φώσφορος 23 mg 3%
Ψευδάργυρος 0.2 mg 2%

ΦΥΤΟΧΗΜΙΚΑ

α-Καροτένιο 19 μg —
β-Καροτένιο 1094 μg —
β-Κρυπτο ξανθίνη 104 μg —
Λουτείνη-ζεαξανθίνη 89 μg —

Ιστορία και παράδοση

Η καλλιέργεια της βερικοκιάς ήταν γνωστή στην Κίνα από το 2200 π.Χ. Από εκεί μεταφέρθηκε στην Περσία και την Αρμενία. Στην Ελλάδα, φαίνεται ότι τα έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, καθότι ο Θεόφραστος (400π.Χ) δεν τα αναφέρει.

Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τα εκτίμησαν τόσο, που τους έδωσαν το όνομα «χρυσά αυγά του ήλιου». Ο Διοσκουρίδης ανέφερε τα βερίκοκα ως αρμενικά μήλα, λόγω της προέλευσης του φυτού. Στη Β. Ευρώπη καλλιεργήθηκαν με επιτυχία, από το 16ο αιώνα.

Θεραπευτικές δράσεις, ιδιότητες και χρήσεις

-Καταπολεμούν τη δυσκοιλιότητα, χάρη στην κυτταρίνη και την πηκτίνη που περιέχουν και αποτελούν ήπιας μορφής καθαρτικά. Η κυτταρίνη, συγκεκριμένα, βοηθάει στην κινητικότητα του εντέρου, ενώ η πηκτίνη απορροφά και κατακρατά νερό, συντελώντας έτσι κι αυτή, στην καλύτερη λειτουργία του εντέρου.

-Καταπραΰνουν- μεταξύ άλλων- συμπτώματα πονοκεφάλου, εντερικές παθήσεις, αϋπνία, φαρυγγίτιδα και ήπια κατάθλιψη.

-Χάρη στις κατεχίνες που περιέχουν, μπορούν να βοηθήσουν στη θεραπεία και την πρόληψη του καρκίνου και των φλεγμονών.

-Είναι χρήσιμα για την υγεία του πεπτικού συστήματος.

-Οι διαλυτές φυτικές ίνες που περιέχουν μπορεί να βοηθήσουν στον έλεγχο της χοληστερόλης στο αίμα.

-Κάνουν καλό στην αναιμία λόγω του σιδήρου που περιέχουν και του χαλκού που βοηθά στη διάθεση του σιδήρου σε όλο το σώμα.

-Συμβάλλουν στη διατήρηση της καλής υγείας της όρασής μας, αποτρέποντας την εμφάνιση εκφύλισης της ωχράς κηλίδας ή του καταρράκτη.

-Είναι χρήσιμα σε εμπύρετες καταστάσεις, ενυδατώνουν το σώμα και βοηθούν στην αποβολή των τοξινών.

-Είναι ωφέλημα για την καλή υγεία του δέρματός μας, χάρη στην προβιταμίνη Α που περιέχουν και που μέσα στο σώμα μας, μετατρέπεται σε βιταμίνη Α.

-Για την πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων εξαιτίας των άφθονων αντιοξειδωτικών που περιέχουν.

-Το λυκοπένιο που περιέχουν, έχει συνδεθεί με την προστασία από τον καρκίνο του προστάτη.

Ενδιαφέροντα στοιχεία για το βερίκοκο

Η Β17 ή Αμυγδαλίνη είναι μια βιταμίνη που περιέχεται στο κουκούτσι του βερίκοκου, στα πικραμύγδαλα και τα αμύγδαλα. Έχει παρατηρηθεί ότι η αμυγδαλίνη (βιταμίνη Β17) έχει κάποια (ευεργετική για τον άνθρωπο) δράση πάνω στα καρκινικά κύτταρα. Ωστόσο, δεν θεωρείται φάρμακο κατά του καρκίνου, όταν αυτός έχει ήδη εκδηλωθεί.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες η χρησιμοποίηση της αμυγδαλίνης( Β17) είναι περισσότερο προληπτική παρά θεραπευτική. Πιστεύεται ότι η χρόνια ανεπάρκεια σε αμυγδαλίνη ( Β17) οδηγεί σε μείωση της αντίστασης του οργανισμού στην ανάπτυξη κακοήθειας. Από την άλλη δεν έχουν παρατηρηθεί παρενέργειες από κατανάλωση μεγάλων δόσεων αμυγδαλίνης( Β17). Παρόλα αυτά συνίσταται η μέγιστη πρόσληψη αμυγδαλίνης( Β17) να μην υπερβαίνει τα 3 γραμμάρια την ημέρα.

Προφυλάξεις

Αγοράστε βερίκοκα τα οποία δεν είναι γδαρμένα, παραμορφωμένα, μουχλιασμένα ή ζαρωμένα. Αγοράστε μόνο ό,τι θέλετε να καταναλώσετε τις αμέσως επόμενες ημέρες. Προτού τα καταναλώσετε πρέπει να τα πλύνετε με άφθονο ζεστό νερό. Για μέγιστο όφελος, καλύτερα να τρώτε ξερά βερίκοκα. Έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε β-καροτένιο από ότι τα ωμά (J Agric Food Chem. 2005).

Ιδιαίτερη προσοχή όμως, στο χρώμα του φρούτου και περισσότερο στα αποξηραμένα βερίκοκα γιατί πολύ συχνά θειαφίζονται για να πάρουν ανοιχτό πορτοκαλί χρώμα αντί του φυσικού τους που είναι καφέ πορτοκαλί. Τα βερίκοκα που δεν ψεκάζονται με θειάφι είναι γευστικότερα από τα υπόλοιπα.

Φυσικά πριν την κατανάλωσή τους, πρέπει να τα ξεπλένεται με άφθονο νερό και κατά προτίμηση ζεστό. Προτιμάτε πάντα τα ώριμα βερίκοκα αλλά όχι τα ζαρωμένα καθώς και χωρίς γδαρσίματα.

Προσοχή: Το παραπάνω άρθρο έχει ενημερωτικό σκοπό. Πριν χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε συνταγή ή πριν αλλάξετε τις διατροφικές σας συνήθειες, ζητήστε τη γνώμη του κατάλληλου επαγγελματία υγείας ή διατροφολόγου. Εάν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή, βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν αλληλεπιδράσεις.

Πηγές:

medlabgr.blogspot.com

el.wikipedia.org

el.wikipedia.org

sarantakos.wordpress.com

enallaktikidrasi.com

Κεράσια αγαπημένα φρούτα

Φρούτα  αγαπημένα  που  τρώγονται  φρέσκα  από  τα  τέλη  Μαΐου  μέχρι  τα  μέσα  Ιουλίου. Βέβαια, μπορούμε  να  τα  απολαμβάνουμε  και  όλο το χρόνο σε  γλυκά του κουταλιού, αρωματικά λικέρ ή σε κονσέρβες., μαρμελάδες, τάρτες.

Η συγκομιδή τους από τους παραγωγούς γίνεται μόνο με το χέρι, ένα-ένα και απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο. Δεν πρέπει να αποχωρίζεται ο καρπός από το κοτσάνι τους για να μην φεύγει ο ζωμός τους και να μην χαλάνε γρήγορα.

Υπάρχουν δύο τύποι κερασιών και εκατοντάδες ποικιλίες: το γλυκό κεράσι, γνωστό και ως Prunus avium και το ξινό κεράσι, γνωστό ως βύσσινο – επιστημονική ονομασία Prunus cerasus. Από τις γλυκές ποικιλίες ιδιαίτερες προτιμήσεις συγκεντρώνει αυτή με τους μεγάλους, βαθυκόκκινους και χυμώδεις καρπούς. Στην Ελλάδα παράγονται στον Κολινδρό Πιερίας, στην Έδεσσα, στα Γρεβενά, στη Βόρεια Χίο και σε αρκετές άλλες περιοχές της, βόρειας κυρίως Ελλάδας.

Κανείς δεν ξέρει να πει με σιγουριά ωστόσο, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα κεράσια προερχόταν από τη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα από την πόλη της Κερασούντας, εξ ου και το όνομα, κοντά στη Μαύρη Θάλασσα. Ο Ρωμαίος στρατηγός Λούκουλος τα ανακάλυψε και τα έφερε στην Ιταλία.

Τα κεράσια είναι γλυκά, όξινα και στυφά και έχουν θερμαντική δράση στον οργανισμό.

Εξουδετερώνουν την πνευματική κόπωση είναι άρα πολύ χρήσιμα στους μαθητές, ειδικά σε περιόδους εξετάσεων του τέλους της σχολικής χρονιάς για παράδειγμα, που συμπίπτει με την εποχή που υπάρχουν σε αφθονία τα κεράσια, γι’ αυτό συστήνεται να τρώνε τουλάχιστον δύο με τρία κιλά κεράσια την εβδομάδα.

 

Αγορά και συντήρηση:

Αγοράζουμε μόνο όσα θέλουμε να καταναλώσουμε τις αμέσως επόμενες ημέρες. Κατά την αγορά τους βεβαιωνόμαστε ότι τα κοτσάνια τους έχουν πράσινο χρώμα και δεν είναι ξεραμένα, ότι οι καρποί έχουν υγιή όψη και δεν είναι χτυπημένοι και ότι το χρώμα τους είναι «ζωντανό».
Για να κρατήσουμε τα κεράσια φρέσκα τα τοποθετούμε στη συντήρηση του ψυγείου. Η συντήρηση έχει περισσότερη υγρασία από το υπόλοιπο ψυγείο και θα βοηθήσει τα κεράσια να διατηρηθούν φρέσκα για μεγαλύτερο χρόνο. Προτού τα καταναλώσουμε πρέπει να τα πλύνουμε με άφθονο χλιαρό νερό.

Ένα κεράσι έχει 4 θερμίδες. Εκτός του ότι τα κεράσια τρώγονται ως φρέσκα φρούτα, υπάρχουν και κονσερβοποιημένα, χρησιμοποιούνται για την κατασκευή γλυκισμάτων, και ως γαρνίρισμα σε διάφορα είδη ζαχαροπλαστικής. Με την ενζυματική ζύμωση των μαύρων πικρών κερασιών παίρνουμε το Kirch, το Cherry brandy και διάφορα άλλα ποτά.

Στην Ελλάδα, τα περίφημα γλυκά του κουταλιού γίνονται τόσο από τις γλυκές όσο και από τις υπόξινες ποικιλίες. Τα δε κουκούτσια, χρησιμοποιούνται για να δίνουν άρωμα στο “μπράντι”.

Πηγή: http://ingolden.gr/

Γλυκό κουταλιού κεράσι, συνταγή

Κεράσια αγαπημένα φρούτα!’

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΟ ΝΟΣΤΙΜΗ ΚΕΡΑΣΟΤΑΡΤΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

 

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΙΚ ΜΕ ΚΕΡΑΣΙΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

 

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΕΛΕΙΟ ΚΕΙΚ ΜΕ ΚΕΡΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΥΡΙ ΚΡΕΜΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Φράουλες, όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε

Η φράουλα αποτελεί ένα από τα αγαπημένα φρούτα της άνοιξης. Στη χώρα μας, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής η ευρωπαϊκή φράουλα, που έχει μικρό μέγεθος και γλυκιά γεύση.
Αντέχει αρκετά, στις χειμερινές χαμηλές θερμοκρασίες, όμως μία απότομη αλλαγή θερμοκρασίας ή ένας παγετός μπορεί να τη βλάψει.

Η φράουλα φυτεύεται το φθινόπωρο έτσι ώστε να υπάρχει παραγωγή το επόμενο έτος. Η αυξανόμενη ζήτησή της, την μετέτρεψε σε μονοετές φυτό με πιο εντατική καλλιέργεια ακόμη και σε θερμοκήπια. Η συγκομιδή της γίνεται μόλις κοκκινίσει, συνήθως νωρίς την άνοιξη.

Λόγω της ιδιαίτερης ευαισθησίας της, συνηθίζεται η καλλιέργεια της να γίνεται όσο γίνεται πιο κοντά στα κέντρα ζήτησης και κατανάλωσης. Από θρεπτικής άποψης, οι φράουλες, αποτελούν από τις πλουσιότερες πηγές βιταμίνης C στη φύση. Υψηλή είναι επίσης η περιεκτικότητά τους και σε, φυλικό οξύ, μαγγάνιο, κάλιο.Τα συστατικά αυτά που βοηθούν τη βέλτιστη ανάπτυξη και δράση των διαφόρων συστημάτων του οργανισμού, όπως του ανοσοποιητικού, του νευρικού, του καρδιαγγειακού, του κυκλοφορικού κ.α..

Ίσως όμως τα σημαντικότερα συστατικά της είναι ορισμένες φαινολικές ενώσεις, με κυριότερη την ανθοκυανίνη και την ελλαγιτανίνη. Πληθώρα επιστημονικών μελετών δείχνουν ότι οι ουσίες αυτές ασκούν σημαντική προστατευτική δράση στην καρδιά. Προστατεύουν τα κύτταρα από μεταλλάξεις και από την εμφάνιση διαφόρων μορφών καρκίνου. Παράλληλα εμποδίζουν την γήρανση των εγκεφαλικών κυττάρων, προσφέροντας έτσι υγεία και ευεξία για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Γενικώς, αγοράζετε όσες έχουν μικρό έως φυσιολογικό μέγεθος, και μόνο όσες θα καταναλώσετε άμεσα. Να δείχνουν οπωσδήποτε καθαρές, συμπαγείς, λαμπερές, με ευδιάκριτες μικρές τριχίτσες στην επιφάνειά τους. Δείγμα φρεσκάδας είναι και τα πράσινα, καλοδιατηρημένα φυλλαράκια στην κορυφή του φρούτου. Απαραίτητο, όμως το προσεκτικό πλύσιμο τους με άφθονο νερό, μαζί με τα κοτσανάκια.

Πηγή: neadiatrofis.gr

Λευκή φράουλα

Οι λευκές φράουλες ή ανανοφράουλες είναι ένα παράξενο και εξωτικό φρούτο που κινδύνευε με εξαφάνιση πριν διασωθεί από μια ομάδα Ολλανδών αγροτών.

Το 2003 αυτή η παράξενη ποικιλία φράουλας είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Χάρη στην έγκαιρη δράση αυτών των αγροτών συνεχίζει να υπάρχει σήμερα, χωρίς να διατρέχει πλέον κίνδυνο.

Στις σημερινές αγορές υπάρχουν πολλά εξωτικά φρούτα που είναι «σπάνια», είτε επειδή καλλιεργούνται δύσκολα είτε επειδή παράγουν καρπούς μία ή δύο φορές το χρόνο. Αυτή είναι η περίπτωση της άσπρης φράουλας, η οποία είτε δεν υπάρχει σε πολλά μέρη του κόσμου είτε υπάρχει σε τόσο περιορισμένες ποσότητες που οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν την ύπαρξή της.

Ιστορία

Λέγεται ότι κατάγεται από τη Χιλή, όμως μετά το 1700 εξήχθη στη Γαλλία και από εκεί μεταφέρθηκε σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου.

Αυτό το μικρό φρούτο είναι αποτέλεσμα της διασταύρωσης δύο διαφορετικών ειδών φράουλας (της Fragaria virginiana και της Fragaria chiloensis), και τα δύο αμερικανικής προέλευσης. Στο υβρίδιο, που δημιουργήθηκε κατά λάθος, δόθηκε η ονομασία Fragaria x ananassa για να υποδεικνύεται ότι ήταν εξ αρχής υβρίδιο και να γίνεται αναφορά στο άρωμα και στη γεύση ανανά που χαρακτηρίζουν αυτή τη φράουλα (ananassa).

Ενώ οι άσπρες φράουλες κάποτε πωλούνταν στις αγορές της Κεντρικής και της Νότιας Αμερικής (όπου αναπτύσσονταν εύκολα), η έλλειψη ενδιαφέροντος από τους αγρότες σε άλλα μέρη του κόσμου οδήγησε σε μείωση της φύτευσης και της καλλιέργειάς τους, προκαλώντας σχεδόν την εξαφάνιση της ποικιλίας.

Όμως το 2003 μερικοί Ολλανδοί αγρότες αποφάσισαν να συνδυάσουν τις προσπάθειές τους για να σώσουν το απειλούμενο είδος και να το ξαναφέρουν στη Γαλλία για εμπορικούς σκοπούς.

Πηγή: https://meygeia.gr

 

Τύποι Αλεύρων και η χρήση του

Τύποι Αλεύρων και η χρήση του

Στην αγορά υπάρχουν πολλά είδη και τύποι αλευριού. Δεν προορίζονται όλα για την ίδια χρήση. Εσύ ξέρεις ποιο είναι κατάλληλο για κάθε γλυκιά, ή αλμυρή δημιουργία σου;

Αλεύρι ονομάζουμε το προϊόν που προκύπτει από την άλεση των σπόρων των  δημητριακών αλλά κι άλλων αμυλούχων σπόρων.

Το αλεύρι

αποτελεί το κύριο συστατικό του ψωμιού, των αρτοσκευασμάτων και της αρτοποιίας γενικότερα, άρα είναι και η βάση της διατροφής μας σύμφωνα με την πυραμίδα της μεσογειακής διατροφής.

Κάποτε από την επάρκειά και τη διαθεσιμότητά του διαμορφωνόταν η οικονομία μιας χώρας κι έλλειψή του αποτελούσε μείζον πολιτικό ζήτημα .

Το αλεύρι όταν αναμιγνύεται με νερό κι άλλα υγρά και διογκωτικά στοιχεία μας δίνει ζύμες διαφόρων ειδών και υφών που προορίζονται για διαφορετικές χρήσεις. Το συστατικό του αλευριού που συμβάλλει περισσότερο στην συνεκτικότητα της ζύμης είναι οι πρωτεΐνες και κυρίως η γλουτένη.

Στην αγορά βρίσκουμε πολλών ειδών τύπων αλεύρων :

από σιτάρι κυρίως αλλά κι από σίκαλη, κριθάρι, βρώμη, καλαμπόκι, ρύζι κι όσπρια (σόγια, ρεβίθι) και καρπούς δέντρων (χαρούπι, αμύγδαλα).

Οι ποιότητες και οι κατηγορίες των αλεύρων διακρίνονται από την ποιότητα του σιταριού και των άλλων δημητριακών απ’ όπου προέρχονται, από τον τρόπο του αλέσματος και το βαθμό κοσκινίσματος.

Σ’ αυτό το άρθρο θ’ ασχοληθούμε μόνο με τα αλεύρια σταριού. Από άποψη ποιότητας διακρίνονται σε άλευρα σκληρού σιταριού, μαλακού σιταριού και ημίσκληρου. Στα άλευρα από σκληρό σιτάρι ανήκει και το σιμιγδάλι.

Στο σούπερ μάρκετ θα βρεις πολλούς τύπους σταρένιου αλευριού. Για να μη χάνεσαι μπροστά στα ράφια και τις χρωματιστές συσκευασίες τους δες τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά τους και ποιο να διαλέξεις για κέικ, κουλουράκια, ψωμί και πίτες.

Ανάλογα με το βαθμό άλεσης, έχουμε και τον τύπο του αλεύρου, ενώ το ποσοστό των περιεχομένων πρωτεϊνών διαχωρίζει τα άλευρα σε σκληρά και μαλακά (δυνατά και αδύνατα). Ως βαθμό άλεσης, ορίζουμε το παραγόμενο βάρος αλεύρου, όταν αλέσουμε 100 μέρη βάρους καθαρισμένου σιταριού.

Έτσι, έχουμε το αλεύρι τύπου 55% για ψωμάκια πολυτελείας, ψωμί τοστ, φρυγανιές κλπ, προϊόντα με υψηλό πρωτεϊνικό περιεχόμενο.

Το αλεύρι τύπου 70% το οποίο έχει πολύ μικρή ποσότητα πιτύρων, για το σύνηθες λευκό ψωμί. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες αλεύρου αυτού του τύπου: το δυνατό, το μαλακό ή ντεμί το οποίο δεν είναι άλλο από κάτι ενδιάμεσο.

Οι βασικές διαφορές των παραπάνω αλεύρων είναι ότι προέρχονται από διαφορετικές ποικιλίες σιταριών, οι οποίες διαφοροποιούνται τόσο ως προς το ποσοστό της γλουτένης, όσο και ως προς τη δύναμη της γλουτένης.

Σκληρό αλεύρι

Είναι πλούσιο σε γλουτένη και προσδίδει ελαστικότητα στη ζύμη. Έχει υποκίτρινο χρώμα, κυρίως λόγω των καροτενοειδών, αν και μερικές φορές υπόκειται σε λεύκανση.

Είναι ιδανικό για να φτιάχνεις ψωμί (αφού δίνει όγκο κι ελαστικότητα στο ζυμάρι), για ν’ ανοίγεις φύλλο για πίτες (αν κι ανοίγει δυσκολότερα) και γενικά για να φτιάχνεις ζύμες μαγιάς, όπως τσουρέκια, μπριός, σαβαρέν κλπ.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΣΟΥΡΕΚΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Υπάρχουν κι εξειδικευμένα άλευρα για τέτοιου είδους ζύμες με την ένδειξη «για τσουρέκι» που είναι εμπλουτισμένα με γλουτένη για ακόμη καλύτερη ελαστικότητα στο ζυμάρι και κατ’ επέκταση για καλύτερο φούσκωμα στο προϊόν, ή για «ζυμωτό ψωμί» που δίνουν πολύ καλά αποτελέσματα καθώς πρόκειται για μείγματα σκληρών αλεύρων.

Μαλακό αλεύρι

Το αλεύρι από μαλακό σιτάρι, έχει χαρακτηριστική αλευρώδη υφή, μικρή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και γλουτένη και πιο άσπρο χρώμα από το σκληρό.

Με το μαλακό αλεύρι, η ζύμη μένει χαμηλή, χωρίς ελαστικότητα, αλλά δίνει τραγανό αποτέλεσμα στο ψήσιμο. Άρα είναι ιδανικό για μπισκότα, κουλουράκια, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, κέικ και για ζαχαροπλαστική γενικότερα.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΚΕΙΚ ΜΑΡΜΠΡΕ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Αλεύρι για όλες τις χρήσεις

Παράγεται από την ανάμειξη αλευριού από σκληρό και μαλακό σιτάρι κι έχει μικρότερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες απ’ ότι το αλεύρι από σκληρό σιτάρι.

Είναι η μέση λύση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πάρα πολλές περιπτώσεις, με σχετικά ικανοποιητικά αποτελέσματα.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΣΠΙΤΙΚΟ ΨΩΜΙ ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Είναι ιδανικό τόσο για να φτιάξουμε ψωμί, όσο και για κέικ, κουλούρια, μπισκότα και τη ζαχαροπλαστική γενικότερα.

Αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

Σ’ αυτό το είδος αλευριού προστίθενται εξαρχής μπέικιν πάουντερ κι άλλες διογκωτικές ουσίες. Χρησιμοποιείται σε συνταγές όπου το μείγμα πρέπει να διογκωθεί στο ψήσιμο για να γίνει ελαφρύ κι αφράτο.

Έτσι είναι ιδανικό για όλα τα κέικ, καθώς και για ορισμένα αρτοσκευάσματα και για κάποια είδη ψωμιού ταχείας παρασκευής.

Προτιμάται πολύ από τις νοικοκυρές γιατί περιέχει την ιδανική ποσότητα διογκωτικών κι έχει σίγουρο αποτέλεσμα αφού δεν ψήνεις το κέικ με την αγωνία αν θα φουσκώσει, δεν θα φουσκώσει, ή μήπως ξεχειλίσει η φόρμα, αν έβαλες πολύ, ή λίγο μπέικιν πάουντερ, ή μήπως το ξέχασες εντελώς;

Το μειονέκτημά του είναι ότι χαλάει πολύ γρήγορα όταν εκτίθεται σε υγρασία.

Σιμιγδάλι

Πρόκειται για χοντροαλεσμένο αλεύρι που προέρχεται από το ενδόσπερμα της ποικιλίας πολύ σκληρού σιταριού durum και έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες. Για αναπλήρωση της έλλειψης σε γλουτένη, χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλα αλεύρια σιταριού και κυρίως στην παραγωγή ζυμαρικών.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΧΑΛΒΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Ιδανικό για σπιτικά ζυμαρικά, για κρέμες και σιροπιαστά γλυκά που διογκώνονται από σιρόπι όπως ο χαλβάς, το σάμαλι, το ραβανί κλπ.

Αλεύρι ολικής άλεσης

Παράγεται από την άλεση ολόκληρου του καρπού, περιέχει δηλαδή εκτός από το ενδόσπερμα, το πίτουρο και το φύτρο του σιταριού, ή μέρος αυτών.

Το πίτουρο περιορίζει την ανάπτυξη της γλουτένης κι επομένως και το φούσκωμα του ψωμιού.

Εξαιτίας την άλεσης ολόκληρου του καρπού, το ψωμί από αλεύρι ολικής άλεσης έχει πιο έντονη και γεμάτη γεύση.

Στα ψωμιά ολικής άλεσης που υπάρχουν στην αγορά και είναι πολύ αφράτα χρησιμοποιείται μείγμα από αλεύρι ολικής κι άλλα άλευρα που δεν είναι ολικής άλεσης.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΝΟΣΤΙΜΟ ΚΕΙΚ ΟΛΙΚΗΣ ΜΕ ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΤΑΧΙΝΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Το αλεύρι ολικής είναι ιδανικό για την παρασκευή ψωμιών, κουλουριών, μπισκότων, cookies κλπ. όπου δεν έχουμε ανάγκη από εντυπωσιακό φούσκωμα.

Αλεύρι Ζέας

Γνωστή κι ως δίκοκκο σιτάρι, η ζέα είναι αρχαία υπόθεση καθώς ήταν για χιλιάδες χρόνια το βασικό δημητριακό των αρχαίων Ελλήνων και των λαών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής και προέρχεται από τη λέξη «Ζείδωρος», αυτός που δωρίζει ζωή, δηλαδή.

Ποιος δεν έχει ακούσει τη μαρίνα Ζέας απ’ όπου έφευγαν τα δελφίνια για Αργοσαρωνικό;  

Το όνομά της είναι τόσο παλιό όσο και το αρχαίο δημητριακό που της δάνεισε τ’ όνομά του, γιατί από εκεί γινόταν η διακίνηση της ζέας σ’ άλλα λιμάνια. Σήμερα, λόγω της γενικότερης στροφής προς μια πιο υγιεινή διατροφή, η ζέα επανήλθε στο προσκήνιο, χάρη στα τόσο ωφέλιμα συστατικά της.

Το αλεύρι ζέας

είναι πλούσιο σε βιταμίνες (Α, Β2, Β3, Β5, Β6, Ε, Κ), φολικό οξύ, ιχνοστοιχεία, μαγνήσιο, σίδηρο, φώσφορο, κάλιο, νάτριο, μαγγάνιο και ψευδάργυρο. Με μικρότερη ποσότητα γλουτένης, περισσότερες πρωτεΐνες κι αμινοξέα και πολλές φυτικές ίνες.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΣΠΙΤΙΚΟ ΨΩΜΙ ΖΕΑΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

 Η ζέα θεωρείται πιο εύπεπτη από το σιτάρι και πιο ευεργετική για την υγεία. Γι’ αυτό και οι σπόροι της τα τελευταία πέντε χρόνια άρχισαν να καλλιεργούνται ξανά στη χώρα μας.

Είναι ιδανικό για την παρασκευή ψωμιού κι αρτοσκευασμάτων.

Αλεύρι dinkel

Γνωστό και ως σπελτ και είναι αλεύρι που παρασκευάζεται από σιτάρι ντίνκελ, μακρινό πρόγονο του σιταριού, που πρωτοκαλλιεργήθηκε-σύμφωνα με ευρήματα- στην Περσία.

Η καλλιέργειά του εξαπλώθηκε στην Ευρώπη ενώ στη συνέχεια σταδιακά μειώθηκε και περιορίστηκε στις περιοχές της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Ελβετίας. Έχει περισσότερη πρωτεΐνη κατά 10-25% από το σιτάρι και περιέχει γλουτένη διαφορετικής μορφής, κατάλληλη για όσους έχουν δυσανεξία.

Είναι πλούσιο σε σίδηρο, ψευδάργυρο, μαγνήσιο και βιταμίνες Β1 και Β2, ενώ οι υδατάνθρακες που περιέχει δρουν ως αντιπηκτικά του αίματος κι ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Είναι ιδανικό για την παρασκευή ψωμιού κι αρτοσκευασμάτων.

Μυστικά για το ψωμί:

• Το ψωμί δεν περιέχει -και δεν χρειάζεται να περιέχει- κανένα συντηρητικό.
• Το χρώμα δεν είναι ενδεικτικό της ποιότητάς του (π.χ. το λευκό ψωμί με προσθήκη λίγου καλαμποκάλευρου ή χρωστικής ουσίας αποκτά κίτρινη χροιά, οπότε μοιάζει σαν να προέρχεται από σκληρό σιτάρι που έχει πολλές φυτικές ίνες).
• Το ψωμί «πολυτελείας» και το λευκό ψωμί του τοστ δεν περιέχουν καθόλου φυτικές ίνες.

• Το ψωμί με γλυκιά γεύση περιέχει ζάχαρη σε ποσοστό που φτάνει το 25%-30%!

• Η τραγανή κόρα δεν είναι απαραίτητο στοιχείο ενός καλού ψωμιού.
• Το ολικής αλέσεως και το πολύσπορο είναι ψωμιά με πολλές φυτικές ίνες, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία.
• Η μαγιά κατά το ψήσιμο του ψωμιού γίνεται αλκοόλη και κατόπιν εξατμίζεται.
• Το υπερβολικό τρίψιμο της ψίχας όταν κόβουμε μια φέτα ψωμιού ημέρας δηλώνει έλλειψη υγρασίας
στη ζύμη και αδιαφορία του αρτοποιού.
• Σε ορισμένα άλευρα και ψωμιά προστίθενται χημικές ουσίες για να φουσκώσει το ψωμί όταν ψηθεί
ή/και για να είναι πιο ελαστικό (γι’ αυτό και μερικά ψωμιά τεντώνουν κάπως όταν προσπαθείτε να τα
κόψετε με το χέρι).
• Οταν το ψωμί είναι ξεροψημένο (δηλαδή ελαφρύ στο χέρι), δεν μουχλιάζει εύκολα εκτός ψυγείου.
• Αν αποφασίσετε να φτιάξετε μόνοι στο σπίτι σας ψωμί, αποφύγετε τα πλαστικά σκεύη, γιατί το ζυμάρι δεν… τα συμπαθεί. Χρησιμοποιήστε ξύλινες ή πήλινες γαβάθες και βαμβακερές πετσέτες.

Τύποι Αλεύρων, Αλεύρι και η χρήση του

α. Αλεύρι σίτου 405 (για οικιακή χρήση).
β. Αλεύρι σίτου 550 (για ψωμάκια, λευκό ψωμί και μπαγκέτες).
γ. Χονδρό αλεύρι πιτυρούχο 1050.
δ. Χονδρό αλεύρι πιτυρούχο 1700.
ε. Άλευρα σίκαλης τύπων 997 και 1150, ιδανικά για ψωμί.
στ. Χονδρό σίκαλης τύπου 1800.
ζ. Αλεύρι σίκαλης ολικής, τύπου 100% πολύ σκούρο και χαρακτηριστική γεύση (Farine de Seigle).
η. Αλεύρι σίτου ολικής 1100, τύπου 100%, το οποίο περιέχει ολόκληρο τον σπόρο (πίτυρο και φύτρο).
θ. Αλεύρι σίτου αυτοδιογκούμενο.
ι. Αλεύρι Campaillou, το οποίο περιέχει βύνη και ξηρό προζύμι, αποδίδοντας ιδιαίτερη ξινή γεύση.
κ. Αλεύρι τύπου 00 (Ιταλικής προέλευσης). Είναι περίπου ίδιο με το 550.
λ. Βιολογικά άλευρα (ORGANIC) σε πολλούς και διαφορετικούς τύπους.

Πηγή: http://erevnhths.blogspot.com

Πηγή:https://blog.kotsovolos.gr/aleyri-poio-na-dialexo/

Βασιλόπιτα Τσουρέκι οι συμβουλές μου

Βασιλόπιτα Τσουρέκι οι συμβουλές μου

Με την  συνταγή του τσουρεκιού μου που θα κάνουμε βασιλόπιτα λόγω όγκου και μάζας φυσικά και δεν θα υπάρχουν κλωστές γιατί εδώ δεν πλάθουμε κορδόνια αλλά θα πλάσουμε μία μπάλα .

Η οποία είτε θα ψηθεί σε ένα ταψί στρόγγυλο ή όπως είναι σε ένα ταψί φούρνου μεγάλο με χαρτί ψησίματος από κάτω.

Η συνταγή για το Τσουρέκι Βασιλόπιτα είναι ΕΔΩ

Βασιλόπιτα Τσουρέκι οι συμβουλές μου

Η συνταγή αυτή είναι η ίδια που φτιάχνω το πασχαλινό τσουρέκι και γίνεται φανταστική, αφράτη και πολύ νόστιμη και η βασιλόπιτα.

Η παραδοσιακή συνταγή είναι μία για το τσουρέκι, με το καλό και ακριβό φρέσκο βούτυρο λιωμένο χλιαρό, με το καλό δυνατό αλεύρι ειδικό για τσουρέκι, με την μαγιά που πιάνουμε και αφήνουμε να διπλασιαστεί, με το καλό ζύμωμα.

Την ζέστη στον χώρο μας που έχουμε το ζυμάρι για να ανεβεί πολύ και να γίνει υπέροχη η βασιλόπιτα.

Όχι πολύ μαλακιά η ζύμη μας γιατί θα μας απλώσει αλλά ουτε και πολύ σφιχτή γιατί θα σκάσει στο ψήσιμο.

Η ζάχαρη να έχει λιώσει πολύ καλά γιατί  ίσως απλώσει επίσης.

Όχι πολύ ζεστά υλικά και κάψουμε την μαγιά και δεν φουσκώσουν καθόλου αλλά χλιαρά.

Η πολύ σφιχτή ζύμη θα μας σκληρύνει το τσουρέκι και θα σκάσει στο ψήσιμο.

Μην το παρακάνουμε στο φούσκωμα της ζύμης έξω γιατί θα έχουμε αντίθετα αποτελέσματα και θα ξεφουσκώσει το τσουρέκι στο φούρνο.

Όχι πολύ ψήσιμο και όχι μεγάλη θερμοκρασία το πολύ 150 βαθμούς για 30 με 45 λεπτά ανάλογα το μέγεθος.

Δεν ανοίγουμε την πόρτα του φούρνου ενδιάμεσα μόνο 5 λεπτά πριν τελειώσει ο χρόνος ψησίματος για να το δούμε αν θέλει παραπάνω ψήσιμο ή όχι.

Εδώ στην βασιλόπιτα δεν έχουμε τόση δουλειά όσο στο πασχαλινό τσουρέκι.

Ζυμώνουμε, αφήνουμε σε ζεστό μέρος μία φορά να φουσκώσει και ψήνουμε.

Αν παιδευτούμε στο φούσκωμα την αφήνουμε σε ζεστό φούρνο 50 βαθμούς (που έχουμε σβήσει φυσικά) για μία ώρα σίγουρα ίσως και παραπάνω.

Περνάμε από πάνω με αυγό χτυπημένο με λίγο νερό. Αν θέλουμε να τοποθετήσουμε επάνω αμύγδαλα λευκά για να την στολίσουμε μπορούμε μόλις φουσκώσει η ζύμη πριν το ψήσιμο.

Αν θέλουμε να την στολίσουμε μετά με ζάχαρη άχνη, σοκολάτα ή αυγόγλασο το κάνουμε μετά το ψήσιμο αφού κρυώσει καλά.

Συνταγή για γλάσο γραψίματος ΕΔΩ

Βασιλόπιτα τσουρέκι
Βασιλόπιτα τσουρέκι

Πέρα απ όλα αυτά θέλει υπομονή, μεράκι, αγάπη και μετά απόλαυση και καμάρι για το υπέροχο αποτέλεσμα!

Αν θα κάνουμε την βασιλόπιτα ελαφρώς τριφτή σαν κέικ θα κάνουμε όλα τα βήματα του κέικ.

Συνταγή για βασιλόπιτα τριφτή σαν κέικ ΕΔΩ

Βασιλόπιτα κέικ
Βασιλόπιτα κέικ

Να μοσχομυρίσει στο ψήσιμο, να γεμίσει η γειτονιά αρώματα!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!

ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΤΟ ΦΛΟΥΡΙ ΣΤΟ ΤΣΟΥΡΕΚΙ ΠΡΙΝ ΤΟ ΨΗΣΙΜΟ ΣΤΟ ΚΕΙΚ ΜΕΤΑ.

 

Χριστούγεννα, ήθη και έθιμα στην Ελλάδα

Χριστούγεννα, ήθη και έθιμα στην Ελλάδα

Φωτιές, κουδούνες, τυχερά παιχνίδια, αγιοβασιλιάτικα καραβάκια και χριστουγεννιάτικα δέντρα, μεταμφιέσεις και καλικάντζαροι, δίνουν αυτές τις ημέρες το δικό τους ξεχωριστό χρώμα σε όλες τις περιοχές της ελληνικής επικράτειας.Μελωδίες γιορτινές, παιδικές μυθοπλασίες, αρώματα από κουζίνες νοικοκυριών, φωτιές, κουδούνες, τυχερά παιχνίδια, αγιοβασιλιάτικα καραβάκια και χριστουγεννιάτικα δέντρα, μεταμφιέσεις και καλικάντζαροι, δίνουν αυτές τις ημέρες το δικό τους ξεχωριστό χρώμα σε όλες τις περιοχές αλλά ακόμη και τις πιο μικρές εστίες της ελληνικής επικράτειας. Όλοι προετοιμάζονται για τη γέννηση του Χριστού, τα ρεβεγιόν έχουν την τιμητική τους ενώ οι οικογένειες και οι παρέες μεγαλώνουν και οι δρόμοι και οι πλατείες φωτίζονται και πλημμυρίζουν από κόσμο. Κάθε περιοχή έχει αυτές τις ημέρες τα δικά της ξεχωριστά έθιμα. Στην Ήπειρο πέρα από τα καθιερωμένα υπάρχουν και μερικά έθιμα που έχουν αρχίσει να φθείρονται με το πέρασμα των χρόνων. Ας δούμε μερικά από αυτά:

Χριστόψωμο

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Το «ψωμί του Χριστού» το έφτιαχνε, την παραμονή των Χριστουγέννων, η νοικοκυρά με ιδιαίτερη ευλάβεια και με ειδική μαγιά (από ξερό βασιλικό κ.λ.π.).
Απαραίτητος επάνω, χαραγμένος ο σταυρός. Γύρω – γύρω διάφορα διακοσμητικά σκαλιστά στο ζυμάρι ή πρόσθετα στολίδια. Αυτά τόνιζαν το σκοπό του χριστόψωμου και εξέφραζαν τις διάφορες πεποιθήσεις των πιστών.

Την ημέρα του Χριστού, ο νοικοκύρης έπαιρνε το χριστόψωμο, το σταύρωνε, το έκοβε και το μοίραζε σ’ όλη την οικογένειά του και σε όσους παρευρίσκονταν στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Γύρω από το χριστόψωμο υπάρχουν και άλλες παραδόσεις. Αναφέρονται στην ενότητα της Εκκλησίας και των λαών, με συμβολικό πρότυπο την ένωση των κόκκων του σίτου σ΄ ένα ψωμί. Οι λαοί κάποτε θα ενωθούν μ’ ένα ποιμένα, το Χριστό.

Στη Μάνη κάθε οικογένεια στο φούρνο του σπιτιού «ρίχνει» τα χριστόψωμα, για να τα κόψει στο τραπέζι των Χριστουγέννων ο οικοδεσπότης σταυρώνοντάς τα, και ευχόμενος «Χρόνια πολλά και του χρόνου». Τα χριστόψωμα κατασκευάζονται όπως το ψωμί, μόνο που στολίζονται με σταυρούς και ποικίλα στολίδια ανάλογα με την καλαισθησία της νοικοκυράς.

Στη Σπάρτη,

σε κάθε σπίτι, δυο τρεις μέρες πριν, ζυμώνουν 1 – 15 καρβέλια ψωμί. Το ένα, που το τρώνε ανήμερα των Χριστουγέννων, είναι το ψωμί του Χριστού και το πλάθουν σε σχήμα σταυρού από ζύμη. Τ’ άλλα χριστόψωμα τα κάνουν με αμύγδαλα και καρύδια.

Οι Σαρακατσάνοι τσοπάνηδες φτιάχνουν δύο χριστόψωμα. Το πρώτο, το καλύτερο και με τα πιο πολλά κεντίδια, είναι για το Χριστό «για να τους φυλάει και να τους ευλογάει». Πάνω του σκαλίζουν ένα μεγάλο σταυρό – φεγγάρι με πέντε λουλούδια.

Το δεύτερο, η τρανή Χριστοκουλούρα ή Ψωμί του Χριστού, είναι για τα πρόβατα. Έτσι τα τιμά ο βοσκός και τα ευλογά ο Χριστός. Στη Χριστοκουλούρα παριστάνεται με ζύμη, όλη η ζωή της στάνης, δηλαδή η μάντρα, τα πρόβατα, οι βοσκοί κ.λ.π.

Στην Κεφαλλονιά

όλο το σόι συγκεντρώνεται στο σπίτι του πιο ηλικιωμένου. Στο πάτωμα τοποθετούν τρία δαυλιά «χιαστί» και πάνω τους βάνουν την «κουλούρα».

Όλοι κάνουν ένα κλοιό γύρω ακουμπώντας καθένας με το δεξί του χέρι την κουλούρα. Ύστερα ο νοικοκύρης ψάλλει το «Η γέννησή σου Χριστέ ο Θεός…» και ρίχνει λάδι στα δαυλιά, βάζοντάς τα στη φωτιά. Μετά κόβει την κουλούρα, τη μοιράζει και δειπνούν όλοι μαζί.

Στην Κρήτη

το χριστουγεννιάτικο ψωμί το φτιάχνουν οι γυναίκες με ιδιαίτερη φροντίδα και υπομονή. Η ετοιμασία του είναι ολόκληρη ιεροτελεστία: χρησιμοποιούν ακριβά υλικά, ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι, ροδόνερο, μέλι, σουσάμι, κανέλα, γαρίφαλα και καθώς ζυμώνουν λένε:  “Ο Χριστός γεννιέται, το φως ανεβαίνει, το προζύμι για να γένει.”

Όταν πλάσουν το ζυμάρι, παίρνουν τη μισή ζύμη και φτιάχνουν μια κουλούρα, ενώ με την υπόλοιπη φτιάχνουν ένα σταυρό με λωρίδες και τον τοποθετούν πάνω στο ψωμί. Στο κέντρο βάζουν ένα άσπαστο καρύδι και στην υπόλοιπη επιφάνεια σχεδιάζουν σχήματα με το μαχαίρι ή με το πιρούνι, όπως λουλούδια , φύλλα, καρπούς, πουλάκια.

Για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, το Χριστόψωμο είναι ευλογημένο ψωμί. Το κόβουν ανήμερα τα Χριστούγεννα, ανταλλάσσοντας πολλές ευχές.

Το Χριστόξυλο (έθιμο της Μακεδονίας)

Στα χωριά της βορείου Ελλάδας, ο νοικοκύρης ψάχνει στα χωράφια τις παραμονές των γιορτών και διαλέγει το Χριστόξυλο, δηλαδή το πιο όμορφο, γερό και χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά, που θα το πάει σπίτι του, με σκοπό να καίει συνέχεια στο τζάκι από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Φώτα. Ο λαός πιστεύει ότι καθώς καίγεται το Χριστόξυλο, ζεσταίνεται ο Χριστός στην κρύα σπηλιά της Βηθλεέμ.

Πριν ο νοικοκύρης φέρει το Χριστόξυλο, κάθε νοικοκυρά φροντίζει να έχει καθαρίσει καλά το σπίτι και με ιδιαίτερη προσοχή το τζάκι, ώστε να μη μείνει ούτε ίχνος από την παλιά στάχτη. Καθαρίζουν ακόμη και την καπνοδόχο, για να μη βρίσκουν πατήματα να κατέβουν οι καλικάντζαροι, τα κακά δαιμόνια, όπως λένε στα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα παραμύθια.

Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, όταν όλη η οικογένεια θα είναι μαζεμένη γύρω από το τζάκι, ο νοικοκύρης του σπιτιού θα ανάψει την καινούρια φωτιά και θα μπει στην πυροστιά το Χριστόξυλο, με ευχή όλων να αντέξει για όλο το δωδεκαήμερο των γιορτών.

Η σφαγή του γουρουνιού στη Θεσσαλία

Ένα από τα σημαντικότερα χριστουγεννιάτικα έθιμα της Θεσσαλίας είναι το σφάξιμο του γουρουνιού. Η προετοιμασία για το σφάξιμο του γουρουνιού γινόταν με εξαιρετική φροντίδα, ενώ επακολουθούσε γλέντι μέχρι τα ξημερώματα, για να επαναληφθεί η ίδια διαδικασία την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα.

Τρεις-τέσσερις συγγενικές οικογένειες καθόριζαν με τη σειρά ποια ημέρα θα έσφαζε το γουρούνι της. Για κάθε σφαγή μεγάλου γουρουνιού απαιτούνταν 5-6 άνδρες, εκτός των παιδιών, που είχαν ηλικία πολλές φορές 20-25 ετών. Επειδή όμως η όλη εργασία είχε ως επακόλουθο το γλέντι και τη χαρά, γι’ αυτό και η ημέρα αυτή καθιερώθηκε ως “γουρουνοχαρά”.

Το σφάξιμο των γουρουνιών δεν συνέπιπτε τις ίδιες ημερομηνίες κατά περιφέρειες. Σε άλλες περιοχές τα έσφαζαν 5-6 ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα και σε άλλες άρχιζαν από την ημέρα των Χριστουγέννων και μετά, ανάλογα με την παρέα. Τα περισσότερα γουρούνια σφάζονταν στις 27 Δεκεμβρίου, ημέρα του Αγίου Στεφάνου. Γι’ αυτό και η γιορτή αυτή ονομαζόταν “γουρουνοστέφανος”. Υπάρχουν όμως και μικρές περιοχές που τα έσφαζαν ένα μήνα ή και περισσότερο, μετά τα Χριστούγεννα.

Μετά το γδάρσιμο, άρχιζε το κόψιμο του λίπους (παστού), για να γίνει έπειτα το κόψιμο του κρέατος σε μικρά τεμάχια. Το λίπος αυτό, αφού το έλιωναν πρώτα, το έβαζαν σε δοχεία λαδιού ή πετρελαίου και αφού πάγωνε, διατηρούνταν σχεδόν όλο το χρόνο. Οι κάτοικοι της Θεσσαλίας το χρησιμοποιούσαν όλο το χρόνο και σε όλα σχεδόν τα φαγητά. Ακόμα και το καλοκαίρι στα φαγητά τους χρησιμοποιούσαν λίπος, γιατί το θεωρούσαν δική τους παραγωγή και επομένως φθηνό, σε αντίθεση με το λάδι που το αγόραζαν μισή ή μια οκά για να περάσουν ένα και δυο μήνες. Επίσης, πολλές φτωχές οικογένειες δεν αγόραζαν καθόλου λάδι και δεν ήξεραν ούτε ποιο είναι το χρώμα του.

Το έθιμο του αναμμένου πουρναριού στην Ήπειρο

Στην Ήπειρο έχουν μια ωραία συνήθεια που τη βασίζουν σε μια παλιά παράδοση. Όταν γεννήθηκε ο Χριστός και πήγαν, λέει, οι βοσκοί να προσκυνήσουν, ήτανε νύχτα σκοτεινή. Βρήκαν κάπου ένα ξερό πουρνάρι κι έκοψαν τα κλαδιά του. Πήρε ο καθένας από ένα κλαδί στο χέρι, του έβαλε φωτιά και γέμισε το σκοτεινό βουνό χαρούμενες φωτιές και τριξίματα και κρότους.

Από τότε, λοιπόν, έχουν τη συνήθεια στα χωριά της Άρτας, όποιος πάει στο σπίτι του γείτονα, για να πει τα χρόνια πολλά, καθώς και όλα τα παιδιά τα παντρεμένα, που θα πάνε στο πατρικό τους, για να φιλήσουν το χέρι του πατέρα και της μάνας τους, να κρατούν ένα κλαρί πουρνάρι, ή ό,τι άλλο δεντρικό που καίει τρίζοντας. Στο δρόμο το ανάβουν και το πηγαίνουν έτσι αναμμένο στο πατρικό τους σπίτι και γεμίζουν χαρούμενες φωτιές και κρότους τα σκοτεινά δρομάκια του χωριού.

Ακόμη και στα Γιάννενα το ίδιο κάνουν. Μόνο που εκεί δεν κρατούν ολόκληρο το κλαρί το πουρνάρι αναμμένο στο χέρι τους, αλλά κρατούν στη χούφτα τους μια χεριά δαφνόφυλλα και πουρναρόφυλλα, που τα πετούν στο τζάκι, μόλις μπούνε και καλημερίζουν. Κι όταν τα φύλλα τα ξερά πιάσουν φωτιά κι αρχίσουν να τρίζουν και να πετάνε σπίθες, εύχονται:

«Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς!»

Αυτή είναι η καλύτερη ευχή για κάθε νοικοκύρη. Να προκόβουν τα κοπάδια του, να πληθαίνει η φαμελιά του, να μεγαλώνουν τα κορίτσια και τα παλικάρια του, να του φέρνουν στο σπίτι νύφες και γαμπρούς, να του δώσουν εγγόνια που δε θ’ αφήσουν το πατρικό τ’ όνομα να σβήσει.

Το τάϊσμα της βρύσης

Στην Κεντρική Ελλάδα οι κοπέλες, τα μεσάνυχτα ή προς τα χαράματα των Χριστουγέννων (αλλού την παραμονή της Πρωτοχρονιάς), πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση “για να κλέψουν το άκραντο νερό”. Το λένε άκραντο, δηλαδή αμίλητο, γιατί δε βγάζουν λέξη σ’ όλη τη διαδρομή. Όταν φτάνουν εκεί, την “ταΐζουν”, με διάφορες λιχουδιές: βούτυρο, ψωμί, τυρί, σιτάρι ή κλαδί ελιάς και λένε:

“Όπως τρέχει το νερό σ’ βρυσούλα μ’, έτσ’ να τρέχ’ και το βιο μ'”.

Έπειτα ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, “κλέβουν νερό” και γυρίζουν στα σπίτια τους πάλι αμίλητες, μέχρι να πιουν όλοι από τ’ άκραντο νερό. Με το ίδιο νερό ραντίζουν και τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.

Κλωνάρια στο τζάκι ή Πάντρεμα της φωτιάς

Την παραμονή των Χριστουγέννων σε πολλά μέρη της Ελλάδας “παντρεύουν”, τη φωτιά. Παίρνουν δηλαδή ένα ξύλο με θηλυκό όνομα π.χ. κερασιά και ένα με αρσενικό όνομα, συνήθως από αγκαθωτά δέντρα. Τα αγκαθωτά δέντρα, κατά τη λαϊκή αντίληψη, απομακρύνουν τα δαιμονικά όντα, όπως τους καλικάντζαρους.

Στη Θεσσαλία, επιστρέφοντας από την εκκλησία στο σπίτι, τα κορίτσια βάζουν παραδίπλα στο αναμμένο τζάκι κλωνάρια κέδρου που τα ξεδιαλέγουν, ενώ τα αγόρια τοποθετούν κλαδιά από αγριοκερασιά. Τα μικρά αυτά κλαδιά δέντρων αντιπροσωπεύουν τις προσωπικές τους επιθυμίες για την πραγματοποίηση μιας όμορφης ζωής. Φροντίζουν μάλιστα τα κλαδιά αυτά να είναι λυγερά και παρακολουθούν με ενδιαφέρον ποιο κλωνάρι θα καίει πρώτο, καθώς λένε πως αυτό είναι καλό σημάδι για το κορίτσι ή το αγόρι, αντίστοιχα, και συγκεκριμένα πως θα είναι αυτό που θα παντρευτεί πρώτο.

TΑ ΚΑΡΥΔΙΑ

Τα καρύδια είναι ένα παραδοσιακό ομαδικό παιχνίδι που παίζουν τα παιδιά. Οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν ως εξής: Κάποιο παιδί χαράζει στο χώμα μια ευθεία γραμμή. Πάνω σ’ αυτή, κάθε παίκτης βάζει κι από ένα καρύδι στη σειρά. Μετά, ο κάθε παίκτης με τη σειρά του και από κάθετη απόσταση ενός με δύο μέτρα από τη γραμμή των καρυδιών, σημαδεύει σκυφτός, και με το μεγαλύτερο και το πιο στρογγυλό καρύδι του, κάποιο άλλο καρύδι. Όποιο καρύδι πετύχει και το βγάλει έξω από τη γραμμή το κερδίζει και δοκιμάζει ξανά σημαδεύοντας κάποιο άλλο καρύδι. Αν αστοχήσει, συνεχίζει ο επόμενος παίκτης. Το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι να βγουν από τη γραμμή όλα τα καρύδια.

Το κυνήγι τα Χριστούγεννα (Χωριά Έξω Μάνης)

Κατά τη διάρκεια της σαρακοστής τα περισσότερα παιδιά βγαίνανε κυνήγι. Τα βράδια, όταν το σούρουπο έπεφτε για καλά και το κρύο άρχιζε να τσούζει, παίρνανε το φακό και γυρίζανε στα χαλάσματα και στα σπήλια κοντά στο χωριό.

Στόχος τους οι γουργουγιάννηδες, τα μικρά πουλάκια που κούρνιαζαν εκεί. Τα θαμπώνανε με το φακό και τα πιάνανε. Αν ήταν πολύ ψηλά, τα χτυπούσανε με τις σφεντόνες. Η μάνα ή κάποια μεγάλη αδερφή, μετά από πολλή γκρίνια τους, τα καθάριζαν και τα πάστωναν. Τα βάζανε σε πήλινα ή γυάλινα βάζα, για να τα φάνε τα Χριστούγεννα. Πολλά παιδιά μάζευαν είκοσι και περισσότερα πουλάκια και καμάρωναν για τις … κυνηγετικές ικανότητες τους και για την σοδειά τους. Και όταν ζύγωναν οι γιορτές, άρχιζαν οι παραδοσιακές ετοιμασίες. Το σπίτι έπρεπε να βάλει τα γιορτινά του και όλο το χωριό να καθαριστεί και να ετοιμαστεί, για να υποδεχτεί τους ξενιτεμένους του που θα έρχονταν να κάνουν γιορτές με τους δικούς τους.

Πηγή: http://users.sch.gr/aiasgr/

Καλά Χριστούγεννα!

ΕΔΩ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ Φαγητά Χριστουγεννιάτικα Παραδοσιακά στην Ελλάδα

Κάστανα θρεπτικά στοιχεία και οφέλη

Κάστανα θρεπτικά στοιχεία και οφέλη

Τα κάστανα είναι χαμηλά σε λιπαρά και πλούσια σε βιταμίνη C. Μοιάζουν περισσότερο με φρούτα παρά με ξηρούς καρπούς. Έχουν έναν ακανθώδη φλοιό και ένα σκούρο καφέ κέλυφος.

Τα κάστανα αποτελούν πολύτιμη πηγή τροφής για τον άνθρωπο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μπορούν να καταναλωθούν ωμά, ψημένα, αλεσμένα σε αλεύρι, ή ανακατεμένα σε γλυκά. Αναπτύσσονται σε δέντρα του γένους Castanea. Πολλά δέντρα αυτού του γένους μπορούν να ζήσουν για 500 χρόνια ή περισσότερο!

Κάστανα: Οφέλη για την υγεία

Είναι πλούσια σε βιταμίνη C, κάτι που τα καθιστά μοναδικά μεταξύ των ξηρών καρπών. Μάλιστα, μισό φλιτζάνι ωμό κάστανο σας δίνει 35-45% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης (DV) σε βιταμίνη C.

Τα κάστανα χάνουν μέρος της βιταμίνης C, αν τα βράσετε ή τα ψήσετε, αλλά εξακολουθούν να παρέχουν 15-20% DV. Για να διατηρήσετε περισσότερη βιταμίνη C κατά το μαγείρεμα, μπορείτε να τα ψήσετε σε χαμηλότερες θερμοκρασίες ή να χρησιμοποιήσετε έναν αφυγραντήρα τροφίμων για να τα αφυδατώσετε.

Από την άλλη, παραμένουν καλή πηγή αντιοξειδωτικών, ακόμη και μετά το μαγείρεμα. Είναι πλούσια σε γαλλικό (gallic acid) και ελλαγικό οξύ (ellagic acid), δύο αντιοξειδωτικά που αυξάνονται σε συγκέντρωση, όταν μαγειρεύονται.

Τα κάστανα έχουν αυτά τα επιπλέον οφέλη για την υγεία:

Υγεία της καρδιάς

Τα αντιοξειδωτικά και τα μέταλλα, όπως το μαγνήσιο και το κάλιο, βοηθούν στην μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακών προβλημάτων, όπως καρδιακές παθήσεις, ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Τα κάστανα είναι μια καλή πηγή αυτών των θρεπτικών συστατικών και μπορούν να βοηθήσουν στην ενίσχυση της υγείας της καρδιάς σας.

Καλύτερη πέψη

Τα κάστανα μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην βελτίωση της πέψης σας. Είναι μια καλή πηγή φυτικών ινών, οι οποίες βοηθούν στην τακτική κίνηση του εντέρου και υποστηρίζουν την ανάπτυξη υγιών βακτηρίων στο έντερο σας (μικροβίωμα). Επίσης δεν περιέχουν γλουτένη, γεγονός που τα καθιστά μια υγιεινή επιλογή για άτομα με κοιλιοκάκη.

Έλεγχος του σακχάρου

Οι φυτικές ίνες στα κάστανα μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην εξισορρόπηση του σακχάρου στο αίμα. Η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε φυτικές ίνες εξασφαλίζει ότι το σώμα σας απορροφά αργά τα άμυλα. Αυτό βοηθά στο να μην αυξάνεται απότομα το σάκχαρο στο αίμα, κάτι που είναι επικίνδυνο για άτομα με διαβήτη. Επιπλέον, έχουν χαμηλή τιμή γλυκαιμικού δείκτη (54). Τα τρόφιμα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη δεν προκαλούν σημαντικές αλλαγές στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σας, όταν τα τρώτε.

Κάστανα: Θερμίδες και θρεπτική αξία

Τα κάστανα είναι χαμηλότερα σε θερμίδες από πολλά άλλα είδη ξηρών καρπών. Αποτελούν καλή πηγή αμινοξέων, μονοακόρεστων λιπαρών οξέων, αντιοξειδωτικών, φαινολών και βιταμίνης C.

Θα βρείτε επίσης μια ποικιλία βιταμινών και μετάλλων, όπως:

  • Βιταμίνη C
  • Βιταμίνη Ε
  • Βιταμίνη Α
  • Βιταμίνες του συμπλέγματος Β
  • Ασβέστιο
  • Μαγνήσιο
  • Ψευδάργυρο
  • Σίδηρο
  • Χαλκό
  • Μαγγάνιο

Θρεπτικά συστατικά ανά μερίδα (1/4 φλιτζάνι ωμά κάστανα):

  • Θερμίδες: 77
  • Πρωτεΐνη: 1 γραμμάριο
  • Λίπος: 1 γραμμάριο
  • Υδατάνθρακες: 17 γραμμάρια
  • Ίνες: 3 γραμμάρια
  • Ζάχαρη: 0 γραμμάρια
  • Χοληστερόλη: 0 χιλιοστόγραμμα
  • Νάτριο (αλάτι): 1 χιλιοστόγραμμο

Το 1/4 φλιτζάνι ψημένα κάστανα περιέχει:

  • Θερμίδες: 88
  • Πρωτεΐνη: 1 γραμμάριο
  • Λίπος: 1 γραμμάριο
  • Υδατάνθρακες: 19 γραμμάρια
  • Ίνες: 2 γραμμάρια
  • Ζάχαρη: 4 γραμμάρια
  • Χοληστερόλη: 0 χιλιοστόγραμμα
  • Νάτριο: 1 χιλιοστόγραμμο

Τι πρέπει να προσέξετε

Τα ωμά κάστανα είναι ασφαλή για κατανάλωση για τους περισσότερους ανθρώπους. Ωστόσο, περιέχουν ταννικό οξύ (tannic acid), πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να προκαλέσουν:

  • ερεθισμό του στομάχου
  • ναυτία
  • ηπατική βλάβη, εάν έχετε ηπατική νόσο, ή αν αντιμετωπίζετε πολλά νεφρικά προβλήματα

Πηγή: https://www.webmd.com

 

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΓΛΥΚΟ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ ΚΑΣΤΑΝΟ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Λαχανικά πράσινα, βράσιμο ή στον ατμό

Λαχανικά πράσινα, βράσιμο ή στον ατμό

Μαγείρεμα στον ατμό ή βράσιμο; Πότε τα τρόφιμα διατηρούν τα θρεπτικά συστατικά τους στο μέγιστο βαθμό; Οι διαιτολόγοι εξηγούν…

Ο βρασμός λόγου χάρη ενδείκνυται στην περίπτωση που θέλουμε να ετοιμάσουμε ένα ζωμό, οπότε όντως αυτό που επιθυμούμε είναι να «περάσουν» στον ζωμό τα πολύτιμα συστατικά του λαχανικού. Εάν όμως ο στόχος μας είναι αυτά να διατηρηθούν εντός του τροφίμου τότε η ενδεδειγμένη επιλογή είναι το μαγείρεμα στον ατμό, αλλά και ο βρασμός με τον σωστό τρόπο.

Τι πρέπει να ξέρουμε για τον ατμό

Με αυτό τον τρόπο μαγειρικής τα τρόφιμα διατηρούν το χρώμα, τη γεύση και τα θρεπτικά τους συστατικά. Όσον αφορά τα λαχανικά, ο ατμός συμβάλλει στη διατήρηση των βιταμινών του συμπλέγματος B, της βιταμίνης C και των ιχνοστοιχείων. Επίσης όσο λιγότερο διαρκεί το μαγείρεμα στον ατμό και τα λαχανικά παραμένουν τραγανά τόσο περισσότερο διατηρούν και τις αδιάλυτες φυτικές ίνες που διευκολύνουν τη λειτουργία του εντέρου.

Τι πρέπει να ξέρουμε για τον βρασμό

Ενδείκνυται για την προετοιμασία ενός ζωμού ή μιας σούπας επειδή οι υδατοδιαλυτές βιταμίνες των λαχανικών ή των άλλων τροφίμων (κρέατος, ψαριού) μεταφέρονται στο νερό. Στην περίπτωση αυτή βάζετε εξαρχής το τρόφιμο στην κατσαρόλα με το νερό και ανάβετε το μάτι.

Εάν όμως θέλουμε να βράσουμε τα λαχανικά έτσι ώστε να «κρατήσουν» τις βιταμίνες τους τότε η σύσταση των ειδικών είναι να τα ρίξουμε σε νερό που κοχλάζει και να τα αφήσουμε όσο το δυνατό λιγότερο – όχι πάνω από 10′. Επίσης μετά το βρασμό αφαιρείτε τα λαχανικά από την κατσαρόλα, επειδή αν τα αφήσετε εντός οι απώλειες θρεπτικών συστατικών συνεχίζονται. Ένα κριτήριο για το αν έχουν χαθεί πολύτιμες βιταμίνες κατά τον βρασμό είναι το χρώμα των λαχανικών. Όσο πιο έντονο και λαμπερό τόσο λιγότερες οι απώλειες.

Πηγή: ygeiamou

Η ΚΕΤΣΑΠ και η ιστορία της

Η ΚΕΤΣΑΠ και η ιστορία της

Όλοι γνωρίζουμε την κέτσαπ.

Το όνομα της μας φέρνει στο μυαλό τηγανητές πατάτες, μπέργκερ ακόμα και πίτες γύρο, ανάλογα με τις γευστικές προτιμήσεις του καθένα να συνοδεύονται από την κόκκινη λαχταριστή σάλτσα τομάτας.

Από που όμως προήλθε η ονομασία της;

 

Προσπαθώντας να δημιουργήσετε μία γρήγορη απάντηση με την φαντασία σας στο ερώτημα της ονομασίας της.

Πιθανόν σκέφτεστε ότι είναι ένας Αμερικανός όρος που έχουμε έρθει να υιοθετήσουμε σε όλο τον κόσμο για να ονομάσουμε την έτοιμη σάλτσα τομάτας.

Δικαιολογημένα άλλωστε αφού σύμφωνα με την Heinz, την μεγαλύτερη παραγωγό έτοιμων σως στον κόσμο.

Πάνω από 650 εκατομμύρια μπουκάλια της ποικιλίας κέτσαπ πωλούνται σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο σε περισσότερες από 140 χώρες. 

Το όνομα της όμως έχει στην πραγματικότητα μια πιο εκπληκτική και μακρινή ιστορία…

Η λέξη κέτσαπ προέρχεται στην πραγματικότητα από την κινεζική λέξη kê-tsiap της Hokkien, μια επαρχία της Κίνας στα νοτιοανατολικά της χώρας.

Αποτελεί το όνομα μιας σάλτσας από ψάρια που έχουν υποστεί ζύμωση, κοινώς αντζούγιες, ένα είδος σάλτσας ψαριού δηλαδή.

Το κέτσαπ το χρησιμοποιούσαν κάποτε και ως φάρμακο. Το 1834 το πουλούσαν σε χάπια για τη θεραπεία της διάρροιας και του ίκτερου.

Προφανώς Βρετανοί ναύτες και έμποροι ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με αυτή την σάλτσα στην Νοτιοανατολική Ασία το 1600.

Πιστεύεται ότι οι Βρετανοί προσπάθησαν να αναδημιουργήσουν τη σάλτσα στα τέλη του 17ου και του 18ου αιώνα.

Υπάρχουν αναφορές στις Ανατολικές Ινδίες σε μια συνταγή που δημοσιεύτηκε από τον Richard Bradley το 1732 που ονομάζεται “Πάστα Κέτσαπ”.

Όμως αυτή η έκδοση του κέτσαπ δεν θα ήταν παρόμοια με τη γλυκιά, λαμπερή σάλτσα που αγαπάμε σήμερα, αφού για την δημιουργία της απαιτούσε τη χρήση μανιταριών, καρυδιών, στρειδιών και γαύρων σε μια προσπάθεια αναπαραγωγής των γευστικών γεύσεων ψαριού. Αυτού του είδους κέτσαπ είχαν λεπτή σύσταση και προστίθενται κυρίως σε σούπες, σάλτσες, κρέας και ψάρι.

Την κέτσαπ το 1834, την χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο και την πουλούσαν σε χάπια για την θεραπεία του ίκτερου και της διάρροιας. 

Το 1800 ο κόσμος θεωρούσε τις ντομάτες δηλητηριώδης και τις απέφευγαν!

Τη δεκαετία του 1830, ξεκίνησε η εκστρατεία της ντομάτας και των παραγώγων της, όπως η κέτσαπ την οποία παρουσίασαν σαν φάρμακο για πολλές ασθένειες.

Στην πραγματικότητα όντως οι ντομάτες περιέχουν αντιοξειδωτικά,  τα οποία βοηθούν στην πρόληψη του καρκίνου, καθώς και καρδιακών παθήσεων, αλλά δυστυχώς πλέον η πολυαγαπημένη για πολλούς κέτσαπ κοσμεί τα ράφια των σούπερ μάρκετ και όχι των φαρμακείων.

Μόνο το 1812 ξεκίνησε η πρώτη αναφορά σε ντομάτες στη συνταγή κέτσαπ.

Η πρώτη γνωστή συνταγή για κέτσαπ ντομάτας θεωρείται ότι γράφτηκε από τον James Mease, μελετητή κηπευτικών και επιστήμονα.

Μάλιστα αναφέρετε στις ντομάτες ως “μήλα της αγάπης”.

Στη συνταγή του χρησιμοποιεί πολτό ντομάτας, μπαχαρικά και μπράντυ.

Η ιδέα της  Ketchup ήταν ότι θα μπορούσε να διατηρηθεί για ένα χρόνο, αφού εκείνη την εποχή όλοι οι παραγωγοί προσπαθούσαν να διατηρήσουν τα προϊόντα τους για την κάλυψη των αναγκών των μη παραγωγικών μηνών, αλλά η διατήρηση της σάλτσας εξακολουθούσε να αποτελεί μια δύσκολη επιχείρηση εκείνη την εποχή.

Οι πρώτες εκδόσεις κέτσαπ περιείχαν επιβλαβή επίπεδα συντηρητικών όπως λιθανθρακόπισσα, η οποία προστέθηκε για να δώσει το κέτσαπ στο κόκκινο χρώμα.

Ένας Αμερικανός γιατρός, ο Harvey Washington Wiley, είχε ιδιαίτερη αντιπαράθεση για τη χρήση βενζοϊκών στην κέτσαπ.

Προς το τέλος του 19ου αιώνα και επέμεινε ότι δεν χρειαζόταν να χρησιμοποιούνται συντηρητικά εάν τα συστατικά ήταν αρκετά υψηλής ποιότητας.

Συνεργάστηκε με έναν άνθρωπο που ονομάστηκε Henry J. Heinz στο Πίτσμπουργκ και άρχισε να παράγει την Heinz ketchup.

Μια σάλτσα χωρίς συντηρητικά που χρησιμοποιούσε ώριμες ντομάτες και πολύ περισσότερο ξύδι που κυριάρχησε στην αγορά από τότε.

Αυτή η σάλτσα ντομάτας ανταποκρίθηκε καλά στις προτιμήσεις των Αμερικανών της εποχής, οι οποίοι σύντομα οργάνωσαν και τα δύο για να την προετοιμάσουν στο σπίτι και να την πουλήσουν.

Ο πρώτος ήταν ο Jonas Yerks το 1837, αλλά η μάρκα που έκανε τη διαφορά ήταν χωρίς αμφιβολία Heinz, που άρχισε να παράγει κέτσαπ τομάτας το 1876.

Το βάρος του Heinz στην ιστορία του κέτσαπ δεν τελειώνει εκεί.

Στην πραγματικότητα, ήταν αυτή η εταιρεία το 1906 που άλλαξε τη συνταγή για άλλη μια φορά μετά το Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων απαγόρευσε τη χρήση βενζοϊκού νατρίου ως συντηρητικό και παχυντικό. 

Αυτή η απόφαση ανάγκασε τους παραγωγούς να αλλάξουν τον τύπο ντομάτας που χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή της σάλτσας:

ήταν απαραίτητο, στην πραγματικότητα, προτιμάτε ώριμες ντομάτες και όχι τα άγουρα που χρησιμοποιήθηκαν προηγουμένως. 

Εκτός αυτού, ο Heinz πρόσθεσε επίσης περισσότερη ζάχαρη, ξύδι και κρεμμύδια.

Μια νέα έκδοση του κέτσαπ ντομάτας που όχι μόνο έγινε το οριστικό, για να το πούμε, αλλά επιβεβαίωσε το γεγονός ότι όταν μιλάμε για «κέτσαπ» είναι ακριβώς αυτή η σάλτσα στην οποία αναφερόμαστε.

Τα υπόλοιπα είναι, όπως λένε, γνωστή ιστορία.

Η κέτσαπ χρησιμοποιείται τώρα σε όλο τον κόσμο, συχνά σε συνδυασμό με μπιφτέκια και μάρκες, ακριβώς όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες που έχουν γίνει ένα από τα συμβολικά τρόφιμα. 

Πηγή: http://minisite.marnellos.gr/gr/blog

 

 

Η ΜΑΓΙΟΝΕΖΑ και η ιστορία της

Η Μαγιονέζα και η ιστορία της

Μαγιονέζα

Η μαγιονέζα είναι μία απ’ τις παλαιότερες και πιο βασικές σάλτσες στη γαστρονομία.

Λάδι, αυγό, λεμόνι και μουστάρδα αρκούν για να την παρασκευάσετε. Ποιος όμως είναι εκείνος που την εμπνεύστηκε για πρώτη φορά και γιατί οφείλει την ύπαρξη και το όνομά της σε δύο ατυχήματα; 

Η μαγιονέζα εφευρέθηκε το 1756 από τον αγνώστων λοιπών στοιχείων σεφ του Louis Francois Armand de Vignerot du Plessis, Δούκα του Richelieu (1696-1788) υποκαθιστώντας, ως λύση ανάγκης, μια τοπική σπεσιαλιτέ-σος που έφτιαχναν με ελαιόλαδο, κρόκους αυγών, λεμόνι και διάφορα μυρωδικά που είχε ζητήσει ο Δούκας, όταν “ατυχώς” ο σεφ διαπίστωσε ότι είχε ξεμείνει από κρέμα.

Η σάλτσα χρειαζόταν για το επίσημο δείπνο προκειμένου να εορτασθεί η μεγάλη νίκη του Δούκα με τα πολλά ονόματα, όταν κατέκτησε τη πόλη Mahon, στο Ισπανικό νησί Μινόρκα.

Έτσι, η αυθεντική ονομασία της ήταν “Mahonnaise”.

Αυτό βέβαια μέχρι το 1841, όταν κάποιος τυπογράφος ενός απ’ τους πρώτους μαγειρικούς οδηγούς, προφανώς ζαλισμένος απ’ την πολλή σάλτσα, έβαλε το γράμμα “h” ανάποδα και έτσι τυπώθηκε αυτό ως “y”, με αποτέλεσμα η πρώην Mahonnaise, να μαθευτεί στο ευρύ κοινό ως Mayonnaise.

Άλλοι υποστηρίζουν,

ότι στην περίοδο της μάχης της Arques πίσω στο 1589, ήταν η σος που δεν χόρταινε να απολαμβάνει ο Δούκας της Mayenne και βασικός αντίπαλος του βασιλικού στρατού και του ίδιου του Βασιλιά Ερρίκου Ε’.

Ο Δούκας περνούσε περισσότερη ώρα ξαπλωμένος κάτω από τα δέντρα, μετά από λουκούλλεια γεύματα με μαγιονέζα παρά πάνω στο άλογό του.

Η μαγιονέζα γεννιέται και η μάχη χάνεται φυσικά για τον Δούκα.

Κατά μια τρίτη εκδοχή, ο διάσημος Γάλλος σεφ Prosper Montagne, που γεννήθηκε στην Carcassone το 1865, ισχυρίζεται πως η  μαγιονέζα προέρχεται πολύ απλά από τη γαλλική λέξη moyeu που σημαίνει κρόκος αυγού.

Σήμερα βέβαια οι Γάλλοι ούτε το moyeu δεν αναγνωρίζουν, αφού τον κρόκο τον αναφέρουν ως jaune d’oeuf (το κίτρινο του αυγού).

Tην πρώτη έτοιμη μαγιονέζα στην ιστορία την έφτιαξε ένας νεαρός Γερμανός μετανάστης στις ΗΠΑ, ο Richard Hellmann.

Ο 27χρονος Richard έφτασε στην Νέα Υόρκη  το 1903.

Δύο χρόνια αργότερα παντρεύτηκε μια κοπέλα, η οποία, εκτός των άλλων, έφτιαχνε και καταπληκτική μαγιονέζα.

Την οποία διέθετε στο μαγαζί με ντελικατέσεν που είχε ανοίξει.

Ήταν τόσο δημοφιλής, που ο Hellmann την πουλούσε στους ξύλινους κάδους που χρησιμοποιούσε για να ζυγίζει το βούτυρο.

Αρχικά, την παρασκεύαζε σε δύο διαφορετικούς τύπους και για να ξεχωρίζουν μεταξύ τους, έβαλε στον έναν μια μπλε κορδέλα.

Ήταν τέτοια η ζήτηση της συσκευασίας με την κορδέλα που το 1912 ο Hellmann, σχεδίασε την φίρμα «Μπλε κορδέλα»

Έτσι και άρχισε να την πουλάει σε γυάλινα βάζα.

Πηγή: https://www.itrofi.gr/diatrofi/istoria/article/387/magioneza-i-istoria-tis-vasilissas-ton-sauce

Συνταγή για μαγιονέζα σπιτική θα βρείτε εδώ:

Κλασική μαγιονέζα

Αχινός ένας υπέροχος μεζές και ιστορία

Αχινός ένας υπέροχος μεζές και ιστορία

Θεωρείται το γλυκό της θάλασσας, επιτρέπεται μόνο κατά τους μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο, Μάρτιο, Ιούλιο, Αύγουστο και Δεκέμβριο κάθε έτους.
Επιτρέπεται η αλίευση μέχρι είκοσι (20) άτομα αχινών ανά ημέρα ανά ερασιτέχνη αλιέα και τριάντα (30) άτομα αχινών ανά ημέρα συνολικά ανά ερασιτεχνικό σκάφος, με τα εργαλεία πιρούνα ή χέρα, με χειρισμό με το χέρι χωρίς τη βοήθεια οποιουδήποτε μηχανικού μέσου, καθώς και με ελεύθερη κατάδυση

Ο αχινός ή εχίνος ή αχινιός είναι μικρό ασπόνδυλο θαλασσινό ζώο, ο οποίος ανήκει στην τάξη των εχινόδερμων και απαντάται σε όλες τις θάλασσες του κόσμου.

Έχει σχήμα σφαιρικό και ο δερματοσκελετός του αποτελείται από πολλά μικρά ασβεστολιθικά πλακίδια, που είναι ενωμένα μεταξύ τους καθώς και αγκάθια που προστατεύουν το σώμα του και του επιτρέπουν να κινείται.

Για την κίνησή τους χρησιμοποιούν και βαδιστικούς ποδίσκους που έχουν σχήμα σωλήνα. Τρέφονται με φύκια αλλά και με μύδια και άλλα ασπόνδυλα.

Κυριότεροι εχθροί τους είναι οι αστερίες και διάφορα σαρκοφάγα ζώα και ψάρια της θάλασσας.

Υπάρχουν 700 είδη αχινών, από τα οποία αρκετά είναι εδώδιμα και αποτελούν αλιεύματα. Τον βρίσκουμε στη λάσπη του βυθού, σε βραχώδη μέρη με φύκια.

Αν είστε γενναίοι, μπορείτε να τους μαζέψετε μόνοι σας και να απολαύσετε το ουζάκι σας με τον καλύτερο μεζέ του κόσμου. Χρειάζεται θάρρος, πάντως, γιατί τα πρόστιμα για την αλιεία αχινών από ερασιτέχνες είναι τσουχτερά. Όπως και να ‘χει, ψαρεμένος ή αγορασμένος, ο αχινός είναι λατρεία. Κρύβει μέσα του την αλμύρα και τη μυρωδιά της θάλασσας και έχει μία γεύση πραγματικά μοναδική.

Η ύπαρξη αχινών θεωρείται ένδειξη καθαρής θάλασσας.

Η κατανάλωση αχινών δεν είναι συνήθεια μόνο των νεοελλήνων. Ούτε καν μόνο των αρχαίων Ελλήνων, αφού σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα, ακόμη και οι πρόγονοί μας από τη νεολιθική εποχή τους κατανάλωναν με όρεξη.

Περισσότερο όμως από κάθε λαό, οι Ιάπωνες είναι αυτοί οι οποίοι λατρεύουν πραγματικά τους αχινούς.

Παράλληλα αποτελούσε ιδανικό φάρμακο για αρκετές παθήσεις όπως η ψώρα, διάφορα έλκη, υπερσαρκώματα κ.α.

Στη ρωμαϊκή αρχαιότητα, ο αχινός λατρεύτηκε τόσο που υπάρχουν πολυάριθμες αναφορές του στις περιγραφές των πολυσυζητημένων ρωμαϊκών συμποσίων, με διάφορες παραλλαγές, ωμό, μαγειρεμένο ή σε σάλτσες.

Σήμερα τον απολαμβάνουμε ωμό με λεμόνι, τρόπος που φαίνεται να είναι και ο καλύτερος και αυτός που αναδεικνύει την αρμύρα της θάλασσας ή βραστός, ως σούπα ή ως συστατικό σε μακαρονάδες.

Βρώσιμοι είναι οι αρσενικοί αχινοί.

Είναι κατάμαυροι, έχουν μεγάλα αγκάθια και μεγαλύτερο χνούδι μπροστά στο στόμα τους, λέγονται δε συχνά “οβραίοι.”

Οι θηλυκοί έχουν διάφορες αποχρώσεις του μαύρου -συχνά δυσδιάκριτες με το έντονο φως- μικρότερα αγκάθια και είναι αυτοί που δίνουν τα υπέροχα αβγά του.

Οι εποχές που θεωρούνται αυγωμένοι, είναι όταν το φεγγάρι είναι γεμάτο. Οι αχινοί δεν διατηρούνται για μέρες αλλά πάντα έχουν καλύτερη γεύση μερικές ώρες μετά, αφού τους βγάλουμε από τη θάλασσα. Για να διατηρηθούν ζωντανοί, τοποθετούνται σε κουβά με θαλασσινό νερό ή στο ψυγείο με μια υγρή πετσέτα πάνω τους.

Πηγή: www.tasty-day.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΤΡΑΚΑ

 

Σοκολάτα , διατροφικά οφέλη, ιστορία, χρήση

Σοκολάτα , διατροφικά οφέλη, ιστορία, χρήση

Η Παγκόσμια Ημέρα Σοκολάτας γιορτάζεται στις 7 Ιουλίου

Στο τέλος του άρθρου θα βρείτε πολλές υπέροχες συνταγές με σοκολάτα!

Η Ιστορία της και τα διατροφικά οφέλη της

Η 7η Ιουλίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια (ή Διεθνής) Ημέρα Σοκολάτας. Η καθιέρωση της ημερομηνίας, τέθηκε το 2015, με την ευκαιρία συμπλήρωσης 465 χρόνων από τότε που η σοκολάτα εισήχθη στην Ευρώπη.

Η αγαπημένη σε όλους σοκολάτα, φτιάχνεται από τους καρπούς του κακαόδεντρου. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Αζτέκοι το αποκαλούσαν «τροφή των Θεών» αφού με την υπέροχη γεύση του και τις αντιοξειδωτικές του ιδιότητες, αποτελούσε ήδη προϊόν πολυτελείας.

Όταν με την αποικιοκρατία οι Ευρωπαίοι άρχισαν να ανακαλύπτουν την ‘μαγεία’ του κακάο και της σοκολάτας, άρχισαν να τα εξελίσσουν δημιουργώντας τις στερεές μπάρες σοκολάτας που απολαμβάνουμε σήμερα καθώς και άλλες εκδοχές της όπως η σοκολάτα γάλακτος κ.ά.

Σήμερα, το κακάο απειλείται από την κλιματική αλλαγή και φαίνεται πως σε μερικές μόλις δεκαετίες η αγαπημένη μας σοκολάτα θα είναι «είδος υπό εξαφάνιση». Ακόμη, μία διαφορετική συζήτηση περί ηθικής κατανάλωσης προκύπτει όταν μαθαίνει κανείς πόση εκμετάλλευση εργαζομένων υφίσταται στις κακαοφυτείες, με τους εργάτες (με πολλούς από εκείνους να είναι ανήλικοι) να ζουν στα όρια της σκλαβιάς

Πάμε να μάθουμε για το «ταξίδι» της σοκολάτας στους αιώνες

Το «ρόφημα των Θεών» ‘choclatl’ έχει τεράστια αξία για τους αυτόχθονες λαούς

 

Είμαστε περί τα 600 μ.Χ., εποχή κατά την οποία τα πρώτα μεταναστευτικά ρεύματα της φυλής των Μάγια, μεταβαίνουν από τη σημερινή Γουατεμάλα, στη Χερσόνησο Γιουκατάν (το σημερινό Μεξικό). Εκείνοι, μετέφεραν στην νέα τους πατρίδα, εκτός των άλλων συνηθειών τους, και την καλλιέργεια του κακαόδενδρου, από το οποίο παράγεται η γνωστή σοκολάτα.

Μιλάμε βέβαια για μια εποχή, κατά την οποία η σοκολάτα ήταν διαδεδομένη με τη μορφή ενός ροφήματος, το choclatl, όπως το αποκαλούσαν οι Αζτέκοι, και όχι με τη σημερινή στερεή της μορφή. Το choclatl παρασκευαζόταν με τη τριβή των κόκκων κακάο ώσπου να γίνει σκόνη, στην οποίο προσέθεταν διάφορα άλλα μπαχαρικά και έπιναν το ρόφημα ζεστό.

Τετρακόσια χρόνια μετά, γύρω στο 1000 μ.Χ, οι κόκκοι του κακάο αποκτούν τόσο μεγάλη αξία, που χρησιμοποιούνται πλέον αντί νομίσματος, εξυπηρετώντας τις διάφορες εμπορικές συναλλαγές. Δέκα κόκκοι κακάο ισοδυναμούσαν με την αξία ενός κουνελιού και με 100 κόκκους, μπορούσε κάποιον να αγοράσει έναν σκλάβο! Το 1200, η φορολογία των λαών που ήταν υποτελείς στους Αζτέκους πληρωνόταν σε κόκκους κακάο.

Οι Ευρωπαίοι μαθαίνουν την σοκολάτα και εθίζονται στην γεύση της 

 

Το 1519, o Ισπανός αποικιοκράτης και υποδουλωτής του πολιτισμού των Αζτέκων, Hernán Cortés, θα εκτιμήσει την εμπορική αξία του κακάο. Αφού μετατρέψει τους Αζτέκους σε σκλάβους του Στέμματος της Καστίλης, θα δημιουργήσει στην περιοχή τις πρώτες φυτείες κακαόδενδρων, στο όνομα των βασιλιάδων της Ισπανίας.

Μέχρι το τέλος του 16ου αιώνα, το απολαυστικό ρόφημα κατακτά τη Βασιλική Αυλή της Ισπανίας και των ευγενών της Ισπανικής αριστοκρατίας, προσφέροντας απολαυστική ικανοποίηση στους ουρανίσκους των αριστοκρατικών τάξεων.

Ταυτόχρονα, το 1606, ο Φλωρεντιανός Αντόνιο Καρλέτι επισκέπτεται τη Γουατεμάλα, προκειμένου να καταγράψει όλη τη διαδικασία, από τη σπορά μέχρι το σερβίρισμα του ροφήματος. Έτσι, στην Τοσκάνη, το ρόφημα αρχίζει να αλλάζει σταδιακά την παραδοσιακή του γεύση, που εμπλουτίζεται με την προσθήκη αρώματος γιασεμιού, βανίλιας και κανέλας, καθώς και ξύσματος από φλούδες κίτρου και λεμονιού.

Στη Γαλλία, το σοκολατένιο ρόφημα εξαπλώνεται με τις προσμίξεις βασιλικών γάμων. Ο Λουδοβίκος ΙΓ’ της Γαλλίας παντρεύεται την πριγκίπισσα της Ισπανίας, Άννα την Αυστριακή. Η Ισπανίδα πριγκίπισσα, ως δώρο γάμου, του χαρίζει σοκολάτα συσκευασμένη σε ένα περίτεχνα διακοσμημένο σκάκι.

Η σοκολάτα προσαρμόζεται στα Δυτικά γούστα 

 

Έτσι, η γεύση αρχίζει να εξαπλώνεται παντού, δημιουργώντας κυριολεκτικά μια σοκολατομανία, που οδήγησε στη δημιουργία του πρώτου καταστήματος πώλησης σοκολάτας στη Μ. Βρετανία, το 1657, ενώ για πρώτη φορά σοκολάτα σε στερεά μορφή, παρασκεύασε το παραδοσιακό μαγαζί του Λονδίνου Ο Μύλος του Καφέ, το 1674, που παρουσίασε σοκολατένια ραβδάκια “αλά ισπανικά” και ένα γλύκισμα σοκολάτας σε συμπαγή μορφή.

Το 1693, απελευθερώνεται επίσημα το εμπόριο του κακάο και δημιουργείται μεγάλη ζήτηση, αποτελώντας ταυτόχρονα χρυσή ευκαιρία πλουτισμού για πολλές ευρωπαϊκές χώρες, που έσπευσαν να δημιουργήσουν αποικίες, σε μέρη όπου ευδοκιμούσαν κακαόδενδρα και ζαχαροκάλαμα.

Κατά τον 18ο αιώνα, η μαύρη σοκολάτα αρχίζει να χάνει την “σκληρή” της γεύση και να προσαρμόζεται στο εκλεπτυσμένο γούστο των Ευρωπαίων. Την τάση αυτή ακολούθησαν αντίστοιχα σκεύη, κυρίως φλιτζάνια για το σερβίρισμα του ροφήματος, που αρχικά εισάγονταν από την Ασία και γενικότερα, την Ανατολή. Αργότερα, οι διάσημες γαλλικές πορσελάνες Limoges κατασκεύασαν ολόκληρες σειρές, ειδικά για το σερβίρισμα της σοκολάτας.

Η Βιομηχανική Επανάσταση, στα μέσα του 18ου αιώνα, έχει επίδραση και στην πορεία της σοκολάτας, καθώς η χρήση των μηχανών δημιουργεί τη δυνατότητα φθηνής και μεγάλης παραγωγής.

Το 1870, εμφανίζεται η πρώτη σοκολατοβιομηχανία στη Γαλλία και το 1828, ο χημικός Βαν Χούτεν (Van Houten) εφευρίσκει την πρώτη πρέσα διαχωρισμού του κακάο από το βούτυρο κακάο, με συνέπεια την παραγωγή ενός προϊόντος περισσότερο σταθερού και οικονομικού.

Το 1875, ο Ελβετός Ντανιέλ Πέτερ ενσωματώνει στη σοκολάτα αφυδατωμένο γάλα και παράγεται η πρώτη σοκολάτα γάλακτος. Η μετέπειτα συνεργασία του με τον Νεστλέ θα αποτελέσει τον πρόγονο της σοκολατοβιομηχανίας Nestle, βάζοντας έκτοτε την Ελβετία μεταξύ των μεγαλύτερων ονομάτων της σοκολάτας, παγκοσμίως και κάνοντας τη σοκολάτα ένα προϊόν φθηνό, που μπορεί να το απολαμβάνει ο καθένας.

 

Tα οφέλη της σοκολάτας για τον άνθρωπο

Η σοκολάτα περιέχει ένα σύνολο αντιοξειδωτικών, που εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες που παράγονται από το μεταβολισμό του λίπους.

Η κατανάλωσή της με μέτρο, συνεπάγεται μια σειρά από θετικά αποτελέσματα στο ανθρώπινο σώμα.

Κυρίως γύρω από τη βελτίωση της καρδιο – αγγειακής υγείας.

Έχει αποδειχθεί, ότι η σοκολάτα μειώνει την αρτηριακή πίεση, ενώ βοηθά εξίσου στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα. Έχει επίσης συνδεθεί με την απελευθέρωση των ενδορφινών, γεγονός που εξηγεί γιατί είναι συνδεδεμένη με την ανύψωση της διάθεσης. Η σοκολάτα συχνά αναμιγνύεται με άλλα τρόφιμα, που ενισχύουν τη γεύση και μπορούν να βελτιώσουν την υγεία. Όπως μέντα, πορτοκάλι, φιστίκια, αμύγδαλα, καρύδες κ.α.

Το εμπόριο του κακάο «απειλεί» την σοκολάτα

Το 2013, η Greenpeace επεσήμανε σε καμπάνια της, ότιο αγαπημένος μας… εθισμός κινδυνεύει να γίνει άλλο ένα θύμα των κλιματικών αλλαγών” .

Γίνονται μεγάλες προσπάθειες να γίνει ηθικότερο το εμπόριο και η καλλιέργεια του κακάο.

Δυστυχώς υπάρχει μεγάλη εκμετάλλευση των εργατών στις φυτείες, οι οποίοι εργάζονται σχεδόν υπό καθεστώς σκλαβιάς.

 

Πηγή: https://www.thatslife.gr/her-life/wellness/simera-einai-i-pagkosmia-imera-sokolatas-mathainoume-tin-istoria-tis/

ΠΟΛΛΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΕ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Φασολάκια φρέσκα διατροφικές αξίες και οφέλη

Φασολάκια φρέσκα διατροφικές αξίες και οφέλη

Πόσο μου αρέσουν τα φρέσκα φασολάκια που τώρα είναι η εποχή τους.

Ειδικά η μυρωδιά της χλωροφύλλης με τρελαίνει.

Όπως και να τα μαγειρέψουμε είναι πολύ νόστιμα.

Λαδερά, με κρέας η ακόμη και σκέτα σαλάτα.

Παρακάτω θα βρείτε τις παραπομπές για συνταγές.

Διαβάστε και πως τα διαλέγουμε, πως τα συντηρούμε…. 

 

Παρά το όνομά τους τα πράσινα φασολάκια δεν θεωρούνται σε καμία περίπτωση φασόλια από άποψη διατροφής. Είναι λαχανικά και μάλιστα περισσότερο θρεπτικά σε σχέση με τον αρακά και τις μπάμιες.

Τα πράσινα φασολάκια είναι επίσης γνωστά και ως χλωρά (φρέσκα) φασόλια.

Ένα φλιτζάνι (κούπα) φασολάκια, δηλαδή περίπου 100 g παρέχουν 44 θερμίδες, 0,4 g λίπους, 9,9 g υδατάνθρακες, 4 g φυτικών ινών, 3 g ζάχαρης και 2,4 g πρωτεΐνης.

Αποτελούν μια πλούσια πηγή βιταμινών Α, C και Κ, καθώς επίσης περιέχουν φυλλικό οξύ, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, σίδηρο, μαγνήσιο και κάλιο.

Η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών όλων των ειδών έχει συνδεθεί από καιρό με μειωμένο κίνδυνο πολλών δυσμενών συνθηκών υγείας. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η αύξηση της κατανάλωσης φυτικών τροφών όπως τα πράσινα φασόλια μειώνει τον κίνδυνο παχυσαρκίας, διαβήτη, καρδιακών παθήσεων και συνολικής θνησιμότητας, ενώ προωθεί την υγιή επιδερμίδα, την αύξηση της ενέργειας και το συνολικά χαμηλότερο βάρος.

Διαβάστε παρακάτω ποιοι είναι οι τομείς όπου λειτουργούν προστατευτικά και έχουν οφέλη για την υγεία τα πράσινα φασολάκια.

Καρκίνος

Τα πράσινα φασολάκια έχουν μεγάλη ποσότητα χλωροφύλλης, που μπορεί να εμποδίσει τις καρκινογόνες επιδράσεις των ετεροκυκλικών αμινών που παράγονται όταν ψήνουμε στη σχάρα κρέατα σε υψηλή θερμοκρασία. Εάν έχετε την τάση να τρώτε το κρέας στα κάρβουνα, φροντίστε να το συνδυάσετε με τα πράσινα λαχανικά, όπως είναι τα φρέσκα φασολάκια, ώστε να μειώσετε τον κίνδυνό σας.

Γονιμότητα

Για τις γυναίκες που βρίσκονται στην αναπαραγωγική ηλικία, η κατανάλωση περισσότερου σιδήρου από φυτικές πηγές, όπως είναι το σπανάκι, τα φασόλια και τα πράσινα φασολάκια φαίνεται πως προωθεί τη γονιμότητα, σύμφωνα με την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Η επαρκής πρόσληψη φυλλικού οξέος είναι επίσης απαραίτητη για τις έγκυες γυναίκες, προκειμένου να προστατεύσουν το έμβρυο από τις αναπτυξιακές ανωμαλίες του κεντρικού νευρικού σωλήνα. Ένα φλιτζάνι πράσινα φασόλια περιέχει περίπου το 10% των ημερήσιων αναγκών φυλλικού οξέος και το 6% του σιδήρου.

Αποτρέπουν την κατάθλιψη

Η κάλυψη των καθημερινών αναγκών σε φυλλικό οξύ μπορεί επίσης να βοηθήσει σε ό,τι αφορά την κατάθλιψη. Η επαρκής κατανάλωση φυλλικού οξέος μπορεί να αποτρέψει την περίσσεια της ομοκυστεΐνης στο σώμα, η οποία εμποδίζει το αίμα και τα άλλα θρεπτικά συστατικά να φτάσουν στον εγκέφαλο. Η περίσσεια ομοκυστεΐνης μπορεί να επηρεάσει την παραγωγή των ορμονών που κάνουν τον οργανισμό μας να αισθάνεται καλά, όπως η σεροτονίνη, η ντοπαμίνη, η νορεπινεφρίνη, που ρυθμίζουν τη διάθεση, τον ύπνο, ακόμα και την όρεξη.

Υγιή οστά

Η χαμηλή πρόσληψη βιταμίνης Κ έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο για κάταγμα οστού. Η επαρκής κατανάλωση βιταμίνης Κ βελτιώνει την υγεία των οστών, ενεργώντας ως τροποποιητής πρωτεϊνών στον πυρήνα (μήτρα) των οστών, βελτιώνει την απορρόφηση του ασβεστίου και μειώνει την ουρική έκκριση ασβεστίου. Ένα φλιτζάνι πράσινα φασόλια παρέχει 14,4 μικρογραμμάρια βιταμίνης Κ (σχεδόν το 20% των ημερήσιων αναγκών), καθώς και 4% ασβεστίου.

Πηγή:https://medinova.gr/poia-einai-ta-ofeli-tis-ygeias-apo-ta-prasina-fasolakia/

Τσαουλιά, μπαρμπούνια, χάντρες και αμπελοφάσουλα, σε πρωτότυπους συνδυασμούς, πρωταγωνιστούν στο καλοκαιρινό τραπέζι.

Φρεσκοκομμένα και δροσερά, τα φασολάκια είναι τώρα στα καλύτερά τους. Οι νότιες περιοχές της χώρας έχουν πρώιμη παραγωγή, που ξεκινά στα μέσα του Μαΐου και μέχρι τον Οκτώβριο δίνουν καρπό οι περισσότερες ποικιλίες σε όλη την Ελλάδα. Από τις τρεις πιο δημοφιλείς ποικιλίες νωπών φασολιών, πρώτα βγαίνουν στους πάγκους τα μπαρμπούνια, ύστερα τα τσαουλιά και τελευταία εμφανίζονται, συνήθως τον Ιούλιο, τα αμπελοφάσουλα. Στις λαϊκές αγορές των παραγωγών μπορείτε να αναζητήσετε και πιο ιδιαίτερες ποικιλίες, όπως είναι τα άσπρα βουτυράτα, τα κίτρινα καναρίνια της Δυτικής Ελλάδας και τα γνωστά φασόλια Καρατζόβας από την Αριδαία.

Αν και τώρα πια με την καλλιέργεια σε θερμοκήπια βλέπουμε φασολάκια στην αγορά σχεδόν όλο το χρόνο, καλύτερα να κάνουμε υπομονή και να προτιμάμε τα υπαίθρια στην εποχή τους. Ακόμη, επειδή τα φασολάκια επιβαρύνονται με ψεκασμούς, όταν επιλέγουμε συμβατικής καλλιέργειας, φροντίζουμε να τα πλένουμε πολύ καλά με άφθονο νερό. Υπάρχουν φυσικά και τα βιολογικά, που είναι ιδιαίτερα νόστιμα, αρωματικά και απαλλαγμένα από χημικά. Η διαφορά στην τιμή των συμβατικών και των βιολογικών είναι ελάχιστη.

Οι ελληνικές ποικιλίες και τα χαρακτηριστικά τους

 

Πώς τα διαλέγουμε;

  • Προτιμάμε τα φασολάκια που έχουν έντονο πράσινο χρώμα, ζωηρό.
  • Αποφεύγουμε όσα έχουν κηλίδες, σημάδια ή είναι κιτρινισμένα και όσα έχουν ίνες.
  • Διαλέγουμε όσα είναι σφριγηλά.
  • Πρέπει να σπάνε και όχι να κόβονται· αυτό είναι σημάδι πως η επιδερμίδα τους έχει ικανοποιητική υγρασία και δεν έχουν ξεραθεί τα σπέρματα.
  • Από τα αμπελοφάσουλα προτιμάμε όσα έχουν σκούρο, έντονο χρώμα.
  • Τα τσαουλιά προσέχουμε να μην είναι φουσκωμένα· θα πρέπει να ξεχωρίζουμε με την αφή τους λοβούς που βρίσκονται στο εσωτερικό και να μην υπάρχει κενό ανάμεσα στον εξωτερικό φλοιό και τα σπέρματα.

Καθάρισμα και συντήρηση;

  • Πλένουμε τα φασολάκια με άφθονο κρύο νερό μόνο όταν πρόκειται να τα μαγειρέψουμε την ίδια μέρα. Σε διαφορετική περίπτωση, τα βάζουμε ανάμεσα σε χαρτί, χωρίς να τα πλύνουμε, και τα κρατάμε στο ψυγείο. Εκεί διατηρούνται μέχρι και 5 μέρες.
  • Θα χρειαστεί να πετάξουμε όσα έχουν κηλίδες και στίγματα, γιατί μπορεί να χαλάσουν και τα υπόλοιπα.
  • Τα μπαρμπούνια και τα τσαουλιά χρειάζονται περιμετρικά καθάρισμα με ένα μικρό μαχαιράκι ή με τον αποφλοιωτή. Προσπαθούμε να αφαιρέσουμε τη χοντρή ραφή-ίνα που έχουν γύρω-γύρω, πάχους μόλις δύο χιλιοστών.
  • Από τα υπόλευκα ή και κίτρινα φασόλια πετάμε το εξωτερικό τραχύ περίβλημα που δεν τρώγεται και κρατάμε τα σπέρματα που βρίσκονται μέσα τους.
  • Από τα αμπελοφάσουλα κόβουμε με το χέρι μόνο τις δύο άκρες τους. όταν είναι πολύ μακριά, χρειάζεται να τα κόψουμε σε δύο ή τρία μέρη για να τα μαγειρέψουμε. Δεν ξεφλουδίζουμε ούτε αφαιρούμε τη ραφή τους, γιατί θα ανοίξουν κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος.

Τσαουλιά

Πρόκειται για τον βασιλιά των χλωρών φασολιών. Είναι τα πράσινα, στρογγυλά φασολάκια που μοιάζουν με λεπτά δάχτυλα και έχουν στρογγυλεμένες άκρες. Μπορούν να φτάσουν σε μήκος και τα 25 εκ. Η γεύση τους είναι απαλή και ελαφριά. Δεν αντέχουν τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες, γι’ αυτόν το λόγο λιγοστεύουν στις αγορές όσο αυξάνεται η ζέστη και δίνουν τη θέση τους στα πιο δυνατά και ανθεκτικά αμπελοφάσουλα. Τα τσαουλιά, από τη στιγμή που έχουν κοπεί, έχουν διάρκεια ζωής μία εβδομάδα.

Ταιριάζουν πολύ με κρέας, κυρίως με μοσχαράκι, επειδή είναι ανάλαφρα και αρωματικά. Η ντομάτα όπως επίσης και οι λεμονάτες σάλτσες με άνηθο τα απογειώνουν. Γιαούρτι, κατίκι και ανθότυρο συνοδεύουν τα φασολάκια, δίνοντάς τους ακόμη μεγαλύτερη φρεσκάδα. Λίγο πριν από το σερβίρισμα μπορούμε να τους προσθέσουμε φρέσκο κρεμμυδάκι.

Μπαρμπούνια:

Είναι μια μεγάλη κατηγορία που περιλαμβάνει κοκκινωπά και πράσινα φασόλια. Και τα δύο έχουν πολύ δυνατή γεύση, που μοιάζει με εκείνη των οσπρίων. Είναι πλακέ, πεπλατυσμένα και στις άκρες, και φτάνουν σε μήκος τα 15 εκ. Τα πράσινα μαγειρεύονται ολόκληρα. Από τα κοκκινωπά, τιγρέ (που ανήκουν στην υποποικιλία Borlotto) χρειάζεται να αφαιρέ­σουμε τον σκληρό φλοιό και να κρατή­σουμε τα σπέρ­ματα που βρί­σκο­νται στο εσωτερικό. Τα σπέρματα είναι οι χάντρες, δηλαδή αυτά που έχουν κόκκινες ρίγες· τις καταναλώνουμε τόσο νωπές όσο και ξερές. Με το μαγείρεμα αλλάζουν χρώμα και γίνονται πολύ σκούρες, σχεδόν καφετιές.

 

Ταιριάζουν καλύτερα με λαχανικά και λευκά τυριά και λιγότερο με κρέας, επειδή η γεύση τους είναι πολύ δυνατή και η αυξημένη ποσότητα πρωτεΐνης θα βαρύνει γευστικά το αποτέλεσμα. Ακόμη, τους πάνε οι κόκκινες ντοματένιες σάλτσες, ο δυόσμος, ο βασιλικός και ο φρέσκος κόλιανδρος. Λευκά τυριά, όπως μια βαρελίσια φέτα ή ένα γεμάτο κατσικίσιο, κάνουν πολύ νόστιμες κόντρες με τη γήινη γεύση τους. Από μπαχαρικά, προτείνουμε τα γλυκά πιπέρια, όπως η πάπρικα.

 

Αμπελοφάσουλα:

Είναι τα πολύ λεπτά, σκουροπράσινα και μακριά φοσολάκια. Εχουν γεύση λιγότερο γλυκιά από τα άλλα δύο είδη. Από αυτά προκύπτουν τα μαυρομάτικα. Τα πρώιμα βγαίνουν στα μέσα Ιουνίου και τα όψιμα τα βρίσκουμε μέχρι και τέλος Οκτώβρη. Ποικίλλουν σε μέγεθος, από 10 εκ. μέχρι και 60 εκ. Το συνηθισμένο μήκος τους είναι περίπου 20 εκ. Τα πολύ μακριά αμπελοφάσουλα που τα τελευταία χρόνια τα βρίσκουμε στην αγορά ανήκουν σε ένα άλλο είδος, το οποίο ευδοκιμεί σε ακόμη πιο υψηλές θερμοκρασίες και καλλιεργείται ακριβώς για το μεγάλο μήκος των λοβών του. Δεν στερείται νοστιμιάς, αν και αρκετές φορές έχει πιο τραχιά επιφάνεια από τα μικρότερα σε μήκος.

 

Ταιριάζουν πολύ με όξινες σάλτσες, όπως τα δροσερά λαδολέμονα, το λευκό ξίδι και οι βινεγκρέτ εσπεριδοειδών ή απλώς με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και μια φρέσκια τριμμένη ντομάτα. Στις σαλάτες με αμπελο­φάσουλα μπορούμε να πασπα­λίσουμε καβουρδισμέ­νο σουσάμι, ενώ ταιριαστά είναι και τα λεμονάτα μπαχαρικά, όπως το τζίντζερ σε σκόνη ή το σουμάκ και το λευκό πιπέρι.

Πηγή: https://www.kathimerini.gr/k/gastronomos/917733/kalokairina-fasolakia/

Στην αγορά υπάρχουν και τα φρέσκα κίτρινα φασολάκια, Το γαλλικό φασόλι “Titania” (Phaseolus vulgaris) είναι μια πρώιμη, κίτρινη ποικιλία

 

Θα βρούμε και μπαρμπουνοφάσουλα που έχουν μέσα τις χάντρες που είναι πολύ νόστιμα φασόλια.

Eίναι μεν φρέσκα αλλά μοιάζουν με τα ξερά.

Τρώγονται μόνο οι σπόροι τους, που είναι σαρκώδεις και πολύ νόστιμοι.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΛΑΔΕΡΑ ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ ΜΕ ΑΥΓΑ ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

 

Τσουρέκι παραδοσιακό, οι δικές μου συμβουλές

Τσουρέκι παραδοσιακό, οι δικές μου συμβουλές

ΘΕΜΑ ΤΣΟΥΡΕΚΙ

Θα σας γράψω την άποψη μου για τα τσουρέκια μιας και είμαι 25 χρόνια στον επαγγελματικό χώρο και ζυμώνω πλάθω και πλέκω τσουρέκια πολλά χρόνια.
Ρωτάτε για συνταγές, οικονομικές, γρήγορες, εύκολες, χωρίς ζύμωμα, με ζαχαρούχο κλπ…
Για μένα η συνταγή η παραδοσιακή είναι μία για το τσουρέκι, με το καλό και ακριβό φρέσκο βούτυρο, με το καλό δυνατό αλεύρι ειδικό για τσουρέκι, με την μαγιά που πιάνουμε και αφήνουμε να διπλασιαστεί, με το καλό ζύμωμα. Την ζέστη στον χώρο μας που έχουμε το ζυμάρι να ανεβεί, την πλεξούδα μας που την κάνουμε χαλαρή και δεν την σφίγγουμε ώστε να μην σκάσουν τα τσουρέκια στο ψήσιμο. Δεν τα στριμώχνουμε στο ταψί αλλά τα ψήνουμε ένα ένα.

Να μοσχομυρίσει στο ψήσιμο, να γεμίσει η γειτονιά αρώματα!

Όχι πολύ μαλακιά η ζύμη μας γιατί θα μας απλώσουν. Η ζάχαρη να έχει λιώσει πολύ καλά γιατί  ίσως απλώσουν επίσης.

Καλό ζύμωμα μέχρι να σταματήσει να κολλάει η ζύμη στα τοιχώματα, της λεκάνης ή του μίξερ.

Δεν προσθέτουμε αλεύρι από την αρχή παραπάνω απ ότι γράφει στην συνταγή γιατί θέλει λίγη ώρα να απορροφηθούν τα υγρά υλικά.

Αν σχηματιστεί η ζύμη και συνεχίζει να κολλάει βάζουμε λίγο αλεύρι και ζυμώνουμε.

Όχι πολύ ζεστά υλικά και κάψουμε την μαγιά και δεν φουσκώσουν καθόλου.

Η πολύ σφιχτή ζύμη θα μας σκληρύνει το τσουρέκι και θα σκάσει στο ψήσιμο.

Όχι πολύ φούσκωμα έξω γιατί θα έχουμε αντίθετα αποτελέσματα και θα ξεφουσκώσει το τσουρέκι στο φούρνο.

Όχι πολύ ψήσιμο και όχι μεγάλη θερμοκρασία το πολύ 150 βαθμούς για 35 με 45 λεπτά ανάλογα το μέγεθος.

Δεν ανοίγουμε την πόρτα του φούρνου ενδιάμεσα μόνο 5 λεπτά πριν τελειώσει ο χρόνος ψησίματος για να το δούμε αν θέλει παραπάνω ψήσιμο ή όχι.

Δεν το τρυπάμε με ξυλάκια ή μαχαίρι να δούμε αν ψήθηκε, ζημιά θα κάνουμε, δεν είναι κέικ αλλά ζύμη μαγιάς.

Μπορούμε  επίσης να τα βάλουμε πλεγμένα ωμά  στην κατάψυξη. ‘Οταν θελήσουμε τα βγάζουμε έξω από το βράδυ να ξεπαγώσουν ως το πρωί  και τα αφήνουμε σε ζεστό  μέρος να φουσκώσουν.  

Πως δημιουργούνται οι ίνες ή οι κλωστές που λέμε στο τσουρέκι;

Αν ζυμώσετε μία ζύμη τσουρεκιού και την μισή την ψήσετε στρόγγυλη σαν βασιλόπιτα και την υπόλοιπη την πλέξετε ποιο από τα δύο θα έχει ίνες;

Φυσικά το πλεγμένο. Γιατί;

Γιατί κάνουμε μπαστούνια τα οποία τα ανοίγουμε σε μακριά κορδόνια και φυσικά η ζύμη φουσκώνει και ψήνεται σε αυτό το σχήμα με τα μακρόστενα κορδόνια οπότε λογικά θα είναι γεμάτη μακρόστενες ίνες.

Την ίδια ζύμη αν την πλάσουμε και ψήσουμε σε μπάλα σαν βασιλόπιτα λογικό είναι να βγει πιο ψωμένια και όχι με πολλές κλωστές.

Εύκολο δεν είναι το καλό τσουρέκι να γίνει και να πετύχει. Πέρα απ όλα αυτά θέλει υπομονή, μεράκι, αγάπη και μετά απόλαυση και καμάρι για το υπέροχο αποτέλεσμα!

Κάτω θα βρείτε τα link από όλες τις συνταγές τσουρεκιών μου.

 

 

 

 

 

 

 

Συνταγή για το ωραιότερο Τσουρέκι Πασχαλινό που φτιάξατε ποτέ ΕΔΩ

Συνταγή για Γεμιστό Τσουρέκι Σιροπιασμένο ΕΔΩ

Η Συνταγή για το Τσουρέκι μου εδώ…

ΤΟ ΠΛΕΞΙΜΟ ΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΔΩ

Συνταγή για Τσουρέκι σοκολάτα σε φόρμα του κέικ ΕΔΩ

Συνταγή για Τσουρέκι Σούπερ Σοκολάτα ΕΔΩ

 

Διαβάστε για το Έθιμο και την Παράδοση του Πασχαλινού Τσουρεκιού ΕΔΩ

Κόκκινα Αυγά και Έθιμο Πάσχα

»Ενα από τα έθιμα της εορτής του Πάσχα είναι τα κόκκινα αυγά, τα οποία βάφονται κάθε χρόνο την Μ. Πέμπτη. Η παράδοση τα θέλει κόκκινα, όμως τα τελευταία χρόνια η τάση της μόδας άφησε κι εδώ τα σημάδια της, μεταμορφώνοντας τα αυγά σε χρωματική παλέτα διαφόρων αποχρώσεων.

Εκτός από το έθιμο της βαφής, υπάρχει και το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών. Μάλιστα σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας – όπως και στην Πιερία – διοργανώνονται τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα, οι γνωστές «Αυγομαχίες», με νικητή εκείνον που μένει τελευταίος με ένα γερό αυγό.

Το έθιμο

Το βάψιμο των αυγών γίνεται την Μ. Πέμπτη, όπου κορυφώνεται σε όλες τις Εκκλησίες η κατάνυξη και ο πόνος των Χριστιανών για τη Σταύρωση του Χριστού. Το πρωί η νοικοκυρά έβγαζε ένα κόκκινο πανί, ύφασμα ή ρούχο στο μπαλκόνι. Αυτό συμβόλιζε το αίμα του Χριστού και αποτελούσε ένδειξη ότι ξεκίνησε η βαφή αυγών. Πολλοί λένε, ότι τα αυγά έπρεπε να βαφτούν κόκκινα πριν από τη Θεία Λειτουργία για να είναι γερά και να μην σπάνε εύκολα. Το έθιμο ήθελε την κατσαρόλα που θα έβαφαν τα αβγά να είναι καινούρια και ο αριθμός των αυγών ορισμένος. Την κόκκινη μπογιά έπρεπε να τη διατηρήσουν  σαράντα μέρες και να μην την πετάξουν έξω από το σπίτι.

Παλαιότερα δεν υπήρχε σχεδόν κανένα σπίτι, το οποίο εκείνη την ημέρα δεν είχε κρεμασμένο στο μπαλκόνι ή στο παράθυρο ένα κόκκινο πανί. Σε κάποιες περιοχές και ένα μαύρο ταυτόχρονα για να συμβολίζουν το αίμα του Χριστού και το πένθος αντίστοιχα. Αργότερα, είτε γιατί κάθε νοικοκυριό τα αγόραζε βαμμένα, λόγω έλλειψης χρόνου, είτε γιατί η μόδα ήθελε τα αυγά ακόμη και πολύχρωμα, το κόκκινο πανί εξαφανίστηκε. Το έθιμο εξακολουθεί να παραμένει αναλλοίωτο στο χρόνο.

Το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών

Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στη Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι. Ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικητής.

Πολλοί κρατούν και δεν τσουγκρίζουν το πρώτο αυγό που βάφεται, γιατί ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να πειραχτεί. Πολλοί, μέχρι σήμερα, το φυλούν στο εικονοστάσι τους μέχρι  την εορτή της Αναλήψεως.

Κόκκινα Αυγά ?

Τα αυγά αποτελούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων, αφετηρία για δεκάδες μύθους, έθιμα και παραδόσεις. Θεωρούνταν σύμβολο της γονιμότητας, αλλά και της έναρξης ενός νέου κύκλου ζωής.

Tο βάψιμο των αυγών είναι ένα έθιμο που ξεκίνησε στην ανατολική Ευρώπη. Πολλοί λαογράφοι λένε ότι το έθιμο του αυγού έχει τις ρίζες του στην αρχαία Αίγυπτο και την Περσία, όπου φίλοι και συγγενείς αντάλλαζαν αυγά κάθε εαρινή ισημερία. Είναι γεγονός πως τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα, στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές μαζί με κουνέλια τα οποία είναι το σύμβολο της γονιμότητας.

Σήμερα το Πασχαλινό αυγό συμβολίζει, εκτός των άλλων, και τον τάφο από τον οποίο εξήλθε ο Θεάνθρωπος.

Σε ό,τι αφορά τους συμβολισμούς του αυγού, ο λαογράφος Γιώργος Μπόντας εξηγεί ότι «το βρασμένο αυγό συμβολίζει τον θανατωμένο Χριστό, που με το τσούγκρισμα κατά την Ανάσταση ανασταίνεται και μας γεμίζει με ελπίδα για νέα ζωή, πιο χαρούμενη και ευτυχισμένη. Το τσόφλι συμβολίζει τον τάφο του Κυρίου και το σπάσιμό του, το άνοιγμα του τάφου, την μετακίνηση της πέτρας που το σκεπάζει και την έξοδο του Χριστού. Το αυγό προσφέρεται εύκολα, είναι τόσο μικρό και δίνει τόσα πολλά. Μεταφέρει παντού την αγάπη, τη θυσία, την Ανάσταση, την ενότητα, την ανθρωπιά», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Κόκκινα Αυγά

Ο αρχιμανδρίτης Βενέδικτος Ιωάννου, μόνιμος αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών εξηγεί ότι η «Εκκλησία αναγνωρίζει και επικροτεί τα παραδοσιακά έθιμα που συνδέονται με τη γιορτή του Πάσχα όπως είναι το βάψιμο των αυγών. Αυτά συνδέονται με το Πάσχα και το μήνυμα που θέλει να στείλει αυτή η γιορτή. Το Πάσχα συμβολίζει το ξεκίνημα μιας νέας ζωής. Η ανάσταση, η άνοιξη, τα χρώματα αποτυπώνονται στον πλούσιο εθιμικό ρόλο των πασχαλινών αυγών”, δηλώνει.

Για το κόκκινο χρώμα του πασχαλινού αυγού, ο λαογράφος Μπόντας επισημαίνει πως παραπέμπει στους προχριστιανικούς θανάτους θεών. Το αίμα του εβραϊκού προβάτου και το αίμα του Χριστού. Έδωσε, μάλιστα, την ονομασία του και στη Μεγάλη Πέμπτη, η οποία στη Δυτική Μακεδονία ονομάζεται επίσης και «Κόκκινη Πέμπτη» ή «Κόκκινη Πέφτη».

Βέβαια οι εξηγήσεις – ερμηνείες για το κόκκινο χρώμα, εκτός από το ότι συμβολίζει τη Θυσία και το Αίμα του Χριστού, είναι ακόμη περισσότερες.

Μία δεύτερη εκδοχή υποστηρίζει  ότι το κόκκινο χρώμα οφείλεται στο γεγονός ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά. Τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να μην τον βασανίσουν. Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, τότε βάφτηκαν από άσπρα σε κόκκινα.

Μία άλλη προσέγγιση συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή.  Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, θεώρησε τόσο απίθανο το γεγονός, «όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα». Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.

Τρόποι βαφής

Στη χώρα μας, υπάρχουν πολλοί τρόπο βαψίματος των αυγών, πέραν των σύγχρονων βιομηχανοποιημένων βαφών. Αρκετοί χρησιμοποιούν οικολογικές βαφές, μη τοξικές, ώστε τα αβγά να βαφτούν με όσο το δυνατόν πιο φυσικό τρόπο. Μερικές από τις βαφές που κυριαρχούν μέχρι και σήμερα αποτελούνται από εκχυλίσματα φυτών, λαχανικών, φρούτων, όπως παντζάρια, φύλλα τριανταφυλλιάς, φλούδες των κρεμμυδιών, κόκκινο λάχανο, βατόμουρα, πορτοκάλια, κουρκουμά, σπανάκι, μαϊντανό, τσουκνίδα…

Πηγή: http://dionolymposguide.gr

 

Βάψιμο αυγών με χαρτοπετσέτες πολύχρωμες

Χρησιμοποιείστε ένα πινέλο για να αλείψετε το βρασμένο αυγό σας με ασπράδι αυγών και στη συνέχεια τυλίξτε το με την χαρτοπετσέτα. Μην φοβάστε ότι θα το τυλίξετε άτσαλα, οι ζάρες προσθέτουν χαρακτήρα στη διακόσμηση! Κόψτε τα κομμάτια της χαρτοπετσέτας που περισσεύουν με ένα ψαλίδι. Τα αυγά σας είναι έτοιμα!

Βάψιμο με χρώματα ζαχαροπλαστικής

Ετοιμάζεις τα μπολάκια με τις βαφές σου. Σε κάθε μπολάκι βάλαμε για κάθε φλιτζάνι νερό, 2 κ.γ. ξύδι. Ανακατεύεις. Μετά ρίξαμε το χρώμα. Είχαμε μόνο τα βασικά χρώματα αλλά φτιάξαμε 5 μπολάκια. Ένα κίτρινο, ένα ροζ, ένα γαλάζιο, ένα μοβ (μπλε και κόκκινο) και ένα πράσινο (κίτρινο και μπλε). Όσο πιο πολύ χρώμα ρίξεις στο μπολάκι, τόσο πιο έντονο θα είναι και το χρώμα του αυγού σου. Εμείς κάναμε πρώτα δοκιμές σε λίγο χαρτί κουζίνας για να κρίνουμε αν το χρώμα μας άρεσε.

Όταν είναι έτοιμες οι βαφές σου, ρίχνεις τα αυγά μέσα στα μπολάκια και τα αφήνεις. Προσοχή να είναι τελείως σκεπασμένα. Αφού περάσει αρκετή ώρα, τα βγάζεις από τα μπολάκια με την τρυπητή κουτάλα (χτυπώντας παλαμάκια) και τα αφήνεις επάνω σε ταψάκια με απλωμένο χαρτί κουζίνας για να στεγνώσουν.

Όταν είναι τελείως στεγνά μπορείς να τα περάσεις και με λίγο λάδι για να γυαλίσουν.

πηγή: https://ftiaxto.gr/2013/05/bapsimo-aygwn-me-xrwmata-zaxaroplastikhs/

Βάψιμο αυγών με χρώματα ζαχαροπλαστικής και ρύζι

  • 10 βρασμένα λευκά αυγά
  • 1 πακέτο ρύζι νυχάκι
  • 1 μπουκαλάκι 28ml βρώσιμο* ΧΡΩΜΑ ζαχαροπλαστικής ΣΑΜΟΥΡΗ (κόκκινο, πράσινο, μπλε, κίτρινο) η άλλη μάρκα
  • 4-5 μικρά πλαστικά δοχεία με καπάκι.

Εκτέλεση:

  1. Παίρνουμε 1 πλαστικό δοχείο με καπάκι, για κάθε ένα χρώμα που θέλουμε να βάψουμε τα αυγά μας. Τα γεμίζουμε μέχρι τη μέση, με ρύζι νυχάκι και τοποθετούμε το βρασμένο αυγό στη μέση.
  2. Με ένα πουάρ ή σύριγγα ρίχνουμε το χρώμα σε αυγό και ρύζι. Κλείνουμε το καπάκι, χτυπάμε και περιστρέφουμε προσεκτικά το δοχείο, ώστε το χρωματισμένο ρύζι να ακουμπήσει σε όλα τα σημεία του αυγού και να αφήσει το αποτύπωμα του.
  3. Το κάθε δοχείο με ρύζι μπορεί να βάψει 1 αυγό. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία για κάθε αυγό συμπληρώνοντας μόνο λίγο χρώμα. Αφήνουμε να στεγνώσουν. Για γυαλιστερή όψη, ρίχνουμε λίγο ελαιόλαδο σε ένα βαμβάκι και αλείφουμε.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ:

Για να γίνει πιο έντονο το κόκκινο χρώμα καλό είναι να είναι καφέ το αυγό που θα χρησιμοποιήσουμε για βάψιμο.

Για τα υπόλοιπα χρώματα καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε λευκά αυγά.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Τσουρέκι Πασχαλινό έθιμο ή Λαμπροκουλούρα

Τσουρέκι Πασχαλινό έθιμο ή Λαμπροκουλούρα

Λαμπροκουλούρα είναι το πασχαλινό ψωμί ή το τσουρέκι, σε διάφορα σχήματα, με ένα  κόκκινο αυγά ή παραπάνω στο πάνω μέρος τους. Το ψωμί παρασκευάζεται με προζύμι. Το τσουρέκι με αλεύρι, γάλα, αβγά, βούτυρο, ζάχαρη και αρωματικές ουσίες. Συχνά επαλείφεται με φυτικό κρόκο, διαλυμένο μέσα στο περιεχόμενο αβγού.

Η Λαμπροκουλούρα επιβίωσε παλαιότατου εθίμου. Έγινε στοιχείο της χριστιανικής παράδοσης και συνδέθηκε με τη γιορτή του Πάσχα. Όπως και τα κόκκινα αβγά, η λαμπροκουλούρα δεν λείπει από κανένα πασχαλινό τραπέζι. Το έθιμο αυτό το συναντάμε σε όλο τον ελληνικό χώρο.

Τη Μεγάλη Πέμπτη ή το Μεγάλο Σάββατο σε κάποιες περιοχές, οι νοικοκυρές πλάθουν και ψήνουν με ξεχωριστή φροντίδα τις λαμπροκουλούρες. Για το δικό τους σπίτι, άλλα και για να τις στείλουν ως δώρο σε συγγενείς τους.

Η Λαμπροκουλούρα μαζί με την πασχαλινή λαμπάδα και τα κόκκινα αβγά είναι ένα από τα καθιερωμένα δώρα, που οι νονοί προσφέρουν στους αναδεξιμιούς και τις αναδεξιμιές τους. Παλαιότερα, Λαμπροκουλούρα έστελναν και οι αρραβωνιαστικοί στις αρραβωνιαστικές τους το πρωινό του Μεγάλου Σαββάτου.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles

Πασχαλινό Τσουρέκι και Έθιμο

Το τσουρέκι είναι ένα αγαπημένο γλύκισμα που το τρώμε όλο το χρόνο. Το όνομα του προέρχεται από την τουρκική λέξη «corek», που δηλώνει οποιοδήποτε ψωμί είναι φτιαγμένο με ζύμη που περιέχει μαγιά.

Οι Τούρκοι φτιάχνουν τόσο γλυκά όσο και αλμυρά τσουρέκια σε διάφορα μεγέθη και σχήματα. Ειδικότερα οι κάτοικοι της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν, φτιάχνουν ένα στρογγυλό επίπεδο ψωμί πασπαλισμένο με σουσάμι που το ονομάζουν «churek».

Πιθανότατα η λέξη υιοθετήθηκε στα ελληνικά κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Οι ελληνικοί πληθυσμοί έφτιαξαν τη δική τους εκδοχή του γλυκού προσθέτοντας γάλα, βούτυρο και αβγά.

Στη χριστιανική παράδοση, το τσουρέκι συμβολίζει την ανάσταση του Χριστού. Το αλεύρι ζωντανεύει και μεταμορφώνεται σε ψωμί. Το ζύμωμα σε σχήμα πλεξούδας συμβολίζει την απομάκρυνση των κακών πνευμάτων.

Το σχήμα των Πασχαλινών ψωμιών ποικίλλει ανάλογα με τις τοπικές παραδόσεις. Το πιο γνωστό είναι φυσικά η πλεξούδα, με ή χωρίς κόκκινο αβγό. Οι πλεξούδες και οι κόμποι προέρχονται από τους ειδωλολατρικούς χρόνους ως σύμβολα για την απομάκρυνση των κακών πνευμάτων.

Πρωί-πρωί τη μεγάλη Πέμπτη, σε όλη την Ελλάδα, οι γυναίκες καταπιάνονται με το ζύμωμα. Ζυμώνουν με μυρωδικά τις κουλούρες της Λαμπρής και τις στολίζουν με λουρίδες από ζυμάρι και ξηρούς καρπούς. Ανάλογα με το σχήμα που τους έδιναν παλιότερα είχαν και διάφορα ονόματα. «Κοφίνια», «καλαθάκια», «δοξάρια», «αυγούλες», «κουτσούνες», «κουζουνάκια». Παρόμοιες κουλούρες έφτιαχναν και στα βυζαντινά χρόνια, τις «κολλυρίδες» και ήταν ειδικά ψωμιά για το Πάσχα, σε διάφορα σχήματα, που είχαν στο κέντρο ένα κόκκινο αυγό.

Πηγή: https://www.nanouris.gr

Τι αλεύρι χρησιμοποιούμε για το τσουρέκι μας?

Αλεύρι κατηγορίας Π, το λεγόμενο πολυτελείας ή δυνατό ή extra δυνατό για Τσουρέκι

Είναι το άλευρο εκείνο το οποίο προέρχεται από σιτάρια υψηλής ποιότητας, ενισχυμένα με γλουτένη ώστε να είναι πολύ δυνατό. Το αλεύρι αυτό για Τσουρέκι είναι αλεύρι από επιλεγμένα μαλακά σιτηρά, ιδανικά για την παραγωγή αρτοσκευασμάτων πολυτελείας. Οι ζύμες που δίνει το δυνατό αλεύρι ή extra δυνατό αλεύρι είναι πολύ ελαστικές και έτσι μπορούν και αφομοιώνουν τα υψηλά ποσοστά ζάχαρης και λιπαρών που έχουν οι αγαπημένες μας συνταγές. Πλούσιο σε φυτικές ίνες και πρωτεΐνες. Το κατάλληλο αλεύρι για ελαστική ζύμη & εύκολο πλάσιμο. Ιδανικό για τσουρέκια, γλυκά ψωμιά και κρουασάν. Πρωτεΐνη: 14%

Θα το βρείτε στα σούπερ μάρκετ που οι συσκευασίες του γράφουν αλεύρι για τσουρέκι ή σε χύμα αγορά από τον φούρνο της γειτονιάς σας!

Τσουρέκι υπέροχο Ειρήνης, το δικό μου τσουρέκι που προτείνω να το φτιάξετε. Στις γιορτές αλλά και κάθε μέρα. Αν δεν το πλέξουμε το κάνουμε στρόγγυλη βασιλόπιτα.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΕΔΩ…

Συμβουλή!

Μην στριμώχνετε πολλά τσουρέκια σε ένα ταψί! Καλύτερα να ψήνουμε κάθε τσουρέκι μόνο του για να έχει χώρο να φουσκώσει όπως πρέπει και να ψηθεί από όλες τις πλευρές. Επίσης να είναι χαλαρό το πλέξιμο του τσουρεκιού ώστε όταν θα φουσκώσει κι άλλο στον φούρνο να έχει περιθώριο να γίνει ομοιόμορφο γιατί αν είναι σφιχτά πλεγμένο θα σκάσει από επάνω και δεν θα φαίνεται πλέον η πλέξη του.

 

Κυριακή των Βαίων και έθιμα

Κυριακή των Βαίων και έθιμα

Η Κυριακή των Βαΐων, ανάμεσα στη μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής και την αυστηρή νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας, είναι η μία από τις δύο μέρες που επιτρέπεται να σπάσει η νηστεία και οι πιστοί να φάνε ψάρι. Η άλλη μέρα είναι του Ευαγγελισμού, που, όπως γνωρίζετε, ο μπακαλιάρος έχει την τιμητική του. Η Κυριακή των Βαΐων είναι μέρα γιορτής, είναι η μέρα που ο Ιησούς έφτασε θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα και σε ανάμνηση του γεγονότος όλοι ο ναοί στολίζονται με φυτά που συμβολίζουν τη νίκη. Λόγω της σπουδαιότητάς της, επιτρέπεται η παρουσία του ψαριού στο τραπέζι μας.

Από την Κυριακή των Βαΐων αρχίζει ουσιαστικά η Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών. Κατά την σημερινή ημέρα εορτάζεται η ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα όπου, κατά τους Άγιους Ευαγγελιστές, οι Ιουδαίοι Τον υποδέχθηκαν κρατώντας βάια ή βάγια (κλάδους φοινίκων) και απλώνοντας στο έδαφος τα φορέματά τους ζητωκραύγαζαν «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Ήθη και Έθιμα

Σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι Ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά.
Μετά τη Λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς. Στις φωτό από την Εκκλησία της Παναγίας στο Ναύπλιο όπου από νωρίς του Σαββάτου του Λαζάρου κυρίως γυναίκες ετοιμάζουν τα βάγια μέσα σε καλάθια για να είναι έτοιμα την Κυριακή.

Η Εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «όχλος πολύς…έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ».

Σημειώνεται ότι στις πρώτες Εκκλησίες εορτάζονταν η μνήμη αυτή με αναπαράσταση του γεγονότος. Συγκεκριμένα στους Αγίους Τόπους

κατά τον 4ο αιώνα ο Επίσκοπος ξεκινώντας με πομπή από το Όρος των Ελαιών εισέρχονταν στα Ιεροσόλυμα επί «πώλου όνου» περιστοιχιζόμενος από τον κλήρο ενώ οι πιστοί προπορεύονταν κρατώντας κλάδους φοινίκων.
Στους βυζαντινούς χρόνους τελούνταν ο λεγόμενος «περίπατος του Αυτοκράτορα» όπου η πομπή ξεκινούσε από τα ανάκτορα στην οποία συμμετείχε ο αυτοκράτορας κρατώντας την Εικόνα του Χριστού πλαισιωμένος από το ιερατείο όπου και κατέληγε στην Αγιά Σοφιά. Της αυτοκρατορικής αυτής πομπής προηγούνταν ο λαμπαδάριος ο οποίος έψελνε «Εξέλθατε έθνη και θεώσασθε σήμερον τον βασιλέα των ουρανών…».

Σύμφωνα με την μαρτυρία του Βαλσαμώνα στο τέλος της Εορτής ο μεν Αυτοκράτορας διένειμε ιδιόχειρα βάγια και Σταυρούς, ο δε Πατριάρχης κεριά για την Μεγάλη Εβδομάδα.

Τα παλιότερα χρόνια τους τα προμήθευαν τα νιόπαντρα ζευγάρια της χρονιάς ή και μόνο οι νιόπαντρες γυναίκες, για το καλό του γάμου τους. Πίστευαν πως η γονιμοποιός δύναμη που κρύβουν τα φυτά αυτά θα μεταφερόταν και στις ίδιες και η μια χτυπούσε την άλλη με τα βάγια. Τα «βαγιοχτυπήματα» σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται και από τις άλλες γυναίκες και τα παιδιά τις μιμούνταν και όπως χτυπιούνταν μεταξύ τους εύχονταν: «Και του χρόνου, να μη σε πιάν’ η μυίγα».
Κατά την λειτουργική τελετουργία, την Κυριακή των Βαΐων τελείται η Θεία Λειτουργία του Χρυσοστόμου.
Στην Θράκη, την Κυριακή των Βαΐων συνηθίζονται τα «βαγιοχτυπήματα». Οι γυναίκες χτυπούν με βάγια τις έγκυες, ώστε να είναι ανώδυνος για αυτές ο τοκετός. Σε πολλά χωριά επίσης, τα κορίτσια έκαναν στεφάνια από τα βάγια που τους έδινε ο παππάς στην εκκλησία και τα έριχναν στο ρέμα. Η κάτοχος του στεφανιού που θα έφτανε πρώτο στη ρεματιά, φιλοξενούσε τις υπόλοιπες στο σπίτι της, όπου διασκέδαζαν χορεύοντας με τραγούδια.

Τα «βαγιοχτυπήματα»

Ένα σπάνιο και μοναδικό σε όλη την Ελλάδα έθιμο που πραγματοποιείται το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαΐων.
Με την είσοδο στο τριώδιο τα παιδιά των δύο μεγάλων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου χωρίζονται σε δύο ομάδες. Με κοινή συναίνεση ο πιο καλός και άξιος μαθητής μπαίνει αρχηγός της ομάδας και οι δύο ομάδες στην συνέχεια μοιράζονται το χωρίο. (μισό χωρίο η μία και μισό χωρίο η άλλη ομάδα)
Τα χαράματα του Σαββάτου του Λαζάρου τα αγόρια των δύο ομάδων ξεκινούν με γαϊδουράκια σε χωράφια του χωριού μας όπου υπάρχουν πολλές βάγιες. Εκεί αφού κόψουν πολλά κλαριά τα φορτώνουν στα συμπαθέστατα τετράποδα και τραγουδώντας γίνεται η είσοδος στο χωριό και στην εκκλησία πράγμα που συμβολίζει την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα.
Στην Εκκλησία του χωριού δένονται πολλά κλαδιά μαζί σε σχήμα κυπαρισσιού και στην συνέχεια στολίζονται με τα βαλάντια δηλ. κορδέλες και κουρέλια που φέρνουν στην εκκλησία οι κοπέλες των δύο ομάδων. Τα βαλάντια συμβολίζουν τα ενδύματα που έστρωναν οι πιστοί στον Χριστό κατά την είσοδο στα Ιεροσόλυμα.

 

Πάνω στις Βάγιες τοποθετούνται ξύλινοι μικροί σταυροί που δίνονται στα νιόπαντρα ζευγάρια του χωριού.
Με την αύριο, ανήμερα των Βαΐων και μετά το τέλος της θείας λειτουργίας οι βάγιες βγαίνουν στο προαύλιο της εκκλησίας όπου θα τραγουδηθούν από τα μέλη των ομάδων με τον ύμνο «σήμερον έρχεται ο Χριστός..» το τραγούδι αυτό δεν υπάρχει στην υμνολογία της εκκλησίας καθώς όπως λέγεται είναι τοπικός ύμνος. Αποτελείται από 20 και πλέον στοίχους που ψάλλονται εναλλάξ από τις δύο ομάδες και εξιστορεί το χρονικό της ανάστασης του Λαζάρου.

Στην συνέχεια η κάθε ομάδα φορτώνεται την βάγια της και ξεκινά για το γύρισμα του χωριού. Η βάγια σταματάει στις πόρτες όλων των σπιτιών του χωριού και τα παιδιά ψάλλουν την καινήν Ανάσταση. Οι νοικοκυραίοι στο άκουσμα του ύμνου εξέρχονται του σπιτιού, κόβουν από την βάγια ένα κλώνο και ένα κομμάτι κορδέλα (την οποία τοποθετούν στο εικονοστάσι) δίνουν στα παιδιά τον όβολό και απαραίτητα αυγά τα οποία μαζεύουν τα παιδιά μέσα στα καλάθια τους.

Στα σπίτια που έχουν νιόπαντρους

δίνεται ο μικρός ξύλινος σταυρός που έχει φτιαχτεί από τα παιδιά. Ο σταυρός είναι σύμβολό δύναμης και δίνει στους νιόπαντρους δύναμη ώστε να παρευρεθούν στον δρόμο του νέου τους βίου.
Αφού οι βάγιες περάσουν από όλα τα σπίτια του χωριού στην συνέχεια καταλήγουν στους φούρνους του χωριού όπου θα γίνουν το άγιο καύσιμο για το ψήσιμο του ψωμιού της Λαμπριάτικης κουλούρας.

Στο τέλος οι δύο ομάδες ανταμώνουν σε προκαθορισμένο μέρος, ενώνουν τις εισπράξεις και τα αυγά και αφού τα μοιράσουν επακριβώς εύχονται ο ένας στον άλλο καλή ανάσταση και αποχωρούν χαρούμενοι που οι ίδιοι έγιναν προάγγελοι του μηνύματος της αναστάσεως του Χριστού.
Ένα έθιμο που μας έρχεται από την Αλησμόνητη Πατρίδα Ίμβρο, και αναβίωνε κάθε χρόνο την Κυριακή των Βαΐων.

Την Κυριακή τω Βαγιώ, όλοι έβγαιναν απ’ την εκκλησιά με μια αγκαλιά βάγια.

Χαιρετούσαν ο ένας τον άλλο, χτυπώντας ελαφρά την πλάτη με τα πράσινα κλαδιά, και εύχονταν: ” Και του χρόνου και καλό Πάσχα”. Μετά τον χαιρετισμό, οι πρώτοι που δέχονταν την χαρά του “Ωσαννά” ήταν οι νεκροί.

Όλοι επισκέπτονταν τους τάφους των δικών τους και άφηναν επάνω στο “σταυρό” ή την “ταφόπλακα” ένα κλαδί βάγιας.
Στο σπίτι έκαναν ένα σταυρό με βάγια και τον κάρφωναν στο ανώφλι της πόρτας. Εκεί θα έμενε όλο το χρόνο φυλαχτό από το κακό μάτι και την κακιά ώρα. Ένα κλαδί κρέμαζαν επίσης στην πόρτα του στάβλου, της μάντρας, του κήπου.

Kούνιες

Δεν ήταν νοητό να υπάρξει Κυριακή των Βαίων δίχως τις κούνιες. Σε κάθε γειτονιά, όπου υπήρχε μεγάλο δένδρο στήνονταν μια κούνια. Σε ένα γερό κλώνο περνούσαν ένα μακρύ σχοινί και μέ διάφορους τρόπους έφτιαχναν μια κούνια.
Κάθιζαν με τη σειρά ο ένας μετά τον άλλον. Προηγούνταν τα κορίτσια και τ’ αγόρια έκαναν το χρέος του καβαλιέρου. Στις κούνιες που έκαναν τα παιδιά γινόταν πόλεμος. Ποιος θα ανέβει, πόση ώρα θα καθίσει.

Τα παλιά χρόνια τω Βαγιώ οι δάσκαλοι και οι παπάδες έστελναν τα παιδιά του σχολείου στο χωριό να μαζέψουν αυγά για το Πάσχα. Τα παιδιά έπαιρναν ένα ραβδί που τό έλεγαν “ρουμάνι’, στην κορυφή του έδεναν βάγιες ( μυρσίνες), ένα κουδούνι και κόκκινες μεταξωτές κλωστές. Μαζί τους είχαν και ένα καλάθι για να βάζουν τα αυγά.

Όταν έρχονταν σε κάθε σπίτι, στέκονταν μπροστά στην πόρτα και ανεβοκατεβάζοντας το ραβδί για να χτυπά το κουδούνι τραγουδούσαν ένα τραγούδι για να τους δώσει η νοικοκυρά αυγά. Έτσι με αυτά και με αυτά ξεκινούσε η Μεγάλη Εβδομάδα.

Κέρκυρα

Η λιτανεία της Κυριακή των Βαΐων τελείται σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από την Πανώλη, (θανατικό) από την οποία κινδύνευσε ο πληθυσμός του νησιού, που η φθοροποιός νόσος καταμάστιζε τα νησιά του Ιονίου και την Ιταλία, από την οποία και μεταδόθηκε ο βάκιλος της Πανώλης τον Οκτώβριο του 1629 μ.Χ. Μετά από πάνδημη δέηση στην έκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος ο λοιμός σταμάτησε όταν φως σαν λυχνάρι ξεπρόβαλε πάνω από το καμπαναριό του Αγ. Σπυρίδωνος.
Έτσι, η ημέρα των Βαΐων που έπαυσε ολοσχερώς η νόσος, καθιερώθηκε μετά από αίτηση των συνδικων (εγχώρια αρχή) και θεσπίσματος του Βενετού Βάϊλου Ιωάννη Πριούλη στις 21 Ιουνίου 1630 μ.Χ. , σαν ημέρα λιτάνευσης του Ιερού λειψάνου.

 

 

Μαγειρίτσα και Έθιμο

Μαγειρίτσα και Έθιμο

Η μαγειρίτσα είναι το παραδοσιακό θεσπέσιο έδεσμα που τρώμε το βράδυ της Ανάστασης. Οι περισσότεροι γνωρίζουν από τι αποτελείται και πως φτιάχνεται η μαγειρίτσα. Όμως ξέρετε τι ακριβώς συμβολίζει και πως προέκυψε σαν έθιμο;
Το βράδυ της Ανάστασης είναι ουσιαστικά το τέλος της Σαρακοστής, δηλαδή το τέλος της 40ημερης νηστείας από την Καθαρά Δευτέρα. Το πιάτο με την μαγειρίτσα είναι μια πολύ εύστοχη και ήπια επιλογή για το στομάχι, αφού όσοι νήστεψαν το κρέας για σαράντα ημέρες, θα πρέπει να προσέξουν και να ξεκινήσουν σταδιακά την κρεατοφαγία που ακολουθεί τις επόμενες ημέρες.
Οπότε η μαγειρίτσα είναι το φαγητό που προετοιμάζει τον ανθρώπινο οργανισμό ώστε να μην πέσει κατ’ ευθείαν στα βαθιά, με το αρνί και το κατσίκι της επόμενη μέρας. Γι’ αυτό και επιλέχθηκε να τρώγεται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και καθιερώθηκε ως έθιμο.

το πιάτο της Μαγειρίτσας είναι δικό μου…η συνταγή βρίσκεται στο τέλος.

Συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες

Ωστόσο, ποιος είναι ο συμβολισμός της; Τα χορταρικά της συμβολίζουν τα πικρά χόρτα που έτρωγαν οι Εβραίοι προς ανάμνηση της πολύχρονης σκλαβιάς τους από τους Αιγύπτιους. Το Πάσχα των Εβραίων είναι εθνική γιορτή.

Πάσχα στα εβραϊκά σημαίνει έξοδος ή διάβαση. Οι Χριστιανοί γιορτάζουν την Ανάσταση του Χριστού και το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή.

Μια άλλη επιστημονική άποψη σχετικά με την προέλευση της γιορτής του Πάσχα, είναι πως τα περί κατανάλωσης αρνιού ανήκαν αρχικά σε ποιμενική γιορτή.

Αυτή η γιορτή  λάμβανε χώρα την πανσέληνο που ήταν πιο κοντά στην εαρινή ισημερία. Επρόκειτο μάλλον για θυσία ενός αρνιού έτσι ώστε ο θεός των ποιμνίων (της γονιμότητας) να πάρει το μερίδιό του για να εξασφαλίσει τη γονιμότητα του ποιμνίου. Το αρνί τρωγόταν σε ένδειξη κοινωνίας με το θεό προστάτη.

Σύμφωνα με αυτό, ο θεός είχε πει στους Εβραίους ότι πρέπει το αρνί να φαγωθεί όλο και να μην μείνει κανένα κομμάτι του. Έτσι προέκυψαν και τα φαγητά όπως η Μαγειρίτσα αλλά και το κοκορέτσι στα οποία χρησιμοποιούνται τα εντόσθια του ζώου.

Πηγή: https://pieriakaterini.blogspot.com

Ως προς τον τρόπο παρασκευής της τώρα

Η μαγειρίτσα είναι ένα από τα λίγα φαγητά που φτιάχνονται με συγκεκριμένο τρόπο και υλικά και δεν έχει πολύ “χώρο” για αλλαγές. Τα συστατικά λοιπόν της μαγειρίτσας είναι: φυσικά η συκωταριά και τα έντερα, μαρούλια (εδώ μπορεί να γίνει μια μικρή παραλλαγή και να χρησιμοποιήσεις χόρτα), φρέσκα κρεμμυδάκια, ρύζι (υπάρχουν πολλές συνταγές που δεν το περιέχουν), αυγά, λεμόνια και για μυρωδικά θέλει μόνο αλάτι, πιπέρι και άνηθο.

Το πιο δύσκολο είναι το καθάρισμα των εντέρων. Κάτι που γίνεται από την προηγούμενη ημέρα. Τα βάζεις σε νερό μαζί με ξύδι και λεμόνι για να φύγει η άσχημη μυρωδιά και να ασπρίσουν. Την επόμενη ημέρα λοιπόν τα βάζεις κάτω από την βρύση και τα ξεπλένεις πολύ καλά. Τα ζεματίζεις και τα αφήνεις για λίγο να βράσουν. Έπειτα τα κόβεις σε μικρά κομματάκια.

Σε μια κατσαρόλα με λίγο λάδι αφού τσιγαρίσεις το κρεμμύδι προσθέτεις τα κομματάκια από την συκωταριά και τα έντερα.Ρίχνεις επίσης τα μαρούλια, αλάτι, πιπέρι και τον άνηθο. Τα αφήνεις να σιγοβράσουν σε χαμηλή φωτιά με λίγο νερό. Μόλις βράσουν τα υλικά προσθέτεις το ρύζι και συνεχίζεις το βράσιμο μέχρι να βράσει και αυτό.

Στη συνέχεια χτυπάς τα ασπράδια των αυγών μέχρι να γίνουν μαρέγκα και προσθέτεις και τους κρόκους. Συνεχίζεις το χτύπημα και συμπληρώνεις με τον χυμό λεμονιού. Με ένα κουτάλι προσθέτεις ζουμί από την μαγειρίτσα ενώ συνεχίζεις το χτύπημα γρήγορα για να μην κόψει το αυγολέμονο. Αφού έχεις προσθέσει αρκετό ζουμί ρίχνεις το αυγολέμονο στην κατσαρόλα και την κουνάς για να πάει παντού.

Ανά περιοχές τις Ελλάδας βέβαια υπάρχουν κάποιες μικρές παραλλαγές όπως στην Πάτρα που την φτιάχνουν άσπρη αυγολέμονο. Πολύ γνωστή όμως είναι και η στιλίκουρδα, η μαγειρίτσα που φτιάχνουν στην Κέρκυρα, στην οποία προσθέτουν άνηθο, μαϊντανό, σκόρδο και λευκό κρασί.

Πηγή: http://www.enikos.gr

ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΑΓΕΙΡΙΤΣΑΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΜΑΓΕΙΡΙΤΣΑ ΜΕ ΣΥΚΩΤΑΚΙΑ ΚΟΤΑΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Πασχαλινά Εδέσματα ανά τον κόσμο

Μπορεί στην Ελλάδα γευστικά το Πάσχα να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το τσουρέκι, τα κουλουράκια, τη μαγειρίτσα, το αρνί και το κατσίκι, ωστόσο άλλες χώρες, έχουν τις δικές τους γευστικές προτιμήσεις αυτή την περίοδο και φτιάχνουν ξεχωριστά πασχαλινά φαγητά.

Pashka, Ρωσία

Από το Πασχαλινό τραπέζι των Ορθόδοξων της Ανατολικής Ευρώπης, όπως των Ρώσων, των Ουκρανών, των Λετονών και των Λιθουανών, δε λείπει ποτέ το Pascha (ή Pashka) το τυρένιο γλυκό σε σχήμα κώνου, που απλώνεται πάνω στο, επίσης παραδοσιακό, Kulich (τη δική τους εκδοχή του τσουρεκιού).

Το Pascha είναι το αναστάσιμο γλύκισμα (αφού έχει προηγηθεί η νηστεία της Σαρακοστής), που ετοιμάζεται τη Μεγάλη Εβδομάδα. Το Μεγάλο Σάββατο κάθε οικογένεια πηγαίνει το Pashka και το Kulich της στην εκκλησία για να ευλογηθούν.

Το Pascha παραδοσιακά φτιάχνεται με tvorog, του οποίου το λευκό χρώμα συμβολίζει την αγνότητα του Χριστού. Γίνεται μέσα σε ξύλινη φόρμα σε σχήμα πυραμίδας με κομμένη την κορυφή –που συμβολίζει την Εκκλησία. Διακοσμείται με θρησκευτικά σύμβολα όπως ο σταυρός, ή τα γράμματα του Κυριλλικού αλφαβήτου. Χ και Β (αρχικά γράμματα του Χριστός Ανέστη στα Ρωσικά) από το “Christos Voskres”, το οποίο σημαίνει «Ο Χριστός αναστήθηκε».

Το Kulich,

είναι ένα ρώσικο τσουρέκι σε σχήμα πυραμίδας στην αυθεντική του εκτέλεση περίτεχνα φτιαγμένο ώστε να μαρτυρά την καταγωγή. Παραδοσιακά ετοιμάζεται τη Μεγάλη Εβδομάδα, αγιάζεται στην εκκλησία την ημέρα του Πάσχα όπου και σερβίρεται στο τραπέζι. Η Βουλγαρία, η Γεωργία και η Ρωσία είναι μερικές μόνο από τις χώρες που θα δείτε να ψήνουν ένα Kulich το Πάσχα. Το kulich είναι κέικ το οποίο ψήνεται σε ψηλό φορμάκι και στολίζεται με λευκό γλάσο και πολύχρωμα λουλούδια ή άλλα στολίδια. Πολλοί συνηθίζουν να πηγαίνουν το κέικ αυτό σε παπά για να τους το ευλογήσει πριν την πασχαλινή λειτουργία.

Πασχαλινά Εδέσματα ανά τον κόσμο

Colomba di Pasqua, Ιταλία

 το ιταλικό πασχαλινό τραπέζι υπάρχει πάντα το ιταλικό πασχαλινό τσουρέκι (La Colomba Pasquale). Ανάγεται στις αρχές του 1900 και στο νομό της Lombardia.

Στο ζαχαροπλαστείο Motta για πρώτη φορά έφτιαξαν ένα τσουρέκι που είχε σχήμα περιστεριού (Colomba).

Αυτό συμβολίζει την ειρήνη σε όλον τον κόσμο και την ευχή για ένα καλύτερο μέλλον.

Mona de Pascua, Ισπανία

Την Κυριακή του Πάσχα, στην Ισπανία, κυρίως στην περιοχή της Καταλονίας, της Αραγονίας και της Βαλένθιας, οι νονοί, μετά την λειτουργία, προσφέρουν στα βαφτιστήρια τους τη Mona (λέξη που προέρχεται από τα αραβικά). Είναι, κατά κανόνα, ένα παραδοσιακό γλυκό, ένα είδος γλυκού ψωμιού (αλεύρι, μαγιά, γάλα, αυγό, βούτυρο, ζάχαρη) σαν το δικό μας τσουρέκι το οποίο διακοσμείται με αυγό ή αυγά βραστά, άλλοτε βαμμένα, άλλοτε σοκολατένια. Άλλη εκδοχή μπορεί να είναι μία τούρτα που τη στολίζουν με ‘φιγούρες’ που αρέσουν στα παιδιά και συνοδεύεται με ένα σοκολατένιο αυγό.

Το αυγό της “Mona” κατά το έθιμο το «τσουγκρίζουν» στο μέτωπο ενός άλλου φιλικού ατόμουΤο αυγό δηλώνει, στην χριστιανική θρησκεία, το τέλος της νηστείας και την Ανάσταση.

Hornazo, Ισπανία

Το Hornazo είναι μια ισπανική κρεατόπιτα που συναντάται κυρίως στις επαρχίες Salamanca και Ávila της Ισπανίας και φτιάχνεται με αλεύρι, μαγιά και στη γέμισή της έχει χοιρινό, πικάντικο λουκάνικο chorizo και βρασμένα, σφιχτά αβγά.

Rosquillas, Ισπανία

Παραδοσιακοί τηγανητοί λουκουμάδες για την ημέρα του Πάσχα στην Ισπανία.

Hot cross buns, Ηνωμένο Βασίλειο

Μικρό τσουρεκάκι με σταφίδες κι έναν σταυρό σχηματισμένο στην κορυφή του, το hot cross bun τρώγεται παραδοσιακά τη Μεγάλη Παρασκευή στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Καραϊβική, τη Νότια Αφρική, την Ινδία και τον Καναδά.

Τorta pascualina, Αργεντινή

Pascua είναι Ισπανικά για το Πάσχα, οπότε Tarta Pascualina σημαίνει «Πάσχα ξινό». Η αλμυρά πίτα είναι γεμάτη με ρικότα, βραστά αυγά, σπανάκι, αγκινάρες, και το μαϊντανό. Δεδομένου ότι είναι νηστίσιμα, είναι ένα κοινό πιάτο κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, και τα πολλά αυγά χρησιμοποιούνται για να συμβολίζει την ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Pinca, Ανατολική Ευρώπη

Τo pinca είναι ένα γλυκό ψωμί με ένα σταυρό στη μέση, το οποίο τρώνε συνήθως στη Σλοβενία και την Κροατία για να γιορτάσουν το τέλος της σαρακοστής. Πολύ πιθανό είναι να το συναντήσετε και σε κάποιες περιοχές της Ιταλίας.

Capirotada, Μεξικό

Παραδοσιακό μεξικάνικο φαγητό που τρώγεται συνήθως την περίοδο της Σαρακοστής. Είναι ένα από τα πιάτα που σερβίρεται τη Μεγάλη Παρασκευή.

Μια πουτίγκα ψωμιού με γέμιση με σταφίδες, κανέλα, γαρίφαλο, και τυρί, ενώ λέγεται πως τα συστατικά του αποτελούν ένα είδος υπενθύμισης των παθών του Χριστού. τα γαρίφαλα συμβολίζουν τα καρφιά στο σταυρό, τα στικ κανέλας τον σταυρό και το ψωμί το σώμα του Ιησού.

Σούπα chervil, Kerbelsuppe Γερμανία

Η Μεγάλη Πέμπτη στη Γερμανία έχει και μια άλλη ονομασία: Gründonnerstag ή αλλιώς “Green Thursday” και τότε είναι που οι Γερμανοί φτιάχνουν πράσινα φαγητά. Στο πλαίσιο αυτής της παράδοσης συναντάμε και την πράσινη σούπα chervil, η οποία είναι πολύ δημοφιλής. Μία Σούπα με πράσινα βότανα και μυρωδικά, κυριαρχεί το φρέσκο κρεμμυδάκι, ο άνηθος και ο μαιντανός.

Αρνίσιο μπούτι, Γαλλία

Οι Γάλλοι έχουν μια ιδιαίτερη συνταγή του Πάσχα για τομπούτι του αρνιού. Είναι γνωστή ως «le Gigot d’agneau Pascal.» Αν και το όνομα μπορεί να φαίνεται περίπλοκο, η συνταγή είναι πραγματικά αρκετά απλή. Το κρέας (αρνί είναι γνωστή ως θυσίας των ζώων) είναι καρυκευμένο με σκόρδο και βότανα όπως το δενδρολίβανο, και στη συνέχεια καβουρδίζονται.

Mämmi, Φινλανδία

Όσοι κάνουν Mämmi για το Πάσχα πρέπει να ξεκινήσετε αρκετές ημέρες την προετοιμασία πριν το Πάσχα. Πρέπει να αποθηκευθεί διατηρημένο με απλή ψύξη για τρεις έως τέσσερις ημέρες προτού σερβιριστεί . Το παραδοσιακό γλυκό γίνεται από το νερό, μελάσσα, ζυμωμένο σίκαλη, αλεύρι σίκαλης. Στη Σεβίλλης προσθέτουν ξύσμα πορτοκαλιού για το καρύκευμα. Συνήθως τρώγεται με κρύο γάλα ή κρέμα γάλακτος.

Λευκό Μπόρς, Πολωνία

Λευκό μπορς, που αναφέρεται επίσης ως Zurek, δεν γίνεται αποκλειστικά και μόνο το Πάσχα, αλλά είναι κοινό κατά τη διάρκεια των διακοπών. Κατασκευασμένο από ξινισμένο αλεύρι σίκαλης, λουκάνικο, και βραστά αυγά. Μία σούπα που είναι πλούσια και θρεπτική.

Fanesca, Ισημερινός

Fanesca είναι μία πλούσια σούπα που αποτελείται από μια ποικιλία λαχανικών και φασόλια καθώς και bacalao, ξηρό παστό μπακαλιάρο. Τα ακριβή συστατικά διαφέρουν από νοικοκυριό σε νοικοκυριό. Κοινά περιλαμβάνουν φάβα, σκουός,  καλαμπόκι,  ρύζι,  σκόρδο,  κρεμμύδια, μπιζέλια, και  γάλα.

Ψημένο ζαμπόν με ανανά, Αμερική

Πασχαλινό κρέας με γλυκιά κρούστα από μέλι και μαύρη ζάχαρη, φρούτα ή φέτες ανανά. Γιορτινό πιάτο Αμερικής ειδικά το Πάσχα.

Paçoca de amendoim, Βραζιλία

Γλυκό και αλμυρό μαζί, με σιμιγδάλι φτιαγμένο και φυστίκια. Ελαφρώς καραμελωμένο, ένα παραδοσιακό γλυκό Βραζιλίας.

Πολωνία, Babka wielkanocna

Παρά το γεγονός ότι το Babka έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα επιδόρπια όλο το χρόνο σε πολλές χώρες, το σπογγώδες κέικ με μαγιά παραδοσιακά σερβίρεται την Κυριακή του Πάσχα στην Πολωνία για πολλά χρόνια. Συνήθως, οι Babka είναι στρογγυλά και καλύπτονται με ένα γλυκό γλάσο.

Simnel Cake, Aγγλία

Χρονολογείται από αιώνες. Το κέικ simnel είναι ένα κέικ φρούτων που αρχικά τρώγεται την Κυριακή της Σαρακοστής σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Το κέικ ολοκληρώνεται με ένα στρώμα αμυγδαλόπαστας και 12 μπάλες αμυγδαλωτά, τα οποία αντιπροσωπεύουν τους 12 Αποστόλους.

Πηγή:http://www.kifisia-life.gr

Πηγή:https://www.clickatlife

Γερμανικό Πασχαλινό πιάτο

Γερμανικό πιάτο το Πάσχα. Άπαχο κρέας, ζαμπόν κατά προτίμηση ψημένο μέσα σε ζύμη ψωμιού.

Αυτά είναι τα κυριότερα Πασχαλινά Εδέσματα ανά τον κόσμο.

 

 

 

 

Σούβλισμα Αρνιού και έθιμο

Το έθιμο του σουβλίσματος του αρνιού, προέρχεται από το εβραϊκό Πάσχα και σχετίζεται με την έξοδο τους από την Αίγυπτο.
Πριν ξεκινήσουν για την μεγάλη έξοδο ο Θεός μέσω του Μωυσή, τους είπε να συγκεντρωθούν σε μικρές ομάδες.  Έπρεπε να θυσιάσουν όλες οι οικογένειες από ένα αρνί. Με το αίμα έπρεπε να βάψουν τους παραστάτες των θυρών των σπιτιών τους.
Να μην εξολοθρευτούν από τον άγγελο του Θεού που εκείνο το βράδυ θα έφερνε θανατικό στα πρωτότοκα κάθε οικογένειας που δεν θα είχε με αυτό το αίμα του αρνιού σημαδέψει την είσοδο του σπιτιού του.
Μετά βγήκαν περίπου ένα εκατομμύριο λαός από την Αίγυπτο με εντολή του ίδιου του Φαραώ. Εκείνο το βράδυ, της εξόδου, κάθε οικογένεια πρόσφερε ως θυσία στο Θεό ένα αρνί για τη σωτηρία όλου του λαού. Το έφαγαν, χωρίς να σπάσουν τα κόκαλά του, μαζί με άζυμο ψωμί και πικρά χόρτα. Με το αίμα του έβαψαν πόρτες τους.
Την έξοδό τους από την Αίγυπτο οι Ισραηλίτες τη γιορτάζουν κάθε χρόνο στις 14 του μήνα Νισάν (μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου).

Την ονομάζουν Πάσχα

πού σημαίνει πέρασμα, διάβαση, γιατί με τη διέλευση της Ερυθράς Θάλασσας πέρασαν από τη σκλαβιά της Αιγύπτου στην ελευθερία. Η γιορτή του Πάσχα (στα εβραϊκά Πεσάχ) είναι η μεγαλύτερη γιορτή των Εβραίων.  Διαρκεί μαζί με την Εβδομάδα των Αζύμων οκτώ μέρες.

Τι συμβολίζει το αρνί

O αμνός συμβολίζει τον Χριστό, διότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε παρομοιάσει τον Ιησού με τον αμνό θεού που θα πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου. Οι Εβραίοι ποιμένες ήταν αυτοί που έσφαζαν και προσέφεραν τα αρνιά ως θυσία στο Θεό για να τον τιμήσουν και να τον ευχαριστήσουν. Στη συνέχεια όμως οι Χριστιανοί καθιέρωσαν το Πάσχα ως δική τους εορτή.

Τι συμβολίζει το σούβλισμα

Οι πιστοί μοιράζονται το αρνί του Πάσχα που συμβολίζει τον Χριστό,o οποίος θυσιάστηκε για μας. Γιατί αρνί Αρνιά και κατσίκια υπήρχαν και υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα και ήταν εύκολη η λήψη κρέατος. Σε όλη την Ελλάδα, αρνί, κατσίκι και κοκορέτσι έχουν εκείνη την μέρα την τιμητική τους.

Κάθε γωνιά της Ελλάδας αυτή τη μέρα γιορτάζει με το δικό της τρόπο:

Σούβλισμα Αρνιού και έθιμο

Στη Λιβαδειά οι κάτοικοι στήνουν σε σειρά υπαίθριες σούβλες και συγκεντρώνονται γύρω τους πίνοντας και τρώγοντας για ώρες.

Στην Κύθνο σερβίρονται τα «αληφόνια», άγρια και πικρά ραδίκια αλλά και τα περίφημα «τσιμπητά» -μυζηθροπιτάκια με κανέλα και μέλι!

Στη Ρόδο, συνηθίζουν να σφάζουν στο σπίτι τους το αρνάκι τους και το λένε Πασκάτη ή Λαμπριώτη. Το γεμίζουν με χοντρό σιτάρι αλεσμένο στον μύλο και το ψήνουν στον φούρνο. Το έθιμο αυτό συνηθίζεται και στη Σάμο, την Ικαρία και τη Λέσβο.

Στην Κάρπαθο, το αρνί γίνεται στον φούρνο με ρύζι, πλιγούρι και εντόσθια.

Στην Άνδρο, τo αρνάκι λέγεται Λαμπριάτης και μαγειρεύεται στο φούρνο με λαχανικά και ρύζι.

Στη Σίφνο το αρνάκι ψήνεται στο «Μαστέλο», δηλαδή σε πήλινο δοχείο με άνηθο και κόκκινο κρασί.

Στη Νάξο συνηθίζεται το παραδοσιακό «Μπατούδο», δηλαδή κατσικάκι γεμιστό με εντόσθια, λαχανικά, ρύζι, αυγά και τυρί ψημένο στο φούρνο.

Σε Θεσσαλία, Ήπειρο, Μακεδονία, συνηθίζουν να γεμίζουν την μπόλια του αρνιού με εντόσθια και χορταρικά και να την ψήνουν στο φούρνο
Πηγή: https://www.tilestwra.com

Σούβλισμα Αρνιού και έθιμο

Απαραίτητα για ψήσιμο στη σούβλα

  • ψησταριά ή barbeque (κόστος από 40 Ευρώ, 80 ευρώ ή και πολύ περισσότερα για μόνιμη κατασκευή) ή πολύ λιγότερο αν το ψήσιμο γίνει στο χώμα
  • σούβλα
  • πηρούνα για να συγκρατεί τα μπούτια
  • διχάλες (δυο) για την πλάτη / μέση
  • μοτέρ για το γύρισμα
  • χερούλι με τις βίδες του για το γύρισμα χειροκίνητα (δε μένει από ρεύμα)
  • κατσαβίδι για τη στερέωση όλων των παραπάνω
  • σύρμα για το ράψιμο της κοιλιάς (κάνει και σπάγγος)
  • κόφτης ή ταναλιοκόφτης για το σύρμα
  • ψαλίδι
  • καλώδιο επέκτασης ρεύματος (μπαλαντέζα)
  • ταψιά μεταλλικά τρια τουλάχιστον
  • σεντόνι
  • σπάγγος
  • λεμόνι, ρίγανη ή ότι άλλο επιθυμεί κανείς (δενδρολιβανο, δάφνη ή και τίποτα να μη βάλεις νόστιμο γίνεται)
  • αλατι – πιπέρι
  • δοχείο για το αλατοπίπερο
  • λεκάνη για το νερό που χρειάζεται για τον έλεγχο της φωτιάς
  • παροχή νερού
  • άμμος για το σβήσιμο της φωτιάς
  • φαράσι μεταλλικό για τη φωτιά
  • λαβίδα μεταλλική για τη φωτιά
  • κοντάρι μακρύ για τη φωτιά ή φτυάρι
  • πλαστικά τραπεζομάντηλα
  • σκούπα – φαράσι αν βρίσκεστε σε χώρο που θα θέλει σκούπισμα μετά
  • χαρτί κουζίνας (2-3 ρολά τουλάχιστο)
  • χαρτόνια για χαλάκια αν ταυτόχρονα χρειάζεται πρόσβαση σε καθαρότερο χώρο

 

Ενέργειες για το ψήσιμο

  • Προμήθεια όλων των υπολοίπων από τον κατάλογο
  • αγορά αρνιού
  • αποθήκευση αρνιού (στο χασάπη – δε χωράει σε οικιακό ψυγείο που έχει και άλλα πράγματα μέσα)
  • πλύσιμο
  • αλατοπιπέρωμα
  • στερέωση στη σούβλα
  • ράψιμο της κοιλιάς
  • αποθήκευση όρθιο (χρειάζεται κάπου να στερεωθεί), πάνω σε ταψί (θα στάξει)
  • τύλιγμα με το σεντόνι αν λόγω χρόνου αποθήκευσης και χώρου θέλουμε να κάνουμε δύσκολη την πρόσβαση σε έντομα
  • μεταφορά στο χώρο του ψησίματος (προσοχή στάζει)
  • στερέωση του μοτέρ ή του χερουλιού της σούβλας
  • τοποθέτηση στη ψησταριά
  • ψήσιμο στη φωτιά που έχετε ήδη φτιάξει (δείτε εγχειρίδιο για άναμμα φωτιάς 🙂 )
  • έλεγχος της φωτιάς με τη βοήθεια του νερού / αραίωσης της καύσιμη ύλης ή προσθήκης νέας
  • έλεγχος ψησίματος (από μια-μιάμιση ώρα σε δυνατή φωτιά έως δυο-τρεις ώρες σε χαμηλότερη) – προσοχή να μη στεγνώσει, να μην καεί, αλλά και να μη μείνει άψητο
  • μετακίνηση του αρνιού (στάζει λίπη)

Πηγή: http://www.ilia-mare.gr

 

Μπακαλιάρος και ξαλμύρισμα

Ο βακαλάος, αυτό το τόσο νόστιμο και θρεπτικό ψάρι μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και κατάφερε να διεκδικήσει επιτυχώς τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο. Πρόκειται για ψάρι αγαπητό σε όλη την Ελλάδα και μαγειρεύεται με δεκάδες τρόπους.

Φαίνεται από το γεγονός ότι ήδη τον 16ο αιώνα έχουμε σημαντικές εισαγωγές μπακαλιάρου από τη νότια Γαλλία σε όλη σχεδόν τη χώρα. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους που αυτό το περίεργο ξερακιανό ψάρι αγαπήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους στη Μεσόγειο έγινε γρήγορα ένα αγαπημένο φαγητό και για τους Έλληνες.

Ο Μπακαλιάρος

είναι πηγή πολλών βιταμινών και ιχνοστοιχείων.  Είναι πλούσιος σε βιταμίνη Α, η οποία έχει άμεση σχέση με την όραση. Άλλη μια σημαντική βιταμίνη είναι η βιταμίνη D, η οποία είναι υπεύθυνη για την αύξηση και τον εμπλουτισμό των οστών και των δοντιών αλλά και για την απορρόφηση ασβεστίου και φωσφόρου. Ακόμη, οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β, είναι σημαντικές για την υγεία των νευρικών ιστών.

Η διατροφική αξία του μπακαλιάρου είναι σημαντική καθώς περιέχει:

* Πρωτεΐνη


* Ασβέστιο


* Σίδηρο


* Φώσφορο


* Μαγνήσιο


* Βιταμίνη Β12


* Κάλιο Καλά λιπαρά


*Κορεσμένα, Μονοακόρεστα και Πολυακόρεστα λίπη.

Η συχνή κατανάλωση μπακαλιάρου θωρακίζει τον οργανισμό απέναντι σε καρδιαγγειακά νοσήματα, περιορίζει τον κίνδυνο ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων, ενδυναμώνει την νοητική δραστηριότητα του εγκεφάλου και τη μνήμη και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Συμβάλλει επίσης στην εξασφάλιση μιας σωστής και υγιεινής διατροφικής συμπεριφοράς

Πηγή: https://medlabgr.blogspot.com

Το ξαλμύρισμα του μπακαλιάρου

Μπακαλιάρος και ξαλμύρισμα

Ο βακαλάος, αυτό το τόσο νόστιμο και θρεπτικό ψάρι μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και κατάφερε να διεκδικήσει επιτυχώς τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο. Πρόκειται για ψάρι αγαπητό σε όλη την Ελλάδα και μαγειρεύεται με δεκάδες τρόπους.

Το σωστό ξαλμύρισμα του μπακαλιάρου, θεωρείται το μεγαλύτερο μυστικό επιτυχίας για το κάθε πιάτο που θα ετοιμάσετε, ακόμη και για το πιο απλό!

Για να ξαλμυρίσετε σωστά τον μπακαλιάρο, τοποθετήστε στο σκεύος που τον βάζετε να μουλιάσει μια σχάρα ανάμεσα στον πυθμένα και στο ψάρι. Διαφορετικά, το αλάτι που κατακάθεται στον πυθμένα εξακολουθεί να επηρεάζει το ψάρι. Με αυτό τον τρόπο και αλλάζοντας το νερό 3-4 φορές, ο μπακαλιάρος θα ξαλμυρίσει καλύτερα

Όσο πιο χοντρό είναι το κομμάτι του μπακαλιάρου, τόσο περισσότερες ώρες θα χρειαστεί να μουλιάσει. Τα πολύ χοντρά φιλέτα, που δυστυχώς δεν μπορούμε εύκολα να βρούμε στην ελληνική αγορά, απαιτούν για σωστό ξαλμύρισμα τουλάχιστον 30 ώρες.

Αν αφήσετε τον μπακαλιάρο για περισσότερες από 12 ώρες στο νερό, καλό θα ήταν να τον βάλετε στο ψυγείο, κυρίως μάλιστα αν ο καιρός είναι ζεστός.

Αλλάζετε το νερό συχνά και αν θέλετε να γλυκάνει εντελώς ο μπακαλιάρος, βουτήξτε τον την τελευταία φορά σε ελαφρά χλιαρό νερό και αφήστε τον εκεί για 2 ώρες τουλάχιστον.

Αν η συνταγή αναφέρει ότι ο μπακαλιάρος πρέπει να τεμαχιστεί, τον τεμαχίζετε πριν τον βάλετε στο νερό να ξαρμυρίσει. Αν τον τεμαχίσετε μετά το ξαρμύρισμα, υπάρχει κίνδυνος να μαδήσει.

Πηγή: neadiatrofis.gr

Συνταγή για μπακαλιάρο με σκορδαλιά θα βρείτε εδώ….

Έθιμο του Μπακαλιάρου

Παραδοσιακό έδεσμα της ημέρας του Ευαγγελισμού, η οποία έχει πια διπλή σημασία για τον Ελληνισμό, καθώς συμπίπτει από το 1838 με τον εορτασμό της Επανάστασης του 1821. Είναι ο μπακαλιάρος και μάλιστα συνοδεία της γνωστής σκορδαλιάς.

Η εξήγηση για τη γευστική αυτή συνήθεια είναι αρκετά απλή. Έχει να κάνει κυρίως με την αδυναμία των κατοίκων της ενδοχώρας να προμηθεύονται άμεσα και οικονομικά φρέσκο ψάρι. Ο μπακαλιάρος δεν είναι ένα «ελληνικό» ψάρι, καθώς απαντάται κυρίως στις ακτές του βορειοανατολικού Ατλαντικού. Το γεγονός ότι γίνεται παστός τον καθιστά ένα τρόφιμο φθηνό κι εύκολο στη συντήρηση.

Ο Μπακαλιάρος έφτασε στο ελληνικό τραπέζι περί τον 15ο αιώνα και καθιερώθηκε άμεσα ως το εθνικό φαγητό της 25ης Μαρτίου. Με εξαίρεση τα νησιά μας, το φρέσκο ψάρι αποτελούσε πολυτέλεια για τους φτωχούς κατοίκους της ηπειρωτικής Ελλάδας. Έτσι, ο παστός μπακαλιάρος, που δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη συντήρηση, αποτέλεσε την εύκολη και φθηνή συνάμα λύση. Έθιμο που κρατά μέχρι τις μέρες μας.

Έχετε άραγε αναρωτηθεί για ποιο λόγο ανήμερα της επετείου για την Επανάσταση του 1821 και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου τρώμε το εν λόγω έδεσμα; Η απάντηση βρίσκεται παρακάτω:

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι η παλαιότερη και πιο αυστηρή χρονική περίοδος νηστείας για την ορθόδοξη εκκλησία. Στην έναρξη της καθιέρωσης της, περίπου τον 4ο αιώνα μ.Χ., προβλεπόταν μάλιστα κατά τα μοναχικά πρότυπα ξηροφαγία. Οι πιστοί να τρώνε μόνο μια φορά την ημέρα κι αυτή μετά τις 3 το μεσημέρι.

Έθιμο του Μπακαλιάρου

Μέσα στην περίοδο της Τεσσαρακοστής η νηστεία καταλύεται, διαφοροποιείται δηλαδή, τρεις φορές. Έτσι δίνει μια ευκαιρία στους πιστούς για ενδυνάμωση μιας και η νηστεία αυτή είναι η πιο αυστηρή.

Η πρώτη από αυτές τις εξαιρέσεις είναι ανήμερα της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όπως έχει καθιερωθεί η 25η Μαρτίου. Πρόκειται για μια χαρμόσυνη εορτή μέσα στην περίοδο του πένθους της Σαρακοστής. Είναι θεομητορική εορτή, αφιερωμένη στην Παναγία. Έτσι είναι ιδιαίτερα σημαντική, καταλύονται το ψάρι, το έλαιο και ο οίνος.

Όσον αφορά τη δεύτερη ημέρα διαφοροποίησης της νηστείας, αυτή είναι η Κυριακή των Βαΐων. Είναι Δεσποτική εορτή, αφιερωμένη δηλαδή στον επίγειο βίο του Ιησού, οπότε οι πιστοί καταναλώνουν και πάλι ψάρι, λάδι και κρασί.

Πηγή: Star.gr

Συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες…

Το πιάτο μου της 25ης Μαρτίου!

Συνταγή για μπακαλιάρο με σκορδαλιά εδώ…

Πως ξαλμυρίζουμε τον παστό μπακαλιάρο θα δείτε εδώ…

 

 

Καθαρά Δευτέρα, τραπέζι και εδέσματα

Καθαρά Δευτέρα, τραπέζι και εδέσματα

Η Καθαρά Δευτέρα είναι η πρώτη ημέρα της Μεγάλης Σαρακοστής και σηματοδοτεί την έναρξη της νηστείας που διαρκεί μέχρι το Μεγάλο Σάββατο. Από την ημέρα αυτή, προετοιμαζόμαστε, μετά την καλοφαγία και την καλοπέραση των Αποκριών, ώστε να καθαρίσει η ψυχή και το σώμα μας μέχρι το Πάσχα.

Σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας μάλιστα, την Καθαρά Δευτέρα, οι νοικοκυρές «καθαρίζουν» ό,τι απόμεινε από τα μη νηστίσιμα φαγητά της αποκριάς και βάφουν άσπρα τα πεζοδρόμια.

Τα νηστίσιμα φαγητά της Καθαράς Δευτέρας

Ακολουθούν και οι ανάλογες δικές μας συνταγές….

Το… τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας –συχνά υπαίθριο, καθώς οι περισσότεροι γιορτάζουν τα «Κούλουμα» στην εξοχή- περιλαμβάνει νηστίσιμα πιάτα και εδέσματα, για αποτοξίνωση από το πλούσιο φαγοπότι της Αποκριάς και φυσικά την παραδοσιακή λαγάνα, ένα είδος ψωμιού χωρίς προζύμι.
Το έθιμο της λαγάνας διατηρείται αναλλοίωτο ανά τους αιώνες και το τραγανό αυτό και σουσαμένιο ψωμί, συνηθίζεται να παρασκευάζεται με μεράκι από τους αρτοποιούς κάθε γειτονιάς.

Ταραμάς

Ο ταραμάς  φτιάχνεται από κόκκους από ερυθρό χαβιάρι (αυγά) που βγαίνει από τον μπακαλιάρο ή τον κυπρίνο και θεωρείται ένα από τα πιο εκλεκτά είδη αυγοτάραχου. Θα βρείτε δύο είδη ταραμά: τον λευκό, που θεωρείται και ποιοτικά ανώτερο- και αυτόν με το βαθύ ρόδινο χρώμα. Παραδοσιακές συνταγές με ταραμά είναι η ταραμοσαλάτα και οι ταραμοκεφτέδες.

Συνταγή για σπιτικό ταραμά θα βρείτε εδώ…

 

 

Χαλβάς

Ο χαλβάς και ιδίως η παραλλαγή που φτιάχνεται με ταχίνι και πωλείται σε μορφή παραλληλεπιπέδου, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά σαρακοστιανά εδέσματα. Θα τον βρείτε στο εμπόριο σκέτο, με σοκολάτα ή με ξηρούς καρπούς.
Παρά τις θερμίδες του χαλβά, η διατροφική του αξία είναι υψηλή, ειδικά του σουσαμένιου, καθώς παρασκευάζεται από το παχυντικό μεν, ωφέλιμο δε, ταχίνι, που είναι πλούσιο σε φυτική πρωτεΐνη, ασβέστιο και φυτικές ίνες.

Χαλβάς σιμιγδαλένιος συνταγή εδώ….

Χαλβάς Φαρσάλων συνταγή εδώ….

Χαλβάς σιμιγδαλένιος με κακάο και πορτοκάλι

ΣΥΝΤΑΓΗ ΕΔΩ

Τουρσιά

Την Καθαρά Δευτέρα, συνηθίζονται πάρα πολύ και τα λαχανικά τουρσί (διατηρημένα δηλαδή για κάποιο χρονικό διάστημα σε αλάτι ή και ξίδι), που μπορεί να περιλαμβάνουν πιπεριές, βολβούς, λάχανο, αγκινάρες, αγγουράκια, καρότα, κουνουπίδι, κρεμμυδάκια κλπ.

Τουρσί, συνταγή εδώ….

Ελιές

Οι ελιές πρωταγωνιστούν στο τραπέζι της Σαρακοστής, σε διάφορα είδη, θρούμπες, μαύρες ή πράσινες, σε άλμη, ξίδι, ή λάδι κ.τ.λ. Αποτελούν σημαντικό στοιχείο της Μεσογειακής Διατροφής και είναι πηγή μονοακόρεστων λιπαρών οξέων. Δεν περιέχουν καθόλου χοληστερόλη. Επίσης, αποτελούν πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών, όπως το σελήνιο και ο ψευδάργυρος. Έτσι βοηθάνε τον οργανισμό στη «μάχη» κατά των ελεύθερων ριζών.

Συνταγή για ελιές σπιτικές εδώ….

Λαγάνα
Το ψωμί με την ωραία τραγανή κρούστα, που παρασκευάζεται παραδοσιακά χωρίς προζύμι, δε λείπει ποτέ από το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας. Ταιριάζει απόλυτα με όλες τις νηστίσιμες λιχουδιές που θα φτιάξετε.

Συνταγή για την καλύτερη λαγάνα εδώ….

Λαγάνα με πιπεριές και ελιές, συνταγή εδώ….

Θαλασσινά

Την Καθαρά Δευτέρα συνηθίζουμε να τρώμε νηστίσιμα θαλασσινά όπως οστρακοειδή (κυδώνια, γυαλιστερές κλπ.), αλλά και γαρίδες, καλαμάρια, σουπιές και χταπόδια.
Αποτελούν πλούσιες πηγές πρωτεΐνης, είναι χαμηλά σε λιπαρά και μπορείτε να τα φάτε σε διάφορες συνταγές, ωμά (τα όστρακα), είτε μαγειρεμένα.

Συνταγή για χταπόδι εδώ….

Σουπιές με σπανάκι συνταγή εδώ….

Συνταγή για καλαμαράκια με ρύζι εδώ….

Συνταγή για μύδια με σάλτσα και μακαρόνια εδώ…

Όσπρια

Όσπρια όπως οι φακές και τα φασόλια, αλλά και η φάβα, είναι ιδανικές επιλογές σε περιόδους νηστείας, αλλά και στο τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας. Την Καθαρά Δευτέρα μαγειρεύονται χωρίς λάδι και συχνά προστίθενται μέσα στην σαλάτα.
Είναι πλούσια σε πρωτεΐνη, σίδηρο και φυτικές ίνες και επίσης μειώνουν τη χοληστερίνη, «καθαρίζουν» το έντερο και την καρδιά.

Συνταγή για φακορυζοσαλάτα εδώ…

 

 

Σαλάτες

Σαλάτες διάφορες με ωμά λαχανικά, με βραστά λαχανικά, ψητά λαχανικά, πατάτες βραστές, μελιτζανοσαλάτα κλπ

Συνταγή για απλή μελιτζανοσαλάτα εδώ…

Φυσικά δεν λείπουν και τα αγαπημένα μας ντολμαδάκια γιαλαντζί

Συνταγή εδώ….

Καλά Κούλουμα και καλή Σαρακοστή σε όλους!

Διαβάστε και για το έθιμο της Κυρά Σαρακοστής εδώ….

 

 

Τσικνοπέμπτη έθιμα και παραδόσεις

«Ότι τσικνίζει, να…γυρίζει», αυτό είναι το μότο της ημέρας, η οποία απαιτεί κρέας, κρέας και ακόμα περισσότερο κρέας.

Γιατί γιορτάζουμε την Τσικνοπέμπτη; Τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η μέρα τελικά;

1. Η Τσικνοπέμπτη είναι μια ετήσια ως γνωστόν τελετή, που η ιστορία της χάνεται στους αιώνες. Σήμερα, έχει καθιερωθεί ως η ημέρα που τρώμε κρέας.

2. Γιορτάζεται 11 ημέρες πριν την Καθαρά ∆ευτέρα, την Πέμπτη της 2ης εβδομάδας της Αποκριάς, γνωστή και ως Κρεατινή.

3. Οι άλλες εβδομάδες είναι η Προφωνή και η εβδομάδα της Τυροφάγου.

4. Το όνομά της (φυσικά) προέρχεται από τις λέξεις «τσίκνα», η μυρωδιά δηλαδή του καμένου ψημένου κρέατος και την ημέρα Πέμπτη.

5. Για τους Ελληνορθόδοξους προμηνύει την έναρξη της Σαρακοστής. Της σαρανταήμερης περιόδου νηστείας πριν από το Πάσχα.

6. Λέγεται, ότι επιλέχτηκε η Πέμπτη ως ημέρα κρεατοφαγίας, καθώς παραδοσιακά οι ημέρες νηστείας των Ελληνορθόδοξων είναι η Τετάρτη και η Παρασκευή.

7. Στη σημερινή εποχή, θεωρείται, ότι η Τσικνοπέμπτη είναι η «επίσημη» ημέρα έναρξης της αποκριάτικης περιόδου.

8. Η «Τσικνοπέφτη», όπως είναι επίσης γνωστή, ήταν η μέρα που ετοίμαζαν σε παλαιότερες εποχές, το «παστό». Έβραζαν δηλαδή το λίπος με λίγο νερό και το ράντιζαν ταυτόχρονα (με νερό), πριν το σουρώσουν.

9. Μια εβδομάδα πριν από την Τσικνοπέμπτη, ξεκινούσε η διαδικασία της σφαγής των γουρουνιών, τα λεγόμενα «χοιροσφάγια». Γι’ αυτό, η εβδομάδα αυτή ονομαζόταν και σφαγαριά. Κάθε οικογένεια έτρεφε για έναν ολόκληρο χρόνο από ένα γουρούνι, το οποίο κατέληγε …θύμα της αποκριάτικης κρεατοφαγίας.

10. Σε όλη την περιφέρεια της Πελοποννήσου, την Τσικνοπέμπτη σφάζουν χοιρινά από τα οποία φτιάχνουν διάφορα άλλα τρόφιμα, μεταξύ των οποίων πηχτή, τσιγαρίδες, λουκάνικα, γουρναλοιφή και παστό.

11. Στις Σέρρες πάλι, το έθιμο της Τσικνοπέμπτης επιβάλλει μεγάλες φωτιές, στις οποίες, αφού ψήσουν το κρέας, οι πιο τολμηροί πηδούν ανάμεσα από τις φλόγες. Τα «προξενιά» έρχονται στο τέλος, όπου κάποιος αναλαμβάνει να αναμείξει τα κάρβουνα με ένα ξύλο.

12. Λίγο πιο ψηλά, στην Κομοτηνή, πρωταγωνιστής είναι μία κότα, την οποία οι νοικοκυρές σχεδόν καίνε (καψαλίζουν στην ουσία) για να τη φάει η οικογένεια την Κυριακή της Αποκριάς. Η παράδοση μάλιστα αναφέρει, ότι την Τσικνοπέμπτη τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια πρέπει να ανταλλάξουν φαγώσιμα δώρα. Ο άντρας πρέπει να στείλει τον «κούρκο», δηλαδή μία κότα και η γυναίκα μπακλαβά και μια κότα γεμιστή.

13. Στην Πάτρα από την άλλη, υπάρχει το έθιμο της Κουλούρας. Καθόλου παράδοξο για την ελληνική παράδοση και αυτό το συγκεκριμένο έθιμο έχει να κάνει με τον γάμο.

Η «ιστορία» αναφέρει, ότι η Γιαννούλα η Κουλουρού, θεωρούσε, ότι Ναύαρχος Ουίλσων ήταν τόσο τρελά ερωτευμένος μαζί της, που είχε σκοπό να την παντρευτεί. Έτσι, εκείνη ντύνεται νύφη και κατεβαίνει στο λιμάνι να τον υποδεχτεί με τη συνοδεία των συμπατριωτών της, οι οποίο διασκεδάζουν και χορεύουν.

14. Τα «Κορφιάτικα Πετεγολέτσια» ή αλλιώς «Κουτσομπολιά» ή «Πέτε Γόλια» είναι μία παράδοση της Τσικνοπέμπτης, που ανήκει στην παλιά πόλη της Κέρκυρας. Η πετεγολέτσα ή πετεγουλιό, σύμφωνα με τους ντόπιους, είναι η προσφιλής, σε πολλούς, συνήθεια του κουτσομπολιού.

Στην Κέρκυρα βέβαια, παραδοσιακά πραγματοποιείται με δόξα και καμάρι στην Πιάτσα της πόλης της Κέρκυρας, την Τσικνοπέμπτη το βράδυ. Στην ουσία, στήνεται κάτι σαν «θεατρικό», όπου οι ντόπιοι υποδύονται τους κουτσομπόληδες με σπαρταριστικές ιστορίες.

15. Στην Ιο, το βράδυ της Τσικνοπέμπτης μασκαράδες ζωσμένοι με κουδούνια προβάτων διασχίζουν τη Χώρα και επισκέπτονται σπίτια και καταστήματα, ενώ στον Πόρο, η παράδοση επιβάλλει στους νέους να κλέψουν ένα…μακαρόνι, το οποίο θα βάλουν κάτω από το μαξιλάρι τους για να δουν ποια θα παντρευτούν.

16. Το ίδιο έθιμο ισχύει και την Ήπειρο, αλλά οι νέοι βάζουν στο μαξιλάρι τις κορδέλες από το παραδοσιακό γαϊτανάκι, οι οποίες κόβονται στον τελευταίο (απογευματινό) χορό την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς.

17. Πιστοί στο γλέντι που θέλει η Τσικνοπέμπτη, οι κάτοικοι της Σκοπέλου δίνουν ραντεβού κάθε χρόνο στο Πεύκο, για να συνεχίσουν το γλέντι και το φαγοπότι όλοι μαζί.

18. Η Νάουσα φημίζεται για την αποκριάτικη παράδοσή της. Με πρωταγωνιστές τους «Γενίτσαρους» και τις «Μπούλες», η Τσικνοπέμπτη για της πόλη σημαίνει ραντεβού στην πλατεία Καρατάσου, με εκδηλώσεις από πολιτιστικούς συλλόγους.

19. Μία από τις πιο σύγχρονες παραδόσεις της Τσικνοπέμπτης είναι αυτή του Δήμου Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία χρόνια, πηγαίνοντας κόντρα στις απαιτήσεις των κρεατοφαγικών καταχρήσεων, διοργανώνει «Ποδηλατικό Καρναβάλι».

20. Βέβαια, παρόμοιες γιορτές με την Τσικνοπέμπτη έχουν ακόμα οι Γερμανοί, την «Weiberfastnacht». Οι Γάλλοι, την «Mardi Gras» δηλαδή τη «Λιπαρή Τρίτη», η οποία ωστόσο αντιστοιχεί στην Ορθόδοξη Καθαρά Δευτέρα. Η «Mardi Gras» γιορτάζεται με ιδιαίτερη χλιδή και σε παλιές γαλλόφωνες περιοχές, όπως είναι η Νέα Ορλεάνη.

Σόφη Ζιώγου

Πηγή: [email protected]

 

Αμύγδαλα διατροφικά οφέλη και η ιστορία τους

Αμύγδαλα διατροφικά οφέλη και η ιστορία τους

Τα αμύγδαλα μπορούν να φαγωθούν ωμά ή ψημένα και αλατισμένα. Οι αρχαίοι Έλληνες, οι Χετταίοι, οι Ρωμαίοι και οι Ευρωπαίοι τον Μεσαίωνα τα χρησιμοποιούσαν και στην μαγειρική, κάτι που γίνεται ακόμα και σήμερα.

Επίσης καβουρντισμένα και τριμμένα, λιωμένα ή και ολόκληρα χρησιμοποιούνται και στη ζαχαροπλαστική.

Στην Ελλάδα γνωστά γλυκά που παρασκευάζονται με βάση τα αμύγδαλα είναι τα αμυγδαλωτά. Επίσης τα αμύγδαλα χρησιμοποιούνται ευρύτατα στη γέμιση σοκολάτας.

Τα αμύγδαλα περιέχουν 18% πρωτεΐνη.

Οι καρποί είναι από τις βασικές τροφές των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και των μεταγενέστερων λαών. Η ιστορία αναφέρει ότι οι ξηροί καρποί όχι μόνο ήταν γνωστοί από τους πανάρχαιους χρόνους, αλλά οι λαοί τους είχαν συσχετίσει με περίεργες και παράξενες δοξασίες.

Οι αρχαίοι Πέρσες για παράδειγμα, πίστευαν ότι τρώγοντας πέντε αμύγδαλα πριν την οινοποσία, προλάβαιναν την μέθη και τα δεινά αποτελέσματά της. 

Επίσης πίστευαν ότι τα αμύγδαλα απωθούσαν τις μάγισσες και ότι συνέβαλαν στο να αυξηθεί η ποσότητα γάλακτος στις θηλάζουσες μητέρες.

Η μη εξημερωμένη αμυγδαλιά εμφανίζεται σε ανασκαφές στην Ελλάδα από το 8.000 π.Χ. έως το 3.000 π.Χ. που γίνεται η εξημέρωση της. Η εξημερωμένη αμυγδαλιά ήταν ευρέως γνωστή στους Εβραίους από τον 16ο π.χ. αιώνα.

Όταν πέθανε ο Αιγύπτιος βασιλιάς Τουταγχαμών γύρω στο 1325 π.Χ. τα αμύγδαλα ήταν μία από τις τροφές που τοποθετήθηκαν στον περίφημο τάφο του για να τον τρέφουν στη μετά θάνατο ζωή του.

Στους Έλληνες και τους Πέρσες αναφέρεται σαφώς ως εδώδιμο από τον 6ο π.Χ. αιώνα. Από την Ελλάδα διαδόθηκε στην Ιταλία κατά τον 2ο π.Χ. αιώνα η δε Λατινική ονομασία του αμυγδάλου ήταν nux Graecum (= ελληνικό καρύδι. Πηγή: wikipaidia

Δεν είναι τυχαίο το ότι οι ξηροί καρποί θεωρούνται πολύτιμα προϊόντα της φύσης ακόμα και πριν χιλιάδες χρόνια, αφού αποτελούν μια πηγή ενέργειας, θρεπτικών συστατικών και στοιχείων που έχουν την ιδιότητα να προλαβαίνουν πολλές ασθένειες, από καρδιαγγειακά νοσήματα μέχρι καρκίνο. Λειτουργούν ευεργετικά στη λειτουργία της καρδιάς, βοηθούν στην αποφυγή καρδιαγγειακών επιπλοκών και εμφάνισης καρκίνου.

Επίσης είναι ωφέλιμη τροφή για τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα.

Οι καρποί, όπως και ο σπόροι, είναι τα μελλοντικά φυτά και δέντρα, οπότε η φύση τα κάνει πλούσια σε θρεπτικά συστατικά. Οι ξηροί καρποί στη διατροφή μας, αποτελούν μια πολύ καλή πηγή πρωτεϊνών, ασβεστίου, φωσφόρου, ψευδαργύρου, υδατανθράκων, φυλλικού οξέος, βιταμινών Α και Ε, χαλκού, σεληνίου, αντιοξειδωτικών στοιχείων και ωμέγα 3 λιπαρών οξέων.

Η κατανάλωσή τους λοιπόν, μπορεί και πρέπει, ν’ αποτελεί κομμάτι ενός υγιεινού και ισορροπημένου διαιτολογίου.

Ο συνδυασμός των ξηρών καρπών με αποξηραμένα φρούτα αποτελεί ένα υγιεινό σνακ. Η συμμετοχή τους σε συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής κάνουν τις γεύσεις πιο πλούσιες και εξωτικές.

Οι καρποί είναι βέβαια πηγές πολύτιμων διατροφικών στοιχείων αλλά ταυτόχρονα περιέχουν μεγάλες ποσότητες λιπαρών ουσιών, κυρίως πολυακόρεστων, με αποτέλεσμα να έχουν υψηλή θερμιδική αξία. Για παράδειγμα, 100γρ. ξηρών καρπών προσδίδουν από 350-500 θερμίδες. Το μυστικό όμως είναι η τακτική και με μέτρο κατανάλωσή τους όπως εξάλλου ισχύει και για όλα τα είδη διατροφής.

Οι ξηροί καρποί :

  •  Παίζουν σπουδαίο ρόλο στην μείωση των καρδιακών και άλλων χρόνιων παθήσεων
  •  Μειώνουν τα επίπεδα της χοληστερίνης
  •  Περιέχουν φυτικές ίνες
  •  Περιέχουν φυτικές στερόλες, που περιορίζουν την αρτηριοσκλήρυνση
  •  Είναι σημαντική πηγή φυλλικού οξέως το οποίο έχει επιδείξει ότι μειώνει το ποσοστό των γενετικών ανωμαλιών όταν λαμβάνεται από τις εγκύους.

Το αμύγδαλο είναι ο βασιλιάς των καρπών και περιέχει 1/3 περισσότερη πρωτεΐνη από ένα αυγό ιδίου βάρους.

Είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες, λιπαρά και βασικά μέταλλα όπως ο ψευδάργυρος, το μαγνήσιο, το κάλιο και ο σίδηρος, καθώς επίσης και σε ορισμένες βιταμίνες του συμπλέγματος Β.

Τα κουκουνάρια περιέχουν τα υψηλότερα επίπεδα πρωτεΐνης από όλους τους άλλους ξηρούς καρπούς και είναι ένα νοστιμότατο γαρνίρισμα σε χορτοφαγικές συνταγές και σαλάτες.

Τα φουντούκια έχουν τα λιγότερα λίπη από όλους τους ξηρούς καρπούς.

Τα φιστίκια Βραζιλίας είναι ιδιαίτερα πλούσια σε πρωτεΐνες και σίδηρο, αλλά πρέπει να τρώγονται με μέτρο, επειδή περιέχουν πολλές θερμίδες.

Τα καρύδια περιέχουν υψηλές ποσότητες ω-3 λιπαρών οξέων, τα οποία χαμηλώνουν την χοληστερίνη.

Τα φουντούκια είναι πλούσια σε βιταμίνη Ε, ασβέστιο, φώσφορο, κάλιο, σίδηρο και θειαμίνη.

Οι ωμοί και ανάλατοι ξηροί καρποί για μερικούς ανθρώπους μπορεί να είναι δύσπεπτοι, αλλά είναι προτιμότεροι.

Ιδιαίτερα για τα άτομα που παρουσιάζουν αρτηριακή υπέρταση, συστήνεται η κατανάλωσή τους στην ανάλατη μορφή.

Επειδή οι ξηροί καρποί έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε λίπη, μπορεί να ταγκίσουν πολύ εύκολα αν ξεφλουδιστούν, οπότε και γίνονται επικίνδυνοι για την υγεία.

Όποτε είναι δυνατόν, να αγοράζετε τους καρπούς με το περίβλημά τους, να τους αποθηκεύετε αξεφλούδιστους σε αεροστεγή βάζα μέσα στο ψυγείο και να τους καταναλώνετε γρήγορα.

Την επόμενη φορά λοιπόν που δεν θα αντισταθείτε σε μία χούφτα αμύγδαλα ή καρύδια, απολαύστε τα, αλλά καταναλώστε τα σε πολύ μικρές ποσότητες, ώστε να μην στερηθείτε ούτε την γεύση, αλλά ούτε και τις ευεργετικές τους ιδιότητες!

Πηγή:http://www.kosivas.gr/p3.html

Ανάλογα με την ποικιλία του δέντρου, τα σπέρματα είναι γλυκά ή πικρά.

Τα αμύγδαλα περιέχουν 25-40% αμυγδαλέλαιο, που χρησιμοποιείται στη φαρμακοποιία, την κοσμετολογία και στην αρωματοποιία. Σε πολλά κράτη τα αμύγδαλα χρησιμοποιούνται για την ίαση από νευρικές και διατροφικές ανωμαλίες καθώς και για την πρόληψη του καρκίνου. Σε ορισμένες χώρες η αμυγδαλιά-νάνος καλλιεργείται και ως διακοσμητικό φυτό.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ ΜΕ ΑΜΥΓΔΑΛΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ ΨΩΜΙΟΎ ΜΕ ΑΜΥΓΔΑΛΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΚΟΛΟΚΥΘΟΠΙΤΑ ΓΛΥΚΙΑ ΜΕ ΑΜΥΓΔΑΛΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ ΚΑΝΕΛΑΣ ΜΕ ΑΜΥΓΔΑΛΟΣΚΟΝΗ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΠΕΤΑΛΑΚΙΑ ΜΕ ΑΜΥΓΔΑΛΟΣΚΟΝΗ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Μελομακάρονα Συμβουλές Ειρήνης

Μελομακάρονα Συμβουλές Ειρήνης

Μελομακάρονα αγαπημένα, ας μιλήσουμε λίγο για αυτά για να πετύχουν τέλεια!

Ποια είναι τα μυστικά τους?

Πρώτα απ όλα βράζουμε το σιρόπι μας όπως γράφουμε στην συνταγή μου  από το βράδυ για να κρυώσει και δέσει καλά.

Τα μελομακάρονα θα βουτηχτούν καυτά αμέσως από τον φούρνο λίγα λίγα στο κρύο σιρόπι, εγώ μετράω ως το 30 γιατί δεν τα θέλουμε πολύ σιροπιασμένα αλλά τραγανά απ έξω και ζουμερά μέσα.

Δεν τα αφήνουμε πολύ γιατί θα μουλιάσουν και θα σπάσουν μετά και δεν θα είναι καθόλου τραγανά.

Για το σιρόπι αν θέλουμε βάζουμε την γλυκόζη που έχω στην συνταγή. Κάνει πιο γυαλιστερό το γλυκό μας, δένει καλύτερα το σιρόπι και συντηρεί το γλυκό.

Μέλι στο σιρόπι προσθέτουμε μετά που θα τελειώσει το βράσιμο του, όσο καλύτερη η ποιότητα του τόσο πιο νόστιμα τα μελομακάρονα.

Αν θέλουμε έντονη γεύση χρησιμοποιούμε πευκόμελο αλλιώς θυμαρίσιο.

H Συνταγή εδώ:

Για την ζύμη τώρα

Ετοιμάζουμε όλα τα υλικά πριν ανακατέψουμε να τα έχουμε έτοιμα. Καλό είναι να γίνει γρήγορα η ζύμη για να μην ξεράσει το λάδι της.

Διαλύουμε την σόδα πάντα στα υγρά υλικά τα οποία τα ανακατεύουμε όλα μαζί για αρχή με το σύρμα (αυγοδάρτη). Όχι μίξερ.

Μετά το σιμιγδάλι το οποίο τα κάνει πιο τραγανά και πιο νόστιμα.

Το αλεύρι το ρίχνουμε σιγά σιγά αλλά δεν ζυμώνουμε όπως ζυμώνουμε μια απλή ζύμη. Ας πω πως διπλώνουμε λίγες φορές το πάνω κάτω και μόλις πιουν τα υγρά το αλεύρι σταματάμε.

Η συνταγή μου έχει μέσα και καρύδια σπασμένα που δίνουν ωραία γεύση. Αν δεν μας αρέσουν ή είμαστε αλλεργικοί δεν τα βάζουμε αλλά συμπληρώνουμε ελάχιστο αλεύρι στην θέση τους.

Η ζύμη μας πρέπει να είναι μαλακιά και πλάθοντας το μελομακάρονο να σχηματιστεί καλά. Αν είναι πολύ μαλακιά θα απλώσουν κατά το ψήσιμο.

Έχουμε ζεστάνει τον φούρνο μας και ετοιμάσει τις λαμαρίνες με το χαρτί ψησίματος.

Πλάθουμε γρήγορα όχι πολύ μεγάλα μελομακάρονα γιατί θα απλώσουν στο ψήσιμο.

Αν θέλουμε σχέδια να κάνουμε επάνω τα πατάμε σε μία σίτα ή σουρωτήρι ή στον τρίφτη λαχανικών.

Εγώ δεν τα πατάω  τα ψήνω έτσι.

Προτιμώ να τα ψήσω να πάρουν λίγο χρώμα παρά να μείνουν άψητα και μετά το σιρόπιασμα να σπάσουν και να διαλυθούν.

Καυτά είπαμε σε κρύο σιρόπι για 20 με 30 δευτερόλεπτα και μετά σε σουρωτήρι μέχρι να σιροπιάσουμε και τα υπόλοιπα με .

Αραδιάζουμε σε πιατέλα, ταψί, τάπερ, όπου θέλουμε. Μία σειρά μελομακάρονα, πασπαλίζουμε μέλι με το κουτάλι από πάνω και μπόλικα καρύδια.

Πριν τα σκεπάσουμε με σελοφάν η με καπάκι βεβαιωνόμαστε να έχουν κρυώσει πολύ καλά αλλιώς θα μαλακώσουν αμέσως.

Αν τα κρατήσετε αρκετές μέρες καλό είναι να τα αλλάζετε σε άλλο σκεύος για να ανεβούν τα κάτω επάνω και τα πάνω κάτω να έχουν όλα σιρόπι.

Κρατάμε λίγο σιρόπι αν δούμε μετά από μέρες ότι αρχίζουν και στεγνώνουν να τα πασπαλίσουμε λιγάκι με ένα κουτάλι ή λίγο μέλι ακόμη να ξαναγυαλίσουν.

Καλή επιτυχία!

Πηγή: Cook-Bake Irini Patiloudi

Η ελληνική ιστορία του μελομακάρονου

Αντίθετα με τον κουραμπιέ, ο οποίος κάνει σίγουρα πανβαλκανική καριέρα ως γλυκό, το μελομακάρονο μοιάζει, τουλάχιστον ετυμολογικά, να είναι πέρα για πέρα ελληνικό. Εκείνο που μπορεί να ξαφνιάσει σε ό,τι αφορά την καταγωγή του, είναι ο λόγος για τον οποίο ετοιμάζονταν οι… πρόγονοι του μελομακάρονου.

Αναφορές λοιπόν θέλουν το όνομα του χριστουγεννιάτικου γλυκού να έχει τις ρίζες του στο νεκρώσιμο δείπνο που ετοιμαζόταν κατά τον Μεσαίωνα. Η μακαρωνία, όπως αποκαλούνταν, υπήρξε το πιάτο που έτρωγαν όσοι παρίσταντο στην νεκρώσιμη ακολουθία.

Με τη σειρά του, το όνομα του πιάτου μακαρωνία, φαίνεται πως σχετίζεται με τις μακαρίες. Μικρά ψωμιά, πιθανότατα στο σχήμα του σημερινού μελομακάρονου, τα οποία μοιράζονταν κατά τη διάρκεια μιας κηδείας. Αδιευκρίνιστο πώς και γιατί, κάποια μακαρία (ψυχόπιτα) βούτηξε σε γλυκό μέλι και έτσι προέκυψε το μελομακάρονο.

Πηγή:https://www.real.gr/koinonia

 

 

δευτερόλεπτα περίπου

Καβουρμάς θρακιώτικος παραδοσιακός κρεατομεζές

Καβουρμάς θρακιώτικος παραδοσιακός κρεατομεζές

Τι είναι

Πρόκειται για ένα παραδοσιακό προϊόν, κάτι ανάμεσα σε μαγειρεμένο φρέσκο κρέας και αλλαντικό.

Επάξια έχει κερδίσει μια θέση ανάμεσα στις πιο “κολασμένες” ελληνικές γεύσεις. Θα λέγαμε ότι μοιάζει και λίγο με πηχτή, αλλά η υφή του είναι πιο συμπαγής.

Η παρασκευή του καβουρμά είναι μια συνήθεια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, που μετράει από τα πολύ παλιά χρόνια και το παραδοσιακό σφάξιμο του γουρουνιού το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων.

Μάλιστα, οι φανατικοί οπαδοί του αλλά και οι ερασιτέχνες, που απλώς λατρεύουν τη νοστιμιά του, ξέρουν πολλά μυστικά και λεπτομέρειες για την επιτυχία του.

Πώς και πού παράγεται

Μάς έρχεται κυρίως από τη βόρεια Ελλάδα και ιδιαίτερα τη Θράκη.

Παρασκευάζεται σε κυλινδρικά μπαστούνια και κυκλοφορεί σε διάφορες, απίθανες εκδοχές.

Άπαχο βοδινό κρέας, αρνίσιο κρέας με αρκετούτσικο λίπος, αλλά με πιο συμπυκνωμένη νοστιμιά.

Μετά ανάμεικτος, δηλαδή με χοιρινό και βοδινό κρέας, αλλά και πικάντικος με πράσο και διάφορα μπαχαρικά.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Τα τελευταία χρόνια, οι Θρακιώτες παραγωγοί τον φτιάχνουν με βουβαλίσιο κρέας από την Κερκίνη σε μια πολύ νόστιμη εκδοχή που αξίζει να δοκιμάσετε.

Τον συναντάμε, όμως, στα νησιά και στην Ηπειρωτική Ελλάδα αλλά με διαφορετικές ονομασίες.

Ιδιότητες και χρήσεις

Φυσικά και περιέχει πρωτεΐνες, ψευδάργυρο και σίδηρο, νιασίνη, ψευδάργυρο, κάλιο, εξαιτίας του βοδινού και χοιρινού κρέατος που περιέχει, αλλά να θυμάσε ότι περιέχει και χοληστερίνη και αρκετές θερμίδες, γι’ αυτό θέλει προσοχή στην κατανάλωσή του.

Τρώγεται ωμός σε μικρά κυβάκια και συνοδεύεται υπέροχα με ένα ξινόμαυρο κρασί. Συνδυάζεται με λαχανικά στην κατσαρόλα, μπαίνει με αβγά στο τηγάνι, ακουμπά πάνω σε λίγο φρυγανισμένο ψωμάκι δίνοντας τον τέλειο μεζέ για τσίπουρο, ενώ απογειώνει τις μακαρονάδες.

Πηγή: https://www.olivemagazine.gr

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΚΑΒΟΥΡΜΑ ΜΕ ΑΥΓΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

 

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΣΠΙΤΙΚΟ ΚΑΒΟΥΡΜΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Ζύμες γλυκές αλμυρές τάρτας

Ζύμες διάφορες γλυκές αλμυρές  τάρτας

Η ζύμη είναι μία εύπλαστη, μερικές φορές παχύρρευστη και άλλες ελαστική, πάστα κατασκευασμένη από οποιεσδήποτε καλλιέργειες δημητριακών, οσπρίων ή καστανιάς.

Η ζύμη συνήθως κατασκευάζεται με ανάμειξη αλεύρου με μικρή ποσότητα νερού και/ή άλλου υγρού.

 

Μερικές φορές περιλαμβάνει διογκωτικούς παράγοντες, είτε βιολογικούς (ζυμομύκητες) είτε χημικούς (μπέικιν πάουντερ), καθώς και άλλα συστατικά όπως διάφορα λίπη ή αρώματα.

Η διαδικασία παρασκευής και διαμόρφωσης της ζύμης αποτελεί πρόδρομο για την παρασκευή μιας ευρείας ποικιλίας τροφίμων, ιδιαίτερα ψωμιού και προϊόντων με βάση το ψωμί.

Περιλαμβάνει επίσης μπισκότα, κέικ, ζυμαρικά, πιτόψωμα (flatbreads), πίτσες, πίτες και άλλα παρόμοια αρτοσκευάσματα. 

Οι ζύμες παρασκευάζονται από μεγάλη ποικιλία αλεύρων, συνήθως από σιτάρι, αλλά και αλεύρια από αραβόσιτο, ρύζι, σίκαλη και άλλα δημητριακά, καθώς και από όσπρια, αμύγδαλα και άλλες καλλιέργειες που χρησιμοποιούνται σε όλο τον κόσμο. 

Τάρτες

Η τάρτα είναι αρτοποίημα που περιλαμβάνει μία βάση από ζύμη ζαχαροπλαστικής γεμισμένη με κρέμα που μπορεί να είναι κρέμα ζαχαροπλαστικής, κρέμα σοκολάτας, μαρέγκα, λεμόνι ή άλλος τύπος, και γαρνίρισμα με φρέσκα ή αποξηραμένα φρούτα, ξηρούς καρπούς ή φοντάν ζαχαροπλαστικής.

Αποτελεί δημοφιλέστατο κέρασμα, εναλλακτικά μπορεί να σερβιριστεί μία ποικιλία από ταρτάκια, δηλαδή μινιατούρες τάρτας. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία από συνταγές για γλυκές και αλμυρές τάρτες.

Η καλή παρασκευή τάρτας διευκολύνεται από ειδικά σκεύη και εξοπλισμό μαγειρικής που προορίζονται ειδικά για αυτόν τον σκοπό.

Η φόρμα της τάρτας μπορεί να είναι στρογγυλή ή ορθογώνια, η βάση της καλύτερα να είναι αντικολλητική με αποσπώμενη βάση.

Ιστορία

Η λέξη τάρτα προέρχεται από τη γαλλική λέξη tarte που σημαίνει τάρτα ή πίτα,

η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι στην πίτα η γέμιση καλύπτεται με φύλλο ζύμης, ενώ η τάρτα παραμένει ανοικτή.

Περαιτέρω διαφορές σχετίζονται με τα είδη και εξοπλισμό μαγειρικής που χρησιμοποιούνται.

Για την προέλευση της τάρτας υπάρχουν διάφορες θεωρίες.

Είναι εν μέρει γαστρονομική παράδοση στην οποία το φαγητό παρασκευάζεται από στρώσεις διαφορετικού τύπου, αφετέρου το ψήσιμο πιτών και ταρτών είναι μεσαιωνική συνήθεια που συνοδεύεται από τεχνογνωσία και έθιμα.

Η ειδική ζύμη ζαχαροπλαστικής για τάρτες πρωτοπαρουσιάστηκε το 1550, περίπου 200 χρόνια μετά από τις ζύμες πίτας. Εκείνη τη χρονική περίοδο η τάρτα ήταν προνόμιο της τάξης των ευγενών, ενώ οι πίτες ήταν συστατικά της κουζίνας των κοινών θνητών.

Στις αρχές του μεσαίωνα οι τάρτες ήταν γεμισμένες με κρεατικά, αργότερα όμως υπερίσχυσαν γαστρονομικά οι γλυκές τάρτες με γέμιση κρέμας και γαρνίρισμα φρούτων.

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CF%81%CF%84%CE

Ζύμες για τάρτες

Ζύμη μπριζέ:

Pâte brisée απλή, ελαφριά και τραγανή.

Αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία μπορούμε να δημιουργήσουμε όποια άλλη ζύμη θέλουμε.

Έχει τραγανή και ταυτόχρονα αφράτη υφή, είναι εύθραυστη και άγλυκη.

Είναι εξαιρετικά εύκολη και απλή:

τα δύο βασικά συστατικά της είναι το αλεύρι και το βούτυρο και σχεδόν πάντα η αναλογία είναι 1 μέρος βούτυρο και 2 μέρη αλεύρι.

Η ζύμη νοστιμίζει με ελάχιστο αλάτι και τα υλικά ενώνονται με ελάχιστο υγρό.

Σαμπλέ:

Pâte Sablée πλούσια, βουτυράτη και συμπαγής..

Η σαμπλέ χρησιμοποιείται πιο συχνά στη ζαχαροπλαστική και όχι στη μαγειρική, γιατί ένα από τα βασικά συστατικά που καθορίζουν -εν μέρει- την υφή της είναι η ζάχαρη.

Ωστόσο, τα κύρια γνωρίσματά της είναι η μεγαλύτερη δοσολογία βουτύρου για πλούσια υφή και η προσθήκη αυγών, αντί για απλό υγρό.

Έτσι κάνουν τη ζύμη πιο σφικτή και βουτυράτη, ώστε, όταν ψήνεται, να γίνει ένα συμπαγές τρίμμα.

Βασική Συνταγή

250 γραμ. αλεύρι μαλακό

150 γραμ. βούτυρο κομμένο σε καρέ σε θερμοκρασία δωματίου

1 κ.γλ. αλάτι

1 κ.γλ. ζάχαρη

1 αυγό

1-2 κ.σ. κρύο γάλα ή κρύο νερό

(Μπαρμπαρήγου)

Στις αλμυρές τάρτες, μια ποσότητα 1 κουτ. γλυκού από ζάχαρη (κατά προτίμηση άχνη, για να ενσωματωθεί εύκολα) είναι αρκετή για να δώσει τέλειο αποτέλεσμα, χωρίς να επηρεάσει τη γεύση.

H ζύμη ζάχαρης είναι η ζύμη που χρησιμοποιείται πιο συχνά για τάρτες, όπως τάρτες με φρούτα ψημένες ή μη, αλλά και για τάρτες με γέμιση κρέμας, όπως λεμόνι ή σοκολάτα.

Φτιάχνεται με αλεύρι, ζάχαρη, αλάτι, βούτυρο, αυγό και βανίλια. 

Πηγή:https://www.gastronomos.gr

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΆΡΤΑ ΜΗΛΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΑΡΤΑ ΜΕ ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΠΑΣΤΑ ΦΛΩΡΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΑΛΜΥΡΗ ΤΑΡΤΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΟΤΙ ΑΛΜΥΡΗ ΓΕΜΙΣΗ ΘΕΛΕΤΕ

Ψωμί η ιστορία και τα είδη του

 

 

Ψωμί η ιστορία και τα ειδη του

Η ιστορία

αρχίζει με την αυγή του πολιτισμού μας κατά τη διάρκεια της νεολιθικής εποχής (8.000 π.Χ.).  Όταν ο άνθρωπος άρχισε να καλλιεργεί δημητριακά και σίγουρα δε μοιάζει με το ψωμί που τρώμε σήμερα.

Τα δημητριακά και το ψωμί έγιναν βασική τροφή στη Νεολιθική εποχή, περίπου 10.000 χρόνια πριν, όταν το σιτάρι και το κριθάρι ήταν ανάμεσα στα πρώτα φυτά που καλλιεργήθηκαν.
Αρχικά υπήρχε ως ένα είδος σκληρής πίτας που δε φούσκωνε και φτιαχνόταν ψήνοντας ένα ζυμάρι δημητριακών. Αρχικά στον ήλιο και στη συνέχεια πάνω σε καυτή πλάκα.
Μέχρι τον 5ο π.Χ. αιώνα συναντάμε ένα ψωμί φτιαγμένο από κριθάρι και όλυρα (είδος άγριου σταριού). Ψημένο κάτω από τις στάχτες και πάνω στα κάρβουνα. Από τον 5ο π.Χ. αιώνα, χάρη στις εμπορικές επαφές με την Αίγυπτο, έρχεται η καλλιέργεια σταριού στην Ελλάδα.
Η αρχαία Αίγυπτος θεωρείτο ο σιτοβολώνας του κόσμου. Εκεί καλλιεργούνταν καλής ποιότητας στάρι με αποτέλεσμα το ψωμί να είναι η βασική τροφή των Αιγυπτίων.

Ακόμη και ο μισθός των εργατών πληρωνόταν σε ψωμί.

Από το 3.000 π.Χ. έχουμε αναφορές για την παρασκευή του ψωμιού, όπου το ζυμάρι ψηνόταν πάνω σε μια καυτή πλάκα και γινόταν ένα είδος πίτας.
Στην αρχαία Ρώμη, οι  Ρωμαίοι μετά την πλήρη κατάκτηση της Ελλάδας το 170 π.Χ. μυήθηκαν στην τέχνη της αρτοποιίας από τους Έλληνες, τέχνη που την εξέλιξαν σε μεγάλο βαθμό.
Στο Βυζάντιο, το ψωμί, ο άρτος, αποτελούσε τη βάση της διατροφής των Βυζαντινών. Πολλοί, ιδιαίτερα στο χωριά, έψηναν το ψωμί στο σπίτι τους. Στις πόλεις, όμως, οι περισσότεροι το αγόραζαν οπό τον γειτονικό τους φούρνο.

Πηγή: http://www.enallaktikos.gr/      loulismuseum.gr     el.wikipedia.org 

Μπορούμε να φάμε ψωμί από άλευρα, σιταριού, καλαμποκιού, σίκαλης, βρώμης, κριθαριού, ζέας.

Παίρνοντας και αναμειγνύοντας τα βασικά συστατικά του ψωμιού (αλεύρι, νερό,προζύμι ή μαγιά και αλάτι) και μεταβάλλοντας πλήθος άλλων παραγόντων όπως:

οι αναλογίες των υλικών

ο τύπος του αλευριού που χρησιμοποιούμε

ο χρόνος ωρίμανσης του ζυμαριού  αλλά και προσθέτοντας και άλλα υλικά.

μπορούμε να καταλήξουμε σε αμέτρητους συνδυασμούς γεύσης και ποιότητας ψωμιού, δηλαδή διαφορετικά είδη ψωμιού. Επίσης, κάθε λαός ανάλογα με τις διατροφικές του συνήθειες αλλά και τις παραδόσεις του μπορεί να παράγει διαφορετικούς τύπος ψωμιού.

Μπαγκέτα (Baguette):

Είναι ένα από τα πιο γνωστά είδη ψωμιού σε μορφή sandwich σε παγκόσμιο επίπεδο και προέρχεται από τη Γαλλία.

Bagel:

Οι ρίζες του βρίσκονται στην Ανατολική Ευρώπη και χαρακτηρίζεται από την στρογγυλή μορφή και τη σχεδόν λαστιχένια υφή. Πολύ συχνά προστίθεται στην επιφάνεια σουσάμι ή σπόροι παπαρούνας.

Brioche:

Περιέχει μεγάλη ποσότητα βουτύρου και αυγού ενώ στη Γαλλία –που αποτελεί και χώρα προέλευσή του- είναι σύνηθες να σερβίρεται και ως συνοδευτικό για κάποιο επιδόρπιο.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΡΙΟΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Ciabbatta:

Φημισμένο Ιταλικό ψωμί που ειδικά τα τελευταία χρόνια κάνει δυναμικά την εμφάνισή του σε πολλές χώρες του εξωτερικού –συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Το συγκεκριμένο είδος δημιουργήθηκε το 1982 σαν απάντηση της Ιταλίας στη γαλλική μπαγκέτα

Focaccia:

Ένα ακόμη Ιταλικό ψωμί, αυτή τη φορά παρόμοιο με βάση πίτσας. Η focaccia συνηθίζεται να τρώγεται με ελαιόλαδο, αλάτι και βότανα ενώ άλλες φορές μπορεί να παραπέμπει ακόμα περισσότερο σε πίτσα προσθέτοντας, τυρί, κρέας και κρεμμύδι.

Chapatti:

Πρόκειται για ένα ψωμί της Νότιας Ασίας που πολύ συχνά τρώγεται με σούπα με φακές ή οποιοδήποτε πιάτο με κάρυ. Τα κομμάτια του ψωμιού χρησιμοποιούνται για να τυλίξουν την κάθε μπουκιά του κυρίως φαγητού.

Naan:

Το naan είναι ένα είδος ψωμιού παραδοσιακό στην Ινδία και το Πακιστάν που φτιάχνεται από προζύμι με λεπτή ζύμη και ψήνεται στο φούρνο. Σε αυτές τις χώρες φτιάχνονται μέχρι και burger με naan, κάτι που σίγουρα αποτελεί μια διαφορετική γευστική εμπειρία.

Tortilla:

Μπορεί η tortilla να μην έχει την κλασική μορφή του ψωμιού με την τόσο λεπτή μορφή της, δεν παύει, όμως, να ανήκει στην κατηγορία. Αποτελεί εθνικό φαγητό του Μεξικού και μπορεί να γίνει το όνειρο του καθενός, αφού μπορεί να προστεθεί από κρέας μέχρι cheddar, πουρές πατάτες ή οτιδήποτε άλλο επιθυμείτε.

Πηγή κειμένου: e-table.gr

ΕΔΩ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΓΙΑ ΣΠΙΤΙΚΟ ΠΡΟΖΥΜΙ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΚΟ ΨΩΜΙ

Αυγοτάραχο το δικό μας χαβιάρι έδεσμα

Αυγοτάραχο το δικό μας χαβιάρι έδεσμα

Από τις λιμνοθάλασσες του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού, το αυγοτάραχο δεν είναι τίποτε άλλο από ταριχευμένα αυγά ψαριών, όπως ακριβώς δηλώνει και η ετυμολογία της λέξης (αυγό και ταριχεύω).

Το προϊόν προέρχεται από τις ωοθήκες του κέφαλου (mugil cephalus) τις οποίες οι ντόπιοι επεξεργάζονται με αλάτι, κατόπιν τις υποβάλλουν σε ελαφριά ξήρανση και στη συνέχεια τις εμβαπτίζουν μέσα σε κερί για να διατηρηθούν αναλλοίωτες.

Η εκλεκτή κεχριμπαρένια λιχουδιά, έδεσμα με τη ξεχωριστή νοστιμιά και το φίνο άρωμα συγκαταλέγεται στις γκουρμέ γεύσεις και ανάμεσα στις πρώτες επιλογές της απαιτητικής γαστρονομίας.

Θεωρείται πηγή σημαντικής ενέργειας και υψηλής διατροφικής αξίας, καθότι περιέχει σημαντική ποσότητα βιταμινών και ω-3 πολυακόρεστων λιπαρών.

Το αυγοτάραχο Μεσολογγίου έχει χαρακτηριστεί προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ), το μοναδικό αλιευτικό προϊόν ΠΟΠ στην Ελλάδα.

Το αυγοτάραχο στην αρχαιότητα

Η τακτική της συντήρησης του αυγοτάραχου από τόνο ή κέφαλο έχει τις ρίζες της στους αρχαίους Ελληνες και Αιγύπτιους. Το 1668 ο Τούρκος χρονογράφος και περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπή αναφέρει το αυγοτάραχο ως μεζέ “πραγματικά άξιο δώρο για σουλτάνους”, “ξανθό σαν το σαφράν”, ευωδιαστό, νόστιμο και τονωτικό.

Το αυγοτάραχο έγινε γνωστό στην Ευρώπη από το λόρδο Βύρωνα, που επισκέφθηκε το Μεσολόγγι τον Ιανουάριο του 1824. Λόγω της μοναδικότητας του το αυγοτάραχο δινόταν και ως πεσκέσι που αφορούσε ποτό ή φαγητό. Ακόμη και στη λογοτεχνία υπάρχουν αναφορές.

Ο Παπαδιαμάντης στο κορυφαίο του διήγημα “Η Φόνισσα” αναφέρει πως η Φραγκογιαννού προσπάθησε στη δίκη του γιου της να δωροδοκήσει τους ενόρκους με εκλεκτά είδη στα οποία συμπεριλαμβανόταν το αυγοτάραχο…

Διαδικασία αλίευσης και παραγωγής αυγοτάραχου

Κατά την περίοδο αναπαραγωγής της μπάφας, από τα τέλη Αυγούστου μέχρι και τα μέσα Σεπτεμβρίου, αρχίζει το ψάρεμα στα ιβάρια∙ στα φυσικά ιχθυοτροφεία που έχουν δημιουργηθεί στους γαλήνιους κόλπους της λιμνοθάλασσας.

Εδώ, οι ψαράδες με γνώση και μαεστρία έχουν τοποθετήσει τις «πείρες» (διχτυωτές ιχθυοπαγίδες), απ’ όπου τα ψάρια είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγουν. Απόχες και καμάκια επιστρατεύονται για το ψάρεμα∙ ακολουθεί η διαλογή των ψαριών και η παραγωγή του αυγοτάραχου αρχίζει…

• Με κοφτερά – σαν ξυράφια μαχαίρια –

αφαιρούνται οι δυο επιμήκεις κυλινδρικοί λοβοί με τα αυγά από την κοιλιά των ψαριών, πολύ προσεκτικά, καθώς η οποιαδήποτε αμυχή μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο προϊόν.

Οι αυγόσακοι

ξεπλένονται καλά και παστώνονται με αλάτι. Με επιδέξιες πιέσεις των δακτύλων, παίρνουν τετράπλευρο σχήμα το οποίο σταθεροποιείται μέσα στα ειδικά κλουβιά με σίτες, όπου μένουν για να στεγνώσουν, τρείς μέρες τουλάχιστον.

Η διαδικασία της ξήρανσης είναι ελεγχόμενη και τα αυγοτάραχα διατηρούνται μελίχρωμα, δηλαδή μαλακά με ένα υπέροχο μελί χρώμα.

• Ακολουθεί το κέρωμα,

με εμβάπτιση σε αγνό υγροποιημένο κερί, ώστε να αυξηθεί η διάρκεια ζωής του αυγοτάραχου, που ξεπερνά τον ένα χρόνο.

Η καλύτερη, όμως, περίοδος ανάλωσης είναι μέσα στο πρώτο δεκάμηνο της παραγωγής∙ όσο πιο νωπό καταναλώνεται, τόσο πιο δυνατή είναι η γεύση του.

• Τέλος, οι ράβδοι

τυλίγονται σε μεμβράνη (οι συσκευασίες ξεκινούν από τα 100 – 120 γρμ. αλλά μπορεί να ξεπεράσουν και το ένα κιλό) και παίρνουν τον δρόμο για τα ντελικατέσεν και τη κουζίνα μας…

Πώς τρώγεται το αυγοτάραχο

Ο πιο απλός τρόπος να το απολαύσετε, ως ορεκτικό, είναι σε καναπεδάκι με φρέσκο ψωμί και λίγο βούτυρο συνοδευόμενο από ένα ποτηράκι ούζο, τσίπουρο, βότκα, σαμπάνια ή κάποιο εξαιρετικής ποιότητας ουίσκι.

Ταιριάζει απόλυτα με σπαγγέτι αλλά και με μια δροσερή σαλάτα με αβοκάντο, κρεμμυδάκια, ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού και φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Όμως το αυγοτάραχο, ως εξαιρετική πρώτη ύλη,

έχει κεντρίσει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα καταξιωμένων σεφ για τη δημιουργία εμπνευσμένων πιάτων: στο φούρνο με μέλι, δάφνη, σόγια και πετιμέζι ή σε εμπνευσμένες δημιουργίες από θαλασσινά, γαρίδες, αστακό, ψητά ψάρια.

Όπως κι αν επιλέξετε να το απολαύσετε ακολουθείστε μια συμβουλή: μην το μασήσετε αλλά αφήστε το να λιώσει σιγά σιγά στο στόμα… μια συγκλονιστική έκρηξη γεύσης θα πλημμυρίσει τον ουρανίσκο σας!

Ευεργετικά οφέλη

Πλούσια σε πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας, λιπαρά οξέα αλλά και βιταμίνες όπως η βιταμίνη Ε και η βιταμίνη C, το αυγοτάραχο δεν προσφέρει μόνο ιδιαίτερη γεύση αλλά και θρέψη.

Τα αυγοτάραχα όπως και το κερωμένο αυγοτάραχο είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα, σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα συμπεριλαμβανομένων των πολύτιμων ωμέγα-3 λιπαρών, κυρίως του εικοσαπενταενοϊκού οξέος (EPA) και του εικοσιδυαεξαενοϊκού οξέος (DHA).

Πολυάριθμες, επιστημονικά τεκμηριωμένες μελέτες υποδεικνύουν πως το ΕPA και το DHA παίζουν κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και του αμφιβληστροειδούς.

Προάγουν τις λειτουργίες του ανοσοποιητικού, βελτιώνουν τη γνωστική ικανότητα, ενώ έχουν συσχετιστεί με την πρόληψη καρδιαγγειακών νοσημάτων και εμφάνισης καρκίνου.

Επίσης το αυγοτάραχο περιέχει σημαντικές ποσότητες σκουαλενίου (ουσία την οποία συναντάμε και στο ελαιόλαδο) και φυτοστερολών (ουσίες που υπό προϋποθέσεις μειώνουν το επίπεδο χοληστερόλης).

Στο αυγοτάραχο ενυπάρχουν σημαντικές ποσότητες της αντιοξειδωτικής βιταμίνης Ε (περίπου 4 mg/100 γρ.) που λειτουργεί παράλληλα ως αναστολέας της δράσης του Παράγοντα Ενεργοποίησης Αιμοπεταλίων.

Ο Παράγοντας Ενεργοποίησης Αιμοπεταλίων είναι ένας από τους ισχυρότερους φλεγμονώδεις παράγοντες που έχουν εντοπιστεί και φέρει άμεση ευθύνη για το σχηματισμό των αθηρωματικών πλακών στα αγγεία.

Ένα σημαντικό συμπέρασμα έρευνας του Χαροκόπειου είναι ότι η επεξεργασία που υπόκεινται οι ωοθήκες της μπάφας για να μας δώσουν το τελικό προϊόν δεν επιδρά σημαντικά στα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά και στη σύσταση του προϊόντος. Μάλιστα το τελικό προϊόν έχει το πλεονέκτημα ότι η υψηλή περιεκτικότητα του σε κηρούς ενδέχεται να αυξάνει την απορρόφηση και την αξιοποίηση των απαραίτητων ωμέγα-3 λιπαρών οξέων.

Πηγή:https://iaitoloakarnania.gr/2019/03/aygotaracho-mesologgioy-to-elliniko-chaviari-tis-limnothalassas/

Ιμβερτοποιημένη ζάχαρη-τι είναι-πως φτιάχνεται

Ιμβερτοποιημένη ζάχαρη-τι είναι-πως φτιάχνεται

Το ιμβερτοποιημένο σάκχαρο.

Τι είναι αυτό;

Η ζάχαρη που καταναλώνουμε καθημερινά είναι σακχαρόζη.

Η σακχαρόζη 

είναι ένα μόριο που αποτελείται από υδρογόνο, οξυγόνο και άνθρακα, αλλά για να μην προχωρήσουμε περαιτέρω στην χημική δομή, αυτό που μας ενδιαφέρει στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι αποτελείται από δυο μικρότερα μόρια, την γλυκόζη και την φρουκτόζη.

Ιμβερτοποίηση 

λοιπόν είναι ο διαχωρισμός της φρουκτόζης και της γλυκόζης με υδρόλυση. Η σακχαρόζη κάτω από την επίδραση της θερμότητας και οξέων, που αναμιγνύονται με νερό και σακχαρόζη (ζάχαρη) χωρίζεται σε φρουκτόζη και γλυκόζη (υδρόλυση).

Δημιουργούμε με βράσιμο ζάχαρης, νερού και χυμό λεμονιού, που θα διαβάσετε παρακάτω στην συνταγή.

Χρησιμοποιούμε στην ζαχαροπλαστική και αρτοποιία. Δίνει στην ζύμη ελαστικότητα και αφράτη υφή και δεν κρυσταλλώνει τα γλυκά όπως παγωτά κρέμες κλπ.

 

Το σιρόπι που δημιουργείται είναι ιμβερτοποιημένο σάκχαρο.

Περιττό να σας πω, ότι αυτή η ίδια αντίδραση λαμβάνει χώρα κάθε μέρα στο έντερό μας ή όταν φτιάχνουμε μαρμελάδες (οξέα φρούτων + ζάχαρη).

Είναι λίγο πιο γλυκό από την κλασσική ζάχαρη και χρησιμοποιείται σε πολλές συνταγές (παγωτά, κέικ, ζύμες), διότι  έχει κάποιες  ιδιότητες π.χ δεν κρυσταλλώνει, διατηρεί την υγρασία στις ζύμες, ώστε να διατηρούνται μαλακές και γενικά λειτουργεί πολύ διαφορετικά σε σύγκριση με την κοινή ζάχαρη.
Υπάρχει φυσικά έτοιμο (με χημικά μέσα).
Μια άλλη μέθοδος, για να γίνει η υδρόλυση, βασίζεται στην χρήση ενός ενζύμου που λέγεται ιμβερτάση.
Όταν η μέλισσα πηγαίνει σε ένα λουλούδι και παίρνει το νέκταρ, αυτό αποτελείται κατά κύριο λόγο από σακχαρόζη.

 

Το νέκταρ αυτό το μεταφέρει στο στομάχι της κι εκεί εκλύει το ένζυμο ιμβερτάση.

Η ιμβερτάση λοιπόν διασπά την σακχαρόζη σε δυο πιο απλά σάκχαρα, την φρουκτόζη και την γλυκόζη.

Και ποιο ειδικά:

 H ιμβερτάση είναι ένζυμο που μπορεί να προκαλέσει υδρόλυση της σακχαρόζης και να σχηματίσει ισομοριακό διάλυμα γλυκόζης και φρουκτόζης… 

δηλαδή διασπά τη ζάχαρη (επιστ. ονομασία σακχαρόζη) που ανήκει στους δισακχαρίτες (χημική ένωση ενός μορίου γλυκόζης και ενός μορίου φρουκτόζης) στα απλά σάκχαρα της (γλυκόζη και φρουκτόζη) που είναι μονοσακχαρίτες

 Άρα το μέλι περιέχει, κατά 80% περίπου, ιμβερτοποιημένο σάκχαρο.

Πηγή: https://toxrysomeli.blogspot.com

ΕΔΩ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΙΜΒΕΡΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΖΑΧΑΡΗΣ

https://oxilithos.com/

 

Σύγκλινο Μάνης παστό χοιρινό κρέας

Σύγκλινο Μάνης παστό χοιρινό κρέας

Τι είναι το Σύγκλινο Μάνης?

Παστό χοιρινό, το οποίο αλατίζεται, στεγνώνει και καπνίζεται για πάρα πολλές ώρες με χλωρή φασκομηλιά, που στη Μάνη τη λένε σπάκα.

Τα κομμάτια του χοιρινού που γίνονται σύγκλινο είναι η σπάλα, η σούμαινα και το μπούτι.

Μετά το κάπνισμα, τα μεγάλα κομμάτια ψαχνού βράζονται σε λάδι και νερό μαζί με πορτοκάλια.

Στη συνέχεια τα κομμάτια μπαίνουν σε δοχεία και καλύπτονται με γλίνα (χοιρινό λίπος δηλαδή) ή και ελαιόλαδο έτσι ώστε το σύγκλινο να διατηρηθεί για καιρό. 

Σύγκλινο Μάνης

Για να το φάνε οι ντόπιοι,

συνήθως βράζουν την επιθυμητή ποσότητα στην κατσαρόλα με νερό και μισοκομμένα πορτοκάλια και μετά αφήνουν το κρέας να κρυώσει.

Θα σας το σερβίρουν κρύο ξαφνιάζοντας ευχάριστα τον ουρανίσκο σας, ή ζεστό σε ομελέτες.

Όλα αυτά θα τα μάθετε σε παραδοσιακό κρεοπωλείο στην Αρεόπολη, εκεί δηλαδή που φτιάχνεται η μεγαλύτερη ποσότητα σύγκλινου και λουκάνικου στη Μέσα Μάνη. 

Αν είστε μάλιστα τυχεροί,

θα δοκιμάσετε επιτόπου μαζί με ζυμωτό ψωμί το μυθικό αυτό έδεσμα της Μάνης, που με την πρώτη αλμυρή μπουκιά γεμίζει το στόμα με μια ευωδιά φασκομηλιάς.

Γευθείτε το σε όλες τις μικρές ταβέρνες της Μάνης σκέτο ή με χωριάτικα τηγανητά αυγά και χοντροκομμένες πατάτες: είναι ένας αξέχαστος και ιδιαίτερα δυναμωτικός μεζές.

Πηγή: https://www.readmetro.com

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ

Τυρί Μπάτζος παραδοσιακό για σαγανάκι

Τυρί Μπάτζος παραδοσιακό για σαγανάκι

Ο Μπάτζος παράγεται στις περιοχές δυτικής και κεντρικής Μακεδονίας και Θεσσαλίας.

Ο Μπάτζος Π.Ο.Π. είναι ένα από τα αρχαιότερα Ελληνικά τυριά (το αρχαιότερο σκληρό τυρί), καθώς η παρασκευή του ξεκίνησε παράλληλα με την παρασκευή της Φέτας.

Η γεύση του είναι ευχάριστα υπόξινη, ελαφρά πικάντικη και αλμυρή.

Λόγω της χαμηλής περιεκτικότητας του σε λιπαρά ενδείκνυται για ψήσιμο στη σχάρα. Καταναλώνεται κυρίως σε σαγανάκι (τηγανητός με αλεύρι), τηγανητός με αβγά (μαλακώνει όμορφα, χωρίς να χάνεται), καθώς και σε διάφορους μεζέδες ή κύρια πιάτα.

Η πικάντικη γεύση του τηγανητού Μπάτζου προκαλεί να τον θεωρήσουμε ως ένα εκ των κορυφαίων συνοδευτικών του ούζου ή του τσίπουρου.

Διατροφική αξία

Τυρί
ΜΠΑΤΖΟΣ ΠΟΠ
Ανά μερίδα 28g Τυπικές ανά 100g
Ενέργεια 66.30 kcal 990.8Kj/236.8kcal
Ολικά Λιπαρά 5.32g 19.00g
Κορεσμένο Λίπος 3.75g 13.40g
Πρωτεΐνη 3.75g 13.40g
Υδατάνθρακες 1.48g 5.30g
Φυτικές Ίνες 0.00g 0.00g
Σάκχαρα 0.95g 3.40g
Αλάτι 0.95g 3.40g

Πηγή: http://www.patriafeta.com/index.php/el/products/mpatzos

Κοπανιστή Κυκλάδων, μαλακό, κρεμώδες τυρί

Κοπανιστή Κυκλάδων, μαλακό, κρεμώδες τυρί

Μαλακό, κρεμώδες τυρί, ΠΟΠ, ονομασίας προέλευσης.

Παράγεται στα περισσότερα Κυκλαδονήσια,

με φυσική πυτιά, σε χαμηλή θερμοκρασία, από μη παστεριωμένο κατσικίσιο ή πρόβειο γάλα κι ενίοτε από αγελαδινό ή από μείγμα τους.

Η χαρακτηριστική πικάντικη ως πιπεράτη γεύση του οφείλεται στο γεγονός ότι το τυρί ζυμώνεται στο χέρι, στεγνώνει σε τσατνίλες.

Σουρώνει, μένει πάνω σε καλαμωτές ή στον ήλιο για μια μέρα, μετά το ζυμώνουν ξανά για να ανακατευτεί η πέτσα του με το υπόλοιπο τυρί.

Το αλατίζουν και αφού επαναληφθεί άλλη μια φορά η διαδικασία, τοποθετείται σε δοχείο.

Καλά πιεσμένο και παραμένει σε πολύ δροσερό μέρος (ενίοτε και θαμμένο κάτω από τη γη) για να ωριμάσει.

Εξ αιτίας αυτού του τρόπου παραγωγής το τυρί αποκτά ένα χρώμα που κυμαίνεται από το σπασμένο λευκό έως το απαλό ροζ.

Η υφή του παραμένει ακανόνιστη κι ελαφρά κοκκώδης ενώ η γεύση του είναι χαρακτηριστικά καυτερή σχεδόν πιπεράτη.

Με μια όξινη επίγευση που επιτρέπει να το προσομοιάζουν με κάποια πικάντικα μπλε τυριά.

Η κοπανιστή τρώγεται σκέτη, ως άλειμμα σε ψωμί.

Όποτε η γεύση της είναι δριμεία (στυφή) προτείνεται να δουλευτεί με ελαιόλαδο.

Συνοδεύεται από τσίπουρο ή ούζο και σύμφωνα με όσους την θεωρούν συγγενή των μπλε τυριών με πορτ ή βισάντο.

Πηγή: https://www.athinorama.gr/umami/umamipedia/?id=736

Ενημερωθείτε για περισσότερα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ ΕΔΩ

Φέτα τυρί, περιγραφή και ιστορία

Φέτα τυρί, περιγραφή και ιστορία

Παρασκευάζεται αποκλειστικά από γάλα προβάτου ή αιγοπρόβειο, δηλαδή μείγμα με έως 30% γάλα γίδας . Η γεύση της φέτας είναι αλμυρή και αποθηκεύεται σε υγρό άλμης ή ξινόγαλου για περίπου 3 μήνες. Από τη στιγμή που απομακρυνθεί από την άλμη, η φέτα χάνει όλα τα υγρά της και γίνεται πιο συμπαγής.

Η φέτα έχει άσπρο χρώμα ενώ αποθηκεύεται συνήθως σε μεγάλα τετράγωνα κομμάτια. Η ποικιλία αλλάζει ανάλογα και με την σκληρότητα του τυριού. Έτσι λοιπόν μπορούμε να την βρούμε από σκληρή έως και πολύ μαλακή μορφή. Αναλόγως διαφέρει και η γεύση. Το λίπος που περιέχεται κυμαίνεται από 30% έως 60%, ενώ ο μέσος όρος είναι γύρω στο 45%.

Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης

Η φέτα έχει κατοχυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (Π.Ο.Π.) και πρέπει να προέρχεται μόνο από συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας και από συγκεκριμένες φυλές αιγοπροβάτων.

Περιοχές παραγωγής που μπορούν σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία να βάζουν την ετικέτα και να παράγουν φέτα είναι η ηπειρωτική Ελλάδα, Μακεδονία, Θράκη, Ήπειρος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα και Πελοπόννησος και από την νησιωτική χώρα μονάχα τα νησιά Κεφαλληνία και Λέσβος.

Ιστορία

Αναζητώντας την προέλευση στην αρχαία Ελλάδα, παρατηρούμε ότι έχουμε τις πρώτες αναφορές από τον Όμηρο στην Οδύσσεια και πιο συγκεκριμένα στο μύθο του κύκλωπα Πολύφημου.

Ο μύθος λέει ότι ο Πολύφημος ήταν ο πρώτος κατασκευαστής φέτας και γενικά των τυριών. Κουβαλώντας το γάλα από τα πρόβατα κάθε μέρα σε προβιές ζώων διαπίστωσε προς μεγάλη του έκπληξη ότι μετά από μερικές μέρες το γάλα έπηζε και γινόταν στερεό, φαγώσιμο και εύκολα αποθηκεύσιμο.

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AD%CF%84%CE%B1_(%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF)

 

Λούζα, αλλαντικό Κυκλάδων

Λούζα, αλλαντικό Κυκλάδων

Παραδοσιακό αλλαντικό των Κυκλάδων.

Φτιάχνονταν παλαιότερα 1 μήνα πριν τα Χριστούγεννα, την περίοδο των χοιροσφαγίων.

Οι λούζες είναι ουσιαστικά 2 κομμάτια καθαρό χοιρινό κρέας.

Αφαιρούνται από την δεξιά και αριστερή πλευρά του χοίρου.

Για τη λούζα επιλέγεται χοιρινή μπριζόλα χωρίς κόκαλο και λίπος, που αλατίζεται και παραμένει στο αλάτι για κάποιο διάστημα.

Στη Μύκονο και τη Σύρο για 24 ώρες, ενώ στα υπόλοιπα νησιά η διαδικασία παρατείνεται έως και 3 μέρες.

Κατόπιν, ξαλμυρίζεται και αφού στεγνώσει την αρωματίζουν:

στη Μύκονο χρησιμοποιούν μπαχάρι, πιπέρι, θρούμπι και ρίγανη, στη Σύρο κανέλα, πιπέρι, μπαχάρι και γαρίφαλα.

Στη Σέριφο, την Τήνο και την Άνδρο προτιμούν το μαραθόσπορο, το πιπέρι και το μπαχάρι και πριν αρωματιστεί η λούζα μαρινάρεται σε γλυκό κρασί.

Στην Τζια από την άλλη, η λόζα -όπως την αποκαλούν- επίσης μαρινάρεται σε κρασί, κατόπιν αρωματίζεται με πιπέρι, μπαχάρι και θρούμπι.

Τέλος μπαίνει σε χοιρινό έντερο και αφήνεται να «στεγνώσει» στον αέρα για 20-25 μέρες.

 

Απάκι χοιρινό καπνιστό αλλαντικό Κρήτης

Απάκι χοιρινό, καπνιστό αλλαντικό Κρήτης

Το απάκι είναι ένα νόστιμο καπνιστό αλλαντικό με καταγωγή από την Κρήτη, που παρασκευάζεται από άπαχο χοιρινό.

Το Απάκι παραπέμπει σε μια ιδιαίτερη γεύση που συναντάται στα βουνά της Κρήτης. Στο ιστορικό χωριό των Ανωγείων οι άνθρωποι ζουν εξαρτώμενοι από την φύση διαιωνίζοντας αρχαίες παραδόσεις. Η ανάγκη διατήρησης μεγάλης ποσότητας κρέατος, έως ότου καταναλωθεί, οδήγησε σε ξεχωριστές μεθόδους με πολύ γευστικά αποτελέσματα.

Το κρητικό Απάκι φτιάχνεται από άπαχο χοιρινό κρέας και δεν περιέχει συντηρητικές ουσίες ή άλλα χημικά πρόσθετα. Η διαδικασία παραγωγής έχει ως εξής:

1. Παραμένει 2-3 μέρες σε υψηλής ποιότητας κρητικό ξύδι από κρασί.

2. Στη συνέχεια κρεμιέται σε ειδικό φούρνο όπου καπνίζεται με ειδικά αρωματικά φυτά όπως φασκόμηλο και θυμάρι.

Το Απάκι επιτρέπει στη φαντασία σας να δημιουργήσει μαγειρικά. Μπορεί να καταναλωθεί ωμό, στο φούρνο ή στα κάρβουνα αλλά και να μαγειρευτεί σε ένα τηγάνι με λίγο λάδι, γρήγορα και εύκολα.

Βασιλόπιτα, φλουρί, ιστορία και παράδοση

Βασιλόπιτα, φλουρί, ιστορία και παράδοση

Η Βασιλόπιτα κατά το ελληνικό έθιμο κόβεται σε οικογενειακή συγκέντρωση αμέσως με τον ερχομό του νέου έτους κυρίως μετά από φαγοπότι όπου και ακολουθεί χαρτοπαιξία «για το καλό του καινούργιου χρόνου».

Το κόψιμο της Βασιλόπιτας γίνεται και τις άλλες μέρες του “Δωδεκαήμερου” των εορτών. Υπουργεία, γραφεία και σύλλογοι μπορεί να κόβουν βασιλόπιτες μέχρι και το μήνα Φεβρουάριο.

Κατά την ορθόδοξη παράδοση,

η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι μια ιστορία που συνέβηκε πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισάρεια της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία.

Ο Μέγας Βασίλειος ήταν Επίσκοπος της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια.

Κάποια μέρα όμως,

ένας αχόρταγος στρατηγός – τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.

Ο Μέγας Βασίλειος

ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισάρεια. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει τον Επίσκοπο, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν.

Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.

Ο Μέγας Βασίλειος

απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη ότι μπορεί να τον σκοτώσει.

Οι χριστιανοί της Καισαρείας

αγαπούσαν πολύ τον Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν.

Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.

Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος,

που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι.

Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα!

Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του.

Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.

Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας.

Τότε όμως, ο Δεσπότης της ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ότι ήταν δικό του.

Αυτό ήταν πολύ δύσκολο.

Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας.

Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα. Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου.

Η αναζήτησή μας για τις ρίζες του εθίμου της βασιλόπιτας, μας οδηγεί πίσω στην αρχαιότητα, στις προσφορές άρτου ή και μελιπήκτων των αρχαίων ημών προγόνων, προς τους θεούς κατά τη διάρκεια εορτών, αναφέρει ο λαογράφος Φίλιππος Βρετάκος στο βιβλίο «Οι 12 μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των»:

«Οι πρόγονοί μας εις την αρχαιότητα κατά τας μεγάλας αγροτικάς εορτάς προσέφερον εις τους θεούς, ως απαρχήν, έναν άρτον. Επί παραδείγματι κατά την εορτήν του θερισμού, που ελέγετο Θαλύσια και ήτο αφιερωμένη εις την Δήμητρα, κατασκευάζετο από το νέον σιτάρι ένας μεγάλος εορταστικός άρτος που ελέγετο “Θαλύσιος άρτος”, κατά δε την προς τιμήν Απόλλωνος εορτήν των Θαργηλίων εψήνετο, κατά το έθιμον, ο “θάργηλος άρτος”».

Στο Σέλινο Χανίων,

για παράδειγμα, ζυμώνονταν με λάδι, αλεύρι, ζάχαρη και πολλά μυρωδικά, σύμβολα της αφθονίας των οικογενειακών αγαθών. Και μόλις την έστρωνε η νοικοκυρά στο ταψί, σχεδίαζε στην όψη της με πιρούνι τσιμπητό σταυρό και άλλα πλουμίδια, που σκοπό είχαν να εξορκίσουν το κακό μάτι. Παρόμοια πίτα, με ζάχαρη και μυρωδικά, ετοίμαζαν και στις Κυδωνίες.

Κι επί πλέον με κλειδί τη στόλιζαν με παράξενα σχήματα, για να κλειδώσουν την κακογλωσσιά, ενώ με δαχτυλήθρα, σύμβολο της νοικοκυροσύνης, γέμιζαν με σχέδια τα ενδιάμεσα κενά, για να είναι οι γυναίκες του σπιτιού γερές και προκομμένες.

Γλυκές βασιλόπιτες

συνήθιζαν κυρίως στα αστικά κέντρα, αλλά και σε αρκετές αγροτικές περιοχές της πατρίδας μας. Τα υλικά ήταν περίπου τα ίδια. Ποίκιλε μόνο, από τόπο σε τόπο και από οικογένεια σε οικογένεια, ο τρόπος διακόσμησής της, “τα γράμματα” όπως έλεγαν. Στολίδια δηλαδή από ζυμάρι, που το καθένα αντιστοιχούσε σε μια ευχή, έναν πόθο ή μια λαχτάρα.

Έτσι η γυναίκα του γεωργού “έγραφε” στην πίτα το αλέτρι, τα ζωντανά, τα στάχυα, τα σακιά με το γέννημα, για να τα ευλογεί ο Άι-Βασίλης και να δώσει η χάρη του πλούσια σοδειά. Η γυναίκα του τσέλιγκα το μαντρί, τα πρόβατα, τα σκυλιά, τις καρδάρες με το γάλα. Η γυναίκα του αμπελουργού τα κούτσουρα, το βαρέλι, το πατητήρι και ότι άλλο ποθούσε η καρδιά της να ευλογεί ο καλοσυνάτος Άγιος.

Η παραδοσιακή Μικρασιάτικη βασιλόπιτα

ήταν πολύ εντυπωσιακή σε εμφάνιση και γεύση. Έμοιαζε με ένα μεγάλο τραγανό πεντανόστιμο μπισκότο στολισμένο με δικέφαλο αετό στη μέση, ενδόμυχο ίσως πόθο και ευχή για εθνική νεκρανάσταση και ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Η Κωνσταντινουπολίτικη

πάλι βασιλόπιτα ήταν γλυκιά, φουσκωτή, αρωματισμένη με χίλια δυο μπαχαρικά και έφερε στο μέσον μεγάλο Β, το αρχικό του Άι-Βασίλη, ή το αρχικό του ονόματος του νοικοκύρη, ενώ γύρω χαραγμένα ξόμπλια με το ψαλίδι, παρέπεμπαν σε πουλιά με ανοιγμένα φτερά.

Όμως η περισσότερο συνηθισμένη πατροπαράδοτη ελληνική πρωτοχρονιάτικη πίτα ήταν η αλμυρή, πολύφυλλη και με κύριο στοιχείο γέμισης το κρέας, όπου τις ενδόμυχες ευχές και τον βαθύτερο συμβολισμό δεν έκρυβε η διακόσμηση. Άλλωστε δεν έμεναν περιθώρια για στολίδια, αφού πάνω και κάτω είχε αλλεπάλληλα καλοβουτυρωμένα φύλλα, που κατά τόπους τα ονόμαζαν “πέταρα”. Το πολύ-πολύ το επιφανειακό φύλλο, αισθητά μεγαλύτερο, ρίχνονταν κυματιστό, ώστε η επιφάνεια της πίτας να είναι πλούσια, ανάγλυφη, κυματιστή εκφράζοντας έτσι την ευχή για αφθονία των οικιακών αγαθών, σαν το κύμα της απέραντης θάλασσας. Στην αλμυρή πίτα οι ευχές, τα μαντέματα και οι συμβολισμοί εκφράζονταν κυρίως με τα “σημάδια”, που θα έκρυβε η νοικοκυρά στη βάση της, πέρα από το πατροπαράδοτο νόμισμα για τον τυχερό του χρόνου.

Έτσι, για παράδειγμα, η ηπειρώτικη παράδοση

απαιτούσε βασιλόπιτα με κοτόπουλο, χοντροκομμένο αρνίσιο κιμά ή ολόκληρα κομμάτια χοιρινό κρέας, ανάμικτα με τραχανά, πράσα και αυγά. Και εκτός από το νόμισμα, ανάλογα με το επάγγελμα των μελών της οικογένειας, σαν “σημάδια”, μικρό ξυλάκι για υγεία των αγωγιατών, μικρό κουκουνάρι για τους ξυλοκόπους, φύλλο πουρνάρι για τον τσομπάνο, άχυρο για τον γεωργό, σταυρουδάκι για το καλό του σπιτιού ή διάφορους καρπούς, όπως σπυρί στάρι, κουκί, φασόλι, καλαμπόκι και ότι άλλο ποθούσε η καρδιά τους να ευλογεί και να χιλιάζει η χάρη του Άι-Βασίλη.

Στη Μακεδονία και στη Θράκη,

όταν έρχονταν ο καιρός, να μοιράσει ο πατέρας της μεγάλης πατριαρχικής οικογένειας το βιός του στους γιους, άφηνε στη χάρη του Άι-Βασίλη να κρίνει το τι έπρεπε να πάρει ο καθείς. Έτσι στη μεγάλη βασιλόπιτα τα “σημάδια” δεν έμπαιναν για ευχή, αλλά για “τάξιμο”. Και τα κομμάτια της τη χρονιά εκείνη τα ονόμαζαν “φιλιά”. Σ’ όποιου γιου το “φιλί” έπεφτε το νόμισμα, θα έπαιρνε το σπίτι. Σ’ όποιου το φασόλι, το ποτιστικό χωράφι. Το στάρι, το ξερικό χωράφι. Η κληματόβεργα, το αμπέλι. Το άχερο τα ζωντανά κ.λ.π.

Αλλά και η κοπή της βασιλόπιτας γίνονταν με αληθινή ιεροπρέπεια.

Πρώτα ο νοικοκύρης την έστρεφε τρεις φορές στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Έπειτα έκανε με κλειδί, με μαχαίρι ή με πιρούνι τρεις φορές το σημείο του σταυρού, για να κόβεται η κακογλωσσιά, να κλειδώνονται τα κακά στόματα ή να αποτρέπεται το κακό μάτι. Και την ώρα ακριβώς, που άλλαζε ο χρόνος, άρχιζε να ονοματίζει τα κομμάτια, με καθιερωμένη πάντα σειρά Πρώτο ήταν του Άι-Βασίλη, έπειτα του Χριστού και της Παναγίας, του σπιτιού και στη σειρά όλων των μελών της οικογένειας, κατά ηλικία, αρχίζοντας από τους μεγαλύτερους και καταλήγοντας στα παιδιά. Κομμάτι έκοβε και για τους φτωχούς, τα ζωντανά, τα χωράφια και τα αμπέλια, το μύλο και τη βάρκα, γιατί όλα έπρεπε να πάρουν την ευλογία του Άι-Βασίλη. Και σαν απόσωνε τον εορταστικό δείπνο η οικογένεια, ο νοικοκύρης κατέβαινε στο στάβλο να ταΐσει την πίτα τους στα ζωντανά, ενώ την επαύριο θρυμμάτιζε και σκορπούσε το δικό τους κομμάτι στα κτήματα και στα αμπέλια.

Σε μερικούς τόπους, όπως στην Κάρπαθο και τη Σκύρο,

έπλαθαν ξεχωριστή πίτα για τα μεγάλα ζώα, τους πολύτιμους συνεργάτες του νοικοκύρη στον καθημερινό μόχθο. Την οποία ονόμαζαν “βουόπιτα” ή “βοδόκλουρα” και θρυμματισμένη, με λίγο αλάτι, τους την τάιζαν ανήμερα της πρωτοχρονιάς.

Στα Χάσια Τρικάλων,

ξεχωριστή πίτα έπλαθαν και για τον τσομπάνο, τον βοσκό των προβάτων. Αφού η οικογένεια θα είχε κόψει τη δική της πίτα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα οι άντρες του σπιτιού πήγαιναν στη στάνη να κόψουν και την πίτα του τσομπάνου και μαζί του τραγουδούσαν, γελούσαν και χόρευαν ως το πρωί σε πασίχαρο γλέντι, που το σεκοντάριζαν τα βελάσματα των προβάτων και των κατσικιών. Στην πίτα εκείνη το νόμισμα δεν είχε καμιά σημασία. Αντ’ αυτού έβαζαν ένα κουλουριασμένο ξυλάκι, που το έλεγαν “μαντρί” και το θεωρούσαν σαν κάτι ιερό. Γι’ αυτό κι όποιος το έβρισκε, το παράχωνε στη στάνη, σε μέρος που δεν θα το πατούσαν άνθρωποι και ζώα.

Στην αρχοντική Σιάτιστα η παράδοση ήθελε δύο βασιλόπιτες.

Μια γλυκιά και μια αλμυρή με φύλλα. Την γλυκιά έκοβαν τα μεσάνυχτα, στην αλλαγή του χρόνου, για να τους φέρει γλυκές μέρες. Την αλμυρή, που περιείχε και το ασημένιο νόμισμα “το δώρο”, όπως το έλεγαν, την ονόμαζαν “του σπιτιού”, την έκοβαν στο εορταστικό μεσημεριανό τραπέζι της πρωτοχρονιάς, και ο τυχερός άναβε με το νόμισμα λαμπάδα για το καλό όλης της οικογένειας. Η πίτα εκείνη περιείχε επί πλέον και σταυρουδάκι από χλωρά κλαράκια για υγεία και ευτυχία.

Βασιλόπιτα σαν κέικ, τριφτή

Φαγητά Χριστουγεννιάτικα Παραδοσιακά στην Ελλάδα

Φαγητά Χριστουγεννιάτικα Παραδοσιακά στην Ελλάδα

Τα Χριστούγεννα μαζί με την Πρωτοχρονιά αποτελούν διαχρονικά μια εκ των δύο σημαντικότερων θρησκευτικών γιορτών στην Ελλάδα.

Οι 12 γιορτινές μέρες που μεσολαβούν μεταξύ παραμονής Χριστουγέννων και Θεοφανείων, έχουν συνδεθεί με μυριάδες τοπικά έθιμα ανά την ελληνική επικράτεια που ως κοινωνική αποστολή είχαν, πέραν του να τιμήσουν την γέννηση του θεανθρώπου, να ισχυροποιήσουν τους δεσμούς της οικογένειας.

Όπως εύκολα μπορούμε να φανταστούμε, ένας εξαίσιος τρόπος να μαζευτεί ολόκληρη η ελληνική οικογένεια και να επαληθεύσει τους δεσμούς της, ήταν το φαγητό και ειδικότερα το παραδοσιακό γιορτινό τραπέζι με τα απαραίτητα χριστουγεννιάτικα φαγητά.

 

Kαι αν σήμερα στα μεγάλα αστικά κέντρα γνωρίζουμε σχεδόν αποκλειστικά την γαλοπούλα, υπάρχουν ακόμη μέρη της Ελλάδας που την εορταστική κρεατοφαγία την έχουν συνδυάσει με την σφαγή και κατανάλωση του οικόσιτου χοίρου, τα γνωστά «χοιροσφάγια».

Σε παλιότερες εποχές, κάθε σπίτι της ελληνικής υπαίθρου (που συνήθως ασχολούνταν με την γεωργία και την κτηνοτροφία) διέθετε και από έναν χοίρο που τον σίτιζε ολόκληρη την χρονιά με σκοπό την τελετουργική γιορτινή θυσία του.
Κανένα κομμάτι του χοίρου δεν πήγαινε χαμένο, κάτι που εύκολα αποδεικνύεται από την ύπαρξη πολλών χοιρινών εδεσμάτων που καταναλώνονταν σε μεγάλες συγκεντρώσεις από σπίτι σε σπίτι.

Χοιρομέρια, λουκάνικα, καπνιστές μπριζόλες, καβουρμάδες, απάκια και σύγλινα είναι μερικοί εκλεκτοί μεζέδες που επιβίωσαν μέσα στον χρόνο και που κάποτε συμπλήρωναν τα «σκουτελικά για ψυχικό» δηλαδή τα φαγώσιμα καλάθια με δώρα που δίνονταν στα φτωχότερα μέλη κάθε κοινότητας.

Κάθε τόπος δημιούργησε με το πέρασμα των χρόνων την δική του ιδιαίτερη παραδοσιακή χριστουγεννιάτικη κουζίνα μέσα από την οποία ερμήνευσε τα γεγονότα της θείας γέννησης και της έλευσης της νέας χρονιάς:

Βόρεια Ελλάδα – Θράκη

Η Μσούρα είναι το παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο φαγητό του Μελισσοχωρίου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για μία τριλογία από χοιρινό κρέας, μοσχάρι και κοτόπουλο σιγοβρασμένο με λαχανικά και ρύζι στον φούρνο.

Οι σαρμάδες (ποντιακοί λαχανοντολμάδες) είναι άλλο ένα γιορτινό φαγητό που έχει συμβολική σημασία καθώς το τύλιγμα των φύλλων του λάχανου συμβολίζει τα σπάργανα του Χριστού.

 

 

Αννα Κωνσταντινιδου

Στις βόρειες περιοχές της Ελλάδας, το χοιρινό κρέας σερβίρεται συχνά με λάχανο τουρσί

 

 

Στον Έβρο

την παραμονή των Χριστουγέννων, στο τραπέζι υπήρχαν εννέα διαφορετικά φαγητά, άβραστα και νηστίσιμα, συμβολίζοντας την αφθονία φαγητών όλο τον χρόνο κατά παραλληλισμό των εννέα μηνών κυήσεως της Θεοτόκου.

Κατά μια άλλη εκδοχή τα εννέα φαγητά συμβολίζουν τα μέρη που επισκέφθηκαν ο Χριστός, η Παναγία και ο Ιωσήφ την περίοδο διωγμού του θείου βρέφους από τον Ηρώδη.

Πρώτη παραλλαγή των 9 φαγητών

  • η πίτα
  • το κρασί
  • το μέλι
  • το καρπούζι
  • το σαραγλί
  • το μήλο
  • το πεπόνι
  • το σκόρδο
  • το κρεμμύδι

Δεύτερη παραλλαγή των 9 φαγητών

  • χαλβάς
  • ελιές
  • άζυμη πίτα
  • πιπεριές
  • λάχανο
  • ντομάτες
  • μελιτζάνες
  • αλατοπίπερο
  • τουρσί

Η μπάμπω

(μέρα της γριάς) δεν λείπει από κανένα θρακιώτικο σπίτι: χοιρινό με μπόλικα μυρωδικά και μπαχαρικά, το οποίο σιγοβράζει όλο το βράδυ, ώστε να είναι έτοιμο και ζεστό το πρωί, μετά τη θεία λειτουργία των Χριστουγέννων.

Φανούλα Ζουμπούλη

Ήπειρος

Το γιορτινό τραπέζι περιλαμβάνει λαχανοντολμάδες, πίτες όπως το κουσμερί ή χοσμερί, κρεατόπιτα, μπατσαριά (σπανακόπιτα), γαλατόπιτα και γλυκιά κολοκυθόπιτα.

Κουσμερί

Στα Γιάννενα

το αγριογούρουνο σαλμί αλλά και τα κλασικά μπακλαβαδάκια έχουν την τιμητική τους!

Στα Ζαγοροχώρια

φτιάχνουν τα «σπάργανα», ένα γλυκό που μοιάζει με τηγανίτες και συμβολίζει τα σπάργανα του Χριστού.

Θεσσαλία – Στερεά Ελλάδα – Εύβοια

Στα Τρίκαλα ανήμερα των Χριστουγέννων, συνήθιζαν να τρώνε όλοι μαζί «γουρνάδα», δηλαδή ψητό χοιρινό κρέας.

Στην Έυβοια το βράδυ των Χριστουγέννων ψήνουν κομματάκια χοιρινού, στη θράκα, πασπαλισμένο με μπόλικο αλάτι, το λεγόμενο «κοντοσούφλι».

Ακόμη παλιότερα έφτιαχναν τις «μπάμπες», που ήταν βρασμένο παχύ έντερο και παραγεμισμένο με συκώτι, σπλήνα, μυρωδικά και μπαχαρικά.

Στην Στερεά Ελλάδα την μέρα των γιορτών τρώνε χοιρινό με σέλινο, αλλά και κοτόσουπα.
Η πηχτή και ο πατσάς επίσης είναι γιορτινοί μεζέδες, όπως και τα ψητά κρέατα

Πηχτή

Πελοπόννησος

Εδώ πρωταγωνιστεί το γουρουνόπουλο ψημένο στο φούρνο αλλά και η κρεατόπιτα που είναι κλασσικό χριστουγεννιάτικο φαγητό, για παράδειγμα στην Αρκαδία.

Κρεατόπιτα – Αγγελική Βαλλιάνου

Στη Σπάρτη,

οι νοικοκυρές πλάθουν με υπομονή την χριστουγεννιάτικη κουλούρα και τη κάνουν σε σχήμα σταυρού και όχι στρογγυλό.
Κάθε άκρη τη στολίζουν με αμύγδαλα και καρύδια.

Επτάνησα

Από την Κεφαλονιά μας έρχεται η «πουτρίδα», μαγειρευτό χοιρινό με λαχανικό εποχής, συνήθως λάχανο (μάπα) ή κουνουπίδι (κάβολε), που τρώγονταν την πρωτοχρονιά.

Στην Ζάκυνθο

ανήμερα Χριστουγέννων σερβίρονταν μοσχάρι ή κότα αυγολέμονο ενώ την παραμονή κοβόταν η κουλούρα/χριστόψωμο (σαν καρβέλι ψωμί με λάδι, κρασί, γλυκάνισο και καρύδια).
Στην Λευκάδα συνηθίζεται ο κοκοτός (κόκορας) ή βοδινό μακαρονάδα.

Στα Κύθηρα κάποιοι ακόμα μαγειρεύουν τα νηστίσιμα κουκιά στιφάδο με πολλά κρεμυδάκια.

Δωδεκάνησα

Στη Ρόδο απαραίτητα στο γιορτινό τραπέζι σερβίρονται τα «γιαπράκια», ντολμαδάκια δηλαδή ενώ στα υπόλοιπα νησιά παράλληλα με την γαλοπούλα σερβίρεται ψητό χοιρινό κρέας.

Νησιά Αιγαίου – Κυκλάδες – Λοιπά Νησιά

Στην Σάμο τρώνε τα χοιροσφάγια και τη πηχτή, που ήταν βρασμένο χοιρινό κρέας με λεμόνι, το οποίο έπηζε λόγω του λίπους και το έτρωγαν ανήμερα τα Χριστούγεννα.

Στην Σύρο ένα έθιμο θέλει να τρώνε κουνουπίδι ή μπρόκολο και ψάρι την παραμονή των Χριστουγέννων.

Στην Μυτιλήνη φτιάχνουν πλατσέδα, γλυκά πιτάκια με καρύδι .
Τα αμυγδαλωτά και οι δίπλες γλυκαίνουν σε όλα τα νησιά το γιορτινό τραπέζι.

Στον Πόρο χοιρινό με σέλινο ήταν η νησιώτικη εκδοχή του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού.

Κρήτη

Στο Λασίθι ανήμερα τα Χριστούγεννα τρώνε τηγανητό συκώτι.
Στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι υπάρχει οπωσδήποτε το χοιρινό κρέας, όπως το γουρουνόπουλο στον ξυλόφουρνο με λεμονόφυλλα, αλλά και τις επόμενες ημέρες το κρέας δεν λείπει.

Τα λουκάνικα, απάκια, σύγκλινο, οι «τσιγαρίδες» αλλά και η γαλοπούλα είναι αγαπημένα χριστουγεννιάτικα φαγητά σε όλο το νησί.

Aliki Sotiriou τσιγαρίδες

 

Πηγή: https://www.anagnostirio.gr

Φυσικά εμείς στην πόλη κάνουμε πιο εύκολα φαγητά, πιο κλασσικά:

 

Θα βρείτε όλες τις συνταγές μας στο λινκ εδώ:

Χριστουγεννιάτικα φαγητά

 

 

 

Γλυκά Χριστουγέννων δημοφιλή ανά τον κόσμο

Γλυκά Χριστουγέννων δημοφιλή ανά τον κόσμο

Στην Ελλάδα τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν μελομακάρονα, κουραμπιέδες, δίπλες και γλυκές πίτες.

Φυσικά δεν λείπει την Πρωτοχρονιά και η βασιλόπιτα με το φλουρί, είτε είναι σε ζύμη τσουρεκιού η σε τριφτή ζύμη σαν κέικ.

Ας δούμε όμως ποια παραδοσιακά γλυκά έχουν οι άλλες χώρες.

Αγγλία, Christmas Pudding

Στην Μ. Βρετανία το πιο διάσημο γιορτινό γλυκό είναι η χριστουγεννιάτικη πουτίγκα. Μάλιστα, οι προετοιμασίες στα ζαχαροπλαστεία ξεκινάνε ακόμη και ένα μήνα πριν τα Χριστούγεννα ώστε να ικανοποιηθεί η μεγάλη ζήτηση. H παραδοσιακή συνταγή για πουτίγκα, η οποία είναι αλμυρή, έχει δώσει σιγά σιγά τη θέση της σε ένα πλούσιο γλυκό που περιέχει σταφίδες, φρούτα και σος με κονιάκ. Ως ένδειξη καλής τύχης, οι νοικοκυρές βάζουν στο γλυκό ένα νόμισμα και κατόπιν ξεκινούν την ετοιμασία του. Άλλα γνωστά χριστουγεννιάτικα γλυκά της χώρας είναι κέικ με φρούτα γαρνιρισμένα με αμυγδαλόπαστα, ενώ στην Ιρλανδία απολαμβάνουν ψωμί με γέμιση φρούτων και ξηρών καρπών ή πουτίγκες με ζάχαρη, μπαχαρικά και αποξηραμένα φρούτα.

Γαλλία, bûches de noel, κορμός

Στην Γαλλία, και πιο συγκεκριμένα στην Προβηγκία, το έθιμο θέλει μετά το Χριστουγεννιάτικο γεύμα να σερβίρονται 13 επιδόρπια, τα οποία συμβολίζουν τον Ιησού Χριστό και τους 12 Αποστόλους. Μερικά από τα εν λόγω επιδόρπια περιλαμβάνουν ξηρούς καρπούς, αμυγδαλόπαστα, λευκά ή μαύρα αμυγδαλωτά, φρούτα και τους περίφημους bûches de Noël, δηλαδή χριστουγεννιάτικους κορμούς. Το γλυκό των Θεοφανείων είναι η galette des rois, ένα γλυκό που φτιάχνεται με φύλλο κρούστας ή ζύμη μπριος και γέμιση αμυγδάλου ή ακόμη και σοκολάτας. Μάλιστα, μέσα στο γλυκό τοποθετούν ένα φυλαχτό, σύμβολο καλοτυχίας για τον τυχερό που θα το βρει, ο οποίος στέφεται και ο βασιλιάς της ημέρας.

Γερμανία. Stollen, Christstollen

ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Στην Γερμανία, τα Stollen είναι από τα πιο γνωστά χριστουγεννιάτικα εδέσματα. Πρόκειται για ένα είδος χριστόφωμου με μια πλούσια συλλογή από  καρύδια, σταφίδες, φρούτα του δάσους, ξύσμα πορτοκαλιού και λεμονιού, παραδοσιακά μπαχαρικά των Χριστουγέννων όπως κανέλα, γαρύφαλλο, κάρδαμο και μοσχοκάρυδο, ρούμι και μπόλικο βούτυρο. Το αρχικό σχήμα του στόλεν ήταν μια μεγάλη πλεξίδα  που συμβόλιζε τον Χριστό μωρό, τυλιγμένο στις φασκιές.  Γι’ αυτό το γλυκό, μετά το ψήσιμο, τυλίγεται με άχνη ζάχαρη. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1329 στο Naumburg σαν χριστουγεννιάτικο δώρο/προσφορά στον επίσκοπο. Τότε βέβαια ε αιτίας της νηστείας, χρησιμοποίησαν φυτικά λίπη και νερό αντί για γάλα, αλλά η φόρμα του και το σχήμα του, ήταν και παρέμεινε ίδιο μέχρι και σήμερα.

Γερμανία, Lebkuchen

Παρόμοια με τα κουλουράκια gingerbread, τα Lebkuchen, είναι ένα από τα πιο παραδοσιακά γλυκίσματα της Γερμανίας. Τα χρωστάμε στους Γερμανούς μοναχούς του 13ου αιώνα που τα έφτιαξαν τυχαία. Η γεύση τους είναι γλυκιά, σκέτα, με σοκολάτα ή με κυβάκια κάντιτα, αποξηραμένα φρούτα, ξηρούς καρπούς και  είναι μαλακά.

Ιταλία, Panettone

Στη Ιταλία, κάθε χρόνο απολαμβάνουν διάφορα είδη γιορτινών τσουρεκιών και ψωμιών, γνωστά ως pane di Natale. Το πιο διάσημο από αυτά είναι το panettone από το Μιλάνο. Πρόκειται για ένα ψηλό τσουρέκι που περιέχει σταφίδες, αμύγδαλα και καραμελωμένη φλούδα πορτοκαλιού, μεταξύ άλλων. Εκτός από τα γλυκά ψωμιά και τσουρέκια, διάσημα ιταλικά γιορτινά γλυκά είναι τα αμυγδαλωτά torrone και τo panforte, μεσαιωνικό κέικ με ξηρούς καρπούς από την όμορφη πόλη.

Χιλή, Pan De Pasqua

Μπορεί το όνομά του να παραπέμπει στο Πάσχα, αλλά το Pan De Pasqua είναι το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο γλυκό της Χιλής. Ένα αφράτο κέικ με μέλι, τζίντζερ, αμύγδαλα, ζαχαρωμένα φρούτα και σταφίδες, σαν συνδυασμός του γερμανικού Stollen και του ιταλικού Panettone.

Φιλιππίνες, Bibingka

Το Bibingka έρχεται από τις μακρινές Φιλιππίνες και είναι περισσότερο πρωινό, παρά επιδόρπιο. Πρόκειται για ένα ελαφρύ κέικ φτιαγμένο από αλεύρι ρυζιού και γάλα καρύδας που του δίνει γλυκιά γεύση. Τα συνοδευτικά είναι που το κάνουν γλυκύτερο. Πωλείται το πρωινό των Χριστουγέννων έξω από τις εκκλησίες.

Πολωνία, Kolaczki

Στην Πολωνία θα γευτείτε τα περίφημα Kolaczki, τα μπισκότα με ζύμη από βούτυρο και κρεμώδες τυρί γεμισμένα με μαρμελάδα φρούτων ή γλυκό τυρί. Τα συναντάμε σε σχήμα κύκλου, τετράγωνου ή ρόμβου και η ζύμη τους μπορεί να είναι είτε με μαγιά είτε σε φύλλα. Η γέμιση τους διαφέρει από περιοχή σε περιοχή.

Περού, alfajores de Dulce de Lech

Και αν απομακρυνθείτε αρκετά και φτάσετε στο Περού, θα βρείτε τα alfajores de Dulce de Leche, δηλαδή μπισκότα σε μορφή σάντουιτς με γέμιση κρέμας καραμέλας. Φυσικά, μιας και το dulche de leche είναι εξαιρετικά διαδεδομένο στη Ν. Αμερική, αυτά τα μπισκοτάκια σερβίρονται και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Νέα Ζηλανδία, Pavlova

Ίσως από τα πιο γνωστά γλυκά αυτής της λίστας είναι η pavlova. Δημιουργήθηκε στη Νέα Ζηλανδία του 1920, προς τιμή της Ρωσίδας μπαλαρίνας Anna Pavlova, που επισκέφτηκε τότε τη χώρα. Μαρέγκα, σαντιγί και φρούτα συνθέτουν ένα από τα πιο αγαπημένα χριστουγεννιάτικα-καλοκαιρινά γλυκά.

Ουγγαρία, Szaloncukor

Τα Szaloncukor είναι φοντάν σοκολάτας με καταγωγή από την Ουγγαρία. Γλυκό που συναντάμε πρώτη φορά τον 19ο αιώνα, παρασκευάζεται αρκετό καιρό πριν τα Χριστούγεννα. Οι Ούγγροι συνήθιζαν να το στοιλίζουν με χρωματιστά χαρτιά για να συμβάλλουν έτσι και στην διακόσμηση του σπιτιού τους. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από σκέτη σοκολάτα, ενώ ορισμένα περιλαμβάνουν φράουλα, βανίλια, καρύδα κι άλλες πολλές γεύσεις.

 

Λατινική Αμερική, Turrón

Με ισπανικές ρίζες, το Turrón έγινε πολύ δημοφιλές στις χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου και υπερίσχυε η ισπανική αυτοκρατορία. Λέγεται ότι φτιάχνεται από τον 16ο αιώνα και είναι σαν μαντολάτο, με βάση τη ζάχαρη, το μέλι, τα ασπράδια και τα αμύγδαλα.

Βέλγιο, Γερμανία και  Ολλανδία, Speculaas, Spekulatius

Στο Βέλγιο και στην Ολλανδία, το τιμώμενο γλυκό των ημερών είναι τα Speculaas, δηλαδή τραγανά λεπτά μπισκότα όπου αποτυπώνονται με ειδικές ξύλινες θήκες διάφορες χριστουγεννιάτικες μορφές πριν μπουν στο φούρνο για ψήσιμο. Συνήθως έχουν καφέ χρώμα και η ζύμη φτιάχνεται με τζίντζερ ή μαύρο πιπέρι. Τα φτιάχνουν και στην Γερανια, Spekulatius.

Τζαμάικα, Rum Cake

Το κέικ με ρούμι κατάγεται από την Καραϊβική, όπως και το ίδιο το ποτό των πειρατών. Μοιάζει πολύ με τα ευρωπαϊκά κέικ φρούτων. Η διαφορά του έγκειται στο ότι η προετοιμασία του ξεκινάει πολλούς μήνες πριν τα Χριστούγεννα. Οι μουλιασμένες στο ρούμι σταφίδες και η ζύμη από καραμελωμένη ζάχαρη και ρούμι κάνουν όλη τη διαφορά.

Πηγή κειμένων: https://www.znews.gr/lifestyle/diatrofi/

Πηγή κειμένων: https://www.melitropon.gr

Μεξικό,  Ponche

Σύμφωνα με τους Μεξικανούς, αυτό το ζεστό παραδοσιακό πάντς αναπαριστά τις δυσκολίες που πέρασε ο Ιωσήφ και η Μαρία όταν έψαχναν κατάλυμα για να διαμείνουν. Έτσι σύμφωνα με το έθιμο τους, κερνάνε τους γείτονες ζεστό παντς στο κεφαλόσκαλο για να αναπαραστήσουν το θείο ταξίδι.

Σλοβενία, Potica

Μετά από το Χριστουγεννιάτικο δείπνο που περιλαμβάνει χοιρινό και καπνιστά κρέατα, το γλυκό τους είναι η potica, μια ζύμη γεμισμένη με ένα γλυκό μίγμα ξηρών καρπών .

Ισπανία, Polvorones

Αυτά τα μπισκότα αν και πολύ ξερά, παραμένουν ένα αγαπημένο χριστουγεννιάτικο γλυκό για τους Ισπανούς. Λόγω των αποικιών τους , θα συναντήσετε αυτά τα μπισκότα τόσο στην Λατινική Αμερική τόσο και στις Φιλιππίνες. Μοιάζουν λίγο με τους κουραμπιέδες μας.

Δανία, Risalamande

Στη Δανία μετά το εορταστικό δείπνο σερβίρουν αυτή τη πουτίγκα με ρύζι και παίζουν ένα παιχνίδι. Όποιος βρει το ολόκληρο αμύγδαλο μέσα στο γλυκό του, κερδίζει ένα δώρο.

Zεστό κρασί Gluehwein, παραδοσιακό Χριστουγέννων, Γερμανίας

Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΟΥ ΕΔΩ

Ελλάδα, Μελομακάρονα

Ελλάδα, Κουραμπιέδες

Οι συνταγές υπάρχουν εδώ….

ΜΕΛΟΜΑΚΆΡΟΝΑ

ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ

ΕΔΩ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ  Φαγητά Χριστουγεννιάτικα Παραδοσιακά στην Ελλάδα

 

 

Τελευταία Συνάντηση Ομάδας, σας ευχαριστώ!

Τελευταία Συνάντηση Ομάδας, σας ευχαριστώ!

Με αυτήν την πολύ πετυχημένη για άλλη μία φορά συνάντηση μελών της Ομάδας μου Συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες αποχαιρετάμε τις μεγάλες μαζώξεις μας.

Απέκτησα πολλούς φίλους, που ευχαριστώ, επιτυχία, φιλία, αναγνωρισιμότητα, γέλια, χαρές..

Η πρώτη Ομάδα με συναντήσεις μελών, με την μεγαλύτερη επιτυχία στον χώρο του fb, με κοπές βασιλόπιτας, καφεδάκια, συμβουλές , ιδέες, φιλίες, γέλιο, χαρούμενες στιγμές, συνεντεύξεις, φωτογραφίσεις…

Ο Μπουφές μας πάντα γεμάτος σε κάθε συνάντηση με καλούδια από τα χεράκια σας.

Ο κορονοϊός δυστυχώς μας άλλαξε την ζωή και τα σχέδια μας…

Εγώ δεν είμαι σεφ , είμαι μία απλή νοικοκυρά με πολλά χρόνια εμπειρίας σε εργαστήρια αρτοζαχαροπλαστικής ως υπεύθυνη, ότι κάνω είναι για ευχαρίστηση , είναι το χόμπυ μου μιας και δεν εργάζομαι πλέον.

Η Ομάδα μας Συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες συνεχίζει κανονικά όπως και η σελίδα μου Η Κουζίνα της Ειρήνης, η Ομάδα, Διατροφή, υγειά, αδυνάτισμα, αυτοάνοσα νοσήματα και ευερέθιστο έντερο στο facebook που όλα κυλάνε υπέροχα όπως πάντα.

Βρίσκομαι και στο instagram, pinterest, youtube  οπότα κάντε εγγραφές.

Επίσης η ιστοσελίδα μου εδώ cook – bake  συνεχίζει δυναμικά.

Επικεντρωνόμαστε με απόσταση λόγω κορονοϊού λοιπόν στις υπέροχες συνταγές, στην μαγειρική, ζαχαροπλαστική, τις συμβουλές και ιδέες επάνω στην κουζίνα εδώ και πάντα με…

Συνταγές, εύκολες γρήγορες και νόστιμες…

Σας ευχαριστώ πολύ για όλα!

Irini Patiloudi

 

Μία βόλτα στην πανέμορφη Θάσο

Μία βόλτα στην πανέμορφη Θάσο

Όσοι δεν επισκεφθήκατε την Θάσο να το κάνετε.

Πέρα από το πράσινο του νησιού, τα καθαρά νερά, τις υπέροχες απέραντες παραλίες της έχει και πολύ ωραία κουζίνα.

Δοκιμάστε τα λιαστά χταπόδια, τους λουκουμάδες, το γλυκό καρυδάκι. Τις ελιές θρούμπες, το αγνό και παρθένο ελαιόλαδο και την αρωματική ρίγανη. Τα φρέσκα ψάρια κατευθείαν από το καίκι.

Δοκιμάστε τους λουκουμάδες στα Λιμενάρια.

Το χταποδάκι που μου έμαθε η φίλη μου Λευκή να το ψήνω στην λαδόκολλα με ξύδι και ρίγανη.

Θάσος με το υπέροχο αγνό μέλι με τις διάφορες γεύσεις.

Κάντε μία βόλτα του νησιού με τα καραβάκια, αξίζει!

Φάτε στο Πυροφάνι που πηγαίνουμε πολλά χρόνια στην παραλία της Τρυπητής.

Εξαιρετική  επιλογή για να απολαύσετε θέα, ηρεμία, υπέροχα studios με αισθητική είναι το παλιό εξοχικό μας 2 χλμ κοντά στα Λιμενάρια, που ανακαινίστηκε και νοικιάστηκε σε ένα νέο ζευγάρι με γούστο και μεράκι. Endless View Villa.

Θα το βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/endlessviewvilla/?_rdc=1&_rdr

και εδώ: http://www.endlessviewvilla.gr/en/

Κλείστε δωμάτιο στο Life’s Moments  κοντά στα Λιμενάρια που είναι ιδιοκτήτριες τα κορίτσια που μεγαλώσανε τα καλοκαίρια μαζί με τα δικά μου παιδιά και θα σας προσέξουν ιδιαίτερα.

Το νησί Θάσος

βρίσκεται στη βόρεια Ελλάδα, αντίκρυ από τις ακτές της Ανατολικής Μακεδονίας.

Το μήκος των ακτών της φτάνει τα 115 χλμ. και η επιφάνεια του εδάφους της απλώνεται σε 378,84 τετρ. χλμ. Μια απόσταση 18 ναυτικών μιλίων τη χωρίζει από την Καβάλα και μόλις 6 μίλια από την Κεραμωτή και το Αεροδρόμιο της Καβάλας. Διοικητικά η Θάσος υπάγεται στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, ενώ εμπεριέχεται, μαζί με τις νησίδες που την περιβάλλουν, στον ομώνυμο δήμο και στην ομώνυμη περιφερειακή ενότητα.

Έδρα του νησιού είναι ο Λιμένας, ο οποίος συχνά συγχέεται με τα Λιμενάρια, τη δεύτερη κωμόπολη του νησιού. Το νησί είναι κατάφυτο και η ξυλεία αποτελεί ένα από τα κύρια εισοδήματα των Θασίων, όπως και η εξόρυξη μαρμάρου, ο τουρισμός, το λάδι, οι ελιές, το μέλι κ.ά.

Ελιές, πεύκα, πλατάνια, έλατα, φλαμουριές, κέδρα, κρανιές και άλλα ήμερα και άγρια δένδρα καλύπτουν τους μικρούς κάμπους μέχρι τις κορφές των βουνών. Έχει περίπου 14.000 κατοίκους.

 

Ρύζι, τρόποι μαγειρέματος, ποικιλίες

Ρύζι, τρόποι μαγειρέματος, ποικιλίες

Η ιστορία του ρυζιού

Το ρύζι ξεκίνησε να καλλιεργείται συστηματικά το 3000π.Χ στην Κίνα, κι από εκεί εξαπλώθηκε στις Ινδίες και τη Σρι Λάνκα, κι αργότερα στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Με τα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ταξίδεψε από τα βάθη της Ασίας στη Δυτική Ασία και τέλος στην Ελλάδα. Σιγά-σιγά εξαπλώθηκε και στην υπόλοιπη Ευρώπη με την Ιταλία και την Ισπανία να το καλλιεργεί συστηματικά από τον 9ο αι. μ.Χ. Τον 16ο αι. το ρύζι ταξίδεψε με τους Ισπανούς στο Μεξικό και με τους Πορτογάλους στη Βραζιλία. Στη Βόρεια Αμερική έφτασε 150 χρόνια αργότερα και οι πρώτες συστηματικές καλλιέργειες έγιναν στην περιοχή της Carolina, που έδωσε το όνομά της και σε μια από τις πιο αγαπημένες μας ποικιλίες ρυζιού. Και κάπως έτσι, το ρύζι έγινε παγκόσμια υπόθεση.

Το ελληνικό ρύζι

Στην Ελλάδα παράγονται περίπου 180.000 τόνοι ρυζιού κάθε χρόνο από τους οποίους καταναλώνουμε τους 100-120.000 τόνους περίπου. Οι υπόλοιποι εξάγονται σε γειτονικές –κυρίως- χώρες. Η καλλιέργεια του ρυζιού απαιτεί πολύ νερό κι ελώδη εδάφη, γι’ αυτό και οι ελληνικοί ορυζώνες βρίσκονται, κυρίως, στην κεντρική και βόρεια Ελλάδα, στα δέλτα των ποταμών και σε παράκτιες περιοχές. Σημαντικές καλλιέργειες υπάρχουν, επίσης, στα Δέλτα Αχελώου και Σπερχειού, στην περιοχή της Χαλάστρας, στην κεντρική Μακεδονία, στο νομό Σερρών, στο Δέλτα Στρυμόνα και στις παρόχθιες περιοχές μεγάλων ποταμών όπως οι Αξιός, Λουδίας και Αλιάκμονας.

Διατροφική αξία

Το ρύζι είναι μια ιδιαίτερα εύπεπτη και θρεπτική τροφή που προσδίνει ελάχιστες θερμίδες, μόλις 130 Kcal ανά 100γρ., ενώ δεν περιέχει καθόλου χοληστερίνη και λιπαρά. Είναι πλούσιο σε σύνθετους υδατάνθρακες, όπως και σε πρωτεΐνη. Τα 100γρ. μαγειρεμένου ρυζιού προσφέρουν στον ανθρώπινο οργανισμό 2,5γρ. πρωτεΐνης υψηλής βιολογικής αξίας. Το ρύζι περιέχει όλες τις βιταμίνες του συμπλέγματος Β (εκτός από Β12), βιταμίνη Ε, αλλά κι ανόργανα στοιχεία (σίδηρο, κάλιο, φώσφορο και μαγνήσιο). Είναι, όμως, φτωχό σε νάτριο γι’ αυτό και δεν επιβαρύνει την αρτηριακή πίεση. Το αναποφλοίωτο ρύζι είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες που χρησιμεύουν στην καλή λειτουργία του εντέρου, αλλά και στη μείωση της χοληστερόλης. Τέλος, το ρύζι δεν περιέχει γλουτένη και καταναλώνεται άφοβα απ’ όσους πάσχουν από σχετική δυσανεξία.

Τα πιο δημοφιλή είδη ρυζιού και πώς να τα μαγειρέψεις

Για σούπες, κρέμες, γλυκά και… λαπάδες

Γλασέ: Είναι ένα από τα πιο παλιά κι αγαπητά είδη ρυζιού στην Ελλάδα. Έχει λευκό χρώμα και κόκκο στρογγυλό και παχουλό. Όπως δηλώνει και τ’ όνομά του, το ρύζι γλασέ είναι ιδιαίτερα αμυλώδες, γι’ αυτό και χυλώνει πολύ εύκολα όταν μαγειρεύεται. Αυτή του η ιδιότητα το κάνει ιδανικό για υδαρείς σούπες όπου το προσθέτουμε σε μικρή ποσότητα για να τις δέσει και να τις κάνει πιο χορταστικές. Επίσης, είναι ιδανικό για το ρυζόγαλο, αλλά κι άλλα γλυκά όπως τους λουκουμάδες ρυζιού, το ρυζοχαλβά και το ραβανί ρυζιού, ένα ιδιαίτερο γλυκό που φτιάχνουν στο Γαλαξίδι. Τέλος, στην περίπτωση ιώσεων με στομαχικές κι εντερικές επιπτώσεις, όταν ο γιατρός συστήνει μόνο λαπά με λεμόνι, με ρύζι γλασέ θα τον φτιάξεις. Με το ίδιο ρύζι θα φτιάξεις και το ρυζόνερο όταν θα πρέπει να ταΐσεις βρέφη που αντιμετωπίζουν παρόμοια εντερικά προβλήματα.

Για πιλάφια

Νυχάκι: Είναι ρύζι σκληρό, κατάλληλο για μαγείρεμα σε νερό, ή στον ατμό. Προέρχεται από μακρύσπερμες ποικιλίες, οι κόκκοι των οποίων αποφλοιώνονται και περνούν από λεύκανση. Είναι κατάλληλο για σπυρωτά πιλάφια. Σ’ αυτή την περίπτωση το ρύζι χρειάζεται καλό πλύσιμο και ξέβγαλμα ώστε να φύγει όσο περισσότερο άμυλο γίνεται, αλλά και σοτάρισμα σε λάδι, ή βούτυρο έτσι ώστε να γυαλίσει ο κόκκος του πριν του προσθέσεις νερό, ή ζωμό για να βράσει.

Parboiled (Blue Bonnet): Μακρύκοκκο, προβρασμένο ρύζι με υποκίτρινο χρώμα το οποίο οφείλεται στην ειδική επεξεργασία του καρπού με ατμό, με αποτέλεσμα συστατικά του φλοιού να περνούν και στον κόκκο. Βράζει γρήγορα και παραμένει πάντα σπυρωτό. Δεν χρειάζεται σοτάρισμα πριν το βράσιμο. Το ρίχνεις κατευθείαν σε αλατισμένο νερό, ή ζωμό που κοχλάζει σε αναλογία 1 μέρος ρύζι, με 2 ½ μέρη νερό.

Για λαδερά, γεμιστά και ντολμάδες

Καρολίνα: Μακρύκοκκο ρύζι με λευκό χρώμα που κρατά το σχήμα του στο μαγείρεμα, ενώ παράλληλα μελώνει κι ενώνεται όμορφα συνδυαζόμενο με τα υπόλοιπα υλικά της συνταγής. Είναι ιδανικό για πιλάφια και λαδερά φαγητά κατσαρόλας όπως σπανακόριζο, μελιτζανόριζο, λαχανόριζο, φακόρυζο, ντοματόρυζο, ντολμαδάκια από αμπελόφυλλο, ή μεγάλους ντολμάδες όπως λαχανοντολμάδες, μαρουλοντολμάδες, κολοκύθια γεμιστά αυγολέμονο κλπ. αλλά και γεμιστά φούρνου γιαλαντζί, ή με κιμά (ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάνες, κολοκύθια).

Για ριζότα και παέγιες

Arborio και Carnaroli: Ιταλικές ποικιλίες ρυζιού με ολόλευκο, μεγάλο και πλατύ κόκκο που καλλιεργούνται στις παραποτάμιες περιοχές του ποταμού Πο. Χυλώνουν υπέροχα και φτιάχνουν το καλύτερο Ιταλικό ριζότο. Καλό ριζότο αλλά κι εξαιρετική παέλια μπορείς να φτιάξεις και με καλής ποιότητας Ελληνική Καρολίνα.

Arborio για ριζότο

Για έθνικ μαγειρέματα

Basmati: Αρωματικό, ολόλευκο και μακρύκοκκο ρύζι που καλλιεργείται στις περιοχές των ποταμών που πηγάζουν από τα Ιμαλάια και βρίσκονται μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν. Ιδανικό για ανατολίτικα πιλάφια με σταφίδες και ξηρούς καρπούς και τέλειο συνοδευτικό όλων των Ινδικών και Ταϋλανδέζικων κάρυ.

Jasmine: Επίσης αρωματικό, ολόλευκο και μακρύκοκκο ρύζι, με πιο φίνο και λεπτό άρωμα που καλλιεργείται παραδοσιακά στα οροπέδια της Ταϊλάνδης. Παίρνει το άρωμά του από τα ιδιαίτερα συστατικά του υπεδάφους της εκάστοτε περιοχής που καλλιεργείται και είναι ιδανικό για συνοδεία καυτερών κι αρωματικών φαγητών μαγειρεμένων με τσίλι, φρέσκο κόλιανδρο και λάιμ.

Για ειδική διατροφή

Καστανό: Είναι μερικώς αποφλοιωμένο ρύζι που έχει υποστεί τη μικρότερη επεξεργασία από άλλα είδη, κι έτσι διατηρεί περισσότερα θρεπτικά συστατικά. Είναι εξαιρετικά γευστικό και πλούσιο σε φυτικές ίνες. Έχει χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη σε σχέση με τα παραδοσιακά ρύζια και είναι ιδανικό για δίαιτες. Απαιτεί περισσότερο βράσιμο σε σχέση με τα λευκά ρύζια.

Καστανό

Άγριο: Το ρύζι αυτό είναι συνήθως κατά 90% parboiled και κατά 10% τα ψημένα σπυριά ενός υδρόφιλου φυτού (Indian rice) που καλλιεργείται σε παραλίμνιες περιοχές της Βόρειας Αμερικής.

Βράσιμο ρυζιού

  1. Η σωστή αναλογία ρυζιού-νερού, ή ζωμού είναι συνήθως 1 μέρος ρύζι, με 2 έως 2½ (για το παρμπόιλντ) μέρη νερό, ή ζωμός.
  2. Για σπυρωτό πιλάφι, πριν το βράσιμο, βάζεις το ρύζι μέσα σε σουρωτήρι και το τοποθετείς κάτω από τρεχούμενο νερό να φύγει όσο περισσότερο άμυλο γίνεται.
  3. Ανακατεύεις το ρύζι μόνο με πιρούνι, για να ξεχωρίζουν οι κόκκοι και να μείνει σπυρωτό.
  4. Ο χρόνος βρασμού ποικίλει από 12-18 λεπτά, αναλόγως της ποικιλίας.
  5. Αφού βράσει το ρύζι και κατεβάσεις την κατσαρόλα από τη φωτιά, τη σκεπάζεις με βαμβακερή πετσέτα για να τραβήξει τους υδρατμούς και να κρατήσει το ρύζι αφράτο μέχρι τη στιγμή του σερβιρίσματος.

Πηγή: https://blog.kotsovolos.gr/poio-ruzi-na-dialeksw/

Από την Ιωάννα Σταμούλου

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΕ ΡΥΖΙ ΘΑ ΒΡΕΊΤΕ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ – ΡΎΖΙ

Κολοκυθάκια, διατροφική αξία και οφέλη

Κολοκυθάκια, διατροφική αξία και οφέλη

Τα κολοκυθάκια αποτελούν πολύτιμο σύμμαχο της καθημερινής μας διατροφής. Μπορεί να μην έχουν πληθώρα θρεπτικών συστατικών όπως άλλα λαχανικά, ωστόσο είναι εξαιρετικά χαμηλά σε θερμίδες ενώ πλούσια σε βιταμίνες.

Οι κολοκυθιές είναι ένα από τα πιο εύκολα στην καλλιέργεια φυτά. Τα κολοκυθάκια έρχονται σε ποικιλία μεγεθών, χρωμάτων και σχημάτων. Κατά κανόνα κάθε κολοκυθιά παράγει μεγάλο αριθμό από κολοκυθάκια.

Τα πράσινα κολοκυθάκια ανήκουν στην οικογένεια Cucurbitaceae και αποτελούν ένα συγγενές είδος με τα αγγούρια και το πεπόνι. Ένα από τα περισσότερο μελετημένα οφέλη τους στην υγεία είναι η ικανότητα τους να εφοδιάζουν τον οργανισμό μας με αντιοξειδωτικά συστατικά χάρη στην πλούσια περιεκτικότητά τους σε αυτά.

Αποτελούν εξαιρετική πηγή χαλκού, μαγνησίου, φωσφόρου, καλίου, ενώ περιέχουν βιταμίνες C, Α, Κ, φυλλικό (ή φολικό) οξύ και βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Επίσης περιέχουν αντιοξειδωτικά συστατικά όπως η β-καρωτίνη. Πέρα από την υψηλή περιεκτικότητά τους σε γνωστά αντιοξειδωτικά συστατικά περιέχουν και μια ποικιλία ασυνήθιστων αντιοξειδωτικών συστατικών, μεταξύ των οποίων τα καροτενοειδή λουτεΐνη και ζεοξανθίνη. Αυτά τα συστατικά είναι γνωστά για τα οφέλη τους στην όραση και ιδιαίτερα στην προστασία που παρέχουν έναντι της σχετιζόμενης με την ηλικία εκφύλισης της ωχράς κηλίδας και του καταρράκτη. Αποτελούν εξαιρετική πηγή χαλκού, μαγνησίου, φωσφόρου, καλίου, ενώ περιέχουν βιταμίνες C, Α, Κ, φυλλικό (ή φολικό) οξύ και βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Επίσης περιέχουν αντιοξειδωτικά συστατικά όπως η β-καρωτίνη.

Η κατανάλωση των κολοκυθιών ενισχύει επίσης την πρόσληψη του μαγγανίου, ενός βασικού μετάλλου. Όπως η βιταμίνη C, έτσι και το μαγγάνιο προστατεύει τους ιστούς από τις βλαβερές ελεύθερες ρίζες. Υποστηρίζει τη λειτουργία των γλυκοζυλοτρανσφερασών, μίας οικογένειας πρωτεϊνών που προάγουν την υγιή ανάπτυξη οστίτη ιστού (του ιστού που βρίσκεται στα οστά). Το μαγγάνιο βοηθά, επίσης, το σώμα να παράγει κολλαγόνο απαραίτητο για την αποτελεσματική επούλωση των πληγών. Κάθε φλιτζάνι ψιλοκομμένο κολοκύθι μπορεί να υπερηφανεύεται ότι διαθέτει 0,22 mg μαγγανίου, πράγμα που σημαίνει ότι παρέχει το 12% και το 10% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης για γυναίκες και άνδρες αντίστοιχα.

Οι φυτικές ίνες στο κολοκύθι, βοηθούν επίσης στη διατήρηση της χαμηλής χοληστερίνης.

Οι ίνες, προσκολλώνται στα οξέα της χολής, που εκκρίνονται από το συκώτι με τη διαδικασία της χώνεψης, με αποτέλεσμα να «εμποδίζουν» τα οξέα να κάνουν «σωστά» τη δουλειά τους, ωθώντας το συκώτι να παράγει ακόμα περισσότερα και άρα να συμβάλλουν στην πτώση των επιπέδων της χοληστερόλης.

Η υψηλή περιεκτικότητα του κολοκυθιού σε ίνες, εμποδίζει τις καρκινογόνες τοξίνες να εγκατασταθούν στην περιοχή του μεγάλου εντέρου. Ακόμη, οι βιταμίνες C και Α, μαζί με το φυλλικό οξύ, που επίσης συναντάται στο κολοκύθι, λειτουργούν σαν ισχυρά αντιοξειδωτικά ενάντια στο οξειδωτικό stress, που είναι ικανό να προκαλέσει ποικίλες μορφές καρκίνου.

Μεταξύ άλλων τα πράσινα κολοκυθάκια φαίνεται να έχουν αντιφλεγμονώδεις και αντιμικροβιακές ιδιότητες, οι οποίες με τη σειρά τους συμβάλλουν στην αντικαρκινική προστασία που αυτά παρέχουν. Επίσης, φαίνεται να συμβάλλουν στον καλύτερο έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.

Σύμφωνα με σχετικές μελέτες, τα φυτοθρεπτικά συστατικά που βρίσκονται στο κολοκύθι, βοηθούν στη μείωση των συμπτωμάτων που οδηγούν στην καλοήθη υπερτροφία του προστάτη, μια κατάσταση κατά την οποία ο προστατικός αδένας μεγεθύνεται, προκαλώντας προβλήματα στην ούρηση και τη σεξουαλική λειτουργία των ανδρών.

Το κολοκυθάκι ως αλκαλική τροφή εξισορροπεί το επίπεδα των οξέων στη διατροφή και ενισχύει τον μεταβολισμό.
Τα κολοκυθάκια περιέχουν νερό κατά 90% και σε 100 γραμμάρια αντιστοιχούν μόλις 15 θερμίδες. Είναι επιπλέον διουρητικά και αντιοξειδωτικά.

Τα κολοκυθάκια περιέχουν:

  •     Φυτικές ίνες
    • Κάλιο – αντίστοιχο με τη μπανάνα
    • Ασβέστιο
    • Φυλλικό οξύ
    • Σίδηρο
    • Ψευδάργυρο
    • Μαγγάνιο
    • Φώσφορο
    • Βιταμίνη C
    • Νιασίνη (Β3)
    • Καροτονοειδή
Ερευνητικά δεδομένα επιβεβαίωσαν τη διατήρηση ενός μεγάλου μέρους του αντιοξειδωτικού περιεχομένου τους μετά από το μαγείρεμά τους στον ατμό ή ακόμα και μετά τη διατήρησή τους στην κατάψυξη. Αυτά τα ευρήματα επισημαίνουν ότι τα αντιοξειδωτικά οφέλη των πράσινων κολοκυθιών είναι στη διάθεσή μας ακόμα και όταν αυτά δεν είναι διαθέσιμα στην αγορά.

Τα κολοκυθάκια είναι νόστιμα και μπορείτε να τα απολαύσετε με πολλούς τρόπους. Μπορείτε να τα απολαύσετε στον ατμό ή βραστά καθώς και ωμά σε σαλάτες ή ψητά στη σχάρα.

Επίσης σε πολλές περιοχές, χρησιμοποιούν και μαγειρεύουν τα άνθη της κολοκυθιάς.
Απολαύστε τα στην εποχή τους βοηθώντας σας στην δίαιτα ή την αποτοξίνωση.

ΣΥΝΤΑΓΈΣ με κολοκυθάκια θα βρείτε πολλές εδώ στην αρχική σελίδα στην αναζήτηση γράφοντας κολοκυθάκια…

 

Δυσανεξία στη Λακτόζη, τι σημαίνει

Δυσανεξία στη Λακτόζη, τι σημαίνει

του Γιώργου Αντάσουρα, Διαιτολόγου-Διατροφολόγου

Η αδυναμία του οργανισμού να μεταβολίσει την λακτόζη (το βασικό σάκχαρο του οργανισμού) ονομάζεται Δυσανεξία στη Λακτόζη.‼️

Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι περίπου 30% των παιδιών κάτω των 5 ετών εμφανίζουν κάποια ανεπάρκεια λακτάσης και συνακόλουθα συμπτώματα δυσανεξίας στη λακτόζη, ενώ το ποσοστό αυξάνεται πριν την εφηβεία.

Επίσης η συγκεκριμένου τύπου δυσανεξία μπορεί να εμφανιστεί και μετά τα 40 έτη σαν επακόλουθο μιας μη ισορροπημένης διατροφής.

Η ευαισθησία των ατόμων με δυσανεξία στη λακτόζη καθώς και η σοβαρότητα των συμπτωμάτων διαφέρουν σημαντικά από άτομο σε άτομο, γι’ αυτό και η προσαρμογή των διατροφικών συνηθειών είναι διαφορετική ανάλογα με την περίπτωση.

Πολύς κόσμος πολλές φορές μπερδεύει την δυσανεξία της λακτόζης με την δυσανεξία της γλουτένης λόγω του ότι πηγές λακτόζης δεν περιέχονται μονάχα στα γαλακτοκομικά προϊόντα αλλά και στο ψωμί και σε άλλα παρασκευάσματα ή γλυκίσματα που απαιτούν ψήσιμο, στα δημητριακά προγευμάτων, στα παξιμάδια, τα μπισκότα, τα ζαχαρωτά, στις έτοιμες σούπες και τα κρέατα ταχείας παρασκευής, στην μαργαρίνη και σε έτοιμες σάλτσες για σαλάτα.

Χρήσιμες συμβουλές:

Προτού αποκλείσετε οριστικά τρόφιμα που περιέχουν λακτόζη θα πρέπει να κάνετε τις παρακάτω ενέργειες διότι θα πρέπει να θυμάστε πως, ότι τρόφιμο βγάζετε από την διατροφή σας δύσκολα αργότερα μπορείτε να το επαναφέρετε.

Αρχικά θα πρέπει να αντικαταστήσετε οποιοδήποτε γαλακτοκομικό προϊόν καταναλώνετε που είναι πλήρες σε λιπαρά με ελαφρύ ή και καθόλου λιπαρά. Αν και πάλι συνεχίζουν τα συμπτώματα τότε μειώνετε την ποσότητα κατανάλωσης στο μισό. Σαν τελική ενέργεια έχετε τον αποκλεισμό κυρίως του γάλακτος και εφόσον συνεχίσουν τα συμπτώματα και των προϊόντων του.

Η διατροφή που μπορεί να βοηθήσει στο έπακρον μία σοβαρή δυσανεξία στην λακτόζη είναι η χορτοφαγική διατροφή!!!

Πηγή: #centrotherapy

 Giorgos Antasouras – Γιώργος Αντάσουρας                

Διαιτολόγος-Διατροφολόγος με εξειδίκευση στην Κλινική Διατροφή

https://www.facebook.com/Centrotherapy.gr/

Η επίδραση του νερού στην καλή υγεία

Η επίδραση του νερού στην καλή υγεία, του Γιώργου Αντάσουρα, Διαιτολόγου-Διατροφολόγου

Το νερό είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον άνθρωπο. Είναι το αμέσως απαραίτητο μετά το οξυγόνο.

Το σώμα μας αποτελείται κυρίως από νερό. Έχει υπολογιστεί ότι το θα πρέπει να περιέχει τουλάχιστον 65% νερό. Κάποια όργανα όπως ο εγκέφαλος φτάνουν στο 85%.

Οι βασικές του ιδιότητες για τον ανθρώπινο οργανισμό είναι:
?Mεταφέρει τις θρεπτικές ουσίες στα κύτταρα και στα όργανα του σώματος, αλλά και απομακρύνει τις άχρηστες ουσίες (τοξίνες) από αυτό.
?Λειτουργεί σαν μέσο απορρόφησης κραδασμών, προστατεύοντας τα οστά, τους μυς, αλλά και τα ευαίσθητα όργανα όπως τον εγκέφαλο και την σπονδυλική στήλη.
?Εμποδίζει τις απότομες μεταβολές της θερμοκρασίας του σώματος, που θα είχαν καταστρεπτικές επιπτώσεις για τον οργανισμό.

Παρότι θεωρείτε δεδομένο ότι ο άνθρωπος χρειάζεται νερό για να ζήσει, το αποτέλεσμα είναι να παραμελείτε ως παράγοντας για την διατήρηση της καλής υγείας.

Οι περισσότεροι άνθρωποι υποθέτουνε ότι πίνοντας αρκετά υγρά καθημερινά όπως καφέ, τσάι, αναψυκτικά ή άλλα ροφήματα μπορούν να αντισταθμίσουν την ανάγκη τους για πρόσληψη νερού.

Σύμφωνα με μελέτες 2 στα 3 άτομα είναι μερικώς αφυδατωμένα

Η αφυδάτωση, ακόμη και στο μικρό βαθμό του 2% του βάρους σώματος, έχει ως αποτέλεσμα την διαταραχή φυσιολογικών λειτουργιών και τη μείωση της απόδοσης του οργανισμού.

Οι σημαντικότερες επιπτώσεις από την μερική αφυδάτωση του οργανισμού είναι:
?Χρόνια κόπωση
?Πτώση του μεταβολισμού, δηλαδή η ικανότητα του οργανισμού να παράγει ενέργεια και να κάνει καύσεις.
?Δυσκοιλιότητα
?Επίδραση στην ψυχική διάθεση παρουσιάζοντας έλλειψη ενδιαφέροντος στις καθημερινές δραστηριότητες
?Μεγαλύτερες πιθανότητες παχυσαρκίας ?Πρόωρο γήρας.
Σε γενικές γραμμές η ποσότητα νερού που χρειάζεται ο οργανισμός μας εξαρτάται κατά κύριο λόγο και από το βάρος μας.
Μία ασφαλής αναλογία είναι η κάτωθι:

?Άτομα με χαμηλό βάρος θα πρέπει να προσλαμβάνουν το ελάχιστο 4-6 ποτήρια νερό/ημέρα.
?Άτομα με φυσιολογικό βάρος θα πρέπει να προσλαμβάνουν το ελάχιστο 6-8 ποτήρια νερό/ημέρα.
?Άτομα με αυξημένο βάρος θα πρέπει να προσλαμβάνουν το ελάχιστο 8-10 ποτήρια νερό/ημέρα. #centrotherapy

Πηγή:  Giorgos Antasouras – Γιώργος Αντάσουρας                

Διαιτολόγος-Διατροφολόγος με εξειδίκευση στην Κλινική Διατροφή

https://www.facebook.com/Centrotherapy.gr/

Κουρκουμάς – turmeric, μπαχαρικό, οφέλη, ιδιότητες

Κουρκουμάς – turmeric, μπαχαρικό, οφέλη, ιδιότητες

Ο κουρκουμάς είναι ένα μπαχαρικό που προέρχεται από το φυτό κουρκούμη (turmeric). Χρησιμοποιείται συνήθως στην ασιατική κουζίνα. Πιθανώς αναγνωρίζετε την κουρκούμη ως το κύριο μπαχαρικό στο κάρυ. Έχει μια ζεστή, πικρή γεύση και χρησιμοποιείται συχνά για να δώσει γεύση και χρώμα σε σκόνες κάρυ, μουστάρδες, βούτυρα και τυριά. Αλλά η ρίζα του κουρκουμά χρησιμοποιείται επίσης ευρέως και στην ιατρική. Έχει μια κίτρινου χρώματος χημική ουσία, που ονομάζεται κουρκουμίνη, η οποία χρησιμοποιείται συχνά για να δώσει χρώμα σε διάφορα τρόφιμα και καλλυντικά.

Ο κουρκουμάς θεωρείται το πιο αποτελεσματικό συμπλήρωμα διατροφής στον κόσμο. Υπάρχουν πολλές επιστημονικές μελέτες υψηλής ποιότητας, οι οποίες δείχνουν, ότι ο κουρκουμάς έχει σημαντικά οφέλη για το σώμα και το μυαλό του ανθρώπου.

Οι ισχυρές ουσίες που περιέχει ο κουρκουμάς

Πρόσφατα, η επιστήμη έχει αρχίσει να επιβεβαιώνει αυτό που οι Ινδοί ξέρουν εδώ και αιώνες, σχετικά με τις πολύτιμες φαρμακευτικές ιδιότητες της ρίζας αυτής.

Οι ενώσεις αυτές ονομάζονται κουρκουμινοειδή, η σημαντικότερη των οποίων είναι η κουρκουμίνη. Η κουρκουμίνη είναι το κύριο δραστικό συστατικό που έχει ο κουρκουμάς. Έχει ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση και είναι ένα πολύ ισχυρό αντιοξειδωτικό.

Ωστόσο, ο κουρκουμάς δεν περιέχει πάρα πολλή κουρκουμίνη, αφού η περιεκτικότητά του σε αυτή είναι γύρω στο 3%, κατά βάρος. Οι περισσότερες από τις μελέτες για τον κουρκουμά χρησιμοποιούν εκχυλίσματα που περιέχουν κυρίως κουρκουμίνη σε δόσεις που ξεπερνούν το 1 γραμμάριο ανά ημέρα. Θα ήταν πολύ δύσκολο να φτάσει κανείς σε αυτά τα επίπεδα πρόσληψης κουρκουμίνης απλά προσθέτοντας το εν λόγω μπαχαρικό στη διατροφή του.

Ως εκ τούτου, αν θέλετε να λάβετε τα πλήρη οφέλη του κουρκουμά, όπως αυτά καταγράφονται στις διάφορες έρευνες, μάλλον θα πρέπει να πάρετε συμπλήρωμα διατροφής με σημαντικές ποσότητες κουρκουμίνης. Δυστυχώς, η κουρκουμίνη απορροφάται ελάχιστα στην κυκλοφορία του αίματος. Ωστόσο, η πιπερίνη, η οποία περιέχεται στο μαύρο πιπέρι, είναι μια φυσική ουσία που ενισχύει την απορρόφηση της κουρκουμίνης κατά 2000%.

Ο κουρκουμάς έχει φυσικές αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες

Γενικά η φλεγμονή είναι εξαιρετικά σημαντική. Βοηθάει τον οργανισμό να καταπολεμήσει τους “ξένους εισβολείς” και παίζει ρόλο στην αποκατάσταση των ζημιών. Χωρίς φλεγμονή, τα παθογόνα βακτήρια θα μπορούσαν εύκολα να πλημμυρίσουν τον οργανισμό και να επιφέρουν τον θάνατο.

Αν και η οξεία (βραχυπρόθεσμη) φλεγμονή είναι ωφέλιμη, μπορεί να εξελιχθεί σε σημαντικό πρόβλημα, όταν είναι χρόνια (μακροπρόθεσμη) και “επιτεθεί” κατά των ίδιων των ιστών του σώματος.

Τα τελευταία χρόνια πιστεύεται ότι η χρόνια φλεγμονή χαμηλού επιπέδου παίζει σημαντικό ρόλο σε όλες σχεδόν τις χρόνιες ασθένειες του δυτικού πολιτισμού. Αυτό περιλαμβάνει τις καρδιακές παθήσεις, τον καρκίνο, το μεταβολικό σύνδρομο, το Αλτσχάιμερ και διάφορες εκφυλιστικές παθήσεις. Ως εκ τούτου, οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση της χρόνιας φλεγμονής, όπως ο κουρκουμάς, είναι σημαντικό για την πρόληψη και ακόμη και την θεραπεία αυτών των ασθενειών.

Πηγή: https://www.healthline.com

Που χρησιμοποιούμε κουρκουμά

Ο κουρκουμάς είναι το βασικό συστατικό της Ασιατικής κουζίνας και πολλών μειγμάτων κάρρυ. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καρύκευμα σε όλα τα φαγητά.

1. Φτιάξτε κόκκινες σάλτσες

2. Χρωματίστε τον πουρέ.

3. Ρίξτε τον σε ζυμαρικά

4. Ρίξτε τον σε λαδερά φαγητά, μπάμιες, φασολάκια, αρακά

5. Χρωματίστε το ρύζι και το ριζότο.

6. Πασπαλίστε όλα τα κρεατικά και τα πουλερικά.

7. Προσθέστε τον σε όσπρια, φακές, φασόλια, γίγαντες, ρεβίθια.

8. Χρησιμοποιήστε τον σε σούπες.

9. Ρίξτε τον σε ομελέτες.

10. Φτιάξτε ροφήματα με μπαχαρικά της επιλογής σας όπως πιπέρι, κανέλα, τζίντζερ, σαλέπι και μέλι.

11. Φτιάξτε smoothies.

12. Ρίξτε τον σε dip με κρέμμα τυριού και γιαούρτι.

13. Διαλέξτε μπαχαρικά της αρεσκείας σας και φτιάξτε το δικό σας κάρρυ.

14. Ρίξτε τον σε ελαιόλαδο και περιχύστε ψημμένα λαχανικά όπως λαχανάκια Βρυξελλών, κουνουπίδι, μπρόκολο.

15. Χρησιμοποιήστε τον για να δώσετε χρώμα σε πιάτα που τα βρίσκετε βαρετά, όπως κινόα, πιλάφι.

16. Φτιάξτε σπιτική μουστάρδα

17. Φτιάξτε dressings για σαλάτες και μαρινάδες για κρεατικά και πουλερικά.

Καρπούζι ΤΟ καλοκαιρινό φρούτο, υγιεινό, δροσιστικό

Καρπούζι ΤΟ καλοκαιρινό φρούτο, υγιεινό, δροσιστικό

Το καρπούζι, ωστόσο, έχει και πολύ σημαντικές ευεργετικές ιδιότητες για τον οργανισμό μας:

Βοηθάει στα καρδιαγγειακά και την υγεία των οστών

Το λυκοπένιο στο καρπούζι είναι ιδιαίτερα σημαντικό επειδή μειώνει το οξειδωτικό στρες, το οποίο συνήθως μειώνει τη δραστηριότητα των οστεοβλαστών και των οστεοκλαστών (οι δύο μεγάλες οικογένειες οστικών κυττάρων που εμπλέκονται στην οστεοπόρωση). Αυτό σημαίνει ανθεκτικότερα οστά για εκείνους που καταναλώνουν τροφές πλούσιες σε λυκοπένιο.

Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων του καρπουζιού έχει επίσης συσχετιστεί με βελτίωση της καρδιαγγειακής λειτουργίας, επειδή βελτιώνει τη ροή του αίματος μέσω της αγγειοδιαστολής (χαλάρωση της πίεσης του αίματος).

Τέλος, το καρπούζι είναι πλούσιο σε κάλιο που επίσης βοηθά στη διατήρηση του ασβεστίου στο σώμα σας, με αποτέλεσμα να έχουμε ανθεκτικότερα οστά και αρθρώσεις.

Μειώνει το λίπος του σώματος

Η κιτρουλίνη στο καρπούζι έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τη συσσώρευση του λίπους στα λιποκύτταρά μας. Πρόκειται για ένα αμινοξύ που μετατρέπεται σε αργινίνη με τη βοήθεια των νεφρών. Η κιτρουλίνη έχει την ικανότητα να (μέσω μιας σειράς βημάτων) μείωση τη δημιουργία λίπους από τα λιποκύτταρα.

Έχει αντιφλεγμονώδεις και αντιοξειδωτικές ιδιότητες

Το καρπούζι είναι πλούσιο σε φαινολικές ενώσεις όπως τα φλαβονοειδή και τα καροτενοειδή. Το καροτενοειδές λυκοπένιο στο καρπούζι είναι ιδιαίτερα επωφελές για τη μείωση της φλεγμονής και την εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών. Βεβαιωθείτε ότι έχετε επιλέξει ώριμα καρπούζια, επειδή περιέχουν μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές τις ευεργετικές φαινολικές ενώσεις.

Βοηθάει στο διουρητικό και νεφρικό σύστημα

Το καρπούζι είναι ένα φυσικό διουρητικό που βοηθά στην αύξηση της ροής των ούρων, αλλά δεν “αφυδατώνει” τα νεφρά (σε αντίθεση με το αλκοόλ και την καφεΐνη).

Στηρίζει τους μυς και το νευρικό σύστημα

Πλούσιο σε κάλιο, το καρπούζι είναι ένας μεγάλος φυσικός ηλεκτρολύτης και έτσι βοηθάει στη ρύθμιση της δράσης των νεύρων και των μυών στο σώμα μας. Το κάλιο καθορίζει το βαθμό και τη συχνότητα με την οποία οι μύες μας συσπώνται και ελέγχει τη διέγερση των νεύρων στο σώμα μας.

Βελτιώνει την υγεία των ματιών

Το καρπούζι είναι μια θαυμάσια πηγή βήτα-καροτίνης (είναι η ουσία που του δίνει την έντονη κόκκινη απόχρωση), η οποία μετατρέπεται στο σώμα μας σε βιταμίνη Α. Βοηθά την παραγωγή πολύτιμων ουσιών στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού και προστατεύει την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, που έρχεται με την ηλικία.

Πηγή: https://www.onmed.gr

Ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση και τονώνει το ανοσοποιητικό

Το κάλιο που περιέχει συμβάλλει στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης ενώ είναι πλούσιο σε λυκοπένιο, το οποίο είναι γνωστό μεταξύ άλλων και για την ευεργετική του δράση στο καρδιαγγειακό σύστημα. Αυτό κατ’ επέκταση σημαίνει ότι με την κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε λυκοπένιο μειώνεται σε σημαντικό ποσοστό ο κίνδυνος εμφάνισης εγκεφαλικού. Τα φρούτα με κόκκινη σάρκα- όπως η ντομάτα π.χ. – είναι πλούσια σε αυτή τη χρωστική. Δεδομένου του ότι το λυκοπένιο είναι επίσης ισχυρό αντιοξειδωτικό, βοηθά σημαντικά στην εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών οξυγόνου που επιβαρύνουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Είναι φυσικό βιάγκρα

Σύμφωνα με έρευνες του πανεπιστημίου της Foggia στην Ιταλία, ο χυμός από καρπούζι μπορεί να λειτουργήσει ως η φυσική λύση σε θέματα στυτικής δυσλειτουργίας. Η ιδιότητα αυτή οφείλεται στην κιτρουλίνη, ουσία που περιέχεται σε μεγάλη ποσότητα στο καρπούζι. Ωστόσο για να υπάρξει εμφανής διαφορά, πρέπει να καταναλωθεί σε μεγάλη ποσότητα.

Πηγή: https://www.olivemagazine.gr

Φτιάξτε γρανίτα καρπούζι

Συνταγή εδώ!

Φτιάξτε γλυκό καρπούζι

Συνταγή εδώ!

Φτιάξτε γλυκό με χειμωνιάτικο καρπούζι

Η Συνταγή εδώ!

Πεπόνι, διατροφική αξία και ποικιλίες

Πεπόνι, διατροφική αξία και ποικιλίες

Ζωηρόχρωμο και γλυκό, το πεπόνι δεν περιέχει λιπαρά, είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες, ενώ είναι πλούσιο σε απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που σας βοηθούν να νοιώθετε και να φαίνεστε καλά.

Το πεπόνι έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες, χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, πολλά αντιοξειδωτικά και βιταμίνες, ικανοποιεί την πείνα και τη δίψα χωρίς να χρειάζεται να καταναλώσουμε μεγάλες ποσότητές του και χωρίς να δημιουργεί απότομη αύξηση του σακχάρου στο αίμα.
Έχει αντιοξειδωτικές, αντιθρομβωτικές, αντικαρκινικές και αντιγηραντικές ιδιότητες, συμβάλλει στη μείωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης του αίματος, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, βοηθάει στην προστασία της όρασης και του δέρματος.

Το πεπόνι

είναι μια φυσική πηγή πολύτιμων αντιοξειδωτικών ουσιών, καθώς κρύβει μέσα του βιταμίνη C και β-καροτίνη. Οι ουσίες αυτές προστατεύουν τον οργανισμό από διάφορους τύπους καρκίνου, καρδιακά νοσήματα άλλα και προβλήματα που συνδέονται με τη μεγάλη ηλικία, όπως ο καταρράκτης.

Είναι ως φρούτο πλούσιο σε κάλιο, που συμβάλλει καθοριστικά στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, έχει διουρητική δράση και μπορεί να παρεμποδίσει την κακή χοληστερόλη (LDL) να υποστεί χημικές μεταβολές που προκαλούν προβλήματα στον οργανισμό.

Περιέχει βιταμίνη Α, η οποία είναι σημαντική για καλύτερη όραση και αποτελεσματικότερη άμυνα σε μολύνσεις καθώς ενδυναμώνει τα λεμφοκύτταρα του οργανισμού
Περιέχει ακόμη βιταμίνη Β6, η οποία συμβάλλει στη σύνθεση των νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου καθώς συντελεί στην καλύτερη πνευματική και ψυχολογική υγεία.
Πλούσιο, σε κάλιο, συμβάλλει στη ρύθμιση της καρδιακής λειτουργίας και της αρτηριακής πίεσης, διαθέτοντας συνάμα διουρητική δράση (κυρίως λόγω του μεγάλου ποσοστού νερού που περιέχει). Σε μία πρόσφατη μελέτη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι άτομα με υψηλότερα επίπεδα καλίου στον οργανισμό τους σημείωσαν την χαμηλότερη πίεση αίματος.
Τα πεπόνια έχουν ένα αντιπηκτικό χημικό, την αδενοσίνη, που υπάρχει επίσης στα κρεμμύδια, το σκόρδο και τα μανιτάρια. Η ουσία αυτή βοηθά στην αραίωση του αίματος, ελαττώνοντας τις πιθανότητες καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών επεισοδίων.

Η κατανάλωση πεπονιού λόγω της περιεκτικότητας του σε φυτικές ίνες αλλά και σε υγρασία βοηθάει στην κινητικότητα του εντέρου και στην καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας

Tο πεπόνι αποτελεί συστατικό αρκετών καλλυντικών επιβεβαιώνοντας τη θεωρία ότι τονώνει το δέρμα και βελτιώνει την ακμή κατά τη διάρκεια της εφηβείας.

Πως βοηθάει στο αδυνάτισμα

Περιέχει βιταμίνη Α, Β6, θειαμίνη και νιασίνη, ενώ δεν περιέχει καθόλου χοληστερόλη. Η νιασίνη είναι εκείνη που παίζει ενεργό ρόλο στην λιπόλυση. Τα αντιοξειδωτικά στοιχεία που περιέχει σε συνδυασμό με τη βιταμίνη C καταπολεμούν την ενοχλητική όψη φλοιού πορτοκαλιού και βοηθούν στην παραγωγή κολλαγόνου. Τέλος, έχει ελάχιστες θερμίδες, αφού μόλις 100 γρ. ισοδυναμούν με 34 θερμίδες, ενώ έχει την ιδιότητα να φουσκώνει το στομάχι και άρα να βοηθά στην πρόσληψη λιγότερων θερμίδων.

Σχετικά δύσπεπτο, πρέπει να καταναλώνεται με προσοχή από άτομα με πεπτικές διαταραχές.

Επιλογή:

Προτιμάτε πεπόνι μικρό αλλά βαρύ για το μέγεθός του, με μίσχο που υποχωρεί κατά την πίεση. Θα πρέπει να αναδίδει ένα γλυκό, ευχάριστο άρωμα, όχι όμως ιδιαίτερα έντονο, γιατί τότε μπορεί να είναι πάρα πολύ ώριμο.
Αποθήκευση: Όταν το κόψετε, διατηρήστε το στο ψυγείο σκεπασμένο με ζελατίνα τροφίμων και καταναλώστε το εντός 1-2 ημερών.

Τρόποςκατανάλωσης:

Μπορεί να φαγωθεί μόνο του κομμένο σε φέτες, να προστεθεί σε φρουτοσαλάτες ή να συνδυαστεί με λεπτές φέτες αλλαντικών (π.χ. προσούτο), τυρί ή μια μπάλα παγωτό. Ταιριάζει επίσης με το γάλα και το γιαούρτι, προσδίδει ξεχωριστή νοστιμιά σε smoothies, milk shakes, σορμπέ και γρανίτες.
Δεν πρέπει να μένει κομμένο σε φέτες για πολλή ώρα γιατί η βιταμίνη C που περιέχει καταστρέφεται γρήγορα αν εκτεθεί στον αέρα.

Πιο συγκεκριμένα, το πεπόνι αποδίδει μόνο 34 θερμίδες/100 gr., 8,16 gr. υδατάνθρακες και 90gr. νερό. Δε θα πρέπει να ξεγελάει η ελαφριά του γεύση αφού έχει αρκετή φυσική ζάχαρη και έτσι η υπερκατανάλωσή του μπορεί να είναι επιβαρυντική για το βάρος μας.

 

Ποικιλίες Πεπονιού

Οι πιο γνωστές ποικιλίες Ελληνικών πεπονιών είναι:

Μπανάνες. Πρώιμη ποικιλία με καρπούς κιτρινωπούς συνήθως σφαιρικού και μικρού μεγέθους. Αρκετά αρωματικά και καλής ποιότητας.

Αργείτικες. Παράγουν τα γνωστά αργείτικα πεπόνια εξαιρετικής ποιότητας. Η σάρκα τους είναι λευκοπράσινη ή κιτρινοπράσινη γλυκιά και σχετικά σκληρή.

 

Θρακιώτικο. Ποικιλία τοπικής προέλευσης επί αιώνες παραγόμενη στην ακριτική περιοχή του νομού Έβρου αποκλειστικά οικολογική χωρίς λιπάσματα, φυτοφάρμακα, αρδεύσεις κλπ. H ποικιλία “Χρυσή Κεφαλή” ή πεπόνι Θράκης είναι μοναδική και παράγεται με προστατευόμενο σπόρο.

8 καταπληκτικά οφέλη του πεπονιού (cantaloupe) στην υγεία :

  1. Καρδιαγγειακά οφέλη
  2. Το πεπόνι ενισχύει το ανοσοποιητικό (διεγείρει την παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων)
  3. Βελτιώνει την πέψη
  4. Μειώνει την αρτηριακή πίεση
  5. Βοηθά στην δημιουργία ισχυρών οστών και δοντιών
  6. Βελτιώνει την υγεία του δέρματος
  7. Προστατεύει τα μάτια από διαταραχές όρασης που σχετίζονται με την ηλικία
  8. Καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα

Ωστόσο, τα πεπόνια όπως κάθε άλλη τροφή θα πρέπει να καταναλώνονται σε κανονικές ποσότητες και ως μέρος μιας ισορροπημένης διατροφής.

Γλυκοπατάτα – Διατροφική αξία και Οφέλη

Γλυκοπατάτα – Διατροφική αξία και Οφέλη

Η καταγωγή της γλυκοπατάτας (Ipomoea batatas) είναι από τη Νότια Αμερική. Στην Ευρώπη φαίνεται ότι έφτασε μετά από την εξερεύνηση της Αμερικής από τον Κολόμβο.
Οι βλαστοί της γλυκοπατάτας είναι μακριοί, έρποντες ή αναρριχώμενοι και φέρουν μεγάλα φύλλα, μακριά, συνήθως σχήματος καρδιάς με χρώμα βαθύ πράσινο.

Το φυτό για να ανθίσει απαιτεί μικρή διάρκεια της ημέρας. Τα άνθη του φύονται κατά ταξιανθίες έχουν χρώμα κόκκινο, σχήμα χοανοειδές με πλατύ έλασμα και φύονται από τις μασχάλες των φύλλων.

Η ρίζα που είναι το φαγώσιμο τμήμα του φυτού έχει χρώμα καφέ, κίτρινο, πορτοκαλί ή κόκκινο εξωτερικά και κίτρινο, λευκό, πορτοκαλί και ορισμένες φορές κόκκινο εσωτερικά. Το σχήμα της είναι ατρακτοειδές έως μακρύ ή κονδυλώδες. Οι ποικιλίες που έχουν πορτοκαλί σάρκα είναι πλούσιες σε καροτένιο, αλλά όλες οι ποικιλίες είναι πλούσιες σε άμυλο.

Η γλυκοπατάτα πολλαπλασιάζεται με βλαστούς ή μοσχεύματα καθώς ενώ βγάζει άνθη δεν σχηματίζει καρπούς και σπόρια, προτιμά δε τα ελαφριά αμμοπηλώδη εδάφη. Για να υπάρχουν καλές αποδόσεις χρειάζεται θερμός καιρός για περίπου πέντε μήνες.

Η συγκομιδή γίνεται τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, πάντοτε δε πριν αρχίσουν οι παγωνιές.

Διατροφική αξία

Η γλυκοπατάτα περιέχει μια μεγάλη ποσότητα καροτένιων συμπεριλαμβάνοντας τη βήτα-καροτίνη και τη λουτεΐνη. Τα καροτένια μετατρέπονται στο συκώτι σε βιταμίνη Α. Επίσης, η γλυκοπατάτα είναι καλή πηγή βιταμίνης C, βιταμίνης Β6 και άλλων σημαντικών μικροθρεπτικών συστατικών όπως ο χαλκός, το μαγγάνιο και η βιοτίνη. Η γλυκοπατάτα περιέχει μια ποσότητα πρωτεΐνης, αλλά μεγαλύτερη ποσότητα υδατανθράκων και φυτικών ινών, και έχει σημαντικά μικρή ποσότητα σακχάρων.

Τα οφέλη της γλυκοπατάτας για την υγεία

Η καροτίνη είναι η πορτοκαλί χρωστική ουσία που βρίσκεται στη γλυκοπατάτα. Η μετατροπή της καροτίνης σε βιταμίνη Α την κάνει εξαιρετική τροφή για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και τη διατήρηση της υγιούς επιδερμίδας. Η κατανάλωση μιας υγιούς, καλά ισορροπημένης διατροφής είναι σημαντική για τη διατήρηση της γενικής υγείας.

Επίσης, είναι σημαντική για τη διασφάλιση της υγιούς όρασης. Η έρευνα έχει δείξει ότι ο κίνδυνος εκφύλισης της ωχράς κηλίδας μπορεί να μειωθεί σημαντικά καταναλώνοντας τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά που είναι σημαντικά για την υγεία της οράσεως, ιδιαίτερα λουτεΐνη, βιταμίνη Α και C που βρίσκονται όλες στη γλυκοπατάτα.

Η γλυκοπατάτα έχει υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά. Τα αντιοξειδωτικά είναι ενώσεις που καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες στον οργανισμό προλαμβάνωντας την οξείδωση των κυττάρων.

Σήμερα καλλιεργείται σε μεγάλη κλίμακα στην Αμερική, Αφρική και στα νησιά του Ειρηνικού. Η Κίνα έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή γλυκοπατάτας στον κόσμο. Ακολουθούν η Βραζιλία, η Ινδονησία, η Ουγκάντα και η Νότια Αφρική. Στην Ελλάδα καλλιεργείται σε μικρή έκταση στα νησιά και την Πελοπόννησο.

Συγκριτικά με την κοινή πατάτα η γλυκοπατάτα είναι πιο γλυκιά και πιο χορταστική, πλουσιότερη σε φυτικές ίνες, αντιοξειδωτικά και κάλιο, αλλά παρά τη γλυκιά της γεύση, έχει λιγότερους υδατάνθρακες και χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, επομένως είναι πιο κατάλληλη για τους διαβητικούς.
Παρέχει αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη προστασία, καλό έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και πρόληψη κατά του καρκίνου.

Γλυκοπατάτες – πάγκρεας

Το μακρόστενο σχήμα της γλυκοπατάτας, μοιάζει αρκετά με αυτό του παγκρέατος και, επίσης, αυτό το φυτό προωθεί την υγιή λειτουργία του συγκεκριμένου οργάνου.

Οι γλυκοπατάτες έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε βήτα-καροτένιο, το οποίο είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό που προστατεύει όλους τους ιστούς του σώματος, συμπεριλαμβανομένου και του παγκρέατος, από ζημία που σχετίζεται με τον καρκίνο ή τη γήρανση. Η γλυκοπατάτα ισορροπεί τον γλυκαιμικό δείκτη των διαβητικών.

Πηγή: https://www.proionta-tis-fisis.com

Μαγειρεύεται βραστή, ως πουρές, ψητή και στη χόβολη. Τρώγονται και σε γαρνιτούρες, ως ορεκτικό, ως επιδόρπιο με προσθήκη ζάχαρης άχνης, σε γέμισμα διαφόρων πιτών κ.λ.π. Χρησιμοποιούνται επίσης και για την παραγωγή αλκοόλης και αλκοολούχων ποτών.

 

Γλυκοπατάτες ψητές, συνταγή εδώ!

Γλυκοπατάτες ψητές στο γκριλ του φούρνου

Συνταγή εδώ!

 

Σπαράγγια είδη, καθάρισμα , τρόποι μαγειρέματος

Σπαράγγια είδη, καθάρισμα , τρόποι μαγειρέματος

Το σπαράγγι (Asparagus officinalis) ήταν γνωστό στην αρχαία Αίγυπτο καθώς έχουν βρεθεί τοιχογραφίες στις πυραμίδες όπου πιστεύεται ότι χρονολογούνται γύρω στο 5000 π.Χ. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι το καλλιεργούσαν, μπορεί να ήταν και αυτοφυές.

Στην μικρά Ασία

πιστεύεται ότι καλλιεργήθηκε 2000 χρόνια πριν από την εποχή των Ρωμαίων, ήταν γνωστό φάρμακο για τον οδοντόπονο, καρδιοπάθεια, νύγματα εντόμων και άλλες περιπτώσεις. Από τη Μεσόγειο διαδόθηκε στη Βόρεια Ευρώπη και από εκεί στη Βόρεια Αμερική. Στη Βόρεια Ευρώπη διαδόθηκε η παραγωγή λευκών σπαραγγιών, ενώ στη Βόρεια Αμερική η καλλιέργεια πράσινου σπαραγγιού.

Στην Ελλάδα

εμφανίστηκε ως άγριο, αυτοφυές φυτό σε πολλές υγρές, ημιορεινές περιοχές με την ονομασία «βλαστάρια». Γρήγορα εκτιμήθηκε η αξία του για τις διάφορες φαρμακευτικές και διαιτητικές του ιδιότητες, γι’ αυτό και άρχισε η εντατική καλλιέργειά του.

Oι ασπάραγοι ή ασφάραγοι, που εκτιμούσαν ιδιαίτερα οι αρχαίοι, έδωσαν και την παγκόσμια ονομασία στον πολύτιμο αυτό βλαστό. Λευκά, βιολέ ή πράσινα, τα σπαράγγια στη σημερινή τους μορφή είναι προϊόν μακρόχρονης επιλεκτικής καλλιέργειας, που άρχισε από τη ρωμαϊκή εποχή. Τα πικρά, άγρια σπαράγγια ήταν κυρίως εκείνα που έτρωγαν οι αρχαίοι. Οι Γάλλοι, οι Γερμανοί και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι προτιμούν τα λευκά σπαράγγια ενώ στην Αμερική αυτή την εποχή θα βρείτε παντού τα λεπτά γευστικότατα πράσινα, που τα κάνουν συνήθως ψητά – είτε στα κάρβουνα είτε στην πυρωμένη πλάκα – και τα σερβίρουν με παρθένο ελαιόλαδο και χυμό λεμονιού. Το μαγείρεμα αυτό αναδεικνύει τη γεύση και το άρωμα των σπαραγγιών και δικαιολογεί απόλυτα την τιμή αλλά και το χαρακτηρισμό τους σαν τα εκλεκτότερα λαχανικά της άνοιξης.

Άγρια Σπαράγγια

Πώς μοιάζουν:

η άγρια σπαραγγιά είναι χαμηλός θάμνος με σκούρο πράσινο χρώμα, που αντί για φύλλα έχει αγκάθια. Οι βλαστοί της βγαίνουν ξεχωριστά απευθείας από το χώμα, χωρίς την ύπαρξη κεντρικού κορμού. Αυτό που τρώγεται είναι τα νεαρά βλαστάρια. Το χρώμα τους ποικίλει από υπόλευκα, σε διάφορες αποχρώσεις του πράσινου, έως σκούρο πράσινο σχεδόν μαύρο.

Πού θα τα βρούμε:

η άγρια σπαραγγιά βρίσκεται σχεδόν παντού, από δίπλα στη θάλασσα ως τα ψηλά βουνά! Αγαπάει τα νερά, τις δροσιές αλλά θα την βρεις και σε ξερούς πευκώνες! Της αρέσουν οι φράχτες, που τους χρησιμοποιεί για να πλέξει τα κλαδιά της, τα εγκαταλειμμένα οικόπεδα ή κτήματα, κοντά σε ποτάμια ή τρεχούμενα νερά. Αν δεις πευκώνες, σίγουρα από κάτω τους υπάρχουν σπαραγγιές, είναι από τα λίγα φυτά που μπορούν να επιζήσουν κάτω από τις πευκοβελόνες. Ο έμπειρος τροφοσυλλέκτης “σκανάρει” με το βλέμμα την περιοχή και εντοπίζει τα βλαστάρια που (αυθάδικα) ορθώνονται.

Πότε και πώς τα μαζεύουμε:

είναι το πρώτο βλαστάρι της άνοιξης. Στα ήπια και παραθαλάσσια μέρη ξεκινάει από τα τέλη Φεβρουαρίου (οι ενδιαφερόμενοι τρέξτε, οι φωτογραφίες είναι από χτεσινή βόλτα στη Ραφήνα), όσο απομακρυνόμαστε και ανεβαίνουμε σε ύψος το Μάρτιο, (στην Τσαγκαράδα το μαζεύουμε) τον Απρίλιο, ακόμα πιο ψηλά μέχρι το Μάιο! Από το φυτό μαζεύουμε το τρυφερό βλαστάρι πριν απλώσει φύλλα, που βγαίνει από την ίδια ρίζα δίπλα με τα περσινά και παλιότερα “κλαδιά”. Προσοχή- τα παλιά κλαδιά τσιμπάνε! Το κόβουμε με το χέρι έως το σημείο που είναι τρυφερό. Με αυτό τον τρόπο μαζεύουμε βλαστάρια 8-15 εκατοστών.

Πώς τα διατηρούμε:

Τα τρώμε αυθημερόν! Άντε να τα κρατήσουμε μια ημέρα σε ποτήρι ή ανθοδοχείο (είπαμε αριστοκράτης!) με νερό.

Πώς θα τα φάμε:

Το αποτέλεσμα της συλλογής μας τρώγεται με διάφορους τρόπους:

 

  • Ωμά με λαδόξυδο και αλάτι αναδεικνύοντας την υπόπικρη γεύση τους. Μπορούμε ακόμη να προσθέσουμε τις τρυφερές κορυφές στις ωμές σαλάτες.
  • Βραστά: τα βράζουμε για λίγα λεπτά σε αλατισμένο νερό, δεμένα με σπαγκάκι. Σερβίρουμε με λαδόξυδο ή λαδολέμονο. Τους αρέσει και το ψιλοκομμένο σκορδάκι!
  • Ριζότο: μια φίλη Ιταλίδα (που μας το έδειξε) κρατάει τις τρυφερές κορυφές (4 εκατοστά) χώρια, βράζει ελαφρά τα υπόλοιπα και τα σοτάρει μετά μαζί με το ρύζι χρησιμοποιώντας και το νερό τους αντί για ζωμό λαχανικών. Όταν κλείσει τη φωτιά προσθέτει τις κορυφές!
    • Ομελέτα με άγρια σπαράγγια ΑΜΑΝΙΤΑΥλικά
      • 1 μπουκετάκι τρυφερά βλαστάρια
      • 3 αυγά
      • λίγο γάλα
      • ελαιόλαδο
      • αλάτι και πιπέρι
      • Πηγή: http://www.bostanistas.gr

      Σπαράγγια πράσινα

      Για να τα καθαρίσετε τα σπαράγγια απλά πιέστε τα ελαφρά στο κάτω μέρος, βρείτε το σημείο που σπάνε από μόνα τους και πετάξτε το. 

      Για να τα απολαύσετε, εκτός από βραστά, μπορείτε να τα ψήσετε σε αντικολλητικό τηγάνι: ζεστάνετε το καλά, τοποθετήστε τα σπαράγγια το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς λιπαρή ουσία και ψήστε τα μέχρι να καψαλιστούν ελαφρά. Λίγο πριν τα βγάλετε από τη φωτιά ρίξτε ελαιόλαδο, λεμόνι και χοντρό αλάτι και είναι έτοιμα!

      Μπορείτε να ψήσετε τις τρυφερές κορφές ή να τις δέσετε σε μάτσο και να τις βράσετε 8-10 λεπτά σε αλατισμένο νερό. Με τα σκληρά μέρη θα κάνετε σούπες, εκλεκτές σάλτσες για ψαρικά αλλά και υπέροχο ριζότο.

    • Πώς θα μαγειρέψετε τα λευκά σπαράγγια

Σύμφωνα με την κλασική γαλλική τεχνική, θα δέσετε τακτικά τα παχουλά λευκά σπαράγγια σε ματσάκια, θα τα ρίξετε στην ειδική μακρουλή κατσαρόλα όταν το νερό – με αλάτι – πάρει βράση και θα τα αφήσετε να βράσουν μέχρι να μαλακώσουν. Μπορείτε όμως να μαγειρέψετε τα σπαράγγια στον ατμό, οπότε κερδίζετε χρόνο, αφού δεν θα χρειαστεί να τα δέσετε ενώ επιπλέον θα διατηρηθούν καλύτερα οι θρεπτικές ουσίες τους και η γεύση τους στο ακέραιο.

Είναι καλύτερα να ξεφλουδίσετε το κάτω μέρος, όπου τα σπαράγγια είναι σκληρά και ινώδη. Με τον ειδικό αποφλοιωτή για τις πατάτες ή με πολύ κοφτερό μαχαίρι αφαιρέστε τη φλούδα από τα 2/3 των σπαραγγιών αρχίζοντας από πάνω και σταματώντας στο σκληρό κάτω μέρος το οποίο θα κόψετε. Κρατήστε το μαζί με τα φλούδια που θα κρέμονται, για να τα χρησιμοποιήσετε και να φτιάξετε νοστιμο ζωμό λαχανικών. Μόνο οι τρυφερές κορφές των σπαραγγιών μένουν ακαθάριστες.

Για να βρείτε το ιδανικό τρυφερό κομμάτι, με το ένα χέρι κρατήστε το σπαράγγι και με το δείκτη και τον αντίχειρα του άλλου χεριού πιάστε το κάτω μέρος, 1-2 εκατοστά πριν από την άκρη, και λυγίστε το σπαράγγι μέχρι να σπάσει. Σπάζει στο σημείο που πρέπει. Τις χοντρές  άκρες μπορείτε είτε να τις ξεφλουδίσετε και να τις μαγειρέψετε στον ατμό είτε να τις φυλάξετε, μαζί με τα υπόλοιπα φλούδια κλπ να τα λιώσετε στο μπλέντερ και να τα κάνετε σούπα, σάλτσα ή ριζότο.

Σπαράγγια λευκά στον ατμό – για 4 άτομα

Θα χρειαστείτε 1 κιλό σπαράγγια μέτρια καθαρισμένα και κομμένα όπως περιγράφω πιο πάνω.

Σε κατσαρόλα βάλτε 2 εκατοστά νερό για να πάρει βράση. Βάλτε τα σπαράγγια στο ειδικό καλαθάκι και τοποθετήστε το στην κατσαρόλα. Χαμηλώστε τη φωτιά στο μέτριο.  Αν το σπαράγγι λυγίζει ελαφρά, όταν το σηκώνετε κρατώντας το από τη μέση και η κομμένη άκρη του λιώνει όταν την πατάτε, τότε τα σπαράγγια είναι έτοιμα. Συνήθως χρειάζονται 4-5 λεπτά για τα σπαράγγια με διάμετρο λιγότερο από 1 εκατοστό και 5-6 λεπτά για τα μεγαλύτερα. Στραγγίστε και σερβίρετε τα σπαράγγια αμέσως, ζεστά, προσθέτοντας σάλτσα βινεγκρέτ (δείτε πιο κάτω) ή όποια γαρνιτούρα. Αν θέλετε να τα σερβίρετε την επομένη, βουτήξτε τα αμέσως σε κρύο νερό για να σταματήσει ο βρασμός, στραγγίστε τα καλά και φυλάξτε τα σκεπασμένα στο ψυγείο.

Σημείωση: Αν δεν έχετε το ειδικό καλαθάκι για βράσιμο στον ατμό, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα τρυπητό που εφαρμόζει πάνω σε κατσαρόλα. Το σκεύος που θα χρησιμοποιήσετε θα πρέπει να μπορεί να σκεπαστεί. Προσοχή – τα σπαράγγια δεν πρέπει να ακουμπούν στο νερό.

Πηγή: http://www.bostanistas.gr/?i=bostanistas.el.article&id=974

Οφέλη σπαρραγιού στον οργανισμό μας

Τα νόστιμα σπαράγγια είναι τα κατεξοχήν ανοιξιάτικα λαχανικά καθώς κάνουν την εμφάνιση τους τις πρώτες μέρες της Άνοιξης. Εκτός από τη γεύση που μας προσφέρουν, κάνουν και καλό στον οργανισμό μας, ενώ δεν μας προσθέτουν καθόλου θερμίδες! 

Ένα φλιτζάνι σπαράγγια

μας δίνει μόνο 27 θερμίδες, 5 γραμμάρια υδατανθράκων, 3 γραμμάρια πρωτεΐνης, 3 γραμμάρια φυτικών ινών και καθόλου λίπος.
Η ίδια ποσότητα μας βοηθάει να καλύψουμε το 20% των αναγκών μας σε βιταμίνη Α, το 17% σε φολικό οξύ και το 13% σε βιταμίνη C.

–  Τα μικρά αυτά λαχανικά είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά όπως η γλουταθειόνη, δηλαδή ουσίες που μάχονται κατά των ελεύθερων ριζών που δημιουργούν προβλήματα στον οργανισμό μας.
– Η κατανάλωση των σπαραγγιών κάνει καλό στον εγκέφαλό μας καθώς έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε φολικό οξύ το οποίο σε συνεργασία με τη βιταμίνη Β12, φαίνεται ότι προστατεύει τις εγκεφαλικές λειτουργίες. Επίσης, το φολικό οξύ είναι απαραίτητο για τον οργανισμό στις περιόδους ταχείας ανάπτυξης όπως είναι η εγκυμοσύνη και η εφηβεία.
– Τα σπαράγγια περιέχουν το ασπαραγινικό οξύ, το οποίο όχι μόνο αυξάνει τη διούρηση αλλά βοηθάει στην αποβολή της περίσσειας αλάτων από το σώμα.
–  Είναι πλούσια σε βιταμίνη Κ. Ένα φλιτζάνι σπαραγγιών μας εφοδιάζει με το 70% των ημερήσιων αναγκών μας σε βιταμίνη Κ. Η βιταμίνη Κ παίζει σημαντικό ρόλο στην υγεία των οστών καθώς συμβάλει στην απορρόφηση του ασβεστίου από τα οστά.
– Τέλος, τα σπαράγγια βοηθούν σε περιπτώσεις δυσκοιλιότητας γιατί είναι πλούσια σε νερό και σε φυτικές ίνες.

Πως να βάλετε στη διατροφή σας τα νόστιμα σπαράγγια :

– Τα σπαράγγια μπορούν να καταναλωθούν ωμά ή μαγειρεμένα κι οπωσδήποτε ολόφρεσκα. Για να διατηρηθούν λίγες μέρες μπορείτε να τα βάλετε σε πλαστική σακούλα στο ψυγείο αφού τυλίξετε τις κομμένες άκρες τους σε βρεγμένο χαρτί.
–  Προσθέστε τα σπαράγγια στη σαλάτα σας ή στην ομελέτα σας.
–  Μπορείτε να τα σοτάρετε ελαφρώς σε μικρή ποσότητα εξαιρετικά παρθένου ελαιόλαδου κι αν θέλετε να βάλετε και λίγο σκορδάκι.

Σταματάκη Αστερία, Msc Μsc στην Κλινική διατροφή διαιτολόγος ‐ διατροφολόγος

Πηγή: ttps://www.onmed.gr/diatrofi

 

 

Προζύμι και Ψωμί στο Σπίτι εύκολα

Προζύμι και Ψωμί στο Σπίτι εύκολα

του Γιάννη Τρέσκα…

Προζύμι

1η μέρα:

Σε ένα γυάλινο βάζο ανακατώνουμε 50 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις με 50 γρ. νερό κατά προτίμηση εμφιαλωμένο γιατί πολλές φορές το νερό της ύδρευσης έχει πολύ χλώριο.

Κλείνουμε το καπάκι χωρίς να το σφίξουμε και το αφήνουμε σε κάποιο ζεστό μέρος του σπιτιού μακριά από ρεύματα αέρα.

2η μέρα :

Δεν κάνουμε τίποτα

3η μέρα :

Δεν κάνουμε τίποτα

4η μέρα :

Δεν κάνουμε τίποτα

5η μέρα :

Δεν κάνουμε τίποτα

6η μέρα:

Σε αυτό το σημείο λογικά θα έχει βγάλει στην επιφάνεια μικρές φυσαλίδες και θα έχει πάρει μια ελαφριά ξινή μυρωδιά. Ίσως να έχει μαζέψει και λίγα υγρά στην επιφάνεια του.

Στα 100 γραμμάρια προζύμι που έχουμε ( 50 αλεύρι+ 50 νερό ) προσθέτουμε  100 γρ. αλεύρι με 65 γρ. νερό. Σύνολο 265 γραμμάρια προζύμι.

7 η μέρα

Το αφήνουμε πάλι σε κάποιο ζεστό μέρος του σπιτιού μακριά από ρεύματα αέρα.

 8η μέρα :

265 γραμμάρια προζύμι + 100 γραμμάρια αλεύρι + 65 γραμμάρια νερό. Σύνολο 430 γραμμάρια προζύμι το οποίο πάλι το αφήνουμε πάλι σε κάποιο ζεστό μέρος του σπιτιού.

9η μέρα :

Το προζύμι μας τώρα είναι έτοιμο και μπορούμε να το βάλουμε σε ένα πλαστικό σκεύος με καπάκι στο ψυγείο. Όταν θέλουμε να κάνουμε ψωμί παίρνουμε την ποσότητα που θέλουμε για το ψωμί και το υπόλοιπο το αφήνουμε πάλι στο ψυγείο.

Αυτό που πήραμε για το ψωμί ανάλογα την συνταγή του, το αφήνουμε να πάρει την θερμοκρασία του χώρου μας και μετά ζυμώνουμε. Μπορούμε να ζυμώσουμε και άμεσα αλλά το ζυμάρι θα αργήσει να φουσκώσει.

Ανανέωση προζυμιού

Καλό είναι μια φορά την εβδομάδα ,να ανανεώνουμε το προζύμι που έχουμε στο ψυγείο , για να το κρατάμε  ‘’ ζωντανό’’ . Μπορούμε βέβαια την ανανέωση να την κάνουμε και σε μεγαλύτερο διάστημα.

Στο προζύμι που έχουμε προσθέτουμε 100 γραμμάρια αλεύρι και 65 γραμμάρια νερό. Οι ποσότητες που σας γράφω δεν είναι δεσμευτικές. Μπορείτε ας πούμε να βάλετε 200 γραμμάρια αλεύρι και 130 νερό. Αυτό εξαρτάται  από το πόσο ψωμί θέλετε να ζυμώσετε.

Μετά την ανανέωση το προζύμι μπορεί να μπει αμέσως στο ψυγείο. Όπως είπαμε όμως προηγουμένως όταν είναι να ζυμώσουμε το αφήνουμε να πάρει την θερμοκρασία του χώρου μας και μετά ζυμώνουμε.

Συμβουλές :

Αν ανανεώνετε κανονικά το προζύμι αλλά για κάποιο λόγο δεν κάνετε ψωμί, κρατάτε όσο χρειάζεστε και το υπόλοιπο το  πετάτε.

Σε καμία περίπτωση δεν βάζουμε αλάτι στο προζύμι.

Αν το προζύμι μαζέψει νερό στην επιφάνεια του , σημαίνει πως χρειάζεται ανανέωση.

Αν για κάποιο λόγο βγάλει άσχημη μυρωδιά πετάξτε το και ξεκινήστε την διαδικασία από την αρχή.

 

Ας δούμε τώρα και μια απλή συνταγή ψωμιού με προζύμι.

Αλεύρι : 1 κιλό

Μπορεί να είναι από απλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις , ολικής , κίτρινο, σίκαλης, ή μίξη αυτών σε όποια αναλογία θέλουμε.

Προζύμι : 100 έως 200 γραμμάρια , αναλόγως πόσο γρήγορα θέλουμε να φουσκώσει  αλλά και πόσο ξινό θα είναι. Περισσότερο προζύμι σημαίνει και περισσότερη ξινίλα.

Αλάτι : 25 γραμμάρια

Νερό : 600 με 700 γραμμάρια.

Η ποσότητα του νερού εξαρτάται από το είδος των αλεύρων που χρησιμοποιούμε. Το αλεύρι ολικής όπως και το κίτρινο ‘’ σηκώνουν ‘’ περισσότερο νερό από το άσπρο αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Ανακατεύουμε τα άλευρα με το αλάτι και μετά προσθέτουμε το προζύμι. Βάζουμε τα 500 γραμμάρια νερό και σταδιακά προσθέτουμε και το υπόλοιπο.

Μην βάλετε όλο το νερό μαζί γιατί η ζύμη θα είναι πολύ μαλακιά και θα πρέπει να προσθέσετε κι άλλο αλεύρι. Το ζυμώνουμε πολύ καλά γύρω στα 20 λεπτά με μια κουτάλα ή με τα χέρια .

Αν το ζυμώσουμε στο μίξερ θέλει γύρω στα 10 λεπτά.

Κάνουμε μια ζύμη που να μην κολλάει πολύ στα χέρια μας , την βάζουμε σε ένα ελαφρά λαδωμένο σκεύος σε ζεστό μέρος ( 25-28 βαθμούς ) σκεπασμένη με μια πετσέτα ή το καπάκι του σκεύους. Περιμένουμε να διπλασιαστεί σε όγκο.

Μετά το πλάθουμε στο σχήμα που θέλουμε το βάζουμε στο ταψί ή στη φόρμα που θέλουμε και το αφήνουμε πάλι σκεπασμένο με πετσέτα άλλη μια με δυο ώρες , πάλι σε ζεστό μέρος. Προσέχουμε να μην μας παραφουσκώσει και κάτσει το ψωμί.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 210 βαθμούς και όταν το ψωμί μας είναι έτοιμο για ψήσιμο το βάζουμε στον φούρνο και ρίχνουμε μισό ποτήρι νερό στο κάτω μέρος του φούρνου για να γίνει ατμός και το ψωμί μας να μην σκάσει.

Ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται από το βάρος της ζύμης.

Για 500 γραμμάρια ζύμης  40 – 45  λεπτά ψήσιμο.

Για 750 γραμμάρια ζύμης  50 – 55  λεπτά ψήσιμο.

Για 1000  γραμμάρια ζύμης  60 – 65  λεπτά ψήσιμο.

Καλό είναι μετά από μισή ώρα να κατεβάζουμε την θερμοκρασία στους  170 – 180 βαθμούς  για να τραβήξει την υγρασία του ψωμιού.

Καλή επιτυχία!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αριάνι ή ξινόγαλο σπιτικό όπως το κάνω εγώ

Το αριάνι ή ξινόγαλο σπιτικό ή έτοιμο,

αποτελεί ένα ιδιαίτερα υγιεινό και θρεπτικό ρόφημα με σύσταση πιο αραιή ή πιο πυκνή και όξινη γεύση. Τα βασικά οφέλη του για την υγεία και την ισορροπημένη διατροφή συνοψίζονται παρακάτω.

  • Είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε ασβέστιο και φώσφορο ενώ περιέχει πρωτεΐνες υψηλής βιολογικής αξίας και υψηλής βιοδιαθεσιμότητας.
  • Είναι πλούσιο σε προβιοτικά και έτσι βοηθάει στην αναγέννηση της φυσικής μικροχλωρίδας του εντέρου καθώς και την κινητικότητά του. Τα προβιοτικά επίσης βοηθούν στην καλύτερη απορρόφηση του ασβεστίου στο έντερο.
  • Έχει αντιμικροβιακή δράση για έναν μεγάλο αριθμό βακτηρίων, κυρίως αυτών που προκαλούν εντερικές λοιμώξεις.
  • Αποτελεί καλή εναλλακτική λύση για τα άτομα με δυσανεξία στη λακτόζη τα οποία δεν μπορούν να καταναλώσουν γάλα.
  • Είναι πιο εύπεπτο από το γάλα καθώς η πρώτη διάσπαση των συστατικών έχει ήδη γίνει κατά τη διαδικασία παρασκευής του (ζύμωση). Για το λόγο αυτό ενδείκνυται για ηλικιωμένα άτομα ή άτομα με δυσπεψίες.
  • Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι πιθανόν να έχει αντιχοληστερινικές ιδιότητες και να ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.
  • Πηγή: https://www.mednutrition.gr/

 

Το αριάνι ή ξινόγαλο σπιτικό ή έτοιμο είναι ένα ιδιαίτερα δροσιστικό ρόφημα με υψηλή περιεκτικότητα σε φώσφορο και ασβέστιο. Ιδιαίτερα διαδεδομένο σε Ελλάδα και Τουρκία μιας και στο παρελθόν το πρόσφεραν στους φιλοξενούμενους. Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι παρασκευής.

Άλλοι αραιώνουν το γιαούρτι σε νερό και το ανακατεύουν με αλάτι και λεμόνι, εγώ το φτιάχνω διαφορετικά.

Αριάνι ή ξυνόγαλο σπιτικό, η δική μου συνταγή

Βάζω σε πλαστικό μπουκάλι από αναψυκτικό που είναι πιο χοντρό (καλά πλυμένο) 1 λίτρο γάλα και με ελαφρύ γίνεται το οποίο είναι χλιαρό. Διαλύω μέσα 3 κουταλάκια γλυκού γιαούρτι παραδοσιακό αγελαδινό αυτό με την πέτσα, χωρίς την πέτσα φυσικά. Ανάλογα πόσο πηχτό το θέλουμε μπορούμε να βάλουμε και 4 κουταλάκια. Το τυλίγω σε πετσέτα αφού πριν το κλείσω καλά βγάλω ότι αέρα έχει μέσα πατώντας το μπουκάλι.

Το αφήνω όλη νύχτα έξω σκεπασμένο και τυλιγμένο σε πετσέτα χοντρή ή κουβερτάκι. Την επόμενη μέρα έχει πήξει , το κουνάω καλά και το βάζω ψυγείο. Γίνεται φανταστικό και είναι πολύ εύκολο, ειδικά το καλοκαίρι είναι πολύ δροσιστικό και κάνει καλό στο πεπτικό σύστημα.

ΚΕΦΙΡ, ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, ΣΥΝΤΑΓΗ, ΟΦΕΛΗ ΘΑ ΤΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

Μυστικά ψησίματος και λειτουργία του φούρνου μας

Προθέρμανση

Το μυστικό για ένα καλό ψήσιμο κρύβεται στην προθέρμανση του φούρνου. Κρίνεται απαραίτητη η προθέρμανση του πριν ψήσετε ένα κέικ ή το φαγητό σας. Αν δεν έχει γίνει η κατάλληλη προετοιμασία του φούρνου είναι λογικό να νομίζουμε ότι υπολειτουργεί. Πριν τοποθετήσετε ένα ταψί με φαγητό ή μια φόρμα με κέικ βεβαιωθείτε ότι ο φούρνος σας είναι έτοιμος για ψήσιμο και ότι έχει φτάσει στην κατάλληλη θερμοκρασία.

Δεν ανοίγουμε το φούρνο κατά τη διάρκεια του ψησίματος  Αν είσαστε ανυπόμονοι και ανοίγετε κάθε τρεις και λίγο το φούρνο για να δείτε αν το φαγητό είναι έτοιμο τότε σίγουρα επιβραδύνετε το ψήσιμό του. Ο ατμός που βγαίνει από το φούρνο κάθε φορά που ανοίγετε την πόρτα του είναι η υγρασία που χρειάζεται για να γίνει το φαγητό καλοψημένο και ζουμερό.

Βάζουμε το ταψί στο σωστό «ράφι» Εξίσου σημαντικό ρόλο για ένα καλό ψήσιμο παίζει το σημείο που βρίσκεται το ταψί.  Αυτό εξαρτάται από το σημείο του φούρνου που δουλεύει κάθε φορά. Αν για παράδειγμα δουλεύουν οι πάνω αντιστάσεις και θέλουμε να ροδίσουμε το φαγητό απλά ανεβάζουμε το ταψί ψηλά. Σε διαφορετική περίπτωση κατεβάζουμε το φαγητό αν δεν θέλουμε να καεί.  Αν χρησιμοποιούμε την κάτω αντίσταση, βάζουμε το ταψί σε μια από τις δύο κάτω θέσεις. Εάν χρησιμοποιούμε την πίσω κυκλική αντίσταση, τον ανεμιστήρα ή όλα μαζί, συστήνεται η χρήση των θέσεων 2 και 3 για ομοιόμορφο ψήσιμο. Βέβαια δεν ισχύει το ίδιο για τα κέικ και τα γλυκά, εκεί οι περιπτώσεις διαφοροποιούνται ανάλογα με την εκάστοτε συνταγή.

Πάνω-κάτω αντίσταση:

Είναι η ιδανική επιλογή για να ψήσουμε παραδοσιακά φαγητά και γλυκά.

Κάτω αντίσταση:

Η κάτω αντίσταση επιλέγεται για την τελευταία φάση του ψησίματος, όταν χρειάζεται περισσότερο ρόδισμα η κάτω πλευρά του φαγητού (π.χ. πίτες).

Πάνω αντίσταση:

Η πάνω αντίσταση προσφέρεται για το επιπλέον ρόδισμα των φαγητών στην επιφάνεια τους.

 

Γκριλ:

Λειτουργία με υπέρυθρη ακτινοβολία. Χρησιμοποιείται κυρίως για ψήσιμο κρέατος, όπως μπριζόλες και κεμπάπ, αλλά και για ψητά λαχανικά, ψάρια και για ρόδισμα.

 

Γκριλ με θερμό αέρα:

Λειτουργία για το ψήσιμο πιο μεγάλων και χοντρών κομματιών κρέατος, όπως κοτόπουλο, ρολό, μπριζόλες.

 

Θερμός αέρας:

Τα φαγητά ψήνονται σε ένα στρώμα ζεστού αέρα. Ο αέρας εισέρχεται και κατανέμεται ομοιόμορφα από μια τουρμπίνα στον θάλαμο και ζεσταίνεται μέσω ενός δακτυλίου στο πίσω τοίχωμα του θαλάμου. Το χρησιμοποιούμε κυρίως για παστίτσιο, μουσακά και γίγαντες.

 

Ψήσιμο στον αέρα:

Έχουμε την δυνατότητα να ψήσουμε ταυτόχρονα σε τρία επίπεδα εξασφαλίζοντας ομοιόμορφα αποτελέσματα.

 

Εντατικό ψήσιμο:

Συνδυασμός θερμού αέρα και την κάτω αντίσταση μαζί για εξοικονόμηση χρόνου. Συνίσταται για φαγητά με υγρή βάση, όπως τάρτες και πίτσες.

 

Γλυκά

Αν έχετε σκοπό να ψήσετε ένα γλύκισμα θα πρέπει η γέμιση-ζύμη να μην ξεπερνά τα 2/3 του ύψους του ταψιού ή της φόρμα ενώ ο χρόνος ψησίματος διαφέρει από ταψί σε ταψί. Για παράδειγμα αν η φόρμα του κέικ είναι ψιλή, δηλαδή βαθιά, θα θέλει περισσότερο χρόνο από μια που είναι πιο ρηχή.

Ο τρόπος ψησίματος του κέικ διαφέρει καθώς θα πρέπει να τοποθετήσετε τη φόρμα στο  χαμηλότερο ράφι του φούρνου έτσι ώστε η επιφάνειά του να φτάνει στη μέση του φούρνου.

Όταν έρθει η ώρα για τα πασχαλινά κουλουράκια, ή τους κουραμπιέδες ή άλλα ανάλογα γλυκίσματα, θυμηθείτε πως  τοποθετούνται στη μέση του φούρνου ενώ τα μπισκότα πιο ψηλά.

 

 

Ευχαριστούμε τον

Σπύρο Σούλη

http://spirossoulis.com/

Μετατροπές Μονάδων και χρήσιμες συμβουλές

 

1 cup = 250 ml = 16 Tablespoons
1/2 cup = 125 ml = 8 Tablespoons
1/3 cup = 83 ml = 5.3 Tablespoons
1/4 cup = 62 ml = 4 Tablespoons
1 Pinch = 1/8 Teaspoon

1 φλιτζάνι = 250ml = 16 κουταλιές σούπας
1/2 φλιτζάνι = 125 ml = 8 κουταλιές σούπας
1/3 φλιτζάνι = 83 ml = 5,3 κουταλ. σούπας
1/4 φίτζάνι = 62 ml = 4 κουταλιές σούπας
1 πρέζα = 1/8 κουταλάκι γλυκού

 

1 κούπα των 240 ml

αντιστοιχεί σε γραμμάρια                                                

Αλεύρι 125
Σιμιγδάλι 170
Ζάχαρη 225
Ζάχαρη άχνη 160
Αμυγδαλόψιχα (τριμμένη) 150
Καρυδόψιχα (τριμμένη) 125
Φρυγανιά (τριμμένη) 105
Κακάο 100
Γάλα 240
Σαντιγί 125
Λάδι 220
Νερό 240
Κρέμα γάλακτος 225
Βούτυρο 240
Ρύζι 225
Τυρί (τριμμένο) 110
Μέλι 350

Μία πρέζα είναι 1/8 κουταλάκι γλυκού

Από γραμμάρια σε κουταλιές ή φλιτζάνι

5gr είναι    1 κουταλάκι του γλυκού
15gr είναι   1 κουταλιά της σούπας
30gr είναι  2 κουταλιές της σούπας
60gr είναι  1/4 φλιτζανιού τσαγιού

75gr είναι   1/3 φλιτζανιού τσαγιού
100gr είναι  1/2 φλιτζανιού τσαγιού
130gr είναι   2/3 φλυτζανιού τσαγιού
150gr είναι   2/3 φλυτζανιου τσαγιού
200gr είναι  1 φλιτζάνι τσαγιού
400gr είναι   2 φλιτζάνια τσαγιού

Επίσης από ml σε φλυτζάνι τσαγιού

60ml είναι   1/4 φλιτζανιού τσαγιού
80ml είναι   1/3 φλιτζανιού τσαγιού
120ml είναι  1/2 φλιτζανιού τσαγιού
160ml είναι  2/3 φλιτζανιού τσαγιού
240ml είναι  1 φλιτζάνι τσαγιού

 

Είδος Όγκος / Βάρος

Μαϊντανός/Άνηθος (1 ματσάκι ψιλοκομμένο) ½ κούπας
Κρεμμύδι (1 μεγάλο, τριμμένο) 1 κούπα / 250 γρ.
Κρεμμύδι (1 μέτριο, τριμμένο) ½ κούπας / 170 γρ.
Κρεμμύδι (1 μικρό, τριμμένο) ¼ κούπας / 125 γρ.
Κρεμμυδάκια φρέσκα (8 κομμάτια, ψιλοκομμένα) 1 κούπα

Αυγό (1 πολύ μεγάλο) 80 γρ.
Αυγό (1 μεγάλο) 70 γρ.
Αυγό (1 μεσαίο) 60 γρ.
Αυγό (1 μικρό) 50 γρ.

 

 

Αμερικάνικος μετρικός

1/8 κουταλάκι του γλυκού 0.5 ml
1/4 κουταλάκι του γλυκού 1 ml
1/2 κουταλάκι του γλυκού 2 ml
3/4 κουταλάκι του γλυκού 4 ml
1 κουταλάκι του γλυκού 5 ml
1 κουταλιά της σούπας 15 ml
1/4 κούπας 59 ml
1/3 κούπας 79 ml
1/2 κούπας 118 ml
2/3 κούπας 158 ml
3/4 κούπας 177 ml
1 κούπα 225 ml
2 κούπες ή 1 pint 450 ml
3 κούπες 675 ml
4 κούπες ή 1 λίτρο 1 λίτρο
1/2 γαλόνι 2 λίτρα
1 γαλόνι 4 λίτρα

Αμερικάνικος (κούπες- τέταρτα) Ουγγιές μετρικός

2 κουταλιές 1 fl. οζ. 30 ml
1/4 κούπας 2 fl. οζ. 60 ml
1/2 κούπας 4 fl. οζ. 125 ml
1 κούπα 8 fl. οζ. 250 ml
1 1/2 κούπα 12 fl. οζ. 375 ml
2 κούπες ή 1 pint 16 fl. οζ. 500 ml
4 κούπες ή 1 λίτρο 32 fl. οζ. 1000 ml ή 1 λίτρο
1 γαλόνι 128 fl. οζ. 4 λίτρα

Αμερικάνικος(Ουγγιές) μετρικός(Γραμμάρια)
1/2 ουγκιάς 15 γραμμάρια
1 ουγκιά 30 γραμμάρια
3 ουγκιές 85 γραμμάρια
3,75 ουγκιές 100 γραμμάρια
4 ουγκιές 115 γραμμάρια
8 ουγκιές 225 γραμμάρια
12 ουγκιές 340 γραμμάρια
16 ουγκιές ή 1 πάουντ 450 γραμμάρια

3 κουταλάκια 1 κουταλιά 1/2 ουγκιά 14,3 γραμμάρια 2 κουταλιές 1/8 κούπας 1 ουγκιά 28,3 γραμμάρια
4 κουταλιές 1/4 κούπας 2 ουγκιές 56,7 γραμμάρια
5 1/3 κουταλιές 1/3 κούπας 2,6 ουγκιές 75,6 γραμμάρια
8 κουταλιές 1/2 κούπα 4 ουγκιές 113,4 γραμμάρια 12 κουταλιές 3/4 κούπας 6 ουγκιές 0.375 πάουντ
32 κουταλιές 2 κούπες 16 ουγκιές 1 πάουντ

 

Θερμοκρασίες φούρνου

250 ° F    130 ° C
300 ° F    150 ° C
350 ° F    180 ° C
400 ° F    200 ° C
450 ° F    230 ° C

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τις μεζούρες του εμπορίου για περισσότερη σιγουριά. Βέβαια το καλύτερο είναι μία ζυγαριά κουζίνας που μετρά και τα λίγα γραμμάρια.

 

Φαγόπυρο ή μαυροσίταρο, ωφέλιμο δημητριακό

Φαγόπυρο ή μαυροσίταρο, ωφέλιμο δημητριακό

Το Φαγόπυρο ή αλλιώς «μαύρο στάρι», είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Κίνα, την Ιαπωνία, την Κορέα, καθώς και σε άλλες ασιατικές χώρες, όπου οι πολίτες απολαμβάνουν ζυμαρικά (τα γνωστά noodles), φτιαγμένα από αλεύρι φαγόπυρου, ενώ μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα αποτελούσε ένα από τα βασικότερα συστατικά της διατροφής στη Βρετανία, τη Νορμανδία, τη Βόρεια και Ανατολική Ευρώπη. Πρόκειται για ένα δημητριακό, το οποίο προέρχεται από την Ανατολή και καταναλωνόταν για εκατοντάδες χρόνια, αφού το καλλιεργούσαν στην Ευρώπη από τα τέλη του 14ου αιώνα.

Είναι το φαγόπυρο superfood;

Είναι ένα δημητριακό αλλιώτικο από τα άλλα, με εξαιρετική θρεπτική αξία και πολύ μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη (14%), σε σχέση με τα υπόλοιπα δημητριακά. Περιέχει όλα τα απαραίτητα αμινοξέα, πολλές βιταμίνες -κυρίως του συμπλέγματος Β- που συνήθως συναντώνται στα ζωικά τρόφιμα, ενώ είναι πλούσιο σε λιποδιαλυτές βιταμίνες Ε αλλά και Κ. Τέλος, περιέχει φολικό οξύ, αλλά και αρκετά μέταλλα όπως, ασβέστιο, σίδηρο, χαλκό, μαγγάνιο, μαγνήσιο, κάλιο, σελήνιο, αλλά και ψευδάργυρο.

Επιδράσεις του φαγόπυρου στην υγεία

Φαγόπυρο και κοιλιοκάκη

Το φαγόπυρο δεν περιέχει γλουτένη, οπότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άτομα που έχουν δυσανεξία σε αυτή (κοιλιοκάκη). Επίσης, περιέχει αρκετές φυτικές ίνες και σύνθετους υδατάνθρακες, με αποτέλεσμα να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ελεύθερα και από άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, αφού σταθεροποιεί τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.

Φαγόπυρο και υγεία της καρδιάς

Έρευνες έχουν δείξει, ότι δίαιτες που το περιέχουν, έχουν συνδεθεί με τη μείωση του κινδύνου ανάπτυξης υψηλής πίεσης του αίματος (υπέρτασης) και μείωσης της υψηλής χοληστερόλης. Συνάμα, βοηθά στην αντιμετώπιση της αρτηριοσκλήρωσης, ενώ δρα καταπραϋντικά στους πονοκεφάλους και τις δερματοπάθειες. Τέλος, επειδή είναι πλούσιο σε φλαβονοειδή, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και προστατεύει από διάφορες αρρώστιες.

Το εν λόγω δημητριακό, είναι πλούσιο σε ρουτίνη (βιοφλαβονοειδές), η οποία βοηθά τα νεφρά, εξουδετερώνει τα όξινα υπολείμματα, καταπολεμά την αρτηριοσκλήρυνση, ενδυναμώνει τα τριχοειδή αγγεία και μειώνει τις πιθανότητες αιμορραγιών. Ως αντιοξειδωτικό, η ρουτίνη μειώνει την τοξικότητα της οξειδωμένης LDL χοληστερόλης, εμποδίζει την συνάθροιση των αιμοπεταλίων και καταπολεμά τους φλεβικούς σχηματισμούς στα πόδια.

Μαγειρεύοντας το φαγόπυρο

Αναρωτιέστε τώρα, πώς μπορείτε να το μαγειρέψετε; Με πολλούς τρόπους, ενώ μπορεί να φαγωθεί ακόμα και ωμό! Οι μορφές που μπορείτε να το βρείτε, είναι καταρχήν το αλεύρι από φαγόπυρο, που μπορεί να γίνει ότι και τα άλλα άλευρα, δηλαδή, ψωμί, πίτα, πίτσα, ζυμαρικά κ.ά. Μπορεί να αναμειχθεί με αλεύρι ολικής και να δώσει μια διαφορετική και πλούσια γεύση, ή και σκέτο αν έχετε δυσανεξία στη γλουτένη. Επίσης, μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε σαν το ρύζι π.χ. σε γεμιστά ή να το συνοδεύσετε βραστό με λαχανικά και κρέας, αφού αποτελείται κυρίως από σύνθετους υδατάνθρακες. Μπορείτε να το βάλετε στο γιαούρτι ή το γάλα σας ή μέσα στις σαλάτες σας…

Σε περιόδους νηστείας, μπορεί να συνδυαστεί με όσπρια (π.χ. φακές), δίνοντας ένα απίστευτα θρεπτικό πιάτο με όλα τα απαραίτητα αμινοξέα και μικροθρεπτικά συστατικά.

Πηγή: https://www.mednutrition.gr/

Πιο συγκεκριμένα, το φαγόπυρο φημίζεται κυρίως για τις εξής ευεργετικές ιδιότητές του:

  • Αποτελεί πηγή εύπεπτων πρωτεϊνών και συμβάλλει στη μείωση της χοληστερόλης και του λίπους.
  • Μπορεί να ελαττώσει το σάκχαρο στο αίμα.
  • Αποτοξινώνει τον οργανισμό και καθαρίζει το έντερο.
  • Εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία του εντέρου.
  • Μειώνει το κοιλιακό φούσκωμα και πρήξιμο.
  • Θεωρείται ως θερμαντική τροφή, κατάλληλη για τους κρύους μήνες του χειμώνα.
  • Συμβάλλει στην άμεση απώλεια βάρους και επιταχύνει τη διαδικασία του κορεσμού.
  • Είναι τρόφιμο που δεν περιέχει γλουτένη (gluten-free).
  • Τονώνει την καρδιακή υγεία.
  • Ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση.
  • Βελτιώνει την όρεξη.
  • Είναι αποτελεσματικό “φάρμακο” για την καταπολέμηση της χρόνιας διάρροιας και της δυσεντερίας.

Το φαγόπυρο σε ποσότητα 100 γραμμαρίων φέρει την παρακάτω διατροφική αξία.

  • Λιπαρά: 3,4 g (Κορεσμένα: 0,741 g, Μονοακόρεστα: 1,04 g, Πολυακόρεστα: 1,039 g)
  • Υδατάνθρακες: 71,5 g
  • Πρωτεΐνες: 13,25 g

Βιταμίνες

Βιταμίνη Β1: 0,101 mg

Βιταμίνη Β2: 0,425 mg

Βιταμίνη Β3: 7,02 mg

Bιταμίνη Β5 (παντοθενικό οξύ): 1,233 mg

Bιταμίνη Β6: 0,21 mg

Φυλλικό οξύ: 30 mg

Βιταμίνη C: 0 mg

Μέταλλα & Ιχνοστοιχεία

Ασβέστιο: 18 mg

Σίδηρος: 2,2 mg

Μαγνήσιο: 231 mg

Κάλιο: 460 mg

Νάτριο: 1 mg

Ψευδάργυρος: 2,4 mg

Χαλκός: 1,1 mg

Μαγγάνιο: 1,3 mg

Φώσφορος: 347 mg

Φαγόπυρο Βράσιμο

Ξεπλένουμε ένα φλυτζάνι φαγόπυρο, το βράζουμε σε μια απλή κατσαρόλα με 2 κούπες αλατισμένο νερό σε χαμηλή φωτιά έως ότου το φαγόπυρο να γίνει αφράτο και να απορροφήσει όλο το νερό (15 λεπτά περίπου). Κατά διαστήματα ανακατεύουμε με μια ξύλινη κουτάλα.

Στη συνέχεια, το αφήνουμε σκεπασμένο με καθαρή πετσέτα για να φουσκώσει, εκτός φωτιάς. Στραγγίζουμε όσο νερό δεν έχει απορροφηθεί, και το αναμειγνύουμε με δυο κουταλιές λιωμένο βούτυρο, πριν το σερβίρουμε.

Φαγόπυρο Πώς Μαγειρεύεται / Συνταγές

Πιπεριές γεμιστές με φαγόπυρο

Υλικά

  • 4 πιπεριές
  • 15-20 κ.σ. φαγόπυρο
  • 1 μεγάλο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
  • 1 σκελίδα σκόρδο, πολτοποιημένη
  • λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό
  • λίγο ψιλοκομμένο βασιλικό
  • αλατοπίπερο
  • κύμινο
  • ελαιόλαδο (ανάλογα με το πόσο λαδερό θέλουμε το φαγητό)
  • 1 κ.σ. χυμό ντομάτας
  • λίγο τριμμένο τυρί

Εκτέλεση

Προθερμαίνουμε το φούρνο για 10 περίπου λεπτά πριν βάλουμε το φαγητό. Πλένουμε και καθαρίζουμε τις πιπεριές. Σε ένα μεγάλο αντικολλητικό σκεύος ρίχνουμε το λάδι και σοτάρουμε τα κρεμμύδια και το σκόρδο σε χαμηλή φωτιά, μέχρι να ροδίσουν.

Προσθέτουμε το χυμό ντομάτας. Μόλις πάρουν βράση, ρίχνουμε το φαγόπυρο, το αλάτι, το πιπέρι και τα υπόλοιπα μυρωδικά και τα μαγειρεύουμε σε μέτρια φωτιά για 15 λεπτά μέχρι να απορροφήσουν τα υγρά τους.

Γεμίζουμε με το μείγμα μας τις πιπεριές, τις τοποθετούμε σε ένα μικρό ταψί, στο οποίο βάζουμε λίγο νερό, ανάλογα με την προτίμησή μας, και ρίχνουμε απ’ έξω λίγο αλάτι – περιχύνουμε λίγο λάδι και πασπαλίζουμε τριμμένο τυρί από πάνω.

Τέλος, ψήνουμε στον προθερμασμένο φούρνο στους 160˚C για 1½ ώρα.

Ψωμί με φαγόπυρο και σπόρους τσία

Μία θρεπτική συνταγή ψωμιού, ιδανική για χορτοφάγους, για αθλητές, για όσους βρίσκονται σε πρόγραμμα διατροφής ή για όσους νηστεύουν.

Υλικά

  • 50 γρ. σπόροι τσία
  • 250 γρ. νερό
  • 200 γρ. φαγόπυρο
  • 2 κ.σ. λιναρόσπορο
  • 50 γρ. ηλιόσπορος
  • 50 γρ. ελαιόλαδο
  • 100 γρ. σιρόπι σφενδάμου
  • 1 κ.σ. μπέικιν πάουντερ
  • 1 πρέζα αλάτι

Εκτέλεση

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160˚C στον αέρα. Ανακατεύουμε σε ένα μπολ με ένα κουτάλι τους σπόρους τσία με το νερό, και αφήνουμε στην άκρη μέχρι να αρχίσει να πήζει το μείγμα.

Έπειτα, χτυπάμε στο multi το φαγόπυρο σε 2 δόσεις μέχρι να γίνει σκόνη, και αδειάζουμε σε ένα μπολ τη σκόνη φαγόπυρου. Στο ίδιο multi και πάλι χτυπάμε τον λιναρόσπορο και τον ηλιόσπορο μέχρι να γίνουν σκόνη, και αδειάζουμε κι αυτά στο μπολ με τον φαγόπυρο. Προσθέτουμε το νερό με τους σπόρους chia που έχουν πήξει, το ελαιόλαδο, το σιρόπι σφενδάμου, το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι.

Ανακατεύουμε με μία σπάτουλα σιλικόνης μέχρι να έχουμε ένα ομοιόμορφο μείγμα σαν παχύρευστο χυλό. Στη συνέχεια, τσαλακώνουμε με τα χέρια μας μία λαδόκολλα, τη βρέχουμε ελαφρά και τινάζουμε να φύγει το περιττό νερό. Καλύπτουμε τον πάτο και τα τοιχώματα μίας φόρμας 10×22 εκ..

Αδειάζουμε το μείγμα στη φόρμα και ψήνουμε για 1 ώρα και 15 λεπτά –  αφαιρούμε στη συνέχεια τη φόρμα από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσει σε μία σχάρα για 20 λεπτά. Τέλος, αναποδογυρίζουμε τη φόρμα και αφήνουμε να κρυώσει εντελώς για 40-50 λεπτά.

Ένας προτεινόμενος υγιεινός και θρεπτικός τρόπος σερβιρίσματος είναι να συνοδεύσουμε μια φέτα ψωμί με μια κουταλιά ταχίνι αλειμμένη σε αυτό. Το πιο τέλειο πρωινό, που θα δώσει δύναμη για όλη την ημέρα!

Ένα άλλο προτεινόμενο σνακ είναι το εξής: Κόβουμε μερικές φέτες ψωμί και απλώνουμε πάνω σε αυτές κάποια σως της αρεσκείας μας (π.χ. μαγιονέζα). Κόβουμε μερικά ραπανάκια σε λεπτές φέτες και μερικά ντοματίνια. Μοιράζουμε τα ραπανάκια στις μισές φέτες ψωμιού από αυτές που κόψαμε και τα ντοματίνια στις άλλες μισές. Αλατοπιπερώνουμε, και καλή μας απόλαυση!

Ψωμί με φαγόπυρο και σπόρους τσία

Φαγόπυρο συνταγές πρωινό

Υλικά

  • μερικές κουταλιές φαγόπυρο
  • ηλιόσποροι
  • κολοκυθόσποροι
  • λιναρόσποροι
  • σπόροι chia
  • αμύγδαλα ή καρύδια
  • cranberries
  • goji berries
  • λίγο γάλα της αρεσκείας σας
  • κανέλα
  • ταχίνι ή μέλι

Εκτέλεση

Αφού βράσουμε το φαγόπυρο, μουλιάζουμε και τους ξηρούς καρπούς, ώστε να είναι πιο εύπεπτοι και μαλακοί κατά την κατανάλωσή τους.

Εκτός αυτού το μούλιασμά τους βοηθά στο να μειώσουμε το φυτικό οξύ που περιέχεται σε αυτούς, το οποίο είναι τοξικό και εμποδίζει στην ορθή απορρόφηση θρεπτικών συστατικών, και να αδρανοποιήσουμε τους αναστολείς των ενζύμων.

Βάζουμε σε ένα μπολ το φαγόπυρο και ρίχνουμε το γάλα, το ταχίνι ή το μέλι, την κανέλα, τους ξηρούς καρπούς και τους σπόρους, όπως και τα αποξηραμένα φρούτα.

Πώς κάνουμε το μούλιασμα;

Βάζουμε μικρή ποσότητα ξηρών καρπών με νερό, ώστε να καλύπτονται καλά. Προσθέτουμε λίγο αλάτι, καθώς διευκολύνει την διαδικασία αδρανοποίησης των ενζύμων.

Αφήνουμε τους σπόρους στο νερό σε θερμοκρασία δωματίου ή στο ψυγείο να μουλιάσουν όσες ώρες χρειάζεται ανάλογα το είδος τους. Αδειάζουμε το νερό του μουλιάσματος, τους ξεπλένουμε πολύ καλά και τους στεγνώνουμε με μια πετσέτα.

Διατηρούνται στο ψυγείο για 3 ημέρες ή αποξηραίνονται στον φούρνο, όχι πάνω από 150°C.

Ενδεικτικοί χρόνοι μουλιάσματος

  • Αμύγδαλα: 8-12 ώρες
  • Ηλιόσποροι: 2 ώρες
  • Καρύδια: 4 ώρες
  • Σπόροι κολοκύθας: 8 ώρες

Φαγόπυρο Θερμίδες

Ένα από τα πλεονεκτήματα που έχει το φαγόπυρο ως superfood είναι, εκτός από την πλούσια διατροφική του αξία, ότι πρόκειται για τροφή χαμηλή θερμιδικά, γι’ αυτό και εντάσσεται συχνά σε δίαιτες.

Αναλυτικότερα, μια μερίδα 100 γραμμαρίων φαγόπυρου αποδίδει 343 θερμίδες, όταν είναι ξηρό, ενώ όταν είναι μαγειρεμένο δίνει 92 μόνο θερμίδες.

Φαγόπυρο Παρενέργειες

Γενικότερα, το φαγόπυρο θεωρείται μια ασφαλής τροφή προς κατανάλωση, ωστόσο η υπερδοσολογία ενδέχεται να προκαλέσει μια σειρά από ανεπιθύμητες παρενέργειες και αντενδείξεις.

Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να είναι αλλεργικοί σε αυτό και να εμφανίσουν αλλεργικά συμπτώματα όπως ρινική καταρροή, δερματίτιδα, εξανθήματα, άσθμα, δυσφορία, δυσκολία στην αναπνοή, κ.α.

Δεν έχουν διεξαχθεί ασφαλή συμπεράσματα για το εάν είναι υγιές να καταναλώνεται το φαγόπυρο από εγκύους ή θηλάζουσες μητέρες. Καλύτερο θα ήταν βέβαια να αποφευχθεί η χρήση του κατά την περίοδο αυτή – σε κάθε περίπτωση συμβουλευτείτε το προσωπικό σας γιατρό.

Όσον αφορά στους πάσχοντες από διαβήτη, χοληστερόλη ή υψηλή πίεση και τους λαμβάνοντες φαρμακευτικής αγωγής, καλό θα ήταν να αποφεύγεται η ένταξη αυτής της τροφής στο καθημερινό τους διατροφολόγιο.

Πηγή: https://yourspecialday.gr/φαγοπυρο

Κρόκος Κοζάνης ή σαφράν, ιδιότητες, οφέλη, χρήση

Κρόκος Κοζάνης ή σαφράν, ιδιότητες, οφέλη, χρήση

Ο κρόκος Κοζάνης ή αλλιώς η ελληνική ζαφορά (saffron), είναι τo φυτό από το οποίο, γίνεται η παραγωγή του πιο ακριβού μπαχαρικού (συγκριτικά με τα υπόλοιπα) και ανήκει στην καλύτερη ποιότητα σαφράν, στον κόσμο.

Το χρυσάφι της ελληνικής γης, όπως συχνά αποκαλείται, έχει την ιδιαιτερότητα να  μην αναπαράγεται όπως τα υπόλοιπα είδη, καθώς δεν έχει σπόρους. Η διαιώνιση του προκύπτει μέσω της διάσπασης των βολβών του. Με λίγα λόγια, ο βολβός παράγει καινούριο βολβό, ο οποίος δίνει νέα φυτά. Συγκαταλέγεται στα  πολυτιμότερα μπαχαρικά των αρχαίων πολιτισμών αλλά και των συγχρόνων, για το χρώμα, το άρωμα, τις φαρμακευτικές και αφροδισιακές του ιδιότητες.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ο Όμηρος, το αναφέρει στα κείμενά του, η Κλεοπάτρα το χρησιμοποιούσε στα καλλυντικά της, ενώ το συναντάμε ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη.

Επιστημονική ονομασία: Crocus sativus

 

Καλλιέργεια
Για να αναπτυχθεί ο κρόκος Κοζάνης απαιτούνται ακραίες καιρικές συνθήκες. Ξηρό και ζεστό κλίμα το καλοκαίρι, κρύο το χειμώνα. Το έδαφος πρέπει να είναι επίπεδο, ξηρό και να απομακρύνει το νερό άμεσα, ώστε να μην σαπίζουν οι βολβοί. Η φύτευση του γίνεται τους καλοκαιρινούς μήνες, Ιούνιο και Ιούλιο. Οι βολβοί, τοποθετούνται σε αυλάκια βάθους 20 εκατοστών, με την απόσταση ανάμεσα τους να είναι δέκα εκατοστά. Η συλλογή του φυτού, γίνεται τέλος  Οκτώβρη. Το λουλούδι πρέπει να μαζεύεται νωρίς το πρωί, καθώς μαραίνεται και χάνει το άρωμα και τις ιδιότητες του πολύ γρήγορα.

Για να διατηρηθούν τα στίγματα για μεγάλο χρονικό διάστημα θα πρέπει να αποξηρανθούν, κάτι που κάνει τον κρόκο να χάνει το 75% του βάρους του και το χρώμα του να μεταβάλλεται σε κόκκινο. Για να παραχθεί 1 κιλό κρόκου χρειάζονται 8.500 λουλούδια. Το τελικό προϊόν που προκύπτει είναι μόλις 200 γραμμάρια αποξηραμένων στιγμάτων και κοστίζει μέχρι και 2.000 ευρώ το κιλό. Για να διατηρηθούν και να μην χάσουν τα χαρακτηριστικά τους, χρειάζονται προστασία από το ηλιακό φως,  τη ζέστη και την υγρασία. Η μοναδική περιοχή στην Ελλάδα που καλλιεργείται το συγκεκριμένο φυτό εδώ και δεκαετίες , είναι η Κοζάνη.

Ο κρόκος στην αρχαιότητα
Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο όρος “κρόκος”, προκύπτει από τον θεό Ερμή, ο οποίος, καθώς εξασκούνταν στη δισκοβολία, τραυμάτισε θανάσιμα, χωρίς να το θέλει, τον θνητό φίλο του, Κρόκο. Ο Ερμής, μην μπορώντας να αντέξει την απώλεια του φίλου του, αποφάσισε να του χαρίσει την αθανασία, μεταμορφώνοντας το άψυχο κορμί του σ’ ένα πανέμορφο μοβ λουλούδι και το αίμα του κρόκου, σε τρία κόκκινα στίγματα στην καρδιά του λουλουδιού. Από εκείνη τη στιγμή απέκτησε την συγκεκριμένη ονομασία. Πρόκειται για λουλούδι με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και χρησιμοποιείται εκατοντάδες χρόνια ως φάρμακο, άρτυμα και βαφικό υλικό, σύμφωνα με το votanonkipos.gr.

α) Σαν βαφικό υλικό
Τά δέ βαπτόμενα πάντα τάς χρόας ἀπό τῶν βαπτόντων λαμβάνει. […] καί ὅλως ὅσα χρόας ἰδίας ἔχει. ἀεί γάρ ἀπό πάντων αὐτῶν, ἅμα τῷ τε ὑγρῷ καί θερμῷ τῶν χρωμάτων συνεισιόντων εἰς τούς τῶν βαπτομένων πόρους, ὅταν ἀποξηρανθῇ, τάς ἀπ’ ἐκείνων χρόας λαμβάνει.. Αριστοτέλης, Περί Χρωμάτων.

Τα στίγματα του λουλουδιού χρησιμοποιούνταν στην αρχαιότητα ως βασικό στοιχείο ζωγραφικής σε αγγεία και τοιχογραφίες.  Τοιχογραφίες της Μινωικής εποχής  μαρτυρούν την μεγάλη και συχνή χρήση του. Ιδιαίτερα δημοφιλής είναι η τοιχογραφία των ανακτόρων της Κνωσού, το 2.000 π.Χ., με τον γαλάζιο κροκοσυλλέκτη πίθηκο, αλλά και η τοιχογραφία της Σαντορίνης “Κροκοσυλλέκτριες”, του 16ου αιώνα π.Χ. Οι συγκεκριμένες τοιχογραφίες δείχνουν πόσο πολύτιμος υπήρξε ο κρόκος Κοζάνης στην αρχαιότητα και πόσο σημαντικό ρόλο  είχε στην καθημερινότητα των ανθρώπων.

β) Σαν θεραπευτικό μέσο
Σύμφωνα με αναφορές σε πάπυρο, η πρώτη καλλιέργεια κρόκου, ως  ιατρικό παρασκεύασμα, εκτιμάται χρονικά γύρω στο 2300 π.Χ.

Ρωμαίοι και Αιγύπτιοι τον έκαιγαν σαν θυμίαμα στους θεούς, κάτι που έχει συνεχιστεί σε Ινδία και Κίνα μέχρι και σήμερα. Για τους Χριστιανούς είναι ένα από τα εξήντα υλικά που χρησιμοποιούν για να φτιάξουν Ιερό Μύρο, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν για να αντιμετωπίσουν την αϋπνία και τη μέθη, καθώς επίσης ως άρωμα και ως αφροδισιακό. Οι Άραβες εφάρμοζαν τον κρόκο σαν αναισθητικό και ήταν αυτοί που τον εισήγαγαν στην Ισπανία τον 10ο αιώνα. Ο Μέγας Αλέξανδρος δε, χρησιμοποιούσε σαφράν, για να καταπραΰνει τις πληγές μετά την μάχη.

Γραπτές αναφορές από την εποχή του Ιπποκράτη, δηλώνουν πως το σαφράν, υπήρξε θεραπευτικό μέσο για τουλάχιστον 90 ασθένειες και ήταν όπλο για την καταπολέμηση της πανώλης . Εφαρμοζόταν στον βήχα, τα κρυολογήματα, τους πόνους του στομάχου, την αιμορραγία της μήτρας, την οστρακιά, τον μετεωρισμό και τα προβλήματα της καρδιάς. Παρ’ όλες τις αναφορές, υπήρξε δυσπιστία ως προς την αποτελεσματικότητα του μπαχαρικού στην υγεία. Σύγχρονες μελέτες όμως, έρχονται να επιβεβαιώσουν την ευεργετική του δράση.

Ο ελληνικός κρόκος Κοζάνης
Εμφανίζεται με πολλές και ποικίλες χρησιμότητες. Χρησιμοποιείται στην φαρμακευτική, ζαχαροπλαστική, μαγειρική, τυροκομία, μακαρονοποιία, ποτοποιία ακόμα δε και στην ζωγραφική. Οι πιο σημαντικές φαρμακευτικές ουσίες του, είναι η πικροκροκίνη και η κροκίνη. Ωστόσο περιέχει και άλλα σημαντικά συστατικά όπως λυκοπίνη, ζεαξανθίνη, α-β και γ καρωτίνιο, σίδηρο, κάλιο, μαγνήσιο, βιταμίνη C και βιταμίνη 12.  Είναι γνωστά από την επιστημονική κοινότητα τα αντιγηραντικά, αντιοξειδωτικά και αντικαρκινικά γνωρίσματα του. Σύμφωνα με έρευνα του εργαστηρίου Γενικής Χημείας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με το γαλλικό Laboratoire de Spectroscopie Biomoléculaire, U.F.R de Pharmacie, οι κροκίνες του κρόκου, είναι ιδιαίτερα υδατοδιαλυτά καροτενοειδή, τα οποία έχουν την ικανότητα να αναστείλουν τον πολλαπλασιασμό των λευχαιμικών κυττάρων. Εκτός των άλλων έχει διαπιστωθεί πως ο κρόκος Κοζάνης δρα ενάντια στον καρκίνο του μαστού, του αδενοκαρκινώματος του εντέρου και του νευροβλαστώματος.

Οι θεραπευτικές δράσεις

  • Έχει αντικαταθλιπτικές, αντιοξειδωτικές και αντικαρκινικές ιδιότητες
  • Βελτιώνει το δέρμα από ακμή
  • Ανακουφίζει τους πόνους του στομάχου και των νεφρών
  • Μειώνει τις γαστραλγίες, τους νευρικούς κολικούς, τους σπασμούς και τον κοκκύτη
  • Διεγείρει την όρεξη
  • Βοηθά στην πέψη
  • Ενδυναμώνει την λειτουργία του εγκεφάλου και ενισχύει την μνήμη
  • Μειώνει τα επίπεδα της χοληστερίνης
  • Έχει αντιθρομβωτική δράση
  • Δρα ευεργετικά σε ασθενείς με άνοια ή Αλτσχάιμερ
  • Καταπραΰνει τις πεπτικές διαταραχές, το προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο, τη ναυτία και τις ενοχλήσεις στην οδοντοφυΐα
  • Επιβράδυνει την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας .
  • Βοηθά στην απώλεια βάρους
  • Καταπολεμά το άγχος
  • Καταπολέμα ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος

Πως χρησιμοποιείται ο κρόκος Κοζάνης

  • Μπορείτε είτε να τον πιείτε, είτε να τον χρησιμοποιήσετε ως μπαχαρικό. Πρέπει να δείξετε προσοχή στο χρώμα του (βαθύ κόκκινο) και στο άρωμα του (έντονο). Στην μαγειρική δίνει πικάντικη γεύση, κίτρινο χρώμα και ιδιαίτερο άρωμα. Η ποσότητα πρέπει να είναι μικρή, έτσι ώστε να μην πικρίσει το φαγητό και πρέπει να χρησιμοποιηθεί, αφού πρώτα διαλυθεί σε νερό. Η διαδικασία έχει ως εξής: Μουλιάζετε τα στίγματα σε ένα φλιτζάνι για μια ώρα πριν το ρίξετε στο φαγητό. Έχετε την δυνατότητα ή να το ρίξετε στην κατσαρόλα μαζί με το νερό ή να το στραγγίσετε και να το προσθέσετε μετά. Σε περίπτωση που θέλετε να καταναλώσετε τον κρόκο ως ρόφημα, να ξέρετε πως 10-12 στίγματα  σε ένα φλιτζάνι, είναι αρκετά.

Βιολογικά αφεψήματα
Χρησιμοποιήστε ως βασικό συστατικό τον κρόκο Κοζάνης για να παρασκευάσετε:

  • Ρόφημα με φασκόμηλο και λουίζα
  • Ρόφημα με μέντα και λεμονόχορτο
  • Αφέψημα με μέλι και πορτοκάλι
  • Ρόφημα με κανέλα και γαρύφαλλο
  • Ρόφημα με δεντρολίβανο και θυμάρι
  • Μαύρο τσάι με λεμόνι και δυόσμο
  • Πράσινο τσάι με τζίντζερ και γλυκόριζα

Παρενέργειες-Αντενδείξεις
Η κατανάλωση κρόκου σε ποσότητα άνω των 5 γραμμαρίων την ημέρα, θεωρείται ιδιαίτερα τοξική για τον οργανισμό. Ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια ή ηπατική νόσο, πρέπει να αποφεύγουν την λήψη. Τέλος, οι εγκυμονούσες και οι γυναίκες που θηλάζουν θα πρέπει να αποφεύγουν τις υπερβολικές δόσεις. Σε κάθε περίπτωση, η ιατρική συμβουλή είναι απαραίτητη.

Πηγή κειμένου: https://m.eirinika.gr/

Ευχαριστούμε την φίλη μας Σοφία Εμμανουηλίδου Καζάκη για τις φωτογραφίες που έβγαλε κατά το μάζεμα του κρόκου!

 

Η Κινόα στην διατροφή μας

Τι είναι η κινόα

Η κινόα συμπεριλαμβάνεται στην διατροφή των ινδιάνων, στη Νότια Αμερική (Περού, Χιλή και Βολιβία) εδώ και 3.000 χρόνια. Αν και στην διατροφή το χρησιμοποιούμε συχνά σαν δημητριακό (ανήκει στα ψευδοδημητριακά) στην πραγματικότητα ανήκει στην ίδια οικογένεια με τα παντζάρια, τα σέσκουλα, το σπανάκι.

Ιδιότητες της κινόα

Η κινόα έχει υψηλή  περιεκτικότητα  σε πρωτεΐνη. Περιέχει ισορροπημένα τα ουσιώδη αμινοξέα για τον οργανισμό, κάνοντας την ένα ασυνήθιστα πλήρες είδος τροφής.

Επιπλέον περιέχει Ωμέγα 3 λιπαρά, είναι καλή πηγή φωσφόρου και είναι πλούσιο σε μαγνήσιο και σίδηρο.

Δεν έχει γλουτένη από την φύση της και χωνεύεται εύκολα.

Τρόπος χρήσης της κινόα

Η κινόα έχει μια φυσική πικρή επίστρωση που ονομάζεται σαπωνίνης, για να κρατά τα έντομα μακριά. Για να φύγει η πικράδα από τη κινόα απλά πλύντε την καλά πριν την χρήση.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την κινόα στις σαλάτες, σε μπάρες δημητριακών, στα κουλουράκια.

Για πρωϊνό προτιμήστε τις νιφάδες κινόα.

Χρησιμοποιείστε την κινόα αντί για ρύζι

Ξεπλένουμε 1 φλιτζάνι κινόα και την βράζουμε σε  2 φλιτζάνια νερό για 15 λεπτά σε χαμηλή φωτιά με σκεπασμένη κατσαρόλα. Μπορούμε να προσθέσουμε αν θέλουμε λίγο ελαιόλαδο και αλάτι.
Πηγή: /www.sesoula.gr

Η κινόα ή κουϊνόα είναι θάμνος

 

που οι σπόροι του τρώγονται και υπάρχουν σε πολλά χρώματα: άσπρο, κόκκινο, μαύρο αλλά και μπλε. Σε αντίθεση με το ρύζι ή το σιτάρι, τα οποία έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε λυσίνη, η κινόα περιέχει ισορροπημένη περιεκτικότητα σε βασικά αμινοξέα για τους ανθρώπους, κάνοντας την ασυνήθιστα πλήρες είδος διατροφής. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται λιγότερη πρωτεΐνη κινόα από πρωτεΐνη σιταριού για τις ανάγκες μας. Μολονότι στην πράξη είναι ένας σπόρος, η κινόα θεωρείται πλήρες δημητριακό και μια καλή πηγή φυτικών ινών.
Καλλιεργείται στις Άνδεις για περισσότερα από 5.000 χρόνια κι έχει χαρακτηριστεί ως «η μητέρα των δημητριακών» ή «ο χρυσός των Ίνκας». Τεχνικά δεν είναι κόκκος αλλά σπόρος, ωστόσο, χρησιμοποιείται σχεδόν με τον ίδιο τρόπο όπως όλα τα δημητριακά ολικής αλέσεως.

Κινόα άσπρη

Κόκκινη

Μαύρη

Τρίχρωμη

Κινόα σαλάτα

 

Ιταλία Brescia, εκπαιδευτική βόλτα

Ιταλία Brescia,

εκπαιδευτική βόλτα στη βόρεια Ιταλία στην φημισμένη σχολή αρτοποιίας,  ζαχαροπλαστικής και μαγειρικής,

Scuola di cucina Cast Alimenti – CAST Alimenti

Φυσικά μαζί με την εκπαίδευση συνδυάσαμε και την βόλτα μας στην Brescia, Milano και Verona.

Η φημισμένη σχολή με τους πιο γνωστούς σεφ της Ιταλίας

Δοκιμάσαμε απ όλα, παγωτό, μπριός, πίτσες, μακαρονάδες απίστευτες.

Brescia, μου άρεσες και θα ξανάρθω!

Ξεκινήσαμε την μέρα μας με ένα ιταλικό εσπρέσσο ο οποίος ήταν γευστικότατος.

Κάναμε την βόλτα μας στις τεράστιες πλατείες της πόλης και τα στενά σοκάκια της.

Brescia,

η αρχαία Βρεσκία των Ελλήνων, είναι πόλη στην περιοχή της Λομβαρδίας στη βόρεια Ιταλία. Βρίσκεται στους πρόποδες των Άλπεων, λίγα χιλιόμετρα από τη λίμνη Γκάρντα.

Η Μπρέσια είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της περιοχής, μετά το Μιλάνο, και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, με πληθυσμό περίπου 190.000 κατοίκους.

Είναι πλούσια σε αρχαία ρωμαϊκά και μεσαιωνικά μνημεία αλλά και σε σύγχρονη βιομηχανία. Θεωρείται κέντρο της τρίτης βιομηχανικής περιφέρειας της Ιταλίας σε παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων κυρίως αυτοκινητοβιομηχανίας και παραγωγής όπλων όπου και το εργοστάσιο Μπερέτα καθώς και με μεγάλο αριθμό βιοτεχνιών. Το Πανεπιστήμιο της Μπρέσια είναι ένα από τα πλέον σύγχρονα πανεπιστήμια της Ιταλίας.

Σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης είναι η ιστορική πλατεία “ντέλα Λότζια” , ο “παλαιός καθεδρικός ναός” (Ντουόμο Βέτσιο), λεγόμενος και “Ροτόντα”, που πρόκειται για κυκλικό οικοδόμημα του 11ου αιώνα, ο “νέος καθεδρικός ναός” (Ντουόμο Νουόβο), ο “Πύργος Μπρολέτο”, πολλές άλλες παλαιές εκκλησίες, η Βιβλιοθήκη με πολλά σπάνια χειρόγραφα, η “Πινακοθήκη Μαρτινέγκο”, με πολλά σπουδαία έργα – πίνακες, οι πάμπολλες κρήνες και το σύνολο σχεδόν των μεσαιωνικών κτιρίων του κέντρου της παλαιάς πόλης.

Η κουζίνας της…

Από τους μπουφέδες της σχολής.

 

Φυσικά φάγαμε και έξω τις υπέροχες μακαρονάδες που είχαν αρκετό ελαιόλαδο, πίτσες με λεπτή βάση, γλυκά υπέροχα και φυσικά σούπερ gelato, παγωτό.

 

νιόκι πατάτας

 

Παρακάτω στις φωτογραφίες θα δείτε και άλλα που δοκιμάσαμε και τι είδαμε στα μανάβικα και στα παντοπωλεία.

Ο Γιάννης πήρε το πτυχίο του και φυσικά επισκέφτηκα κι εγώ την σχολή και έμαθα καινούρια πραγματάκια.

 

 

Ελπίζω να ξαναπάμε σε εκπαιδευτικό ταξιδάκι και να μάθουμε καινούρια πράγματα, νέες γεύσεις και άλλες τεχνικές.

Φεστιβάλ ιταλικής κουζίνας στην Θεσσαλονίκη

Στον Πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας στο κέντρο

Συμμετείχαν πολλά καταστήματα της περιοχής που μας τρέλαναν με τα υπέροχα γλυκά, φαγητά, πίτσες, φοκάτσιες, πιαντίνες,  παντσερότο, παγωτά, καφέδες, ποτά και κρασιά.

Φυσικά δοκίμασα όσο περισσότερα μπορούσα και τα απόλαυσα με την ιταλική μουσική που έπαιζε. Με την φαντασία μου και τις υπέροχες γεύσεις στον ουρανίσκο ταξίδεψα πάλι στην αγαπημένη Ιταλία.

Εύχομαι να βρεθήκατε κι εσείς στο,

Φεστιβάλ ιταλικής κουζίνας στην Θεσσαλονίκη και να απολαύσατε τα πάντα.

Stuttgart, Στουτγάρδη, μία βόλτα στην Γερμανία

 

Καιρό είχα να επισκεφτώ την πόλη μου που γεννήθηκα και μεγάλωσα, το Muehlacker κοντά στην Stuttgart.

Η πόλη μου, εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα στο Muehlacker…

Το σπίτι που μέναμε, ένα μικρό κάστρο με έναν υπέροχο κήπο στην πίσω πλευρά.

Το σχολείο μου.

Πεθύμησα τα γερμανικά γλυκά και τα φαγητά της.

Stuttgart

 

Τα Spaetzle τα γερμανικά παραδοσιακά μακαρόνια, τα λουκάνικα με την σάλτσα κάρυ, την μπύρα, τις τούρτες, τάρτες, Ας δούμε μερικά…

Φυσικά Γλυκαντικά, Υποκατάστατα Ζάχαρης

 

Στέβια

Με προέλευση την Παραγουάη, η στέβια χρησιμοποιείται εδώ και εκατοντάδες χρόνια στην Νότια Αμερική και πιο πρόσφατα έγινε δημοφιλής σε Ασία και ΗΠΑ σαν το φυσικό γλυκαντικό χωρίς θερμίδες. Η στέβια (stevia rebaudiana) και τα γλυκά συστατικά που προκύπτουν από τα φύλλα της, γνωστά σαν γλυκοζίτες στεβιόλης, δεν περιέχουν θερμίδες και είναι απόλυτα ασφαλή. Πρόσφατα εγκρίθηκαν και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η στέβια άρχισε να χρησιμοποιείται σαν γλυκαντικό στην Ιαπωνία πρίν 20 χρόνια. Οι αυστηροί σε θέματα υγείας Ιάπωνες, όπου η χρήση της ασπαρτάμης δεν είναι επιτρεπτή, ανακάλυψαν πρώτοι τον τρόπο να απομονώνουν τα γλυκά συστατικά από το υπόλοιπο μέρος του φύλλου. Έτσι προέκυψαν τα εκχυλίσματα από φύλλα στέβιας που είναι 200-300 φορές πιό γλυκά από την κοινή ζάχαρη. Δεδομένου ότι είναι 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, δεν είναι περίεργο που θεωρείται η «βασίλισσα» των φυτικών γλυκαντικών.

Χωρίς θερμίδες και μηδενικό γλυκαιμικό δείκτη (ΓΔ), διεγείρει το πάγκρεας, αντί να το εξαντλεί. Έχει ήπια επίδραση στα επίπεδα του σακχάρου, κάτι που την καθιστά ιδανική για τους διαβητικούς. Επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει επίσης ότι μπορεί να μειώσει την ακμή, να θεραπεύσει πληγές και να καταπραΰνει το στομάχι.

 

Ξυλιτόλη

Πρόκειται για μια λευκή φυσική κρυσταλλική ουσία, η οποία προέρχεται από κορύνη (κότσαλο καλαμποκιού) και δένδρο σημύδας. Μοιάζει και οπτικά και γευστικά με τη ζάχαρη, αλλά περιέχει 75% λιγότερους υδατάνθρακες, 40% λιγότερες θερμίδες (9,6 ανά κουταλιά του γλυκού) και γλυκαιμικό δείκτη μόνο 7.

Βρίσκεται στα φρούτα και τα λαχανικά και περιέχει μόλις δύο θερμίδες ανά κουταλάκι. Ενώ η ζάχαρη προκαλεί τη δημιουργία οξέων στη στοματική κοιλότητα, η ξυλιτόλη διαθέτει αλκαλοποιητική δράση, αποτρέποντας το σχηματισμό πλάκας και τερηδόνας. Προωθεί επίσης την υγεία των οστών και ενισχύει το ανοσοποιητικό. Ο χαμηλός ΓΔ σημαίνει ότι δεν προκαλεί απότομες αυξομειώσεις του σαχκάρου ή ανάπτυξη μυκητιάσεων, όπως η επεξεργασμένη ζάχαρη.

 

Άλλα Φυσικά Γλυκαντικά

Μέλι

Είναι ένα πλήρες θεραπευτικό ελιξίριο, που βελτιώνει τη γενικότερη υγεία. Η ημερήσια κατανάλωση μελιού τροφοδοτεί τον οργανισμό με αντιοξειδωτικά, απαραίτητα για την προστασία του από τις ελεύθερες ρίζες. Είναι πλούσιο σε ριβοφλαβίνη, θειαμίνη, νιασίνη, σίδηρο και μαγγάνιο.

 

Νέκταρ αγαύης

Αποτελείται κυρίως από 90% φρουκτόζη και 10% γλυκόζη και είναι 1,4 έως 1,6 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη. Βγαίνει κατευθείαν από τον πυρήνα του κακτοειδούς φυτού αγαύη, το οποίο ζει και ευδοκιμεί στο Μεξικό. Είναι φυσικό γλυκαντικό το οποίο διαθέτει πολύ χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη (11 – 19), δεν αυξάνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και δεν επιβαρύνει το πάγκρεας.

Το νέκταρ αγαύης περιέχει 20 θερμίδες ανά κουταλάκι και είναι πολύ πιο γλυκό από την επεξεργασμένη ζάχαρη, οπότε χρησιμοποιείτε λιγότερο. Μπορεί να αντικαταστήσει τη ζάχαρη σε οποιαδήποτε συνταγή.

 

Το σιρόπι μελάσας

Η μελάσα ζαχαρότευτλου, αποτελεί το τελικό προϊόν από τη διαδικασία καθαρισμού της ζάχαρης. Η μελάσα ζαχαροκάλαμου έχει ευχάριστη γλυκόπικρη γεύση και άρωμα και χρησιμοποιείται σε σάλτσες, σε γλυκίσματα και σε πλούσια κέικ φρούτων. Η μελάσα περιέχει περισσότερο σίδηρο σε σχέση με το μέλι, αλλά υπολείπεται σε βιταμίνη C.

Η μαύρη ζάχαρη συγκεντρώνει περισσότερη μελάσα (η μελάσα της δίνει σκούρο χρώμα και γλυκόπικρη γεύση). Το θετικό είναι πως μεταβολίζεται πιο αργά απ’ ό,τι η κοινή ζάχαρη αλλά σε επίπεδο θερμίδων, δεν γλιτώνετε κάτι.

Πηγή: omorfamystika.gr

 

Η μαύρη ή καστανή ζάχαρη

διαφέρουν από την άσπρη στην παρουσία μελάσας δηλαδή του σκουρόχρωμου, κολλώδους υγρού που παράγεται από την επεξεργασία του χυμού ζαχαροκάλαμου. Κατά τα άλλα έχουν την ίδια θερμιδική αξία και την ίδια επίπτωση στο σάκχαρο με τη λευκή ζάχαρη.

Τα διάφορα είδη ζάχαρης στην ουσία δεν έχουν καμία θερμιδική διαφορά.  Αλλά και στον τομέα των θρεπτικών συστατικών οι διαφορές της ακατέργαστης, της μαύρης και της καστανής ζάχαρης είναι μικρές, υπερέχουν όμως της λευκής κρυσταλλικής ζάχαρης, η οποία εκτός από την γλυκύτητα δεν προσφέρει κάτι περισσότερο.

 

Φρουκτόζη

Είναι ένα φυσικό σάκχαρο που συναντάται στα φρούτα. Περιέχει τις ίδιες θερμίδες με τη ζάχαρη αλλά είναι λίγο πιο γλυκιά και πιθανώς να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε μικρότερη ποσότητα. Η φρουκτόζη δεν αποτελεί πλέον μία εναλλακτική της ζάχαρης δεδομένου ότι αν και προκαλεί χαμηλότερη γλυκαιμική ανταπόκριση, έχει συνδεθεί με αύξηση τριγλυκεριδίων και χοληστερόλης και αύξηση της αντίστασης στην ινσουλίνη. Συστήνεται βέβαια η λήψη φρουκτόζης από φυσικές πηγές της όπως είναι τα φρούτα και τα λαχανικά.

 

Σιρόπι σφενδάμου

Το σιρόπι σφενδάμου το οποίο περιέχει αντιοξειδωτικά (όταν είναι καθαρό), αλλά και 54 kcal στην κουταλιά. Το σιρόπι σφενδάμου είναι μια πολύ καλή φυσική γλυκαντική ουσία, που παράγεται από συγκεκριμένα είδη του δέντρου σφενδάμου και μπορεί να αποτελέσει μια πραγματική προσθήκη σε μια υγιεινή διατροφή. Μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να αποφύγετε την λευκή ζάχαρη και άλλα γλυκαντικά που δεν είναι τόσο υγιή ή είναι τελείως ανθυγιεινά. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε dressings σε σαλάτες, σε ψητά λαχανικά, σε μούσλι, είναι πολύ ωραίο με πλιγούρι βρώμης, στο τσάι και με πολλούς άλλους τρόπους.

‘Αλλα Φυσικά Γλυκαντικά

Ζάχαρη καρύδας

Η ζάχαρη καρύδας (που έχει πολυδιαφημιστεί τελευταία) έχει την ίδια θερμιδική αξία με τη ζάχαρη, αλλά χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη. Παρόλα αυτά πρέπει να αντιμετωπίζεται με πολλή προσοχή από τους διαβητικούς γιατί πολλές φορές στο τελικό προϊόν η ζάχαρη καρύδας συνδυάζεται με άλλα σάκχαρα. Εξάλλου ο γλυκαιμικός δείκτης μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τον τρόπο παρασκευής του τροφίμου.

Η ζάχαρη καρύδας προέρχεται από το ζαχαρώδες υγρό που κυκλοφορεί στο φυτό της καρύδας. Φυσικά Γλυκαντικά.

Πηγή:https://filitsasougioultzoglou.gr

Ψάρια, επιλογή και μαγείρεμα

Τα ψάρια χωρίζονται σε 3 κατηγορίες ποιότητας.

Α΄ ποιότητας είναι αυτά που πωλούνται ακριβότερα. Συνήθως θεωρούνται καλύτερα τα πλέον καλοσχηματισμένα ψάρια, τα νοστιμότερα, τα πιο σπάνια, μερικές φορές τα πιο δύσκολα στην συντήρηση και αυτά που μας δεσμεύουν στο μαγείρεμα.

Α΄ ποιότητας ψάρια : Λυθρίνια, Συναγρίδες, φαγκριά, τσιπούρες, μουρμούρες, γλώσσες, σφυρίδες, μαγιάτικα, ξιφίας.

Β΄ ποιότητας ψάρια : Κέφαλος, λαβράκι, ροφός, λούτσος, μπακαλιάρος, μυλοκόπι, σικιός, χριστόψαρο.

Γ΄ ποιότητας ψάρια : Μπαρμπούνια, παλαμίδα, σκουμπρί, κολιός, σαφρίδι, κοκάλι, γόπα, σάλπα, τόνος, γαλέος, σαλάχι, πεσκανδρίτσα, μουγκρί, σμέρνα, χέλι, πέρκα, χάννος, σκορπιός, γύλος, χειλού, σπάρος, χελιδονόψαρο, καπόνι, μαρίδα, αθερίνα, σαρδέλα.

ΛΙΠΑΡΑ ΨΑΡΙΑ : Χέλι, κυπρίνος, γατόψαρο, ρέγκα, σολομός, ζαργάνα, παλαμίδα, μπαρμπούνι, ξιφίας, πέστροφα.

ΑΠΑΧΑ ΨΑΡΙΑ : Πέρκα, γλώσσα, μπακαλιάρος, λούτσος, χριστόψαρο, τόνος.

ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΜΑΓΕΙΡΕΨΕΤΕ

Οι παρακάτω προτάσεις δεν είναι δεσμευτικές. Αν το ψάρι είναι φρέσκο μπορεί να μαγειρευτεί με όποιο τρόπο επιθυμούμε και να έχει και ένα γευστικό αποτέλεσμα. Όταν όμως το ψάρι έχει ιδιαιτερότητες, είμαστε υποχρεωμένοι να σεβαστούμε τη φύση του. Για παράδειγμα η σκορπίνα με τόσα κόκαλα που έχει δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο εκτός από σούπα και η παλαμίδα που είναι τόσο λιπαρή αν δεν γινόταν ψητή θα γινόταν πολύ δύσπεπτη.
Όλα τα ψάρια μπορούν να αξιοποιηθούν για σάλτσες, ζωμούς, ορεκτικά, πρώτα πιάτα, και ψαρόσουπες.

ΨΗΤΑ : Παλαμίδα, τόνος, κολιός, σκουμπρί, σαφρίδι, κοκάλι, φρίσσα, σαρδέλα, χέλι, κέφαλος, μπαρμπούνι, σπάρος, σκάρος, μελανούρι, σαργός, τσιπούρα, μουρμούρα

ΒΡΑΣΤΑ : Πέρκα, χάννος, σκορπιός, γωβιός, ροφός, σφυρίδα, δράκαινα, σκαρμός, μουγκρί.

ΤΗΓΑΝΙΤΑ : Σαργός, τσιπούρα, μουρμούρα, σφυρίδα, γαλέος, σαλάχι, ρήνα, σμέρνα, μαρίδα, γλώσσα.

ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ : Σαργός, τσιπούρα, μουρμούρα, γόπα.

 

ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΤΕ ΨΑΡΙΑ

Αυτό που καθορίζει την ποιότητά του είναι τα νερά στα οποία έχει ζήσει.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ : Προτιμήστε τα μικρά ψάρια και θαλασσινά όπως ο γαύρος, η μαρίδα, η πέστροφα, η γλώσσα, η σαρδέλα, η πέρκα, οι γαρίδες, τα μύδια και τα στρείδια. Αυτά δεν περιέχουν υψηλές ποσότητες υδραργύρου. Αντίθετα υψηλές συγκεντρώσεις παρουσιάζουν τα μεγάλα όπως ο τόνος, ο ξιφίας, ο κολίος και ο αστακός.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ : επιλέξτε αυτά που ζουν λιγότερο, καθώς υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες να έχουν συσσωρεύσει επικίνδυνες ποσότητες τοξικών ουσιών σε σχέση με τα ψάρια που ζουν περισσότερο.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΛΙΠΑΡΑ : Προτιμήστε αυτά που έχουν λιγότερα, καθώς στο λίπος των ψαριών συσσωρεύονται διοξίνες. Yψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά έχουν το χέλι, ο κυπρίνος, το γατόψαρο, η ρέγκα, ο σολομός, το ασπρόψαρο, το σκουμπρί, η τσιπούρα, το σαλάχι, η ζαργάνα, η παλαμίδα, το μπαρμπούνι, ο ξιφίας και η πέστροφα. Βέβαια, τα λιπαρά ψάρια περιέχουν πολύτιμα για την υγεία οξέα, γι’ αυτό και πρέπει να τα προτιμάμε όταν προέρχονται από καθαρά νερά.

Πηγή: https://www.pna.gr/diatrofi/

 

Συνταγές. Εύκολες. Γρήγορες. Νόστιμες. Οι μπουφέδες μας.

Συνταγές Εύκολες Γρήγορες Νόστιμες

Η μεγάλη Ομάδα μαγειρικής μας!

Οι μπουφέδες των συναντήσεων των μελών της Ομάδας μας ..

Υπέροχες και νόστιμες δημιουργίες, γλυκές και αλμυρές όλων των μελών.

 

Πηγές Ασβεστίου στα Τρόφιμα

Ο ανθρώπινος οργανισμός χρειάζεται απαραίτητα ασβέστιο. Τα ασβέστιο αποτελεί βασικό συστατικό των οστών μας, των δοντιών, συμβάλλει στην καλή καρδιακή και νευρομυική λειτουργία και πολλά άλλα. Είναι κατά συνέπεια απαραίτητο να καταναλώνουμε καθημερινά τροφές που είναι πλούσιες σε αυτό. Ας δούμε τις καλύτερες από αυτές :

Γάλα: Ένα ποτήρι γάλα μας προμηθεύει μέχρι και το 30 % των ημερήσιων αναγκών μας σε ασβέστιο. Προτιμάτε χαμηλών λιπαρών αλλά όχι εντελώς άπαχο, καθώς το 0 % δεν βοηθάει την καλή απορρόφηση του ασβεστίου, λόγω χαμηλής απορροφητικότητας της βιταμίνης D. H βιταμίνη D συμβάλλει στην καλύτερη απορρόφηση του ασβεστίου από τις τροφές..

Γιαούρτι: Το γιαούρτι αποτελεί ένα πρακτικό και υγιεινό τρόπο για να πάρετε την καθημερινή σας δόση σε ασβέστιο. Ένα κεσεδάκι γιαούρτι παρέχει μέχρι και 300 – 350 mg ασβεστίου, με μέση ημερήσια ανάγκη για υγιής ενήλικες τα 900 – 1000 mg.

Σαρδέλες:

Είναι μια από τις καλύτερες πηγές ασβεστίου και βοηθούν στο αδυνάτισμα. Τα 100 γραμμάρια σαρδέλες με τα κόκαλα έχουν 351mg ασβέστιο. Μια άλλη πηγή ασβεστίου είναι και ο σολομός.

Τυριά:

Η περιεκτικότητα ασβεστίου στα συνήθη κίτρινα τυριά (π.χ. γραβιέρα, κασέρι, παρμεζάνα, γκούντα, ένταμ) κυμαίνεται από 750-1200 mg ανά 100 γρ. Η φέτα περιέχει περίπου 280-450 mg ανά 100 γρ. Η μυζήθρα κυμαίνεται από 240-350 mg ανά 100 γρ.

Πηγές ασβεστίου στα τρόφιμα για άτομα που έχουν δυσανεξία στην λακτόζη ή είναι vegan

Tofu: Επίσης γνωστό στις τάξεις κυρίων των φυτοφάγων και είναι πηγμένο γάλα για τυρί από φασόλια σόγιας. Είναι ένα κοινό συστατικό σε πολλά πιάτα της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας. Λίγο πιο ξινό από το κανονικό τυρί, στα 100 γραμμάρια παρέχει 350 mg ασβεστίου.

*Όλα τα τοφού δεν είναι φτιαγμένα με ασβέστιο . Ελέγξετε τη διατροφική ένδειξη για να βεβαιωθείτε ότι το προϊόν περιέχει ασβέστιο, ή επικοινωνήστε με τον κατασκευαστή.  

Σπανάκι: Όχι τόσο καλή πηγή ασβεστίου όσο τα γαλακτοκομικά, αλλά από της καλύτερες στο φυτικό βασίλειο. Ένα φλιτζάνι βρασμένο σπανάκι παρέχει 245 mg ασβεστίου. Όμως, τα οξαλικά και φυτικά οξέα που υπάρχουν στο σπανάκι εμποδίζουν την απορρόφηση του. Ωστόσο όταν το σπανάκι μαγειρευτεί, μειώνεται η επίδραση αυτών των ενώσεων και αυξάνεται η απορρόφηση του ασβεστίου.

Σουσάμι: Οι σπόροι του αποτελούν μια πλούσια πηγή ασβεστίου. Μια κουταλιά της σούπας σουσάμι παρέχει 88 mg ασβεστίου. Ωστόσο και εδώ η παρουσία οξαλικών μειώνει λίγο την απορρόφηση. Παρολαυτά αποτελεί μια πολύ καλή πηγή.

Αμύγδαλα

Η κατανάλωση αμυγδάλων πριν το γυμναστήριο μπορεί να βοηθήσει το σώμα σου να κάψει περισσότερο λίπος και υδατάνθρακες κατά τη διάρκεια της προπόνηση. Μικρός αλλά ισχυρός καρπός περιέχει επίσης πρωτεΐνη και φυτικές ίνες καθώς και μονοακόρεστα λίπη που βοηθούν στη μείωση της κακής χοληστερόλης. Τα 23 αμύγδαλα περιέχουν 164 θερμίδες, 70 mg ασβεστίου, καθώς και το 50% της συνιστώμενης ημερήσιας ποσότητας κατανάλωσης βιταμίνης Ε.

Ηλιόσποροι

Ρίξε τους πάνω από τις σαλάτες ή κατανανάλωσέ τους ως σνακ. Εκτός από πηγή ασβεστίου είναι επίσης μια καλή πηγή αντιοξειδωτικών, πλούσια σε βιταμίνη Ε και χαλκού, ένα θρεπτικό συστατικό που διατηρεί υγιή τα λευκά αιμοσφαίρια.

Φασολάκια (πράσινα)

Εκτός από ασβέστιο ένα φλιτζάνι πράσινα φασολάκια καλύπτει το 27% της ημερήισας πρόσληψης βιταμίνης C ενώ έχει 3,5 γραμμάρια ινών, ένα από τα καλύτερα θρεπτικά συστατικά για την απώλεια βάρους στον πλανήτη.

Baby καρότα

Σκέψου τα καρότα ως πορτοκαλί μαγικά ραβδάκια που έχουν χαμηλές θερμίδες, πολλές φυτικές ίνες που διατηρούν επίπεδη την κοιλιά, ασβέστιο που συμβάλλει σε γερά οστά και μειώνει την ανάπτυξη του καρκίνου του δέρματος.

Σύκα

Νωπά ή ξερά σύκα σε σαλάτες ή στο γιαούρτι με λίγο μέλι, κανέλα και αμύγδαλα έχουν μόλις 110 θερμίδες και φουλ ασβέστιο!

 Μπρόκολο

Αυτό το σταυρανθές λαχανικό είναι πλούσιο σε ασβέστιο και μια σειρά από άλλα καλά για σένα θρεπτικά συστατικά όπως βιταμίνες Α, C και Β6. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: Το μπρόκολο θεωρείται ένα από τις 30 καλύτερες τροφές για κολιά πλάκα,  περιέχει μια ένωση που επιβραδύνει τον καρκίνο.

Γλυκοπατάτες

Καλές Πηγές ασβεστίου στα τρόφιμα, καλίου και βιταμινών Α και C. Αντί για το ψήσιμο στο φούρνο, αξιοποίησε τη μαγειρική σου δημιουργικότητα και ανακάλυψε σούπερ συνταγές με αυτό το υλικό.

Πορτοκάλια

Ενώ είναι περισσότερο γνωστά για την πλούσια περιεκτικότητά τους σε βιταμίνη C ένα μεγάλο πορτοκάλι παρέχει, επίσης, 74 mg ασβεστίου. Απόλαυσέ το ως σνακ, ή με αμύγδαλα, στο ψητό κοτόπουλο ή με σαλάτα και σάλτσα τζίντζερ.

Κολοκύθα κίτρινη

Γεμάτη με ασβέστιο και κάλιο, πλούσια σε καροτενοειδή που καταπολεμούν τις καρδιακές παθήσεις, το άσθμα, την αρθρίτιδα ενώ συμβάλλουν σε καλή όραση.

Φασόλια ξερά

Τα φασόλια δεν σου δίνουν μόνον φυτικές ίνες ή πρωτεΐνη, ιδανική για το χτίσιμο ή την αποκατάσταση των μυών αλλά και κάλιο και σημαντική ποσότητα ασβεστίου. Χρειάζεσαι έναν ακόμη λόγο για να φας φασολάδα σήμερα; Είναι πλούσια σε κάτι που ονομάζεται ανθεκτικό άμυλο, μια θρεπτική ουσία που αυξάνει το μεταβολισμό και βοηθά στην προώθηση της οξείδωσης του λίπους ενώ εμποδίζει τη συσσώρευση του λίπους μαρκοπρόθεσμα.

Μαυρομάτικα φασόλια

Είναι γεμάτα με ασβέστιο, κάλιο και φυλλικό οξύ, μια θρεπτική ουσία που μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου καρδιακής νόσου, εγκεφαλικού επεισοδίου και οστεοπόρωσης.

Μαγειρεμένα πράσινα λαχανικά

Μπορεί πιθανόν να γνωρίζεις ήδη ότι η προσθήκη περισσότερων χορταρικών στο πιάτο σου να έχουν πολλά θρεπτικά συστατικά αλλά γνωρίζεις ότι βοηθούν στη διατήρηση των γερών οστών; Είναι αλήθεια! Για να λάβεις το μεγαλύτερο μέρος του ασβεστίου από τα λαχανικά, θα πρέπει να τα καταναλώνεις μαγειρεμένα και όχι ωμά.

Λαχανίδα
Μία από τις καλύτερες φυτικές πηγές ασβεστίου, είναι η λαχανίδα. Δύο φλιτζάνια ωμής λαχανίδας, περιέχουν 201 mg ασβεστίου, το οποίο είναι ακόμα πιο βιοδιαθέσιμο από το ασβέστιο στο γάλα.
Αλλά δεν έχουν όλα τα πράσινα λαχανικά τις ίδιες ιδιότητες. Το οξαλικό οξύ, που είναι άφθονο σε φυτά όπως το σπανάκι, τα σέσκουλα, και τα παντζάρια, επηρεάζει την απορρόφηση του ασβεστίου. Ακόμα κι αν το σπανάκι έχει πολύ ασβέστιο, είναι μόνο ως προς το 1/10 βιοδιαθέσιμο από ό,τι στο γάλα, λόγω του οξαλικού οξέος.
Αν κόψετε τη λαχανίδα όσο τα φύλλα της είναι τρυφερά, γίνεται υπέροχη σαλάτα, ενώ αν την αφήσετε να μεγαλώσει, είναι ιδανική για ντολμάδες, για τις χειμωνιάτικες κρεατόσουπες και για φρικασέ με αβγολέμονο.

Πηγή:clickatlife.gr

Οι πληροφορίες που περιέχονται για τις πηγές ασβεστίου στα τρόφιμα έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας ή την επίσκεψη σε άλλον ειδικό της υγείας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας ή ειδικό διατροφολόγο.

Μοσχαρίσιο κρέας και πως το μαγειρεύουμε

 

Μοσχαροκεφαλή: Θέλει ώρες ψήσιμο και είναι πολύ νόστιμη. Τα μάγουλα, είναι ότι πρέπει για βραστό, γιουβέτσι ,ή κοκκινιστό.

Ελιά ή αλλιώς λαιμός ή σβέρκος: αρκετά μαλακό κομμάτι και έχει αρκετό λίπος οπότε κάνει για τα πάντα εκτός από σχάρα.

Καπάκι: Κομμάτι κρέατος πάνω από τις μπριζόλες, ότι πρέπει για κιμάς ή για βραστό και κοκκινιστό γιατί έχει συνδετικό ιστό.

Σπάλα: Ο ώμος τους ζώου. Λίγο λίπος και σχετικά σκληρό. Περιέχει το το νουα και το ποντίκι τα οποία τα κάνουμε μια χαρά βραστά ή ψητά στο φούρνο.

Σπαλομπριζόλες – Μπριζόλες: Πολύ νόστιμες για γρήγορο ψήσιμο (σχάρα, τηγάνι, κτλ.)

Στήθος, σιδηρόδρομος: Λιπαρό, νόστιμο κρέας. Πολλά κόκαλα αλλά φτηνό και ότι πρέπει για σιγομαγείρεμα σαν τα μάγουλα.

Κόντρα: Όχι τόσο μαλακό όσο το φιλέτο αλλά μπορεί και αυτό να μαγειρευτεί στο τηγάνι. Το αμέσως πιο καλό κομμάτι του μοσχαριού για γρήγορο ψήσιμο.

Λάπα είναι η κοιλιά: Ότι πρέπει για νόστιμο κιμά μιας και έχει αρκετό λίπος.

Μοσχαρίσιο κρέας και πως το μαγειρεύουμε

Στο πίσω μέρος του ζώου έχουμε το κιλότο ή αλλιώς στρογγυλό: κάνει για κιμά, ψητά, σουβλάκια.

Κότσι: Ότι πρέπει για σούπες.

Ποντίκι: Πλούσιο σε κολλαγόνο, είναι ένα κρέας ιδιαίτερα μαλακό, το οποίο κατά κύριο λόγο γίνεται βραστό.

Νουά: Πίσω μέρος του μηρού. Μαγειρεύεται ολόκληρο και κόβεται σε φέτες.

Φιλέτο: Το πιο μαλακό εκτός από την ουρά του. Ότι πρέπει για τηγάνι, σοτέ και γρήγορο ψήσιμο.

Πλούσιο σε σίδηρο και ιδιαίτερα μαλακό, αποτελεί το πιο εκλεκτό σημείο του ζώου. Απορροφάται εύκολα από τον ανθρώπινο οργανισμό.

Προσφέρεται κυρίως ψητό στη σχάρα και σπανιότερα για μαγειρευτά φαγητά.

Χτένι σπάλας: Το χτένι είναι πολύ μαλακό κρέας με περιεκτικότητα σε κολλαγόνο. Προσφέρεται για μαγειρευτά κατσαρόλας, φούρνο καθώς και για βραστό.

Στρογγυλό, κιλότο, τρανς: 

Πρόκειται για κομμάτια χωρίς λίπος, τα οποία κυρίως χρησιμοποιούνται για μαγειρευτά φαγητά όπως το κοκκινιστό και προέρχονται από το πίσω μέρος του μοσχαριού.

Πέρα από τις διατροφικές, το κρέας διαθέτει και οργανοληπτικές ιδιότητες. Σε αυτές περιλαμβάνονται το χρώμα του κρέατος, η γεύση, η τρυφερότητα, και η περιεκτικότητα σε χυμούς.

Πηγή: stivosmeat.gr

Κεφίρ, τι είναι και πως το φτιάχνουμε

Το «θαυματουργό» ποτό. Tο μυστικό της μακροζωίας των Kαυκάσιων. Ένα φυσικό γαλακτοκομικό προϊόν που γεννήθηκε στα βουνά του Kαυκάσου αιώνες πριν. Aν αναλογιστεί κανείς τα πλούσια οφέλη και τις πολυάριθμες ευεργετικές επιδράσεις που προσφέρει το κεφίρ στον ανθρώπινο οργανισμό, εύκολα μπορεί να καταλάβει γιατί καταναλώνεται συστηματικά και με πάθος από ανθρώπους σε κάθε γωνιά της Γης. Παρασκευάζεται, άλλωστε, από όλα τα είδη γάλακτος που κυκλοφορούν.

Tι είναι το κεφίρ:

Tο κεφίρ παράγεται από οποιονδήποτε τύπο γάλακτος (αγελαδινό, πρόβειο, κατσικίσιο κλπ.) με τη χρήση κόκκων κεφίρ. Μία αποικία φιλικών βακτηρίων που στην όψη μοιάζει με κουνουπίδι. Eίναι ένα φυσικό προβιοτικό προϊόν με υψηλή θρεπτική αξία που αφομοιώνεται εύκολα από τον οργανισμό. Eίναι πλούσιο σε ασβέστιο, μαγνήσιο και φώσφορο, λόγω του γάλακτος που περιέχει, καθώς και σε βιταμίνες.  Πυριδοξίνη, η βιοτίνη, το φυλλικό οξύ και η βιταμίνη B12, ενώ οι πρωτεΐνες του είναι υψηλής βιολογικής αξίας. Eκτός από το ρόφημα, όμως, υπάρχει και το συμπυκνωμένο κεφίρ, που μπορείτε να καταναλώσετε ως επιδόρπιο. Περιέχει βακτήρια με πολύ σημαντικότερη προβιοτική δράση από το γιαούρτι. Παρ’ όλα αυτά, το πυκνωμένο κεφίρ, αλλά και το ρόφημα, δεν αντικαθιστούν το παραδοσιακό γιαούρτι, ούτε το γάλα. Ωστόσο, όσοι το επιθυμούν, μπορούν να αντικαταστήσουν με αυτό τη μία από τις τρεις μερίδες γαλακτοκομικών προϊόντων της συνιστώμενης ημερήσιας ποσότητας. Tip! Aν και βασίζεται στο γάλα, το κεφίρ είναι κατάλληλο για όσους έχουν δυσανεξία στη λακτόζη, επειδή περιέχει ελάχιστη ποσότητα, ενώ ένα μέρος της λακτόζης του γάλακτος πέπτεται από τα βακτήρια και τις ζύμες του κεφίρ στο έντερο.

Eυεργετικές ιδιότητες

Tο κεφίρ, που συνιστά μια πλήρως ισορροπημένη τροφή, θεωρείται ότι συμβάλλει στην πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου, ενώ καθαρίζει τα έντερα και τα εξοπλίζει με ευεργετικά βακτηρίδια και ζύμες. Έχει διαπιστωθεί ότι η συστηματική χρήση του επιδρά σε ολόκληρο το σώμα, συμβάλλοντας σε ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα. Παράλληλα, ενισχύει την πέψη και προωθεί την ομαλή λειτουργία των εντέρων, δημιουργώντας ένα υγιές πεπτικό σύστημα απαλλαγμένο από τη δυσκοιλιότητα. Συνιστάται ιδιαίτερα σε παιδιά, επειδή προάγει τη σωστή εντερική λειτουργία τους, σε εγκύους για την αντιμετώπιση προβλημάτων δυσκοιλιότητας, σε γυναίκες που θηλάζουν λόγω του ασβεστίου που περιέχει, καθώς και σε ηλικιωμένους, επειδή συμβάλλει στην αντιμετώπιση των έντονων διαρροιών ή δυσκοιλιοτήτων που συχνά παρουσιάζουν.

Tο συναντάμε κυρίως σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα. Ωστόσο, μπορεί να παρασκευαστεί και στο σπίτι. Bέβαια, οι κόκκοι του κεφίρ συνήθως δεν πωλούνται και κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι, αλλά αν απευθυνθείτε σε κάποιο από αυτά, το πιο πιθανόν είναι να σας τους εξασφαλίσουν. Xρησιμοποιείται όμως και ως συστατικό σε συνταγές φαγητών, αλλά και ως ξινή κρέμα σε σάλτσες και σαλάτες. Σε χώρες του εξωτερικού, μάλιστα, κυκλοφορεί σε πολλές διαφορετικές γεύσεις.

Φτιάξτε κεφίρ στο σπίτι σας

Tο γάλα τοποθετείται σε ένα δοχείο με τους μικρούς κόκκους που περιέχουν τους απαραίτητους μύκητες, έτσι ώστε να γίνει η ζύμωση και να παραχθεί το κεφίρ. H ζύμωση γίνεται σε θερμοκρασία δωματίου και διαρκεί συνήθως 24 ώρες. Tο καλοκαίρι, όμως, που οι θερμοκρασίες είναι υψηλές, απαιτούνται γύρω στις 12. Στη συνέχεια, στραγγίζεται και πίνεται, συνήθως κρύο. H γεύση του μοιάζει με εκείνη του ξινόγαλου. Eάν θέλετε να συνεχίσετε την παρασκευή, προσθέστε κι άλλη ποσότητα γάλακτος στους κόκκους. Tο κεφίρ συντηρείται στο ψυγείο, αλλά αν δεν σκοπεύετε να παρασκευάσετε κι άλλο για μεγάλο χρονικό διάστημα, τοποθετήστε τους κόκκους στην κατάψυξη, αφού πρώτα τους έχετε πλύνει καλά. Όταν έρθει η ώρα να τους βγάλετε, αφήστε τους περίπου 2-3 ώρες σε θερμοκρασία δωματίου πριν τους χρησιμοποιήσετε. Yπάρχουν διάφορες ποικιλίες κεφίρ και έτσι, ανάλογα με τον τύπο βακτηριδίων που θα χρησιμοποιηθούν, το ρόφημα θα αποκτήσει διαφορετικές ευεργετικές ιδιότητες, αλλά και ελαφρά διαφορετικό χρώμα, οσμή και γεύση.

Πηγή …Copyright (C) http://back-to-nature.gr . Read more at http://back-to-nature.gr/2017/12/blog-post_662.html .

Πορτοκάλια και ποικιλίες

Η πορτοκαλιά δεν αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, το πολύ μέχρι και 4 βαθμούς υπό το μηδέν. Για τον λόγο αυτό καλλιεργείται σε τροπικές, υποτροπικές και εύκρατες περιοχές με ήπιο χειμώνα.

Η πορτοκαλιά είναι το δημοφιλέστερο εσπεριδοειδές δέντρο στον κόσμο που όλοι λατρεύουμε για τους νόστιμους ζουμερούς καρπούς του, για τους δροσερούς χυμούς που στύβουμε, και βέβαια για το γλυκό του κουταλιού που φτιάχνουμε με την φλούδα του. Το πορτοκάλι εκτός από μοναδική γεύση, είναι πλούσια πηγή βιταμίνης C και αξίζει να το καλλιεργήσουμε σε κάθε κήπο και αυλή. Μπορούμε επίσης να φυτέψουμε πορτοκάλια σε γλάστρα για να διακοσμήσουμε το μπαλκόνι μας, απολαμβάνοντας τα πανέμορφα λευκά άνθη και την ξεχωριστή ομορφιά του.

Σαγκουίνι, Μέρλιν ή Βαλέντσια; Ποιες είναι οι ποικιλίες της πορτοκαλιάς και ποιες οι διαφορές τους;

Το πορτοκάλι είναι ένα από τα πιο γνωστά εσπεριδοειδή με σημαντική θρεπτική αξία. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και περιέχει επίσης σάκχαρα, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο και βιταμίνη Α.

Πορτοκαλιές καλλιεργούνται σε όλο τον κόσμο, σε θερμές περιοχές και οι καρποί τους είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς, λόγω της αρωματικής τους γεύσης, αλλά και για τα σημαντικά τους οφέλη για την υγεία μας.

Υπάρχουν 160 περίπου ποικιλίες πορτοκαλιάς και οι πιο σημαντικές που καλλιεργούνται στην Ελλάδα είναι:

Βαλένσια

Ξενική ποικιλία που ωριμάζει από το Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο και έτσι επιτρέπει στους παραγωγούς να εφοδιάζουν την αγορά με πορτοκάλια και τους καλοκαιρινούς μήνες. Η ποικιλία αυτή είναι ιδιαίτερα ανθεκτική και προσαρμόζεται εύκολα σε πολλούς τύπους εδαφών, δίνοντας εύγευστα πορτοκάλια πολύ καλής ποιότητας.

 

Πορτοκάλια Χίου:

Δίνει μικρούς καρπούς και ωριμάζει από τα μέσα Νοεμβρίου. Ο καρπός της έχει πολλά σπόρια, λίγο χυμό και είναι εξαιρετικά ανθεκτικός στη μεταφορά.

 

Πορτοκάλια Άρτας:

Οι καρποί της ποικιλίας αυτής είναι σφαιρικοί, έχουν υπόξινη γεύση και είναι εξαιρετικά αρωματικοί. Η ωρίμανση τους γίνεται κατά τον Ιανουάριο.

Πορτοκάλια Μέρλιν:

Γνωστή ποικιλία με πολύ εύγευστους, αρωματικούς και χυμώδεις καρπούς, που καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου. Στη χώρα μας αντιπροσωπεύει περίπου το 60% της ελληνικής παραγωγής.

Σαγκουίνι:

Λέγεται και αιματόσαρκος ποικιλία εξαιτίας της κόκκινης σάρκας των καρπών της. Είναι ξενικής προέλευσης με πολύ εύγευστους και χυμώδεις καρπούς που δίνουν χυμούς πλούσιους σε βιταμίνες. Το Σαγκουίνι συλλέγεται το Δεκέμβριο.

Πηγή: [email protected]

Ναβαλίνα:

Ξεχωρίζουν για την πολύ γλυκιά τους γεύση και το δυνατό τους άρωμα. Είναι πολύ πλούσια σε βιταμίνη C, επίσης περιέχουν σάκχαρα, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο και βιταμίνη Α. Η ποικιλία πορτοκαλιών ναβαλίνα, πήραν το όνομα τους από την προεξοχή που έχουν στο κάτω μέρος τους, όπου περιέχεται ένα μικρό φρούτο σε εμβρυϊκή κατάσταση. Έχουν φλούδα χοντρή και γλυκιά ζουμερή σάρκα. Η φλούδα τους γίνεται εξαιρετικό γλυκό του κουταλιού.

Χαρακτιριστικά πορτοκαλιού

Η σάρκα του πορτοκαλιού χωρίζεται σε τμήματα που λέγονται σκελίδες ή φέτες. Κάθε φέτα περιβάλλεται από ινώδη ιστό λευκού χρώματος, που λέγεται «ράκος». Στο εσωτερικό της κάθε φέτας υπάρχουν πολλά χωρίσματα, τα κύτταρα της σάρκας που είναι γεμάτα χυμό καθώς και μέχρι 3 σπόρια, αλλά μπορεί να υπάρχουν και φέτες χωρίς καθόλου σπόρια.

Το πορτοκάλι έχει γλυκιά ή γλυκόξινη γεύση και είναι λιγότερο ή περισσότερο αρωματικό ανάλογα με την ποικιλία και την ποιότητα. Κάποια ελαφριά πικρή γεύση που παρατηρείται μερικές φορές οφείλεται σε ποσότητα αιθέριου ελαίου που έχει εισχωρήσει στη σάρκα.

Η θρεπτική ανάλυση ανά 100 γραμμάρια πορτοκαλιού έχει ως εξής

Θερμίδες 49 kcal

Νάτριο 86 mg

Λιπαρά 0,2 γρ.

Πρωτεΐνες 1 γρ.

Υδατάνθρακες 12,2 γρ.

Ασβέστιο 41 mg

Σίδηρος 0,4 mg

Φώσφορο 20 mg

Νερό 200 γρ. Κάλιο 1 mg

Το πορτοκάλι είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, φυλλικό οξύ, κάλιο, σελήνιο και φυτικές ίνες, β – καροτίνη, πηκτίνη, κάλιο, ασβέστο, σίδηρο, ιώδιο, φώσφορο, μαγγάνιο, νάτριο, χλώριο και ψευδάργυρο.

Ένα μέτριο σε μέγεθος πορτοκάλι μας περέχει 62 θερμίδες και μας προμηθεύει με σχεδόν το 100% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης σε βιταμίνη C. Η περιεκτικότητά τους σε νάτριο είναι χαμηλή. Επίσης η αύξηση της γλυκαιμίας που προκαλούν είναι χαμηλή.

 

Πιπεριές καυτερές, είδη και οφέλη

Πιπεριές καυτερές, είδη και οφέλη

Πιπεριές, πάπρικα, τσίλι, μπούκοβο και πόσες άλλες διαφορετικές ονομασίες και εκδοχές του καρπού αυτού μπορείς να σκεφτείς ότι έχεις δοκιμάσει; Αλήθεια, οι πιπεριές είναι απ’ τα πιο ευρέως καλλιεργημένα και αξιοποιημένα φυτά, τόσο για τις γαστρονομικές εφαρμογές τους, όσο και για τις ιδιότητες των βιοενεργών συστατικών τους, που μπορεί να έχουν ακόμα και φαρμακολογικές προεκτάσεις. Είναι ένα τρόφιμο που αν το εκμεταλλευτείς σωστά, μπορεί να απογειώσει τα γεύματά σου αλλά και την υγεία του οργανισμού σου!

Από πού «κατάγονται»

Οι πιπεριές (Capsicum) είναι ένα γένος φυτών της οικογένειας των Στρυχνοειδών και της τάξης των Στυχνωδών. Είναι ιθαγενές της Αμερικής, όμως μετά την επονομαζόμενη Κολομβιανή Ανταλλαγή (Columbian Exchange) διαδόθηκε και καλλιεργήθηκε ανά τον κόσμο.

Οι καυτερές πιπεριές παραμένουν σταθερά στην κορυφή των φαρμακευτικών βοτάνων. Η καταγωγή τους είναι από την Κεντρική και Νότια Αμερική και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες είναι από τις πλέον κατάλληλες, για την αντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων υγείας. Ταυτόχρονα, έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε καψαϊκίνη, μια ουσία που τους χαρίζει έντονη και πικάντικη γεύση. Χρησιμοποιούνται στη μαγειρική, δίνοντας μια ιδιαίτερη πινελιά στα φαγητά, και προσφέρουν εντυπωσιακά οφέλη στην υγεία.

Οι καυτερές πιπεριές μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε ωμές, είτε αποξηραμένες ως καρύκευμα. Το μπαχαρικό τους αποτελεί ένα από τα κύρια συστατικά της μεσογειακής διατροφής. Εμπλουτίζουν τη γεύση και συνοδεύουν πιάτα κρεατικών, διάφορα είδη αλλαντικών και τυριών, σάλτσες και πολτούς . Η καυστικότητά τους υπολογίζεται σύμφωνα με την κλίμακα Scoville (Σκοβίλ) SHU.

Είδη από καυτερές πιπεριές

Η πιπεριά, ως φυτό, απαριθμεί περίπου 200 διαφορετικά είδη που ποικίλουν ανάλογα με το μέγεθος, το χρώμα και τον βαθμό καυτερής γεύσης. Οι καυτερές πιπεριές ανήκουν στην οικογένεια των καψικών και μερικές από αυτές βρίσκονται παρακάτω:

Πάπρικα

Η βοτανολογική ονομασία του συγκεκριμένου είδους πιπεριάς είναι Capsicum Annuum. Έχει πολλά είδη με μικρές διαφορές, οι οποίες ποικίλουν ανά περιοχή. Αν και σε όλους μας είναι γνωστή η γλυκιά πάπρικα, το είδος της κατ’εξοχήν ανήκει στις καυτερές πιπεριές. Αυτή προέκυψε το 1920, χάρη στην παρέμβαση ενός Ούγγρου καλλιεργητή, ο οποίος εμβολίασε το φυτό.

Οι πιπεριές, μόλις ωριμάσουν, συλλέγονται, αποξηραίνονται και κονιορτοποιούνται, διατηρώντας το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα. Η πάπρικα θεωρείται το εθνικό μπαχαρικό της Ουγγαρίας και οι Ούγγροι το χρησιμοποιούν στο γκούλας, το παραδοσιακό φαγητό τους. Επιπλέον, καλλιεργείται και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης, όπως Σερβία, Ρουμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, βόρεια Ελλάδα, καθώς και στην Λατινική Αμερική.

Μπούκοβο

Η επίσημη ονομασία αυτού του είδους καυτερής πιπεριάς ονομάζεται Capsicum frutescens. Το όνομά της προέρχεται από την σερβική λέξη «bukva», η οποία σημαίνει «οξιά». Το Μπούκοβο ήταν ένα χωριό της Γιουγκοσλαβίας, στο κέντρο ενός δάσους με οξιές, κοντά στα σύνορα με την Φλώρινα και τις Πρέσπες. Η ποικιλία αυτή καλλιεργείται σε όλη τη Μεσόγειο. Ο καρπός της συλλέγεται, αποξηραίνεται και ο σπόρος της γίνεται νιφάδες. Το μπούκοβο ή το «μεσογειακό τσίλι», όπως συνήθως το αποκαλούμε, είναι ένα από τα πιο διάσημα καρυκεύματα και δίνει καυτερή γεύση και δυνατό άρωμα στα φαγητά. Αν και ανήκει επίσημα στις καυτερές πιπεριές, μπορούμε να βρούμε και γλυκές νιφάδες. Χρησιμοποιείται στην παρασκευή αλλαντικών και αναδεικνύει κρεατικά και σούπες.

Καγιέν (Cayenne)

Το πιπέρι καγιέν, γνωστό και ως μπαχαρικό Γουινέας (Guinea spice) πήρε το όνομά του από την πόλη Cayenne (Καγιέν) της γαλλικής Γουιάνας. Προέρχεται από τις πιπεριές τσίλι, οι οποίες ξεκίνησαν από την Κεντρική και Νότια Αμερική και διαδόθηκαν στην Ευρώπη περί τον 15ο αιώνα, χάρη στον Χριστόφορο Κολόμβο. Ανήκουν και αυτές στο γένος Capsicum Annuum, ενώ κατέχουν μια πολύ υψηλή θέση στον δείκτη καυστικότητας SHU, περίπου 30.000-50.000 μονάδες. Επειδή είναι πολύ καυτερές, μόλις ωριμάσουν, συλλέγονται, αποξηραίνονται και αλέθονται. Από αυτό το άλεσμα προκύπτει το πιπέρι καγιέν, το οποίο χρησιμοποιείται ως μπαχαρικό, και διατίθεται στο εμπόριο σε διάφορες προσμίξεις, οι οποίες ρυθμίζουν την καυστικότητα του. Είναι πολύ δημοφιλές στην μεξικάνικη και ινδική κουζίνα, ενώ στην ευρωπαϊκή κουζίνα χρησιμοποιείται με μικρότερη συχνότητα, ολοκληρώνοντας ένα απλό πιάτο.

Τσίλι (Chili)

Η πιπεριά τσίλι (chili pepper), ή σύμφωνα με την βοτανολογική της ονομασία Capsicum Solanaceae, είναι ένα φυτό ιθαγενές της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Η καλλιέργεια της, σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα στο Εκουαδόρ, μετράει περίπου 6.000 χρόνια. Έγινε γνωστή στους Ευρωπαίους , χάρη στα ταξίδια του Χριστόφορου Κολόμβου, ο οποίος τις συνάντησε στις Αντίλλες και τις ξεχώρισε για την πικάντικη γεύση τους, που θύμιζε πιπέρι. Έχουν το σχήμα κέρατου, λόγω της μυτερής τους κατάληξης και διακρίνονται σε πράσινες, κίτρινες και κόκκινες, από τις οποίες προέρχεται το πιπέρι καγιέν. Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε καψαϊκίνη, ενώ η τιμή τους στον δείκτη καυστικότητας SHU είναι 1.200 έως 1.600 μονάδες.

Χαμπανέρο (Habaneros)

Το όνομά της συγκεκριμένης πιπεριάς σημαίνει «που προέρχεται από την Αβάνα». Η πιπεριά Χαμπανέρο (habanero) είναι από τις πιο καυτερές πιπεριές τον κόσμο, με καυστικότητα στην κλίμακα SHU από 100.000 έως 350.000 μονάδες. Προέρχεται από την Νότια Αμερική και την περιοχή του Αμαζονίου, αλλά η φήμη της εξαπλώθηκε λόγω της εκτεταμένης χρήσης της στο Μεξικό. Εάν παραβλέψει κανείς πόσο καυτερή είναι, η γεύση της έχει κάτι φρουτώδες. Η πιπεριά χαμπανέρο χρησιμοποιείται στην κουζίνα της Λατινικής Αμερικής, αλλά και σε πολλά Ασιατικά πιάτα. Βρίσκει εφαρμογή σε πολλές καυτερές σάλτσες, εκτοξεύοντας την γεύση και την ένταση των πιάτων.

Χαλαπένιο (Jalapeno)

Η πιπεριά χαλαπένιο (jalapeno) είναι από τις πιο διάσημες καυτερές πιπεριές, λόγω της περιορισμένης καυστικότητας της. Είναι δηλαδή τόσο πικάντικη, ώστε να απευθύνεται στο ευρύ κοινό, ακόμα και σε αυτούς που αποφεύγουν τα πολύ καυτερά. Το όνομά της προέρχεται από την πόλη Xalapa, του Μεξικό, στην οποία άρχισε να καλλιεργείται. Ανήκει και αυτή στο γένος Capsicum Annuum και φτάνει τις 20.000 μονάδες στον δείκτη καυστικότητας. Έχει πράσινο χρώμα, είναι μεσαίου μεγέθους, μακρόστενη και με στρογγυλεμένη άκρη. Χρησιμοποιείται σε πολλές παραδοσιακές συνταγές της Μεξικάνικης κουζίνας ή σε σάλτσες και αποτελεί εξαιρετική πηγή βιταμίνης C, βιταμίνης Β6, βιταμίνης Ε και βιταμίνης Κ. Οι πιπεριές χαλαπένιος κυκλοφορούν στο εμπόριο είτε φρέσκιες, είτε σε κονσέρβα, ενώ αποξηραμένες ονομάζονται chipotle chili.

Carolina Reaper

Η πιπεριά Carolina reaper είναι η πιο καυτερή στον κόσμο και «καίει» ακόμα και τους πιο φανατικούς λάτρεις του πικάντικου. Δικαίως κρατά τα σκήπτρα της καυστικότητας, με την κλίμακα SHU να αγγίζει μέχρι και τις 2.200.000 μονάδες, γι’αυτό και κατέχει την 1η θέση στο World Guinness Records. Κατά την χρήση της είναι απαραίτητη η χρήση γαντιών. Σε περίπτωση επαφής των χεριών με την πιπεριά και κατόπιν με τα μάτια, θα προκληθεί έντονο κάψιμο και ερεθισμός. «Ο χάρος από την Καρολάινα» όπως λέγεται, θα απογειώσει κάθε συνταγή που απευθύνεται στους πιο απαιτητικούς.

Ταμπάσκο (Tabasco)

Η πιπεριά Tabasco κατάγεται από το Μεξικό, την πατρίδα του πικάντικου φαγητού. Σύμφωνα με τον δείκτη καυστικότητας SHU, συγκεντρώνει περί τις 50.000 μονάδες και έτσι κατοχυρώνει επάξια την 4η θέση. Είναι μια από τις πιο καυτερές πιπεριές στον κόσμο, και είναι ιδιαίτερα γνωστή για την σάλτσα της. Η σάλτσα tabasco παρασκευάστηκε για πρώτη φορά στη Λουιζιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών, στα μέσα του 19ου αιώνα. Η παραγωγή της, από τότε και στο εξής, συνεχίζεται αμείωτα, και η συνταγή της παραμένει μυστική. Βασικά της συστατικά, πέραν της πιπεριάς, είναι το γαλλικό λευκό ξύδι και το αλάτι.

 

Οφέλη για τον οργανισμό

Όλες οι καυτερές πιπεριές έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την καψαϊκίνη. Η καψαϊκίνη είναι η ουσία που τους προσδίδει αυτήν την πικάντικη γεύση, αλλά διαθέτει και μια σειρά από φαρμακευτικές ιδιότητες. Αποδεδειγμένα, μειώνουν την θνησιμότητα κατά 13% και θεωρούνται ένα από τα μυστικά της μακροζωίας. Μερικές από τις ευεργετικές τους ιδιότητες είναι οι παρακάτω:

Είναι πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά

Οι καυτερές πιπεριές είναι πλούσιες σε βιταμίνη Α, Β6, C, K, E, φολλικό οξύ και μαγγάνιο. Περιέχουν ισχυρά αντιοξειδωτικά που θωρακίζουν και αποτοξινώνουν τον οργανισμό. Ταυτόχρονα, προστατεύουν από τις ελεύθερες ρίζες, στις οποίες οφείλονται διάφορες ασθένειες.

Έχει αναλγητική δράση

Η καψαϊκίνη αποτελεί κύρια ουσία των αναλγητικών φαρμάκων. Χρησιμοποιείται σε έμπλαστρα και αλοιφές για την ανακούφιση του πόνου, σε καρκινοπαθείς που υποφέρουν από πόνους ή σε άτομα που πάσχουν από φλεγμονώδεις νόσους. Η ουσία απελευθερώνεται γρήγορα και δρα σε συγκεκριμένες απολήξεις των νεύρων.

Ενισχύουν τον μεταβολισμό

Μια από τις βασικές ιδιότητες της καψαϊκίνης είναι η τόνωση του μεταβολισμού, μέσω της θερμογένεσης. Μέσω αυτής της διαδικασίας, ουσιαστικά, αυξάνεται η θερμότητα στο σώμα, με αποτέλεσμα  να αυξάνεται και η καύση θερμίδων ανά ημέρα. Σύμφωνα με έρευνες, άνθρωποι που συμπεριλάμβαναν καθημερινά στο πρωινό τους καψαϊκίνη, έκαιγαν περίπου 51% περισσότερες θερμίδες από τους υπόλοιπους.

Αυξάνουν το αίσθημα κορεσμού

Πολλές μελέτες έχουν δείξει, ότι οι άνθρωποι που εντάσσουν στην διατροφή τους καυτερές πιπεριές, τείνουν να αισθάνονται χορτασμένοι για περισσότερη ώρα και να τρώνε λιγότερο. Με άλλα λόγια, η καψαϊκίνη συμβάλλει στην μείωση της πείνας. Αυτό συμβαίνει, γιατί μειώνεται η παραγωγή της γκρελίνης, της ορμόνης, δηλαδή, που δημιουργεί το αίσθημα της πείνας.

Βοηθούν στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος

Τα μπαχαρικά και τα ενεργά συστατικά τα οποία περιέχουν, βοηθούν στην θωράκιση του στομάχου ενάντια σε διάφορες λοιμώξεις και στην αύξηση της πεπτικής παραγωγής υγρών, που διευκολύνουν την πέψη. Εσφαλμένα υπάρχει η άποψη ότι τα μπαχαρικά δημιουργούν έλκος και επιβαρύνουν τις στομαχικές λειτουργίες. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Οι καυτερές πιπεριές μειώνουν τον κίνδυνο έλκους του στομάχου, όταν αυτές καταναλώνονται με μέτρο και όχι ανεξέλεγκτα. Να τονίσουμε, πως δεν ισχύει το ίδιο, σε περιπτώσεις ασθενών, που ήδη έχουν έλκος ή αντιμετωπίζουν άλλα προβλήματα με το στομάχι τους, και ως εκ τούτου πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί με την κατανάλωση οποιουδήποτε μπαχαρικού.

Μειώνουν την αρτηριακή πίεση και την εμφάνιση εγκεφαλικού ή εμφράγματος

Τα υψηλά επίπεδα αρτηριακής πίεσης απασχολούν το 40% των ανθρώπων που είναι άνω των 25 ετών. Μελέτη σε ποντίκια με αρτηριακή πίεση έχει δείξει, ότι η κατανάλωση μπαχαρικών με υψηλό ποσοστό καψαϊκίνης συνέβαλε στην σταδιακή μείωση της. Ωστόσο, τα παραπάνω αποτελέσματα ενδέχεται να έχουν διαφορετικό ποσοστό επιτυχίας στους ανθρώπους. Παράλληλα, σύμφωνα με άλλη μελέτη, ο μέσος καταναλωτής καυτερών πιπεριών, παρόλο που πίνει και καπνίζει, έχει χαμηλότερη χοληστερίνη και καλύτερη λειτουργία του κυκλοφορικού συστήματος. Με αποτέλεσμα, να μειώνεται και η πιθανότητα εμφάνισης εγκεφαλικού ή εμφράγματος.

Μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου

Η ασθένεια του καρκίνου συνδέεται με την συνεχή κυτταρική ανάπτυξη. Μελέτες σε ζώα έδειξαν, ότι η καψαϊκίνη επιτίθεται στην διαδικασία ανάπτυξης καρκινικών κυττάρων. Το 80% των καρκινικών κυττάρων αυτοκαταστράφηκε, ενώ οι καρκινικοί όγκοι μειώθηκαν.

Αντενδείξεις

Παρά τα σημαντικά οφέλη που προσδίδουν οι καυτερές πιπεριές στον οργανισμό, υπάρχουν μερικές αντενδείξεις που καλό είναι να λάβουμε υπόψη. Η υπερβολική κατανάλωση τους συνδέεται με τον αυξημένο κίνδυνο της εμφάνισης καρκίνου του στομάχου. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα υψηλά ποσοστά καψαϊκίνης επιφέρουν οξειδωτική βλάβη στο DNA, ειδικά σε άτομα που υποφέρουν από σπαστική κολίτιδα. Επιπλέον, μελέτες δείχνουν ότι είναι τοξική σε μεγάλες ποσότητες. Στα συμπτώματα δηλητηρίασης από καψαϊκίνη συγκαταλέγεται η αναπνευστική δυσχέρεια, οι σπασμοί και η κυάνωση. Στην πραγματικότητα, αυτό μπορεί να συμβεί κυρίως λόγω της χρήσης κάποιου διαλύματος. Μόνο αν κάποιος καταναλώσει πάνω από 2 λίτρα καυτερής σάλτσας, κινδυνεύει να ξεπεράσει το τοξικό όριο. Τέλος, οι τροφές με υψηλή συγκέντρωση καψαϊκίνης θεωρούνται εθιστικές. Αυτό συμβαίνει γιατί ο εγκέφαλος συγχέει το κάψιμο με το αίσθημα του πόνου και ξεκινά την παραγωγή ενδορφινών. Οι ενδορφίνες προκαλούν προσωρινή ευφορία, ταχυκαρδία, έκκριση σάλιου και ιδρώτα.

 

 

Πρωτεΐνη , οι καλύτερες υγιεινές πηγές

Η πρωτεΐνη είναι βασικό συστατικό για τη ρύθμιση του ανθρώπινου μεταβολισμού. Έκτος από δομικό συστατικό των μυών, εμπλέκεται σε όλες τις σωματικές διεργασίες. Χρησιμοποιείται για τον σχηματισμό ενζύμων, ορμονών, όπως η ινσουλίνη, αντισωμάτων του ανοσοποιητικού συστήματος, αιμοσφαιρίνης κ.α. Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη είναι 0,8-1 γραμμάριο ανά κιλό σωματικού βάρους. Ας δούμε τις καλύτερες πηγές πρωτεΐνης εκτός από το κρέας.

Ζωική Πρωτεΐνη

Αυγά


Τα αυγά είναι από τις πιο υγιεινές και θρεπτικές τροφές. Περιέχουν βιταμίνες, μέταλλα, αντιοξειδωτικά και τα ασπράδια αυγών είναι σχεδόν καθαρή πρωτεΐνη.
Περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες: 1 μεγάλο αυγό περιέχει 6 γραμμάρια πρωτεΐνης, με 78 θερμίδες.

Κοτόπουλο Στήθος


Το στήθος κοτόπουλο είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τρόφιμα πλούσια σε πρωτεΐνη.
Περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες: 1 ψητό στήθος κοτόπουλου χωρίς δέρμα περιέχει 53 γραμμάρια, με μόνο 284 θερμίδες.

Τυρί Cottage
Το cottage περιέχει πολύ χαμηλά λιπαρά και θερμίδες. Επιπλέον είναι θρεπτικότατο καθώς περιέχει ασβέστιο, σελήνιο, βιταμίνη Β12, ριβοφλαβίνη (βιταμίνη Β2) και άλλα θρεπτικά συστατικά.
Περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες: Ένα φλιτζάνι (226 g) τυρί cottage με 2% λιπαρά περιέχει 27 γραμμάρια πρωτεΐνης, με 194 θερμίδες.

Γιαούρτι
Εύγευστο και θρεπτικότατο, το γιαούρτι είναι απαραίτητο στοιχείο στη διατροφή μας.
Περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες: Ένα κεσεδάκι έχει 15 γραμμάρια πρωτεΐνης, με μόνο 100 θερμίδες.

Γάλα
Το γάλα περιέχει μια μικρή ποσότητα από σχεδόν κάθε θρεπτικό συστατικό που χρειάζεται το ανθρώπινο σώμα, με  ιδιαίτερα υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο, φώσφορο και ριβοφλαβίνη (βιταμίνη Β2).
Περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες: 1 φλιτζάνι πλήρες γάλα περιέχει 8 γραμμάρια πρωτεΐνης, με 149 θερμίδες.

Τόνος


Ο τόνος είναι ένα ψάρι πολύ χαμηλό σε λίπος, έτσι αυτό που μένει είναι ως επί το πλείστων μόνο πρωτεΐνη. Όπως και άλλα ψάρια, ο τόνος είναι επίσης πολύ καλή πηγή θρεπτικών συστατικών, όπως και πολύτιμων ωμέγα-3 λιπαρών οξέων.
Περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες: Ένα φλιτζάνι (154 gr.) περιέχει 39 γραμμάρια πρωτεΐνης, με μόνο 179 θερμίδες.

Γαλοπούλα


Η γαλοπούλα αποτελείται κυρίως από πρωτεΐνη, με πολύ λίγο λίπος και θερμίδες. Νόστιμη, μπορεί να καλύψει γευστικά το καθημερινό διαιτολόγιο.
Περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες: Μια μερίδα (85 γραμμάρια) περιέχει 24 γραμμάρια πρωτεΐνης, με 146 θερμίδες.

Ψάρια (Όλοι οι τύποι)
Όλα τα ψάρια έχουν σημαντικές θρεπτικές ουσίες. Η περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες είναι όμως εξαιρετικά μεταβλητή. Ο σολομός περιέχει 19 γραμμάρια ανά  (85 γραμμάρια), με 175 θερμίδες.

Γαρίδες
Οι γαρίδες περιέχουν λίγες θερμίδες, αλλά είναι εξαιρετικές πηγές πρωτεΐνης, σεληνίου και βιταμίνης Β12. Όπως και τα ψάρια, οι γαρίδες περιέχουν επίσης πολύτιμα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα.
Περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες: Τα 85 γραμμάρια περιέχουν 18 γραμμάρια, με μόνο 84 θερμίδες.

Φυτική Πρωτεΐνη

Αμύγδαλα
Τα αμύγδαλα περιέχουν σημαντικές θρεπτικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένων φυτικών ινών, βιταμίνης Ε, μαγγανίου και μαγνησίου.
Περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες: 30 γρ. περιέχουν 6 γραμμάρια πρωτεΐνη και 161 θερμίδες.

Φακές
Οι φακές έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες, μαγνήσιο, κάλιο, σίδηρο, φολικό οξύ, χαλκό, μαγγάνιο και διάφορα άλλα θρεπτικά συστατικά. Είναι επίσης μια από τις καλύτερες πηγές πρωτεϊνών φυτικής προέλευσης.
Περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες: 1 φλιτζάνι (198 γρ) μαγειρεμένες φακές περιέχει 18 γραμμάρια πρωτεΐνης, με 230 θερμίδες.

Κινόα
To κινόα συγκαταλέγεται σε ένα από τα πιο δημοφιλή superfoods του κόσμου. Είναι πλούσιο σε πολλές βιταμίνες, μέταλλα, φυτικές ίνες και πάρα πολλά αντιοξειδωτικά.
Περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες: 15% των θερμίδων. Ένα φλιτζάνι (185 g) μαγειρεμένα quinoa περιέχει 8 γραμμάρια, με 222 θερμίδες.

Βρώμη
Η βρώμη είναι από τα πιο υγιεινά δημητριακά. Είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, μαγνήσιο, μαγγάνιο, θειαμίνη (βιταμίνη Β1) και διάφορα άλλα θρεπτικά συστατικά.
Περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες:  Μισό φλιτζάνι βρώμη περιέχει 13 γραμμάρια πρωτεΐνη, με 303 θερμίδες.

Πηγή: Νίκος Καφετζόπουλος, nutribase.gr

 

Μπρόκολο

Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, K, φυτικές ίνες και κάλιο, έχει ιδιότητες που το έχουν κατατάξει στα super foods με αντικαρκινική δράση, ενώ μια μερίδα μπρόκολου (100 γραμμαρίων) περιέχει 3 γραμμάρια πρωτεΐνης και αποδίδει μόλις 31 θερμίδες.

 

Άλλες πηγές πρωτεΐνης

Πηγές υψηλής ποιότητας θεωρούνται και τα υπόλοιπα ψάρια, πουλερικά και ξηροί καρποί πέρα από αυτά που αναφέραμε πιο πάνω. Μέσης ποιότητας πηγές θεωρούνται η σόγια, το ρύζι, τα όσπρια, τα δημητριακά, το ψωμί και η πατάτα. Θυμηθείτε ότι αυτές οι πηγές με κατάλληλους συνδυασμούς μπορούν να αποδώσουν πρωτεΐνη υψηλής ποιότητας – π.χ. φασόλια με ρύζι, αρακάς με καλαμπόκι, ψωμί με φακές, πατάτες με γάλα, δημητριακά με γάλα. Η συνιστώμενη πρόσληψη για ενήλικες είναι 1 γραμμάριο πρωτεΐνης ανά κιλό σωματικού βάρους κάθε μέρα.

 

Οι πληροφορίες που περιέχονται έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας ή την επίσκεψη σε άλλον ειδικό της υγείας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας ή ειδικό διατροφολόγο.

 

Όστρακα, ότι πρέπει να γνωρίζετε

Μύδια

Το πιο κλασικό και το πιο κοινό οστρακοειδές στην Ελλάδα και το πιο γνωστό ακόμη και για τους αδαείς. Τρώγεται ωμό, αχνιστό, τηγανιτό με κουρκούτι, μυδομακαρονάδα, κοκκινιστό και γενικά με όποιον τρόπο θέλετε.

Χτένια

Τα τελευταία χρόνια έχουν εκλείψει από τις ελληνικές θάλασσες, για αυτό όπου τα βρείτε να τα προτιμήσετε οπωσδήποτε. Από τα πιο γλυκά και νοστιμότερα όστρακα, μπορείτε να το φάτε ωμό, να το μαγειρέψετε και γενικά όποια συνταγή και να ακολουθήσετε θα σας ξετρελάνει.

 

Στρείδια

Τα λένε και όστρακα του έρωτα καθώς αυξάνουν τη λίμπιντο. Τρώγονται κυρίως αχνιστά και ψητά, ενώ ωμά έχουν μια ιδιαίτερη και έντονη γεύση που μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς.

Αχινός

Ο βασιλιάς των θαλασσινών και από τα πιο ακριβά είδη. Μια αχινοσαλάτα ξεκινάει απο 10 ευρώ, όμως η γεύση του θα σας αποζημιώσει. Προσοχή, όταν το ανοίγετε, στα αγκάθια. Τρώγεται και αυτό φρέσκο. Απλά βουτάτε λίγο ψωμί και τον καθαρίζετε ή αλλιώς τρώτε μόνο τα αυγά του που είναι κόκκινα.

Αχιβάδες

Το πιο μικρό από τα οστρακοειδή που διαθέτουν οι ελληνικές θάλασσες. Σκάψτε όπου έχει άμμο και πολύ πιθανό να τα βρείτε εκεί. Τρώγονται και αυτά ωμά και πάντα φρέσκα, αλλά μπορείτε να τα συνδυάσετε και με άλλους τρόπους.

Γυαλιστερές

Μεγαλύτερα σε μέγεθος από τα κυδώνια αλλά εξίσου νόστιμα. Έχουν περισσότερο ψύχα και μπορούν να γίνουν αχνιστά, σαλάτα, ακόμη και ψητά στη σχάρα με τυρί, κυρίως ροκφόρ.

Φούσκες

Μεζές κατευθείαν για ούζο και τσίπουρο. Και αυτό δεν το συναντάμε πλέον εύκολα στις ελληνικές θάλασσες, ενώ η μεγαλύτερη παραγωγή γίνεται στην Κάλυμνο. Τρώγεται ωμό με λεμόνι και λίγο πιπέρι.

Πορφύρες

Από τα πιο αναγνωρίσιμα ελληνικά όστρακα όμως το τρώνε ελάχιστοι. Είναι από τα λίγα όστρακα που χρειάζονται πολύ βράσιμο για να μπορέσει κάποιος να φάει την ψίχα τους.  Σαν σαλιγκάρι δηλαδή, αλλά της θάλασσας.

Σωλήνες και πετροσωλήνες

Λέγονται έτσι γιατί μοιάζουν με σωλήνες και τα βρίσκουμε κυρίως σε αμμώδεις βυθούς, αν και τείνουν και αυτοί να εξαφανιστούν. Τρώγονται πάντα ψημένοι και κυρίως σαγανάκι. Καλό θα ήταν να μην τα πιάναμε ή αγοράζαμε γιατι τείνουν να εξαφανιστούν.

Κυδώνια

Θα τα βρείτε παντού και είναι πεντανόστιμα. Τρώγονται ωμά με μπόλικο λεμόνι και δεν θα σταματάτε. Το νου σας μόνο να προσέξετε να είναι φρέσκα. Πώς θα το καταλάβετε; Απλό. Κουνιούνται…

Πεταλίδες

Το πιο ταπεινό όστρακο της θάλασσας, το συναντάμε σχεδόν σε κάθε βράχο. Το αφαιρούμε από το βράχο με ένα μαχαίρι και κατόπιν με τη συνοδεία λεμονιού, το τρώμε ωμό.

Πηγή: http://www.iart.gr/ostraka-enas-gastronomikos-orgasmos-sto-trapezi-sas/Σπύρος Πλουμίδης

Τζοκόντα ζαχαροπλαστείο – καφέ, το στέκι της γειτονιάς μας

Θεσσαλονίκη, Αντωνίου Νάστου με Δελφών στον πεζόδρομο. Ένα ζαχαροπλαστείο πολλών ετών στην γειτονιά μας με ιδιοκτήτες υπέροχους ανθρώπους που γνωρίζω αρκετά χρόνια.

Ο κύριος Αντώνης είναι ο ζαχαροπλάστης της οικογενειακής επιχείρησης που ψήνει τα ωραία του τσουρέκια, φτιάχνει σιροπιαστά πολύ νόστιμα και είναι και τεχνίτης στην σοκολάτα , αυγά, καλάθια και διάφορες σοκολατένιες κατασκευές. Πέτυχα τώρα τα πασχαλινά αυγά του που είναι όλα το ένα καλύτερο από το άλλο.

Το καφεδάκι πολύ απολαυστικό, συνοδεύεται πάντα με ένα πιατάκι γεμάτο πιτάκια ή κουλουράκια που είναι πεντανόστιμα.

Το καλοκαίρι θα προτιμήσετε να καθίσετε έξω αν βρείτε φυσικά τραπέζι άδειο μιας και όλη η γειτονιά πίνει τον καφέ της εκεί, στον πεζόδρομο, την δροσερή μπύρα του, το κρασί του, την γρανίτα του.

Τούρτες σε μεγάλη ποικιλία, παγωτό, βουτήματα, πίτες, πιτάκια και ότι άλλο λαχταράτε.

Διεύθυνση: Δελφών 129, Θεσσαλονίκη

Χριστόψωμο και έθιμο Χριστουγέννων

Χριστόψωμο και έθιμο Χριστουγέννων

Χριστόψωμο λέγεται γενικά το ψωμί (καρβέλι) ή κουλούρα που οι Ελληνίδες νοικοκυρές έχουν παρασκευάσει 2-3 ημέρες προ των Χριστουγέννων ειδικά για τη μεγάλη αυτή θρησκευτική γιορτή. Η μόνη διαφορά με τα άλλα συνήθη ψωμιά είναι ο πλούσιος του στολισμός με διάφορα κεντήματα (κεντίδια) ή «πλουμίδια» όπως ονομάζονται.

Ένα κεφαλαίο Β συμβολίζει το ζυγό του αλετριού (από την ιστορία της σποράς) ενώ άλλες παραστάσεις αλέτρι βόδια κλπ συμβολίζουν το αυτό. Στο άλλο μισό της επιφάνειας του Χριστόψωμου με «σωρό» ζύμης παρίσταται η «στοίβα» (οι θημωνιές), πλαισιωμένη με φύλλα αμπέλου και ελιάς, η προσδοκία, το όνειρο για το ερχόμενο Καλοκαίρι. Επίσης πολλές φορές απεικονίζεται και το σπίτι στο οποίο και θα έρθει η ευτυχία της χρονιάς μια ιδιαίτερη σημασία που τονίζεται και στα κάλαντα:

«Σ΄ αυτό το σπίτι πού ΄ρθαμε πέτρα να μη ραΐσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει»

Ασφαλώς και δεν εννοείται ράγισμα πέτρας αλλά την απευχή του θανάτου που με τους θρήνους και ολοφυρμούς μπορούν να κάνουν και «τις πέτρες να ραΐσουν» γι΄ αυτό και αμέσως μετά η ευχή καμιά συμφορά κι ο νοικοκύρης χίλια χρόνια να ζήσει. Αυτό το ψωμί αφιερώνεται στη Γέννηση του Χριστού που θα στέρξει να μεταβάλει τα «πλουμίδια» σε ευλογημένη πραγμάτωση. Αυτή είναι και η βάση της λατρευτικής ψυχολογίας από πανάρχαιους χρόνους της ελληνικής φυλής που βεβαίως έχει προσαρμοστεί στη νεότερη θρησκεία της.

Το Χριστόψωμο είναι το ψωμί που φτιάχνουν οι γυναίκες προς τιμήν του Χριστού με ιδιαίτερη φροντίδα και υπομονή, τις παραμονές των Χριστουγέννων. Τη μορφή, το σχήμα και τον στολισμό τού ψωμιού αυτού κανονίζουν οι τοπικές συνήθειες.

                                            γιωτα στασινοπουλου

 

Το χριστόψωμο παρασκευάζεται την παραμονή των Χριστουγέννων και εκτός από τη γιορταστική παρουσία του είναι και μια συμβολική προσφορά για την καλοσοδειά και την υγεία των φυτών και των ζώων της οικογενείας (στις αγροτικές περιοχές). Πάνω στο Χριστόψωμο χαράσσεται ο σταυρός. Γύρω – γύρω διάφορα διακοσμητικά σκαλιστά στο ζυμάρι ή πρόσθετα στολίδια. Αυτά τονίζουν το σκοπό του Χριστόψωμου και εκφράζουν τις διάφορες πεποιθήσεις και προσδοκίες των πιστών.

Για παράδειγμα,

το σχήμα που μοιάζει σαν κεφαλαίο Β, συμβολίζει το ζυγό του αλετριού όπου ζεύονται τα δυο βόδια και οργώνουν τα χωράφια που θα φέρουν τον πολύ καρπό Στο άλλο μισό μέρους του Χριστόψωμου, που αναφέρεται στο άλλο μισό έτος, παριστάνουν με πλουμίδια ζυμαριού ένα μεγάλο σωρό, τη στοίβα με θημωνιές που θα γίνουν τον ερχόμενο Ιούνιο.

Σε άλλα σπίτια,

πάνω στις πίτες και στα Χριστόψωμα συνηθίζουν να σχεδιάζουν το βαρέλι και το σπίτι, αφού προσδοκούν να δώσει το αμπέλι τους πλήθος σταφύλια, και το μεγάλο βαρέλι να γεμίσει με το καινούργιο κρασί. Αντίστοιχα, με το σχέδιο με το σπίτι επιδιώκεται να αποδειχθεί η ευτυχία της χρονιάς που θα μας έρθει.

Σε άλλα σπίτια, ποιμενικά, τα στολίδια πάνω στα Χριστόψωμα παίρνουν το σχήμα αρνιών και κατσικιών που οι τσοπάνηδες τα περιμένουν να γεννηθούν σε λίγες εβδομάδες.

Γύρω από το Χριστόψωμο

υπάρχουν κι άλλες παραδόσεις που αναφέρονται στην ενότητα της Εκκλησίας και των λαών, με συμβολικό πρότυπο την ένωση των κόκκων του σίτου σε ένα ψωμί. Οι λαοί κάποτε θα ενωθούν με ένα ποιμένα, τον Χριστό.

                                                              

Συνταγή για Χριστόψωμο εδώ.

 

                                            Katerina Pavlara

                                                       Voula Makri

                                                                                      Katerina Pavlara

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΕΔΩ

Χριστούγεννα και έθιμα στην Ευρώπη

Χριστούγεννα και έθιμα στην Ευρώπη

Τα χριστουγεννιάτικα έθιμα ποικίλουν από χώρα σε χώρα. Ο εορτασμός των Χριστουγέννων για αρκετά έθνη περιλαμβάνει το στήσιμο και το άναμμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου, το κρέμασμα των χριστουγεννιάτικων στεφανιών, χριστουγεννιάτικα στολίδια, ζαχαρωτά και την δημιουργία της σκηνής της Γέννησης που περιγράφει την γέννηση του Ιησού Χριστού. Ψάλλονται τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα και διηγούνται ιστορίες με θέμα τους το μωρό Ιησού, τον Άγιο Νικόλαο, τον Άγιο Βασίλη και τον Πατέρα των Χριστουγέννων. Επίσης τα Χριστούγεννα πραγματοποιείται η ανταλλαγή χριστουγεννιάτικων ευχετήριων καρτών, το κάψιμο των κούτσουρων και η ανταλλαγή δώρων. Μαζί με το Πάσχα, τα Χριστούγεννα είναι μια από τις πιο σημαντικές περιόδους στο χριστιανικό ημερολόγιο και συχνά συνδέεται στενά με άλλες εορτές όπως η εορτή του Αγίου Νικολάου, η εορτή του Αγίου Στεφάνου, η Πρωτοχρονιά και η εορτή των Θεοφανείων.

Αγγλία

Η Αγγλική κλασσική διακόσμηση περιλαμβάνει φωτεινά κόκκινα Αλεξανδρινά γύρω από το τζάκι, καθώς και κλαδιά «γκι» που κρέμονται από την οροφή που σύμφωνα με τη παράδοση όποιος στέκεται κάτω απ΄ αυτό πρέπει να ανταλλάξει φιλιά με αγαπημένα πρόσωπα. Για τους Άγγλους δεν νοείται εορταστικό χριστουγεννιάτικο τραπέζι χωρίς γαλοπούλα, κρεατόπιτα και χριστουγεννιάτικη πουτίγκα για καλή τύχη, όπως και μπιφτέκια με σάλτσα από γουρούνι.

Βέλγιο

Το Βέλγιο μπαίνει στο πνεύμα των Χριστουγέννων από νωρίς με την ημέρα του Sinterklaas και με τον πολύτιμο βοηθό του Zwarte Piet που μοιράζει τα δώρα από σπίτι σε σπίτι. Τα παιδιά κρεμάνε τις κάλτσες των δώρων στο τζάκι και αφήνουν σανό και ζάχαρη για το άλογο του Sinterklaas. Ο Sinterklaas είναι ο Santa Claus ή αλλιώς Άι Βασίλης.

Στο Βέλγιο τα Χριστούγεννα εορτάζονται και με πλήθος παραστάσεων που αποδίδονται καλλιτεχνικά σκηνές από τη Θεία Γέννηση καθώς και λιτανείες και ακόμη υπαίθριες αγορές.

Γαλλία

Τα Χριστούγεννα στη Γαλλία αποτελούν την εορταστική κορύφωση του έτους. Σε αντίθεση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες η εποχή προ των Χριστουγέννων είναι αρκετά σημαντική και πολύ οικογενειακή. Η παραμονή των Χριστουγέννων εδώ είναΙ εργάσιμη μέρα, όπως και τώρα άρχισε και στην Ελλάδα.

Το βράδυ όμως η οικογένεια συγκεντρώνεται για ένα ολοκληρωμένο χριστουγεννιάτικο δείπνο. Ο Père Noël (Ο πατέρας των Χριστουγέννων), ο κατά τους Γάλλους Άγιος Βασίλης, δίνει τα δώρα του στίς 24 Δεκεμβρίου .

Μεγάλη σημασία στους εορτασμούς των Χριστουγέννων έχουν οι γαστρονομικές απολαύσεις. Το παραδοσιακό εορταστικό τραπέζι, το «Reveillon» (ρεβεγιόν) αποτελείται προπαντός από θαλασσινά και κυρίως τα στρείδια, ολες οι αγορές γεμίζουν στρείδια επίσης μια πλούσια γκάμα διαφορετικών πιάτων.

Ανήμερα στις 25 τρώνε την γαλοπούλα Και αυτό το έθιμο έχει περάσει σήμερα στα προγράμματα όλων των ξενοδοχειακών μονάδων της Ευρώπης και όχι μόνο αλλά και επί πλέον και την Πρωτοχρονιά.

Οι Γάλλοι τα Αλεξανδριανά τα γνωστά κόκκινα λουλούδια τα αποκαλούν Le poinsettia ou étoile de Noël (Αστέρια των Χριστουγέννων) και τα χρησιμοποιούν για διακόσμηση εσωτερικών χώρων καθώς και ως δώρο σε όλη τη διάρκεια των εορτών.

Γερμανία

Στη Γερμανία το διάστημα που προηγείται των Χριστουγέννων είναι πολύ σημαντικό.

Για τις οικογένειες τα χριστουγεννιάτικα μπισκότα, το χριστουγεννιάτικο κέικ αποτελούν τα παραδοσιακά έθιμα της περιόδου. Χαρακτηριστικές είναι και οι χριστουγεννιάτικες αγορές στο κέντρο κάθε πόλης που εμφανίζονται από το πρώτο Σαββατοκύριακο του Δεκεμβρίου και τελειώνουν την παραμονή των Χριστουγέννων.

Οι πάγκοι της Χριστουγεννιάτικης αγοράς έχουν γλυκά, στολίδια και ζεστό κόκκινο γλυκό κρασί με μπαχαρικά. Στις 6η Δεκεμβρίου γιορτάζεται ο Ζανκτ Νίκολαους (ο Άγιος Νικόλαος) που είναι παρόμοιος του Άγιου Βασιλείου ως προς το έθιμο των δώρων. Στην λαογραφική του έκδοση φέρνει δώρα στα καλά παιδιά, αλλά και ένα δεματάκι βέργες για να δείρει τα παιδάκια που δεν ήταν φρόνιμα.

Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Βερολίνο

Οι Γερμανοί δίνουν μεγάλο βάρος στη διακόσμηση των σπιτιών τους την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων. Γύρω από τα παράθυρα βάζουν ηλεκτρικά κεράκια ή λαμπιόνια και στα τζάμια τοποθετούν πολύχρωμες χριστουγεννιάτικες φιγούρες, ενώ στον κήπο στολίζουν ένα αληθινό φυτεμένο έλατο με λαμπάκια.

Επίσης, στη Γερμανία συναντάται συχνά το έθιμο του λεγόμενου Adventskranz. Πρόκειται για ένα κηροπήγιο από κλαδιά ελάτου που είναι πλεγμένα έτσι ώστε να σχηματίζουν ένα στεφάνι. Στο στεφάνι απάνω είναι τέσσερις θέσεις με κεριά, που συμβολίζουν τις τέσσερις τελευταίες εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα.

Κάθε Κυριακή ανάβουν ένα κερί παραπάνω, μετρώντας αντίστροφα το χρόνο που απομένει για τον ερχομό των Χριστουγέννων. Δηλαδή τέσσερις βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα ανάβουν ένα κερί, την επόμενη βδομάδα δύο, την μεθεπόμενη τρία και τελικά την τελευταία Κυριακή πριν τα Χριστούγεννα ανάβουν τέσσερα κεριά.

Σε όλα τα σχολεία από το νηπιαγωγείο ως το γυμνάσιο γίνεται Χριστουγεννιάτικη εορτή με θεατρική παράσταση, ενώ τα παιδιά ανταλλάζουν δώρα. Το έθιμο αυτό ονομάζεται Wichteln και είναι αγαπητό και στις Χριστουγεννιάτικες γιορτές των μεγάλων. Κάθε ένας φέρνει ένα ή παραπάνω δωράκια τυλιγμένα στο χαρτί και τα βάζει μαζί με τα άλλα κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Όταν έρθει η ώρα, ένας ένας με την σειρά περνάνε όλοι κάτω από το δέντρο και παίρνουν από ένα δωράκι μέχρι που να τελειώσουν. Οι εταιρείες διοργανώνουν Χριστουγεννιάτικο τραπέζι για όλους τους εργαζομένους. Το ίδιο και οι όμιλοι, και οι παρέες, οι οποίες συναντιούνται για την παραδοσιακή Χριστουγεννιάτικη εορτή.

Ένα άλλο έθιμο της εποχής πριν τα Χριστούγεννα είναι το χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο Adventskalender. Πρόκειται για ένα ημερολόγιο με 24 θέσεις αριθμημένες από το 1 μέχρι το 24 και συμβολίζουν τις ημέρες του Δεκεμβρίου πριν από τα Χριστούγεννα. Οι θέσεις είναι κλεισμένες με πορτάκια. Κάθε μέρα ανοίγουν το αντίστοιχο πορτάκι και βρίσκουν μια έκπληξη που μπορεί να είναι ένα σοκολατάκι, ζαχαρωτό, παιχνίδι, κλπ…

Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο το στολίζουν την παραμονή των Χριστουγέννων. Στα περισσότερα σπίτια κάτω από το δέντρο υπάρχει και η παραδοσιακή φάτνη. Το δέντρο είναι στολισμένο με φιγούρες (αγγελάκια κλπ), ή με μπαλίτσες και φωτίζεται με κεράκια αναμμένα ή με λαμπάκια. Τα δώρα τα βάζουν κρυφά κάτω από το δέντρο και δίπλα στην φάτνη, για να τα βρουν τα παιδιά επιστρέφοντας από την εκκλησία.

Την ημέρα των Χριστουγέννων

η οικογένεια γιορτάζει γύρω από το πλούσιο τραπέζι, ενώ την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων οι συγγενείς μαζεύονται όλοι και γιορτάζουν όλοι μαζί το απόγευμα. Παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο φαγητό είναι η ψητή χήνα (Weihnachtsganz) με κόκκινο λάχανο (Rotkohl) και μπαλάκια από πατάτες (Klösse). Άλλα παραδοσιακά φαγητά είναι η πέστροφα και ο κυπρίνος.

Αμέσως μετά τα Χριστούγεννα συναντάμε το έθιμο των τριών μάγων. Από τις 27 Δεκεμβρίου μέχρι και τις 6 Ιανουαρίου, παιδάκια που είναι ντυμένα τρεις μάγοι πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν. Παριστάνουν τους τρεις μάγους που επιστρέφουν από την Βηθλεέμ. Όποιος ανοίξει την πόρτα τους δωρίζει γλυκά και ξηρούς καρπούς, ενώ δίνει λεφτά για τον έρανο που κάνουν.

Σε αντάλλαγμα οι τρεις μάγοι γράφουν με κιμωλία τα αρχικά τους (δηλαδή Κάσπαρ, Μέχιορ και Μπαλτάζαρ) και το τρέχον έτος, π.χ. 20 * C + M + B + 08. Το γκράφιτι αυτό θεωρείται ότι φέρνει γούρι και γι’ αυτό δεν το σβήνουν, έτσι ώστε σε μερικά σπίτια συναντάμε τις υπογραφές των μάγων ολόκληρων δεκαετιών.

Δανία

Στη Δανία την περίοδο πριν από τα Χριστούγεννα φτιάχνονται πολλά χειροποίητα στολίδια για τη διακόσμηση των σπιτιών.

Οι περισσότερες οικογένειες φτιάχνουν μόνες τους το παραδοσιακό Αλεξανδριανό στεφάνι με τέσσερα κεριά που συμβολίζουν τις τέσσερις Κυριακές μέχρι την ημέρα των Χριστουγέννων.

Εκτός από το στεφάνι για τη σύνθεση του οποίου χρησιμοποιούνται μικρά κόκκινα ή μπεζ Αλεξανδριανά, κλαδιά και λαμπερά στολίδια υπάρχει και το «έθιμο του κεριού» που είναι ιδιαίτερα αγαπητό στα παιδιά και χρησιμεύει σαν ημερολόγιο.

Κάθε παιδί έχει ένα κερί το οποίο χωρίζεται με οριζόντιες γραμμές ή νούμερα στις μέρες που αντιστοιχούν μέχρι τα Χριστούγεννα. Κάθε μέρα το κερί ανάβεται μέχρι να πλησιάσει η επόμενη γραμμή. Έτσι φθάνει η μέρα που θα πάρει και το δώρο του.

Η περίοδος των Χριστουγέννων στη Δανία συνοδεύεται και από τα απαραίτητα και πολύ σκανταλιάρικα καλικαντζαράκια τα «Julenisser».

Η παραμονή των Χριστουγέννων γιορτάζεται με το παραδοσιακό τραπέζι μεταξύ των συγγενών. Ένα μεγάλο αμύγδαλο κρύβεται μέσα στο δανέζικο γλυκό. Ο τυχερός που θα το βρει ανταμείβεται με το λεγόμενο «δώρο του αμύγδαλου».

Ελβετία

Στην Ελβετία οι τέσσερις εβδομάδες προ των Χριστουγέννων εορτάζονται με πλούσια παραδοσιακά έθιμα, όπως το γιορτινό στεφάνι και το χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο.

Ο «Samichlaus» όπως ονομάζεται στη γερμανική πλευρά της Ελβετίας ο Άγιος Νικόλαος μοιράζει γλυκά και δώρα στα παιδιά στις 6 Δεκεμβρίου. Η παραμονή των Χριστουγέννων χαρακτηρίζεται από διάφορα έθιμα, όπως αυτό του Δένδρου, των καλάντων, του γιορτινού τραπεζιού και της λειτουργίας των Χριστουγέννων.

Ισπανία

Η παραμονή των Χριστουγέννων ή αλλιώς «Noche Buena» είναι το βράδυ που μαζεύεται όλη η οικογένεια.

Τα δωμάτια διακοσμούνται με κλαδιά από πεύκα, μπεζ και κόκκινα αλεξανδριανά και αναμμένα κεριά δίνοντας μια κατάνυξη και ένα χρώμα στην ατμόσφαιρα. Μετά το τραπέζι των Χριστουγέννων στο οποίο προσφέρονται τοπικές σπεσιαλιτέ, ακολουθεί η Λειτουργία των Χριστουγέννων.

Ο διάσημος πετεινός Misa del Gallo υπενθυμίζει τον αλέκτορα που σύμφωνα με τη παράδοση, ήταν ο πρώτος που ανακοίνωσε το χαρμόσυνο μήνυμα της Γέννησης του Ιησού. Στις 5 Ιανουαρίου στη διάρκεια μιας μεγάλης παρέλασης που ονομάζεται «Cabalgata de Reyes», άνθρωποι ντυμένοι σαν τους Τρεις Μάγους και άλλες μορφές της Θρησκείας πετάνε γλυκά στα παιδιά.

Η εορταστική περίοδος ολοκληρώνεται στις 6 Ιανουαρίου την μέρα των Θεοφανίων κατά τη διάρκεια της οποίας οι Τρεις Μάγοι φέρνουν τα δώρα στα παιδιά, πάντα σύμφωνα με την παράδοση.

Ιταλία

Στην Ιταλία η περίοδος των Χριστουγέννων έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια από όλες τις άλλες των χριστιανικών χωρών.

Αρχίζει από τις 8 Δεκεμβρίου και ολοκληρώνεται στις 6 Ιανουαρίου ημέρα των Θεοφανίων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τα σπίτια διακοσμούνται με Αλεξανδρινά, χριστουγεννιάτικα δένδρα τη παραδοσιακή Φάτνη και άλλα πολύχρωμα διακοσμητικά στολίδια.

Κάποιοι συνηθίζουν να νηστεύουν στις 23 και 24 Δεκεμβρίου και κατόπιν εορτάζουν με ένα παραδοσιακό γεύμα αμέσως μετά τη Λειτουργία. Στις 25 Δεκεμβρίου μετά το παραδοσιακό μεσημεριανό γεύμα, τα παιδιά συνηθίζουν να απαγγέλλουν ποιήματα στην οικογένεια και στους συγγενείς τους και ανταμείβονται με μικρά χρηματικά δώρα.

Μια άλλη σημαντική ημερομηνία των εορτών είναι η 6η Ιανουαρίου κατά την οποία καταφθάνει τη νύκτα (μεταξύ 5-6 Ιανουαρίου) η διάσημη Befana η παλιά καλή και φτωχή μάγισσα, έρχεται και τρώει καρύδια και μπισκότα που της άφησαν τα παιδιά και πριν πετάξει μακριά, τους αφήνει δώρα μέσα στις κάλτσες των δώρων, κάρβουνα για τα άτακτα παιδιά και γλυκά και παιχνίδια για τα φρόνιμα.

Εκτός από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, σημαντικό σύμβολο των Ιταλών στον εορτασμό των Χριστουγέννων αποτελεί και η Φάτνη της Γεννήσεως που υπενθυμίζει τον Φραγκίσκο της Ασίζης, που ήταν ο πρώτος που δημιούργησε αναπαράσταση της ιστορίας των Χριστουγέννων με αγαλματίδια.

Όλοι οι χαρακτήρες εκτός από το Θείο Βρέφος τοποθετούνται στη φάτνη από τις 8 Δεκεμβρίου, ενώ το νεογέννητο τοποθετείται αμέσως μετά τα μεσάνυχτα της 24ης Δεκεμβρίου.

Νορβηγία

Τα Σκανδιναβικά «Jul» (Χριστούγεννα) έχουν τις ρίζες τους σε αρχαία γεωργικά έθιμα του Χειμώνα και της εποχής της συγκομιδής.

Ο Julenissen όπως ονομάζεται ο Νορβηγός Άγιος Βασίλης, μαζί με τους βοηθούς του φέρνει δώρα και καλή τύχη στο σπίτι και στο στάβλο.

Τη νύχτα των Χριστουγέννων τα παιδιά βάζουν μπολ με κουρκούτι από αλεύρι σαν προσφορά στον Julenissen που επισκέπτεται τα παιδιά της Νορβηγίας, ολοκληρώνοντας το μακρινό του ταξίδι από τη Λαπωνία πάνω στο έλκηθρο που το σέρνουν τάρανδοι.

Η ημέρα των Χριστουγέννων ονομάζεται Julbrod κατά τη διάρκεια της οποίας τα παλιά χρόνια ετοιμάζονταν μέχρι και 60 διαφορετικά πιάτα για το τραπέζι των φίλων, των συγγενών και φυσικά της οικογένειας.

Ολλανδία

Η περίοδος των Χριστουγέννων στην Ολλανδία ξεκινάει με μια παράδοση η οποία αρχικά δεν είχε καμία σχέση με τα Χριστούγεννα.

Η ημέρα εορτής του Αγίου Νικολάου αποτελεί τη κορύφωση της εορταστικής περιόδου. Σύμφωνα με το θρύλο, ο Άγιος Νικόλαος, ο οποίος ονομάζεται «SinterKlaas» καταφθάνει στην Ολλανδία το Νοέμβριο, τρεις βδομάδες πριν τα γενέθλιά του.

Το πλοίο του είναι φορτωμένο με δώρα, το υποδέχεται στο λιμένα η Βασίλισσα Βεατρίκη συνοδευόμενη από πλήθος κόσμου. (Βέβαια αυτό το έθιμο ανάγεται στην εποχή που η Ολλανδία ήταν αποικιοκρατική και έρχονταν τα χριστουγεννιάτικα προϊόντα από τις αποικίες της).

Τις ημέρες που ακολουθούν ο SinterKlaas γυρίζει όλη τη χώρα μαζί με τον βοηθό του τον Zwarten Piet (Μπλακ Πιτ ή Μαύρο Πιτ). Τα παιδιά στην Ολλανδία παίρνουν τα δώρα τους στις 5 Δεκεμβρίου. Τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα στολίζονται παντού αφού έχει φύγει από τη χώρα ο SinterKlaas.

Τα Αλεξανδριανά αποτελούν και εδώ μέρος της εορταστικής διακόσμησης.

Πολωνία

Στην Πολωνία η περίοδος που προηγείται των Χριστουγέννων είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς νέοι και μεγάλοι απέχουν συνειδητά από πειρασμούς (κυρίως από γλυκά) στη προσπάθειά τους να έχουν εσωτερική γαλήνη και αρμονία.

Τα σπίτια και τα δωμάτιά τους φαντάζουν υπέροχα με πλούσιες χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις. Και εδώ κόκκινα ή μπλε αλεξανδριανά χρησιμοποιούνται στη παραδοσιακή διακόσμηση της Πολωνίας σε συνδυασμό με κλαδιά από πεύκα.

Η παραμονή των Χριστουγέννων θεωρείται η πιο σημαντική ημέρα των εορτών. Μετά από μια ημέρα νηστείας η οικογένεια από τους γηραιότερους μέχρι τα παιδιά συγκεντρώνονται στο γιορτινό τραπέζι που ειδικά για τη περίσταση είναι περίτεχνα διακοσμημένο ενώ το λευκό τραπεζομάντιλο θεωρείται πλέον απαραίτητο.

Μόλις το πρώτο αστέρι εμφανισθεί στον ουρανό η εορτή μπορεί να ξεκινήσει. Η έναρξη της εορτής γίνεται με το μοίρασμα του χριστουγεννιάτικου μπισκότου, ως ένδειξη αγάπης και συμφιλίωσης που συνοδεύεται με την ανταλλαγή θερμών ευχών.

Στο τραπέζι υπάρχει πάντα και ένα πιάτο άδειο σε περίπτωση που κάποιος επισκέπτης εμφανιστεί αναπάντεχα. Τα δώρα τοποθετούνται κάτω από το δένδρο των Χριστουγέννων και προσφέρονται από τον νεαρότερο σε ηλικία.

Σε αντίθεση με την αγγλοσαξονική παράδοση, τα δώρα δεν απευθύνονται σε καθορισμένα πρόσωπα έτσι αυτά επιλέγονται να είναι γενικού ενδιαφέροντος ή χρήσης.

Ρουμανία

Το βράδυ της 5ης Δεκεμβρίου τα παιδιά στη Ρουμανία βγάζουν έξω τα παπούτσια τους και έρχεται την ερχόμενη μέρα ο Άγιος Νικόλαος μαζί με τα ξωτικά του και τα παπούτσια των καλών παιδιών τα γεμίζει με γλυκα και δώρα ενώ των κακών παιδιών με κάρβουνα και βέργες (για να τους δείρουν).

Σουηδία

Οι γιορτές στην Σουηδία αρχίζουν στις 13 Δεκεμβρίου με την ημέρα της Lucia

που σύμφωνα με τον θρύλο, είναι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου και άρα άνθρωποι και ζώα χρειάζονται περισσότερη τροφή.

Στο σπίτι, η Lucia (Βασίλισσα του Φωτός) βρίσκει την έκφρασή της στο πρόσωπο της μεγαλύτερης κόρης της οικογένειας. Φοράει ένα μακρύ άσπρο φόρεμα και ένα στέμμα με κεριά στα μαλλιά της. Ξυπνάει τους γονείς της, τραγουδώντας το παραδοσιακό ιταλικό τραγούδι “Santa Lucia” και τους πάει καφέ, κουλουράκια και κάποτε glogg (ζεστό κρασί με μπαχαρικά).

Επίσης διοργανώνονται εκλογές για την επιλογή της Lucia που θα ηγηθεί στην μεγάλη παρέλαση στη Στοκχόλμη.

Το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, ήρθε στην Σουηδία από την Γερμανία, ήδη, από τα 1700, αλλά γενικεύτηκε σε όλη την χώρα τον τελευταίο αιώνα. Πάντως, σήμερα σε όλα τα νοικοκυριά στολίζεται δέντρο.

Το αποκορύφωμα των εορτασμών είναι και στην Σουηδία, η παραμονή των Χριστουγέννων.Το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι απαρτίζουν παραδοσιακά πιάτα όπως χοιρομέρι, ζελέ από γουρουνοπόδαρα, lutfisk και χυλός ρυζιού. Το lutfisk (λιαστός μπακαλιάρος που σερβίρεται σε κρεμώδη σάλτσα) αποτελεί κατά πάσα πιθανότητα κατάλοιπο της νηστείας πριν από τη Μεταρρύθμιση.

Επίσης, ενδιαφέρον είναι το έθιμο του doppa i grytan (βούτηγμα στην κατσαρόλα), κατά το οποίο όλα τα μέλη της οικογένειας βουτάνε μαύρο ψωμί σε μια κατσαρόλα με ζουμί από χοιρινό, λουκάνικο και μοσχάρι. Σε συμβολικό επίπεδο πρόκειται για τον αναλογισμό -μέσα στην αφθονία- όσων βρίσκονται σε ανάγκη και πεινάνε.

Μετά το φαγητό, όλοι συγκεντρώνονται γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο για να ανοίξουν τα δώρα τους.

Τα δώρα τα φέρνει ο Jultomten,

ένα ξωτικό που μένει στη σοφίτα, αν υπάρχει, και είναι ανάλογο του Nisse της Δανίας. Ο Jultomten προστατεύει την οικογένεια και το βιός της. Σήμερα, σε πολλά νοικοκυριά κάποιος μεταμφιεσμένος σε ξωτικό επισκέπτεται το σπίτι φορτωμένος με ένα πελώριο σάκο γεμάτο δώρα.

Παραδοσιακά, οι Σουηδοί μένουν στην εκκλησία μέχρι τα ξημερώματα των Χριστουγέννων, ενώ παλιότερα ήταν έθιμο ο αγώνας δρόμου προς ή από την εκκλησία και ο νικητής θεωρούνταν ο τυχερός της χρονιάς…

Οι γιορτές στην Σουηδία λήγουν επίσημα στις 13 Ιανουαρίου. Ο λόγος είναι ότι όταν βασιλιάς της χώρας ήταν ο Κνούτος, περίπου πριν από 1000 χρόνια, αποφάσισε πως ο εορτασμός των Χριστουγέννων πρέπει να κρατάει 20 ημέρες αντί για 12!!!

Τσεχία

Στην Τσεχία η 4η Δεκεμβρίου, ημέρα της εορτής της Αγίας Βαρβάρας είναι αφιερωμένη στη μάρτυρα της περιόδου των πρώτων διωγμών των Χριστιανών.

Από άκρη σε άκρη της Χώρας κόβονται κλαδιά κερασιάς και διατηρούνται στο νερό. Εάν έχουν ανθίσει μέχρι τα Χριστούγεννα φέρνουν καλή τύχη και πιθανόν ευνοϊκές προοπτικές για γάμο μέσα στην επόμενη χρονιά.

Τα κλαδιά της κερασιάς μαζί με μικρά φυτά Αλεξανδριανών και άλλα γιορτινά στολίδια τοποθετούνται μέσα σε ψάθινα καλάθια, συνθέτοντας δημιουργίες παραδοσιακού και μοντέρνου στυλ που κοσμούν το γιορτινό τραπέζι.

Φινλανδία

Στη Φινλανδία η 24η Δεκεμβρίου είναι η σημαντικότερη ημέρα της περιόδου των Χριστουγέννων.

Οι εορτασμοί αρχίζουν το μεσημέρι, οπότε σύμφωνα με τη μεσαιωνική παράδοση η ειρήνη των Χριστουγέννων καλείται να ξεπροβάλει με κάθε επισημότητα στη πόλη «Turku» της Φινλανδίας.

Τα κεριά και τα εποχικά φυτά διακόσμησης όπως το “αλεξανδριανό” δημιουργούν τη κατάλληλη ατμόσφαιρα για τον εορτασμό των Χριστουγέννων σε οικογενειακό πάντα περιβάλλον.

Παραδοσιακά η μέρα αυτή είναι αφιερωμένη στη μνήμη των νεκρών και μια επίσκεψη στο νεκροταφείο την παραμονή των Χριστουγέννων αποτελεί πατροπαράδοτο έθιμο. Κατά τη διάρκεια εκείνης της νύχτας τα καλυμμένα από χιόνι νεκροταφεία μετατρέπονται σε εντυπωσιακές φωτεινές θάλασσες από κεριά.

Τα Χριστούγεννα στη Φινλανδία, εκτός τη θρησκευτική τους διάσταση, είναι μια οικογενειακή γιορτή. Οι προετοιμασίες γίνονται αρκετό καιρό πριν.

Η περίοδος των χριστουγεννιάτικων διακοπών αρχίζει από το Δεκέμβριο ή ακόμα και τα τέλη Νοεμβρίου, όταν τα μαγαζιά ξεκινούν να διαφημίζουν διάφορα δώρα. Όμορφες διακοσμήσεις και τραγούδια εμφανίζονται ολοένα και περισσότερο καθώς τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και τα παιδιά μετράνε αντίστροφα τις μέρες για τη μεγάλη γιορτή με ειδικά ημερολόγια (Αdvent calenders). Η μέρα πριν την Παραμονή Χριστουγέννων (aatonaatto) είναι μέρα αργίας για τα σχολεία και άλλους δημόσιους χώρους και την Παραμονή (jouluaatto) τα μαγαζιά κλείνουν νωρίς. Η ημέρα των Χριστουγέννων και η επόμενη της (Tapaninpaina, “St.Stephen’s Ray) είναι υποχρεωτικά δημόσιες αργίες στη Φινλανδία. Τα σχολεία συνεχίζουν τις διακοπές μέχρι και τη νέα χρονιά.

Από τον μεσαίωνα την περίοδο αυτή γιορτάζεται Η Διακήρυξη της Ειρήνης των Χριστουγέννων, μία παράδοση που γιορτάζεται ανελλιπώς κάθε χρόνο, εκτός από το 1939 που δεν εορτάστηκε εξαιτίας του πολέμου Φινλανδίας-Ρωσίας. Αυτό είναι ένα έθιμο σε πολλές κωμοπόλεις και μεγαλουπόλεις.

Η πιο διάσημη απ’ αυτές τις διακηρύξεις γίνεται στην παλιά σπουδαία πλατεία που ονομάζεται Old Great Square στην πόλη Turku, πρώην πρωτεύουσα της Φινλανδίας. Από εκεί γίνεται ζωντανή αναμετάδοση στο Φινλανδικό ραδιόφωνο (από το 1935) και στην τηλεόραση. Η τελετή διακήρυξης ξεκινάει με τον ύμνο ”Jumala ompi linnamme” (στα Αγγλικά: Martin Luther’s A Mighty Fortress Is Our God) και συνεχίζεται με τη Διακήρυξη της Χριστουγεννιάτικης Ειρήνης, η οποία διαβάζεται από μια περγαμηνή.

«Αύριο, Θεού θέλοντος, είναι η πιο ευγενής γιορτή, δηλαδή της γέννησης του Κυρίου και Σωτήρα μας, και ως εκ τούτου κηρύσσεται χριστουγεννιάτικη ειρήνη, και όλα τα άτομα πρέπει να τηρούν αυτή την αργία με ευλάβεια, αλλιώς να συμπεριφέρονται ήσυχα και ειρηνικά. Εκείνοι που παραβιάζουν, αυτή την ειρήνη και καταστρέφουν την Χριστουγεννιάτικη αργία με παράνομο ή ανάρμοστο τρόπο, πρέπει να έχουν την υπευθυνότητα να τηρούν αυτό που πρέπει και να υποστούν όποια ποινή προβλέπεται από τον νόμο και το διάταγμα για το συγκεκριμένο αδίκημα ή πλημμέλημα που διέπραξαν. Τέλος, όλοι οι πολίτες επιθυμούν χαρούμενες χριστουγεννιάτικες διακοπές.»

Η τελετή τελειώνει με τρομπέτες που παίζουν τον φινλανδικό εθνικό ύμνο «Maamme and Potilaister marssi» με τα πλήθη να τραγουδάνε όταν η μπάντα παίζει. Στις μέρες μας, διακηρύσσεται επίσης η Χριστουγεννιάτικη Ειρήνη για τα ζώα του δάσους και έτσι σταματά το κυνήγι κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων σε πολλές πόλεις και δήμους.

Οι Φινλανδοί κάνουν γενική καθαριότητα

πριν από τα Χριστούγεννα και προετοιμάζουν ιδιαίτερα εδέσματα για τη γιορτινή περίοδο. Μια δέσμη από ξηρούς καρπούς, δημητριακά και σπόρους, δένεται σε ένα στύλο στον κήπο για να τρέφονται τα πουλιά. Οι άνθρωποι κόβουν έλατα ή τα αγοράζουν με σκοπό να τα στολίσουν πριν την παραμονή των Χριστουγέννων.

Το “χριστουγεννιάτικο δέντρο” είναι παραδοσιακά διακοσμημένο με κεριά που λάμπουν, μήλα και άλλα φρούτα, καραμέλες, σημαιάκια, βαμβάκι και πούλιες. Προστιθενται επίσης διάφορα μπιχλιμπίδια, όπως αστέρια και μπάλες. Τα κεριά δεν χρησιμοποιούνται πλέον και έχουν αντικατασταθεί με λαμπάκια.

Ένα αστέρι που συμβολίζει το αστέρι της Βηθλεέμ τοποθετείται στην κορυφή του δέντρου. Λίγο πριν από την έναρξη των εορταστικών εκδηλώσεων των Χριστουγέννων, οι άνθρωποι συνηθίζουν να κάνουν ένα ατμόλουτρο (σάουνα). Η παράδοση αυτή είναι πολύ παλιά, σε αντίθεση με τις συνηθισμένες μέρες, όπου κάποιος θα έκανε ατμόλουτρο το βράδυ, την παραμονή των Χριστουγέννων γίνεται πριν την ανατολή του ήλιου. Η παράδοση αυτή είναι βασισμένη σε μία αντίληψη που υπήρχε πριν από τον 20ο αιώνα, κατά την οποία τα πνεύματα των νεκρών επέστρεφαν και έκαναν ατμόλουτρο.

Στη συνέχεια, ντύνονται με καθαρά ρούχα για το δείπνο των Χριστουγέννων το οποίο συνήθως σερβίρεται μεταξύ 5-7 μ.μ ή πιο παραδοσιακά με την εμφάνιση του πρώτου αστεριού στον ουρανό. Το πιο παραδοσιακό φαγητό του φινλανδικού χριστουγεννιάτικου δείπνου είναι το χοιρινό ή το ψητό γουρουνόπουλο και εναλλακτικά η γαλοπούλα. Δημοφιλή είναι επίσης πολλά είδη μαγειρευτών φαγητών. Άλλα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα πιάτα περιλαμβάνουν βραστό μπακαλιάρο που είναι αφράτος και λευκός σαν χιόνι και σερβίρεται με ρέγγα, τουρσί και λαχανικά. Τα πιο δημοφιλή επιδόρπια είναι μαρμελάδες από δαμάσκηνα, σούπες φρούτων, κουάκερ ρυζιού με κανέλα, ζάχαρη και κρύο γάλα.

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!

 

 

 

 

Παγωτό, η ιστορία και τα είδη του

Η πρώτη καταγραφή παγωτού είναι στην Κίνα, γύρω στο 600 π.χ  αν και δεν έμοιαζε πολύ με αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Το πρώτο παγωτό δοκίμασε μάλλον ο Νέρωνας, στην Αρχαία Ρώμη, γύρω στο 54-68 μχ. Ήταν φτιαγμένο από χιόνι, μέλι και πολτό φρούτων!

Γρανίτες από χιόνι, χυμό και κομμάτια φρούτων έφτιαχναν οι κάτοικοι της Σικελίας, σε μια παραλλαγή των σερμπετιών που έφεραν οι Άραβες περίπου το 800 μ.Χ, όταν κατέλαβαν το νησί. Το παγωτό ταξίδεψε φυσικά και στην πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη, όπου σύμφωνα με μαρτυρίες, υπήρχαν αποθήκες γεμάτες με χιόνι για να φτιάχνεται συνεχώς παγωτό!

Η πρώτη εκδοχή παγωτού που είναι πολύ πιο κοντά σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα έγινε στην Ιταλία, τον 17ο αιώνα.  Οι Ιταλοί ένα μείγμα κρέμας γάλακτος και ζάχαρης, το αρωμάτιζαν με πολτό φρούτων και το χτυπούσαν για ώρα μέσα σε ένα λουτρό από σπασμένο πάγο και αλάτι.

Εκείνη την περίοδο, το παγωτό έφτασε στις Βερσαλίες, όπου φυσικά δεν απευθυνόταν στους “κοινούς θνητούς”. Λίγες δεκαετίες αργότερα, οι Γάλλοι μετέτρεψαν τη γρανίτα στο διάσημο σορμπέ, με τη προσθήκη ασπραδιού αυγού!

Τα παγωτά ωστόσο ξεπέρασαν οριστικά τις γρανίτες στα τέλη του 18ου αιώνα, όπου οι Η.Π.Α τα ανακάλυψαν και τα…απογείωσαν! Μάλιστα, ο Πρόεδρος Τζορτζ Ουάσινγκτον ενθάρρυνε τους μαγείρους να ανακαλύψουν νέες γεύσεις!

Η τεράστια ζήτηση ώθησε τελικά το 1851 τον Τζέικομπ Φάζελ να ιδρύσει στη Βαλτιμόρη την πρώτη βιομηχανία παγωτού. Λίγα χρόνια αργότερα ο Ερνεστ Χάμγουι, ένας Σύριος μετανάστης στο Σεντ Λούις, έφτιαξε το 1904 το πρώτο χωνάκι της ιστορίας εκτοξεύοντας τις πωλήσεις σε δυσθεώρητα ύψη.

Στην Ελλάδα, το παγωτό έγινε λατρεία στη μεταπολεμική περίοδο, όπου παγωτατζήδες έκοβαν βόλτες σε όλη την Αθήνα με το καροτσάκι τους

Πηγή: www.neolaia.gr

Αρκετά αργότερα μέσα στον 19ο αιώνα, ξεκίνησαν και οι Αμερικάνοι να ασχολούνται με την εξέλιξη τού παγωτού και βέβαια είναι γνωστό πως όπου χώνουν την μύτη τους οι Americans το πράγμα γίνεται χρήμα, μηχανή και κέρδος.

Στις 9 Σεπτεμβρίου λοιπόν τού 1843 η Nancy Johnson φτιάχνει την πρώτη παγωτομηχανή και την κατοχυρώνει με τον αριθμό πατέντας 3254.

Στα 1904, ένας άλλος δαιμόνιος Αμερικανός φτιάχνει το πρώτο χωνάκι και από εκεί και πέρα η εξέλιξη είναι ραγδαία…

 

Gelato

Τα περισσότερα παγωτά που καταναλώνονται στον δυτικό κόσμο βασίζονται είτε στην Ιταλική είτε στην Αμερικάνικη συνταγή. Το Ιταλικό παγωτό (gelato) φτιάχνεται από γάλα χωρίς αυγά και η υφή του είναι γεμάτη, κρεμώδης και λίγο μαστιχωτή. Δεν είναι απλώς πιο νόστιμο, αλλά και κατά πολύ πιο υγιεινό, καθώς τα λιπαρά του δεν υπερβαίνουν το 5%. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι διαφορές ανάμεσα στους δύο τύπους αντικατοπτρίζουν και τις διαφορές στον τρόπο ζωής και στην κουλτούρα ανάμεσα στις δύο ηπείρους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι περισσότεροι από εμάς λατρεύουμε το παγωτό, όπως επίσης είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι Ιταλοί έχουν την πρωτοκαθεδρία στην ιστορία και στην παρασκευή του.

Αμερικάνικο παγωτό

Αντίθετα το Αμερικάνικο φτιάχνεται από κρέμα γάλακτος, έχει φυσικά περισσότερα λιπαρά και είναι κατά πολύ ελαφρύτερο, καθώς ο μισός όγκος του είναι αέρας σκέτος. Το παγωτό έχει τουλάχιστον 10% λιπαρά σύμφωνα με τον Οργανισμό Ελέγχου Φαρμάκων και Τροφίμων και η υφή του είναι αρκετά ελαφριά.

Καϊμάκι ή αλλιώς ντουντουρμάς

Η ανατολίτικη εκδοχή τού παγωτού, ιδιαίτερα προσφιλής στην Ελλάδα – στην Πόλη και γενικότερα στην Τουρκία το βρίσκεις παντού και είναι φυσικά κυρίαρχο ανάμεσα σε όλα τα είδη. Παρασκευάζεται από γάλα γίδας, σαλέπι και μαστίχα και πολλές φορές θα το βρείτε πασπαλισμένο με πράσινο φυστίκι. Η γεύση του είναι εξαιρετικά αρωματική, ενώ ο συνδυασμός του με σιροπιαστά γλυκά όπως ο μπακλαβάς ή το καταϊφι, είναι σκέτη γευστική κόλαση. Υπάρχουν ακόμη ζαχαροπλαστεία και ιδιαίτερα στην Θεσσαλονίκη που το φτιάχνουν με την παλιά παραδοσιακή συνταγή.

Παρφέ

Πήρε το όνομα του από την γαλλική λέξη για την τελειότητα (parfait), καθώς θεωρείται πως χρησιμοποιεί τις ιδανικές αναλογίες υλικών στην παρασκευή του. Παρασκευάζεται με κρέμα και σαντιγύ, περιέχει καφέ ή λικέρ, ξηρούς καρπούς και πολλές φορές φρούτα.

Σορμπέ

Συνήθως στο σορμπέ παγώνουμε πχ κάποιον “πολτό” φρούτου ή αντίστοιχα κάποιο σιρόπι με κύριο συστατικό το νερό.
Επίσης το “χτυπάμε” για να πάρει μία πιο ιδιαίτερη υφή ώστε να μπορέσουμε να το απολαύσουμε σαν παγωτό.

Παγωτό μηχανής

Για το παγωτό μηχανής χρησιμοποιούνται λιπαρές ουσίες οι οποίες προέρχονται από το παγωτό, ενώ η υφή του είναι ιδιαίτερα αφράτη.

Frozen Jogurt

Η διαδικασία της δημιουργίας του παγωμένου γιαουρτιού είναι αρκετά παρόμοια με εκείνη του παγωτού. Η διαφορά είναι ότι εκτός των επιπλέον συστατικών περιλαμβάνονται γιαούρτια.

 

Συμβουλές

Καταναλώνουμε το παγωτό με μέτρο. Εάν βρίσκεστε σε δίαιτα υπολογίστε περίπου 200 θερμίδες επιπλέον.

Αποφεύγουμε τα παγωτά με σκόνη γάλακτος, η οικονομική διαφορά δεν είναι σημαντική, ενώ οι διαφορές σε γεύση και θρεπτικές ουσίες είναι μεγάλες.

Όσο λιγότερες χρωστικές και άλλα πρόσθετα, τόσο το καλύτερο.

Να αγοράζετε χύμα παγωτό από καταστήματα που εμπιστεύεστε και τηρούν σχολαστικά τους κανόνες υγιεινής και συντήρησης που αναφέραμε παραπάνω.

Θερμοκρασία

επιτρέπεται να είναι μικρότερη από εκείνη στους καταψύκτες των τυποποιημένων (και πάλι όχι πάνω από -10 βαθμούς). Έτσι μπορούν να σερβίρονται εύκολα και να μην είναι πολύ σκληρά. Παρόλα αυτά το παγωτό δεν πρέπει να είναι λιωμένο στα τοιχώματα τής μεταλλικής θήκης, να μην παρουσιάζει κρυστάλλους και γενικά να μην έχει την όψη τού επανακατεψυγμένου.

Κουτάλι σερβιρίσματος

Το ιδανικό θα ήταν να βρίσκεται κάτω από τρεχούμενο νερό (για να αποφευχθεί η δημιουργία βακτηρίων). Θα πρέπει να είναι πεντακάθαρο, μέσα σε νερό που ανανεώνεται πολύ τακτικά, (ανά 1 ώρα οπωσδήποτε) και πάνω του να μην είναι κολλημένα υπολείμματα από άλλες γεύσεις.

Η οσμή του Παγωτού

Σε όλα τα παγωτά, χύμα και τυποποιημένα, πρέπει να είναι ευχάριστη. Εάν κάτι σας μυρίσει διαφορετικά από τα συνηθισμένα είναι καλύτερα να πετάξετε το παγωτό παρά να διακινδυνέψετε μία τροφική δηλητηρίαση.

Χρώμα στο Παγωτό

Χρώματα που είναι αφύσικα έντονα σημαίνουν και πολλές χρωστικές ουσίες και ειναι καλό να τα αποφεύγετε.

Αυτονόητο πως μετά την αγορά μεταφέρουμε το παγωτό στις ειδικές ισοθερμικές θήκες συντήρησης. Τα βάζουμε αμέσως στο ψυγείο τού σπιτιού.

Το παγωτό δεν ξεδιψά. Οι θερμίδες του που είναι αρκετές καίγονται στο σώμα και στην ουσία πετυχαίνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Όσο πιο απλό το παγωτό λοιπόν και με λιγότερες θερμίδες, τόσο το καλύτερο.

Πηγή: https://www.posna.net

Μελιτζάνες, νόστιμες και θρεπτικές

Μελιτζάνες, νόστιμες και θρεπτικές

Ετήσιο, καλοκαιρινό φυτό που μπορεί να φθάσει το ύψος του 1 μέτρου, έχει μώβ λουλουδάκια και σαρκώδεις καρπούς. Οι καρποί είναι σαρκώδεις με πολλούς σπόρους.
Οι μελιτζάνες περιέχουν πολλές βιταμίνες όπως τη Β3 και τη C καθώς και ασβέστιο, κάλιο, μαγνήσιο, σίδηρο, φωσφόρο και την ουσία nasunin που έχει αντιοξειδωτική δράση.
Ιστορία
Η μελιτζάνα εμφανίσθηκε στην Ινδία τη δεύτερη χιλιετία προ Χριστού. Καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά στη Κίνα πέντε αιώνες π.Χ. Τον 14ο αιώνα εμφανίσθηκε στην Ιταλία, όπου καλλιεργήθηκε για διακοσμητικούς σκοπούς μόνο γιατί η πικρή της γεύση απέτρεπε τη διάδοσή της. Μόλις τον 18ο αιώνα και μετά από καλλιέργεια λιγότερο πικρών ποικιλιών κατάφερε να κατακτήσει τη μαγειρική και να εξαπλωθεί σχεδόν παντού.

Είδη μελιτζάνας

Υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες, εκείνες που καλλιεργούνται στην Ευρώπη και Β. Αμερική είναι κυρίως μώβ, άσπρες ή πράσινες. Τα ασιατικά είδη μπορεί να είναι κίτρινα, πράσινα και κοκκινωπά, έντονο ρόζ ή κατάμαυρα.
1) Οι φλάσκες:
Είναι μεγάλες, χοντρές και στρογγυλές μελιτζάνες με σκούρο μώβ έντονο χρώμα.
2) Οι τσακώνικες: Εχουν κυλινδικό σχήμα με διάμετρο 6 εκατοστά και μήκος έως 25 εκατοστά. Η επιφάνειά τους είναι λεία και γυαλιστερή. Το χρώμα τους είναι ανοιχτό μώβ με έντονες ραβδώσεις. Καλλιεργούνται κυρίως στην ανατολική Πελοπόννησο και είναι “Π.Ο. Π.
3) Οι λευκές : Αυτές καλλιεργούνται στη Σαντορίνη, έχουν σφαιρικό σχήμα και υπόλευκο χρώμα και ελάχιστους σπόρους.
4) Οι πράσινες: Καλλιεργούνται στη Τήνο, είναι σφαιρικές, μικρές με λίγους σπόρους.

Μαγειρική

 Επειδή η σάρκα της μελιτζάνας είναι λίγο πικρή, μουλιάζεται στο νερό και αλάτι για να γλυκίσει.Οι μελιτζάνες γίνονται μαγειρευτές, ψητές μαζί με άλλα λαχανικά, τηγανιτές. Γεμίζονται επίσης με ρύζι ή τυρί και ψήνονται στο φούρνο.
 
Οι τσακώνικες μελιτζάνες εκτός από τη μαγειρική χρησιμοποιούνται και στη ζαχαροπλαστική. Οι νεαροί μικροί καρποί γίνονται γλυκό του κουταλιού, το ονομαζόμενο “μελιτζανάκι”. Οι λευκές μελιτζάνες Σαντορίνης είναι νόστιμες και πολύ γλυκιές. Έχουν την ιδιότητα να απορροφούν πολύ λίγο λάδι, έτσι γίνονται τηγανιτές και προσφέρονται σαν μεζές με ουζάκι.
Πηγή κειμένου: http://mylexiko.blogspot.com

Συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες

Συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες

Συνάντηση Ομάδας στη Θεσσαλονίκη

Τι να πρωτογράψω για την υπέροχη αυτή Ομάδα Μαγειρικής μου στο Facebook? Συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες…

5 χρόνια με υπέροχους ανθρώπους, μέλη, φίλοι, σταθεροί που δεν έχουν ιδιοτροπίες, που δεν τους ενοχλεί ο δίπλα τους , που δεν ζηλεύουν , που δεν προσπαθούν να κερδίσουν κάτι από την Ομάδα με τα 200.000 και άνω μέλη από όλο τον κόσμο. Σε χώρες που δεν φαντάστηκα ποτέ ότι ζούνε Έλληνες και χαίρομαι που μπαίνουν στην Ομάδα που θυμίζει Ελλάδα και βρίσκονται με πατριώτες. Που μαγειρεύουν ελληνικά τα μέλη του εξωτερικού αλλά μας μαθαίνουν και πολλά δικά τους πιάτα από τις χώρες που ζούνε.

Άνθρωποι έρχονται συνέχεια, περνάνε όμορφα, μαγειρεύουν, μαθαίνουν, μαθαίνω κι εγώ πολλά που δεν γνώριζα.

Φαγητά και γλυκά υπέροχα, συμβουλές, ιδέες, γνωριμίες, φιλίες.

Έτσι ξεκίνησα να καλώ τα μέλη μας σε εκδηλώσεις, συναντήσεις βασικά με σκοπό την γνωριμία μεταξύ μας, την δοκιμή των χειροποίητων εδεσμάτων από τα χεράκια όλων μας.

Έχει γίνει πλέον συνήθεια να βρισκόμαστε , να περνάμε υπέροχα όπως πάντα και να χαιρόμαστε που βλεπόμαστε.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πάρα πολύ όλα τα μέλη/φίλους πλέον για την παρουσία σας στην συνάντησή μας!
Περάσαμε υπέροχα όπως πάντα. Γεμίσαμε μία τεράστια αίθουσα. Πάνω από 80 άτομα τιμήσατε την Ομάδα μας/σας!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ιδιαίτερα τα μέλη μας που ήρθαν από μακριά για να βρεθούν κοντά μας, με πολλά έξοδα μόνο και μόνο να περάσουμε όμορφα! Από Λάρισα, από Καβάλα, από Δράμα, από Γερμανία, από περίχωρα της Θεσσαλονίκης.

‘Ενα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και στην παράταξη του υποψηφίου Δημάρχου Μάκη Κυριζίδη, Θεσσαλονίκη Θετικά στην οποία ανήκω και είμαι υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος που επίσης ήρθε στην συνάντηση μας. Μαζί του η σύζυγος του Χριστίνα και οι φίλοι και συνυποψήφιοι μου Δημοτικοί Σύμβουλοι που κάνουμε παρέα. Ευχαριστηθήκανε τον μπουφέ μας και την παρέα μας.

Σας ευχαριστώ και πάλι!

Ως την επόμενη συνάντηση μας λοιπόν!

Τα καλούδια υπέροχα που στόλισαν τον τεράστιο μπουφέ του Καφωδείο Ελληνικό που μας φιλοξένησε και πάλι και ευχαριστούμε!

Ακολουθούν φωτογραφίες…

Κυρά Σαρακοστή και έθιμο

Οι φωτογραφίες κάτω από το κείμενο είναι δημιουργίες των μελών της ομάδας μας, Συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες… Ευχαριστούμε

Το έθιμο της κυρά-Σαρακοστής είναι από τα παλιότερα έθιμα που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα, σήμερα όμως λίγο πολύ ξεχασμένο. Χρησίμευε πάντα ως ημερολόγιο για να μετράμε τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα, καθώς η κυρά-Σαρακοστή έχει 7 πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της περιόδου της Σαρακοστής. Πρόκειται για ένα έθιμο που τείνει στις ημέρες μας να εκλείψει, ενώ παλαιότερα το συναντούσαμε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με διάφορες παραλλαγές και χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής.

Η κυρά-Σαρακοστή,

στις περισσότερες περιοχές, ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά, που απεικόνιζε μια γυναίκα. Έμοιαζε με καλόγρια, με 7 πόδια, σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται, ένα σταυρό γιατί πήγαινε στην εκκλησία και χωρίς στόμα γιατί νηστεύει. Στο τέλος κάθε εβδομάδας, αρχής γενομένης από το Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, της έκοβαν ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή καρύδι (περιοχή της Χίου), το οποίο τοποθετούσαν μαζί με άλλα. Όποιος το έβρισκε θεωρούνταν τυχερός και γουρλής. Σε κάποιες περιοχές, το έβδομο πόδι το τοποθετούσαν μες στο ψωμί της Ανάστασης και όποιος το έβρισκε του έφερνε γούρι.

Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, η κυρά-Σαρακοστή φτιάχνεται από ζυμάρι με απλά υλικά και, κυρίως, πολύ αλάτι για να μη χαλάσει. Εξάλλου, δεν τρωγόταν, αφού χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο. Αλλού πάλι, την έφτιαχναν από πανί και τη γέμιζαν με πούπουλα.

Στον Πόντο, η κυρά-Σαρακοστή ήταν μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που το κρεμούσαν απ’ το ταβάνΙ. Πάνω του είχαν καρφωμένα επτά φτερά κότας, ώστε να αφαιρούν ένα φτερό κάθε εβδομάδα. Εδώ το έθιμο ονομαζόταν «Κουκουράς», ο οποίος ήταν και ο φόβος των παιδιών!

Για το έθιμο της κυρα-Σαρακοστής έχουν γραφτεί οι παρακάτω στίχοι:

Την κυρά Σαρακοστή
που ‘ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν’
με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν’ ένα τη βδομάδα
μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά.

 

Η «κυρά-Σαρακοστή» λειτουργούσε ως ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο

το οποίο βοηθούσε «τους παλιούς» να μετρούν τις εβδομάδες που μεσολαβούσαν από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Μεγάλη Εβδομάδα. Συνήθως, ήταν η ζωγραφιά, μιας γυναίκας με μαντήλι στο κεφάλι. Επτά πόδια, σταυρωμένα χέρια –επειδή προσευχόταν– και χωρίς στόμα, διότι νήστευε όλη αυτή την περίοδο.

Κάθε Σάββατο, ξεκινώντας από το Σάββατο που ακολουθούσε μετά την Καθαρά Δευτέρα, η κυρά-Σαρακοστή «έχανε» ένα πόδι. Το τελευταίο μάλιστα, το οποίο κοβόταν το μεγάλο Σάββατο, σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας το τοποθετούσαν μέσα στο ψωμί της Ανάστασης.  Σε όποιον τύχαινε, του έφερνε καλή τύχη (κάτι σαν το φλουρί της Βασιλόπιτας)! Εκτός από χαρτί, η κυρά-Σαρακοστή μπορεί να φτιαχτεί επίσης από ύφασμα, αλλά και από ζυμάρι.

Συστατικά

  • 3 κούπες αλεύρι
  • 1 κούπα αλάτι
  • 1 κούπα νερό
  • μπαχαρικά για διακόσμηση όπως γαρύφαλλο ή μαχλέπι
  • Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160° C στον αέρα.
  • Βάζουμε τα υλικά για το ζυμάρι σε ένα λεκανάκι και τα ζυμώνουμε μέχρι να γίνει μια ελαστική και ωραία ζύμη.
  • Πλάθουμε την Κυρά Σαρακοστή με το ζυμάρι φτιάχνοντας το σώμα, τη φούστα, το πρόσωπο, τα πόδια της, τη διακοσμούμε όπως θέλουμε και τη βάζουμε σε ένα ταψί το οποίο έχουμε στρώσει με λαδόκολλα.
  • Ψήνουμε για 20 με 30 λεπτά.  Μας ενδιαφέρει να στεγνώσει και όχι να «ψηθεί».
Tip
Πρόκειται για μια εύκολη ζύμη η οποία για να φτιαχτεί μπορεί να θέλει και λίγο ακόμα νερό το οποίο προσθέτουμε λίγο-λίγο.
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ! 
(Συνταγή: Άκης Πετρετζίκης)
Πηγή: www.infokids.gr

Κόλλυβα, τι συμβολίζουν τα υλικά τους

Τα κόλλυβα προσφέρονται στους παρευρισκόμενους σε μνημόσυνα στην εκκλησία. Το έθιμο προέρχεται από τα παλαιότερα χριστιανικά χρόνια και έχει σχέση με τα περίδειπνα των Ελλήνων και άλλων λαών.

Τα υλικά που παρασκευάζονται τα κόλλυβα έχουν την σημασία τους.

  • Το στάρι: Είναι το σύμβολο της γης και συμβολίζει και τις ψυχές των πεθαμένων.
  • Το ρόδι: Με αυτό ο Άδης κράτησε την Περσεφόνη στον κάτω κόσμο, βέβαια οι χριστιανοί στο ρόδι συμβολίζουν την λαμπρότητα του παραδείσου.
  • Τα ασπρισμένα αμύγδαλα: συμβολίζουν τα γυμνά οστά για να μας θυμίζουν την μοίρα που θα έχουμε όλοι.
  • Τα μπαχαρικά: Είναι τα αρώματα αυτού του κόσμου.
  • Ο μαϊντανός (σε κάποιες παραλλαγές ο δυόσμος): Είναι η ευχή για ανάπαυση «εν τόπω χλοερώ».
  • Οι ξηροί καρποί: Είναι η ζωή που αναπαράγεται.
  • Το τρίμμα από τα στραγάλια ή η φρυγανιά ή το αλεύρι: Συμβολίζει το ελαφρύ χώμα.
  • Η σταφίδα: Από τα αρχαία χρόνια τον Διόνυσο και την γλύκα της ζωής έως τον Χριστό που είναι η άμπελος. Και τέλος η ζάχαρη συμβολίζει τον γλυκό παράδεισο.

Πηγή: dogma.gr

Συνταγή για Κόλλυβα μοναστηριακά θα βρείτε εδώ...

Τα κόλλυβα είναι βρασμένο σιτάρι,

το όποιο σιτάρι είναι σύμβολο του ανθρώπινου σώματος, επειδή το ανθρώπινο σώμα τρέφεται και αυξάνει με το σιτάρι. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Κύριος παρομοίασε το θεουπόστατο Σώμα Του με το σπυρί του σιταριού, έτσι λέγοντας στο δωδέκατο κεφάλαιο του κατά Ιωάννη αγίου Ευαγγελίου: «το σπυρί του σιταριού εάν πέφτοντας στη γη δεν πεθάνει, μένει μοναχό του (και δεν πολλαπλασιάζεται) εάν όμως πεθάνει, πολύ καρπό φέρνει».

Είπε εξάλλου και ο μακάριος Παύλος στην προς Κορινθίους Α’ επιστολή, κεφάλαιο 16: «εκείνο πού εσύ σπέρνεις δεν ζωογονείται, εάν πρώτα δεν πεθάνει» και τούτο, γιατί θάβεται στη γη το νεκρό σώμα και σαπίζει, όπως ακριβώς συμβαίνει και με’ το σπυρί του σιταριού. Παρομοιάζει δηλαδή το σώμα του Ανθρώπου με το σπόρο του σιταριού….

Όπως ο σπόρος αυτός, αφού θαφτεί στη γη, πεθαίνει (αποσυντίθεται), για να φυτρώσει στη συνέχεια και να αποκτήσει κορμό, φύλλα και καρπό, γενόμενος πιο όμορφος απ’ ό,τι ήταν πριν, έτσι και …

….ο άνθρωπος αφού πεθάνει, θάβεται και όταν έλθει η ώρα, θα αναστηθεί έχοντας νέο σώμα και πιο όμορφο (γιατί θα είναι άφθαρτο και απαλλαγμένο από τις γήινες ανάγκες της τροφής, της πόσης, των σαρκικών επιθυμιών κλπ ).

Τα κόλλυβα τα πηγαίνουμε στην Εκκλησία στα μνημόσυνα, αλλά και τα Ψυχοσάββατα. Γίνεται, λοιπόν, εύκολα αντιληπτό ότι όταν τρώμε τα κόλυβα υπάρχει ενας συμβολισμός.

Το σιτάρι λοιπόν, συμβολίζει το θάνατο, την ταφή και την ανάσταση των σωμάτων. Μόνο όμως το σιτάρι και όχι οι άλλοι καρποί (κριθάρι, βρώμη κλπ).Ο νεκρός μας, θα διαλυθεί «εις τα εξ ων συνετέθη» και θα αναστηθεί πάλι με τη δύναμη του Θεού, κατά την κοινή Ανάσταση, με άφθαρτο πλέον σώμα σαν το σιτάρι.

Μάλιστα, στο τέλος του Μνημοσύνου λέγεται τρεις φορές το : «αιωνία η μνήμη, αιωνία η μνήμη, αιωνία αυτού/αυτής η μνήμη».

Αυτό είναι η δέηση, ώστε το Μνημόσυνο να πιαστεί αιώνια, διότι έπειτα από δεκάδες, εκατοντάδες, ή χιλιάδες χρόνια (μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία) ποιος θα βρεθεί για να τελέσει μνημόσυνα για τον νεκρό;

Πηγή: dogma.gr

Η συνταγή από τα κόλυβα στην φωτογραφία είναι της κ. Γρηγορίας Δημητρακοπούλου….

ΣΥΝΤΑΓΗ ΕΔΩ…

Γαλακτοκομικά και οφέλη

Το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα αποτελούν μία πολύ καλή πηγή πρωτεϊνών, βιταμινών, (Του συμπλέγματος Β, βιταμίνη Α και βιταμίνη D) και μετάλλων (κυρίως ασβέστιο).  Υπάρχουν διάφορα είδη γάλακτος τα οποία διακρίνονται με βάση την προέλευση τους, όσο με βάση τον τρόπο παραγωγής τους ή την περιεκτικότητά τους σε λιπαρά.

Φρέσκο αγελαδινό γάλα

Το αγελαδινό γάλα περιέχει πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, βιταμίνες όπως αυτές  καθώς και μέταλλα. Με κυριότερα το ασβέστιο και τον φωσφόρο, των οποίων οι ποσότητες είναι αρκετά υψηλές. Διαχωρίζεται, σύμφωνα με την περιεκτικότητά του σε λίπος, σε τρεις κατηγορίες:

  1. «Πλήρες», με όλα τα λιπαρά -τουλάχιστον 3,25%.
  2. «Με χαμηλά λιπαρά» -λιγότερο από 2%.
  3. «Χωρίς λιπαρά».

Μπορεί κανείς να βρει τις τρεις κατηγορίες φρέσκου αγελαδινού γάλακτος με προσθήκη επιπλέον ασβεστίου. Με προσθήκη ωμέγα 3 λιπαρών, με βιταμίνη D και βιταμίνη E. Το αγελαδινό γάλα έχει λιγότερο ασβέστιο σε σχέση με το πρόβειο και το κατσικίσιο γάλα. Έχει χαμηλότερη περιεκτικότητα σε νιασίνη (Β3), Β6 και βιταμίνη C. Έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε λακτόζη.

Tο φρέσκο αγελαδινό γάλα μικρής διάρκειας μπορεί να κρατήσει μέχρι και πέντε μέρες από την ημερομηνία εμφιάλωση.  Παστεριώνεται στους 71,7 βαθμούς Κελσίου για 15 δευτερόλεπτα τουλάχιστον. Υπάρχει και το γάλα μακράς διάρκειας, που έχει περάσει από υψηλή παστερίωση και μπορεί να συντηρηθεί στο ψυγείο μέχρι και 3 εβδομάδες από την εμφιάλωση.

Φρέσκο πρόβειο γάλα

Το πρόβειο γάλα έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και ασβέστιο σε σχέση με τα υπόλοιπα γάλατα. Περιέχει σχεδόν τη διπλάσια ποσότητα πρωτεϊνών σε σχέση με το αγελαδινό γάλα (5,98% και 3,29% αντίστοιχα), ενώ περιέχει 25% περισσότερο ασβέστιο (193 mg/100ml). Παράλληλα, είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε φωσφόρο και συζευγμένο λινολαΐκό οξύ (CLA). Η μεγάλη του περιεκτικότητα σε CLA το οποίο σύμφωνα με ορισμένες έρευνες μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση του μεταβολισμού του λίπους.

Φρέσκο κατσικίσιο γάλα

Το κατσικίσιο γάλα αποτελεί πολύ καλή πηγή ασβεστίου και του απαραίτητου αμινοξέος τρυπτοφάνη που αποτελεί την πρώτη ύλη για την παραγωγή της σεροτονίνης. Περιέχει, επίσης, υψηλά ποσοστά ριβοφλαβίνης (βιταμίνη Β2), βιταμίνης C, φωσφόρου και καλίου.

Ξινόγαλα

Το ξινόγαλο ή Αριάνι, παράγεται από φρέσκο αγελαδινό γάλα και καλλιέργεια γιαουρτιού. Είναι πλούσιο σε ασβέστιο και φωσφόρο, ενώ περιέχει πρωτεΐνες και βιταμίνες Α, C, D, E και βιταμίνες Β. Βοηθά στην πέψη και μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στη βελτίωση της εντερικής χλωρίδας. Λόγω της όξινης γεύσης του, η βιομηχανία τροφίμων προσθέτει στο ξινόγαλο ποσότητα αλατιού, κάτι που αυξάνει την περιεκτικότητά του σε νάτριο. Να σημειωθεί ότι το νάτριο, εκτός του ότι ανεβάζει την αρτηριακή πίεση, αποτελεί παράγοντα οστεοπόρωσης. Για κάθε 2,5 γραμμάρια νατρίου που εισέρχονται στο σώμα, χάνονται 50 mg ασβεστίου στα ούρα.

Γιαούρτι

Στο γιαούρτι οι υδατάνθρακες του γάλακτος (λακτόζη) ζυμώνονται δίνουν το γαλακτικό οξύ που ευθύνεται και για τη χαρακτηριστική υπόξινη γεύση του. Έτσι, ως προϊόν ζύμωσης, το γιαούρτι είναι πιο εύπεπτο από το γάλα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι άνθρωποι που έχουν δυσανεξία στη λακτόζη τις περισσότερες φορές μπορούν να καταναλώσουν ευκολότερα το γιαούρτι και να μη στερηθούν έτσι το ασβέστιο.

Ανάλογα με τον τρόπο επεξεργασίας του γιαουρτιού, χωρίζεται σε παραδοσιακό, στραγγιστό και αναμεμειγμένο

Το παραδοσιακό μπορεί να είναι είτε αγελαδινό είτε πρόβειο, έχει πέτσα και είναι πλήρες, δηλαδή έχει πάνω από 3,5% λιπαρά όταν είναι αγελαδινό και μέχρι 7% λιπαρά όταν είναι πρόβειο).

Στραγγιστό Γιαούρτι

Eίναι συνήθως αγελαδινό και ονομάζεται έτσι γιατί στραγγίζεται το γιαούρτι και αποβάλλεται ο ορός του γάλακτος, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο πηκτό. Τα στραγγιστά γιαούρτια μπορεί να έχουν ακόμα και 10% λιπαρά. Το συνεκτικό ή αναμεμειγμένο είναι κυρίως αγελαδινά, περιέχει αρκετό νερό και είναι πιο ελαφρύ. Έχει δηλαδή λιγότερα λιπαρά από το πλήρες (έχει από 0% έως 4% λίπος).

 

Πηγή: https://www.healthyliving.gr

Χοιρινό κρέας και τρόποι μαγειρέματος

 

Το χοιρινό που αγοράζουμε, συνήθως προέρχεται από γουρουνάκια κάτω του ενός έτους.
Το χρώμα του κρέατος πρέπει να κυμαίνεται από απαλό κόκκινο, μέχρι ροζ. Το πιο μεγάλο σε ηλικία, έχει σκούρο χρώμα και πολύ πιο τραχιά υφή.
Το χοιρινό δεν έχει πολλούς συνδετικούς ιστούς και έτσι είναι, ένα από τα τρυφερότερα είδη κρέατος. Για το λόγο αυτό, αλλά και επειδή έχει υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτείνες και αμινοξέα, αλλά και χαμηλά λιπαρά, αποτελεί σημαντικό κομμάτι της διατροφής μας.

Ανάλογα με το βάρος και την ηλικία, τα χωρίζουμε στις παρακάτω κατηγορίες:

Χοιρίδιο γάλακτος, το οποίο μπορεί να είναι αρσενικό ή θηλυκό μέχρι 20 κιλά.
Γουρουνοπούλα, θηλυκή, άνω των 20 κιλών.
Γουρουνόπουλο, αρσενικό (ευνουχισμένο) άνω των 20 κιλών.

Το χοιρινό, χωρίζεται αρχικά σε δύο κομμάτια και στη συνέχεια κόβεται στα εξής κομμάτια:

Κεφάλι: Νοστιμότατος μεζές, γι᾿ αυτούς που ξέρουν. Γίνεται ψητό, πηχτή, ή και στη γάστρα.

Ελιά ή Σβέρκος: Είναι από τα πιο τρυφερά σημεία του χοιρινού και οι μπριζόλες που παίρνουμε από αυτό, θεωρούνται εξαιρετικά μαλακές και ιδανικές για ψητές στη σχάρα αλλά και στο φούρνο. Χωρίς κόκαλο και σε μικρά κομμάτια μπορούν να γίνουν τηγανιά και ψητό της κατσαρόλας. Η κοτολέτα (χοιρινά παϊδάκια) είναι απ’ το σβέρκο.

Λαιμός ή τράχηλος: Έχει τους αυχενικούς σπονδύλους και προκύπτει με τομή που γίνεται μεταξύ του τρίτου και τέταρτου θωρακικού σπονδύλου. Οφείλει τη νοστιμιά του στο λίπος που διαθέτει.
Πολλοί το θεωρούν το καλύτερο κομμάτι του χοιρινού.
Από το λαιμό παίρνουμε τις πολύ τρυφερές «μπριζόλες του λαιμού». Χωρίς κόκαλο είναι κατάλληλες για cordon bleu. Ο λαιμός είναι κατάλληλος για ψητά σχάρας, φούρνου, τηγανητά, ενώ γίνεται και κοκκινιστός, βραστός, ή ψητό της κατσαρόλας.

Σπάλα ή Ωμοπλάτη ή Χεράκι ή Πικ νικ : που είναι το πρόσθιο άκρο με τα αντίστοιχα οστά και μυς και διαχωρίζεται με τομή που γίνεται μεταξύ σπάλας και στήθους.
Ολόκληρη, όπως είναι, ή ξεκοκαλισμένη, είναι ιδανική για ρολό, για μαγειρεμένο στην κατσαρόλα αλλά και αργοψημένο στον φούρνο.

Μπριζόλες: Αποτελούν το θωρακικό και οσφυϊκό τμήμα της ράχης από τον 4° θωρακικό σπόνδυλο μέχρι τον πρώτο κοκκυγικό.
Από αυτό το κομμάτι προέρχονται οι σπαλομπριζόλες και οι μπριζόλες από κόντρα. Συνήθως στα χοιρινά οι μπριζόλες από κόντρα και το φιλέτο παραμένουν μαζί και πωλούνται ως ενιαίο τεμάχιο. Όλα αυτά τα τεμάχια είναι κατάλληλα για τηγάνι, γκριλ, πλάκα κ.λ.π. Χωρίς κόκαλο δίνουν πολύ καλά φαγητά φούρνου (ρολό).

Στήθος – Στηθοπλευρά: Είναι οι απολήξεις από τα κόκκαλα των πλευρών στο στήθος. Αγαπημένο κομμάτι για μπάρμπεκιου σε όλο τον κόσμο. Δεν υστερεί και για ψητό στον φούρνο, αλλά και μαριναρισμένο σε μείγματα μπαχαρικών.

Χοιρινό κρέας, δεύτερο κομμάτι

Ψαρονέφρι ή Φιλέτο: Είναι ένα από τα πιο εκλεκτά τεμάχια του χοιρινού και βρίσκεται στο εσωτερικό μέρος της σπονδυλικής στήλης της οσφυϊκής χώρας. Συχνά παρασκευάζεται σε ψητό «κορώνα», δηλαδή με τα παϊδάκια κομμένα και δεμένα.

Νεφραμιά: Έχει πολύ τρυφερό κρέας και γίνεται πολύ νόστιμη τυλιγμένη σε ρολό (χωρίς κόκαλο). Από το μέρος αυτό βγαίνουν οι μπριζόλες και το ψαρονέφρι (φιλέτο) που στα μικρά ζώα δεν μπορεί να αφαιρεθεί, γιατί είναι πολύ μικρό.

Κοιλιά ή Πανσέτα: Είναι τα κοιλιακά τοιχώματα και το στήθος με τις στηθοπλευρές που προκύπτουν μετά την αφαίρεση της μπριζόλας.
Ένα αρκετά παχύ κομμάτι κρέατος, που πωλείται είτε φρέσκο είτε παστό. Μπορεί να είναι ξεκοκαλισμένο για γεμιστό και σε ρολό. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε φαγητά κατσαρόλας και σε ραγού, ή να κοπεί σε φέτες και να ψηθεί στην σχάρα.

Μπούτι ή μηρός ή Χαμ: Διαχωρίζεται με τομή κάθετη στην σπονδυλική στήλη και η οποία διέρχεται μεταξύ του τελευταίου οσφυϊκού και πρώτου ιερού σπονδύλου, είναι σχετικά σκληρό μεγάλο κομμάτι και χωρίζεται στο κότσι (κνήμη) και στο χοιρομέρι (ζαμπόν ή χαμ). Ιδανικό για ένα κλασσικό ψητό φούρνου αλλά και για μαγείρεμα στην κατσαρόλα. Από το κομμάτι αυτό παρασκευάζονται τα περισσότερα αλλαντικά.

Από το μηρό προκύπτουν τα παρακάτω κομμάτια:

Το τρανς, ένα αρκετά μεγάλο τεμάχιο, από το οποίο μπορούμε να πάρουμε τα σνίτσελ, που είναι κατάλληλα για τηγάνισμα, σύντομο ψήσιμο στο γκριλ και για πάνε.

Το νουά με την ουρά μπορεί επίσης να μας δώσει φέτες ψαχνό για σνίτσελ.

Το κιλότο και το στρογγυλό. Δίνουν μικρότερα, αλλά εξαιρετικά χυμώδη και τρυφερά σνίτσελ. Χρησιμοποιούνται επίσης για κοκκινιστά. Ολόκληρο το μπούτι είναι κατάλληλο για ψητό στο φούρνο.

Κότσι ή Κνήμη: Αυτό είναι το κατώτατο τμήμα του ποδιού. Μπορεί να γίνει βραστό στην κατσαρόλα ή να σιγοψηθεί στον φούρνο ή να ψηθεί ολόκληρο, να ξεκοκαλιστεί, αλλά και να γίνει γεμιστό.

Ποδαράκια: Το κομμάτι με την υψηλότερη ποσότητα ζελατίνης.
Σ᾿ αυτό οφείλει και την μεγάλη πηκτική του ικανότητα στο μαγείρεμα. Βασικό συστατικό του πατσά, χρησιμοποιείται σε σούπες, γίνεται γεμιστό αλλά και για την παρασκευή αλλαντικών.

Χοιρινός κιμάς: Προέρχεται κατεξοχήν από κομμάτια χοιρινής σπάλας. Χάρη στη σύνθεσή του, είναι ιδανικός για νόστιμους και ζουμερούς κεφτέδες και σάλτσα μπολονέζ. Προτείνουμε καλό μαγείρεμα του χοιρινού κιμά, όπως άλλωστε ισχύει και για τα υπόλοιπα είδη κιμά.

Πηγή: http://arapis-xoirina.gr/news

Διατήρηση τροφίμων, πως και που

ΣΥΧΝΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ

H ψύξη καταστρέφει τη γεύση των τροφών;

Τα λαχανικά και τα φρούτα, αν συντηρηθούν σωστά, δεν χάνουν τη γεύση τους. Πρόβλημα παρουσιάζουν οι λιπαρές τροφές, που ταγγίζουν.

Ποια πρέπει να είναι η θερμοκρασία του ψυγείου μου;

Στα οικιακά ψυγεία υπάρχει μεγάλη ποικιλία τροφών, που καθεμιά απαιτεί διαφορετική θερμοκρασία για την άριστη συντήρησή της. Επειδή, όμως, το να έχουμε έναν αποθηκευτικό χώρο για κάθε τρόφιμο δεν είναι δυνατόν, ο μέσος όρος θερμοκρασίας που πρέπει να έχει το ψυγείο για την όσο γίνεται καλύτερη διατήρησή τους είναι από 0 – 5 βαθμούς Kελσίου (στο θάλαμο ψύξης).

Τι να κάνω με το μαγειρεμένο φαγητό;

Αν δεν καταναλωθεί αμέσως, πρέπει να μπαίνει στο ψυγείο, να καλύπτεται και να τοποθετείται πάνω από τα νωπά. Ωστόσο, η παραμονή του στη συντήρηση δεν πρέπει να ξεπερνά τις 3 – 4 ημέρες. Αν θέλετε να το διατηρήσετε περισσότερο καιρό, βάλτε το στην κατάψυξη και διατηρήστε το για 2 – 4 μήνες.

Τι θα πάθω αν φάω κάτι ληγμένο;

Η επεξεργασία των περισσότερων τροφίμων είναι τέτοια ώστε να εξασφαλίζει τη διατήρησή τους για 1 – 3 ημέρες μετά την ημερομηνία λήξης τους. Όσο για τις επιπτώσεις από την κατανάλωση τέτοιων τροφίμων, αυτές κυμαίνονται από μια απλή γαστρεντερική διαταραχή μέχρι μια σοβαρότατη τροφική δηλητηρίαση.

Τι πρέπει να γνωρίζετε:

Τα συσκευασμένα προϊόντα που δεν έχουν ανοιχτεί διατηρούνται μέχρι την ημερομηνία λήξης και στις συνθήκες που αναγράφονται στη συσκευασία τους.
• Τα τρόφιμα που δεν φυλάσσονται στο ψυγείο τοποθετούνται σε μέρος δροσερό, ξηρό και σκιερό.
• Τα κατεψυγμένα προϊόντα απαγορεύεται μετά την απόψυξή τους να καταψυχθούν εκ νέου. Αν τα ξεπαγώσετε και δεν τα μαγειρέψετε, μπορείτε να τα διατηρήσετε στο ψυγείο μέχρι και 48 ώρες.
Απόψυξη

Μεγάλη προσοχή πρέπει να δίνεται στην απόψυξη. Αν υπάρχει ανάγκη για άμεσο μαγείρεμα, η απόψυξη μπορεί να γίνει με κρύο τρεχούμενο νερό, χωρίς το προϊόν να βγει από τη συσκευασία του, ή με τη χρήση φούρνου μικροκυμάτων. Διαφορετικά, το ξεπάγωμα πρέπει να γίνεται στο ψυγείο, στους 4 βαθμούς Kελσίου, για να παρεμποδίζεται η ανάπτυξη παθογόνων βακτηρίων. (Τα κατεψυγμένα λαχανικά δεν χρειάζονται ξεπάγωμα.)
• Σε περίπτωση που ξαναθερμάνετε κάποιο τρόφιμο, περιμένετε μέχρι να αχνίσει και μετά βγάλτε το από τη φωτιά. Έτσι θα είστε σίγουροι για την ασφαλή κατανάλωσή του.
• Το μαγείρεμα κάθε μορφής σκοτώνει τα βακτήρια, γι’ αυτό ποτέ μην αφήνετε το φαγητό μισομαγειρεμένο.

Πόσο καλά «παγώνει» το ψυγείο σας;

Στα ψυγεία (όταν η κατάψυξη είναι στο επάνω μέρος) η θερμοκρασία των επάνω ραφιών είναι χαμηλότερη, ενώ των κάτω υψηλότερη.
• Στην πόρτα τοποθετείτε πάντα προϊόντα που θα καταναλώσετε άμεσα.
• Mη φορτώνετε με πολλά πράγματα το ψυγείο, γιατί ανεβαίνει η θερμοκρασία του και μη στοιβάζετε το ένα τρόφιμο πάνω στο άλλο.
• Aποθηκεύετε τα λαχανικά και τα υπόλοιπα φυλλώδη είδη χωριστά από τα φρούτα.
• Aποθηκεύετε τα προϊόντα που αλλοιώνονται ευκολότερα ή που θέλετε να τα διατηρήσετε περισσότερο στο ψυχρότερο μέρος του ψυγείου.
• Tρόφιμα με ισχυρές οσμές καλό είναι να τυλίγονται πριν μπουν στο ψυγείο και να μη βρίσκονται πολύ καιρό μαζί με προϊόντα που απορροφούν οσμές.

ΟΔΗΓΟΣ Για ψάρια και θαλασσινά

Τα φρέσκα ψάρια διατηρούνται στο ψυγείο και είναι ασφαλή για κατανάλωση για 48 ώρες στο ψυγείο ή στον πάγο, αφού έχετε λάβει όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις. Θα πρέπει να αποθηκεύσετε τα νωπά ψάρια εντός της αρχικής τους συσκευασίας στο ψυχρότερο σηµείο του ψυγείου ή στο συρτάρι συντηρήσεως του κρέατος και να µην τα στριµώχνετε µαζί µε άλλα τρόφιµα, διότι ο αέρας πρέπει να κυκλοφορεί ελεύθερα γύρω από τα ψάρια.

Όταν θα αγοράσετε παρατηρήστε το ψάρι να έχει καθαρά και λαμπερά μάτια και όχι θαμπά, ελέγξτε τα βράγχια να είναι κόκκινα χωρίς βλέννες, το δέρμα του να είναι γυαλιστερό και να έχει ζωηρό χρώμα. Αν δεν καταναλώσετε το ψάρι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα πρέπει να τα καταψύξετε συσκευασμένα σε σακούλα πολυαιθυλενίου ή αλουμινόχαρτο.

Απόψυξη κατεψυγμένων ψαριών

Για να ξεπαγώσετε κατεψυγμένα ψάρια, τοποθετήστε τα στο ψυγείο όλο το βράδυ. Αυτό θα επιτρέψει στο ψάρι να αποψυχθεί σταδιακά και θα το αποτρέψει από το να χαλάσει. Μια εναλλακτική μέθοδος για την απόψυξη των ψαριών, είναι να τα τοποθετήσετε σε μια πλαστική σακούλα και να τα βυθίσετε σε κρύο νερό μέχρι να αποψυχθούν. Όταν αποψυχτούν τελείως κρατήστε τα στο ψυγείο για όχι περισσότερο από δύο ημέρες πριν τα μαγειρέψετε.

 

Συνιστώμενη διάρκεια αποθήκευσης ψαριών

Προϊόν  Ψύξη (4,5°C) Κατάψυξη (-18°C)
Ψάρι νωπό, άπαχο 1 – 2 ημέρες 4 – 6 μήνες
Ψάρι νωπό, λιπαρό Την ίδια ημέρα ή 2 – 3 ημέρες 2 – 3 μήνες
Ψάρι μαγειρεμένο 3 – 4 ημέρες 1 μήνας
Ψάρι κατεψυγμένο Άμεση χρήση 3 – 6 μήνες
Ψάρι ελαφρώς καπνιστό
(π.χ. σολομός)
1 – 2 ημέρες Δεν υποδεικνύεται,
χάνει την ποιότητά του μετά από 6 μήνες
Ψάρι έντονα καπνιστό
(π.χ. ρέγκες)
6 – 7 ημέρες Δεν υποδεικνύεται,
χάνει την ποιότητά του μετά από 6 μήνες
Ψάρι ξηρό ή αλατισμένο 1 εβδομάδα Δεν υποδεικνύεται,
χάνει την ποιότητά του μετά από 6 μήνες

Θαλασσινά

Όταν αγοράζετε θαλασσινά, τοποθετήστε τα στο ψυγείο αμέσως μόλις φθάσετε στο σπίτι. Συσκευάστε τα μύδια, στρείδια, καβούρια ή καραβίδες σε αεροστεγείς σακούλες ή δοχεία και καλύψτε το δοχείο με υγρό ύφασμα ή χαρτοπετσέτα. Αποθηκεύσατε τα νωπά, καπνιστά ή παστεριωμένα ή θαλασσινά στους 0 με 3°C.

Τα κατεψυγμένα θαλασσινά που είναι συσκευασμένα σε περιτυλιγμένους δίσκους θα πρέπει, πριν να τοποθετηθούν στον καταψύκτη, να συσκευάζονται σε πλαστικές, χάρτινες ή σακούλες αλουμινίου, κατάλληλες για κατάψυξη. Η θερμοκρασία αποθηκεύσεως πρέπει να είναι –18°C ή παρακάτω.

 

Συνιστώμενη διάρκεια αποθήκευσης θαλασσινών

Προϊόν  Ψύξη  Κατάψυξη
ΝΩΠΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ
Καβούρια & αστακοί ζωντανοί Την ίδια ημέρα Δεν υποδεικνύεται
Μύδια & αχιβάδες ζωντανά 2 – 3 ημέρες Δεν υποδεικνύεται
Στρείδια ζωντανά 7 – 10 ημέρες Δεν υποδεικνύεται
Μύδια & αχιβάδες χωρίς κέλυφος 1 – 2 ημέρες 3 – 4 μήνες
Στρείδια χωρίς κέλυφος 5 – 7 ημέρες 3 – 4 μήνες
Γαρίδες, κρέας κάβουρα 2 – 3 ημέρες 4 μήνες
Χτένια 2 – 3 ημέρες 3 μήνες
Καλαμάρια, νωπά 1 ημέρα 3 μήνες
ΜΑΓΕΙΡΕΜΕΝΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ
Καβούρια 1 – 2 ημέρες 3 μήνες
Γαρίδες 3 – 4 ημέρες 2 μήνες
Ψάρια sticks, εμπορικά Δεν υποδεικνύεται 18 μήνες
Γαρίδες με επικάλυψη, εμπορικές Δεν υποδεικνύεται 1 έτος
Ψάρια, τεμάχια μαγειρεμένα 3 – 4 ημέρες 3 μήνες

 

ΤΡΟΦΙΜΑ, ΦPOYTA KAI ΛAXANIKA

Προσέξτε ιδιαίτερα κατά την αποθήκευσή τους, καθώς ορισμένα φρούτα, όταν ωριμάζουν, παράγουν ένα αέριο, το αιθυλένιο, το οποίο μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα μερικών φρούτων, λαχανικών και φυλλωδών βοτάνων.

Τρόφιμα ευαίσθητα στο αιθυλένιο:

Kαρότα, σπαράγγια, μαρούλια, μπρόκολα, σπανάκι, φυλλώδη βότανα, αγγούρια

Τρόφιμα που παράγουν αιθυλένιο:

Mπανάνες, μάνγκο, μήλα, αβοκάντο, ακτινίδια, ροδάκινα, δαμάσκηνα, πεπόνια, ντομάτες, βερίκοκα, νεκταρίνια, αχλάδια
Το αιθυλένιο, π.χ., μπορεί να προκαλέσει κιτρίνισμα των πράσινων λαχανικών και πικρίλα στα καρότα. Aποθηκεύστε, λοιπόν, τα ευαίσθητα στο αιθυλένιο προϊόντα χωριστά. O μέσος όρος ζωής των φρούτων και των λαχανικών στο ψυγείο είναι 7 – 14 ημέρες. Στην κατάψυξη διατηρούνται μέχρι 6 μήνες, όμως καλό είναι να αποφεύγεται γιατί αλλοιώνει την υφή τους. Αν θέλετε να τα κρατήσετε εκτός ψυγείου, βάλτε τα σε ειδικές θήκες ή δίχτυα, σε μέρος δροσερό και σκιερό. Ωστόσο, αν τα αφήσετε μέσα στο σπίτι, όπου οι θερμοκρασίες είναι υψηλές, θα διατηρηθούν μόνο μερικές ημέρες. Το χειμώνα, πάντως, μπορείτε να τα βγάζετε στο μπαλκόνι και έτσι να τα διατηρείτε για 1 – 2 εβδομάδες.

Φρούτα
Τα φρούτα που μπαίνουν στο ψυγείο πρέπει να είναι σε χωριστές συσκευασίες και να φυλάσσονται στα κάτω ράφια και τα συρτάρια, όπου η θερμοκρασία είναι υψηλότερη και όχι στα πάνω ράφια, γιατί αφυδατώνονται.

Eσπεριδοειδή: Aποθηκεύστε τα όλα στο ψυγείο ακάλυπτα, εκτός από τα μανταρίνια, τα οποία πρέπει να τοποθετούνται σε σακούλες.

Πυρηνόκαρπα φρούτα (ροδάκινα, βερίκοκα): Aν δεν είναι ώριμα, αφήστε τα για 1 – 2 ημέρες εκτός ψυγείου για να ωριμάσουν και έπειτα αποθηκεύστε τα στο ψυγείο για 3 – 5 ημέρες.

Mπανάνες: Aφήστε τις να ωριμάσουν σε θερμοκρασία δωματίου και μετά βάλτε τις στο ψυγείο. Θα μαυρίσουν, αλλά θα διατηρηθούν περισσότερο.

Πεπόνια: Tοποθετήστε τα ώριμα πεπόνια σε πλαστικές σακούλες, για να μη διαχέεται η οσμή τους και κρατήστε τα για 1 εβδομάδα.

Λαχανικά
Τα περισσότερα λαχανικά διατηρούνται καλύτερα στο ψυχρότερο μέρος του ψυγείου και σε συσκευασίες που αερίζονται και δεν μαζεύουν υγρασία. Ωστόσο, υπάρχει ένας απλός κανόνας για να θυμάστε πού θα βάζετε το καθένα:
Σε γενικές γραμμές, τα φυλλώδη διατηρούνται σε χαμηλές θερμοκρασίες και τα πιο ευαίσθητα σε υψηλότερες και επομένως στα χαμηλά ράφια. Aν δεν τα φάτε αμέσως, μην τα πλύνετε και φυσικά μην τα κόψετε ή καθαρίσετε.

Xυμοί φρούτων

Οι χυμοί φρούτων που βρίσκονται σε χάρτινες συσκευασίες πρέπει να πίνονται μέσα σε 4 ημέρες από το άνοιγμά τους και να φυλάσσονται στο ψυγείο.

Eξαίρεση αποτελούν:
1. Οι πατάτες, τα ξερά κρεμμύδια και τα σκόρδα, που δεν χρειάζεται να μπαίνουν στο ψυγείο, αρκεί να συντηρούνται σε σκοτεινό, ξηρό και δροσερό μέρος και σε αραιοπλεγμένους σάκους. Σε αυτές τις συνθήκες διατηρούνται σε καλή κατάσταση μέχρι και 1 μήνα. Στο ψυγείο, βέβαια, διατηρούνται 1 – 2 μήνες, αλλά να έχετε υπόψη ότι αλλάζει η γεύση τους.

2. Οι γλυκοπατάτες, τα κολοκυθάκια με σκληρό φλοιό και οι μελιτζάνες είναι προτιμότερο να βρίσκονται σε θερμοκρασία 13 – 15° C και όχι σε χαμηλότερη, γιατί παθαίνουν βλάβη. Στις συνθήκες αυτές διατηρούνται για περίπου 1 μήνα, ενώ σε θερμοκρασία δωματίου θα πρέπει να καταναλώνονται εντός μιας εβδομάδας. Mετά αλλοιώνονται και είναι καλύτερο να πετιούνται.

Για να τα συντηρήσετε καλύτερα τα τρόφιμα σας:

Aγγούρια: Aν τα έχετε κόψει, καλύψτε τα με διάφανη μεμβράνη ή βάλτε τα σε ένα βάζο με νερό.
Aγκινάρες: Kαλύψτε τις με υγρό πανί ή βυθίστε τα κοτσάνια σε νερό. Στην κατάψυξη βάλτε μόνο το τμήμα που τρώγεται.
Kαρότα: Κομμένα, διατηρούνται σε παγωμένο νερό για λίγες ώρες.
Kολοκυθάκια: Kρατήστε τα τυλιγμένα σε υγρό πανί για 2 ημέρες και για να τα φυλάξετε στην κατάψυξη, κόψτε τα σε φέτες.
Σπανάκι: Tυλίξτε το σε υγρό πανί.
Xόρτα: Aφαιρέστε τα ξένα σώματα, τα χοντρά και τα κίτρινα φύλλα και μην τα πλύνετε. Bάλτε τα σε σακούλα και διατηρήστε τα στο ψυγείο για 2 – 4 ημέρες.
O βασιλικός, ο δυόσμος και ο μαϊντανός διατηρούνται και στο ψυγείο μέσα σε κλειστό δοχείο. Το βασιλικό, αν θέλετε, μπορείτε να το διατηρήσετε σε ένα ποτήρι με νερό, όπως και το μαϊντανό, ή να τον αποξηράνετε και να το βάλετε σε ελαιόλαδο.

Πηγή : Περιοδικό Life

Πάβλοβα, η ιστορία της

 

Η pavlova (παβλόβα) με το υποκοριστικό pav, σαν γλύκισμα περιωπής απολαμβάνει ένα τιμητικό status εδώ και … χρόνια στους Αντίποδες της Γης. Μαζί Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί διεκδικούν με σθένος την πατρότητά της πιο χαριτωμένης τούρτας της υφηλίου, ενώ εμείς την καλωσορίζουμε και τη γευόμαστε σε υπέροχες και πολύχρωμες εκδοχές!

Τι Πάβλοβα (στα ρωσικά), τι Παβλόβα (στα αγγλικά)

Ένα καθοριστικό όνομα για δύο εκστατικές παρουσίες, που κλέβουν διαχρονικά την παράσταση. Μια κορυφαία μπαλαρίνα και μια τούρτα ακούν στο όνομα Πάβλοβα και μας απελευθερώνουν από ανάδρομες συστολές!Τι γεύση άραγε μπορεί να έχει μια χορεύτρια;
Πόσο νόστιμη μπορεί να είναι μια πρίμα μπαλαρίνα όταν μετατραπεί σε γλυκό; Πόσο μπορεί να ενεργοποιήσει τους σιελογόνους αδένες μας και να ζωντανέψει τις απονεκρωμένες μας αισθήσεις;
Σίγουρα, όταν το όνομα της πιο διάσημης χορεύτριας της εποχής συνδέεται με ένα γλύκισμα, η προσμονή δεν μπορεί παρά να αφορά ένα θεϊκό παρασκεύασμα. Όπως οι πιρουέτες της Άννας Πάβλοβα σαν «μαργαριταρένιο νήμα» άφησαν εποχή, έτσι και η αέρινη τούρτα με το όνομά της παρακολουθεί την χορογραφία και αντανακλά την ευτυχία.

Σαν παραμύθι

Τη δεκαετία του ΄30 η Αυστραλία διατηρεί έντονη την αγγλοσαξονική της υπόσταση. Οι εστέτ άποικοι της εποχής επιδιώκουν να συμβαδίζουν με τον τρόπο ζωής της μακρινής βασιλεύουσας. Για το σκοπό αυτό, όλη η ευρωπαϊκή κουλτούρα διασχίζει τον Ατλαντικό – μέσω της Διώρυγας του Σουέζ – και φτάνει με αλλόκοτα υπερωκεάνια στις νέες χώρες. Η Αυστραλία απόκοσμη και συνάμα θελκτική, μόλις μπαίνει στο παιχνίδι των διαπραγματεύσεων.

Η Άννα Πάβλοβα, στο απόγειο της καριέρας της, το «σκάει» από την πρωτεύουσα του υπαρκτού σοσιαλισμού και θέλγει το δυτικό κόσμο με τις εμφανίσεις της. Το παρατσούκλι της,  «Κύκνος»! Δίνει μια κορυφαία παράσταση στο Περθ που δεν ήταν άλλη από τη «Λίμνη των Κύκνων» του Τσαϊκόφσκι, προκαλώντας τον αναμενόμενο πάταγο. Ο σεφ Herbert Sachse του ξενοδοχείου Esplanade, γοητευμένος της αφιερώνει μια ντελικάτη δημιουργία. Τότε, στις ακτές της δυτικής Αυστραλίας γεννιέται η extravaganza τούρτα με το όνομα παβλόβα.

The Pavlova debate

Οι Αυστραλοί, θέλοντας να εμπλουτίσουν την ιστορία της νεοσύστατης χώρας τους, οικειοποιούνται το γεγονός και η παβλόβα γίνεται το εθνικό τους γλυκό. Οι Νεοζηλανδοί ενίστανται. Υποστηρίζουν ότι η συνταγή υπάρχει στα κιτάπια τους από το 1919. Το επίκεντρο της διαμάχης, η περιβόητη μαρεγκένια τούρτα. Η ιστορία παίρνει εθνικές διαστάσεις, καθώς το ζήτημα για την πατρότητα αποτελεί μέχρι σήμερα ένα εκμαυλιστικό debate.
Μόνο που, όταν οι άνθρωποι διαφωνούν για γλυκά, δεν καταλήγουν σε πόλεμο.

Η μαρέγκα

Η παβλόβα μας, λοιπόν, βασίζεται στην παλιά συνταγή της μαρέγκας, ένα δημιούργημα από ασπράδια αυγού χτυπημένα με ζάχαρη. Είναι ένα μείγμα γυαλιστερό και αφράτο, το οποίο, καθώς αναμειγνύεται, «κάνει κορυφές» και, όταν ψηθεί, δίνει μια κρατσανιστή μπισκοτένια υφή και γεύση. Ήταν η αδυναμία τη Μαρίας Αντουανέτας, που, εκτός από το παντεσπάνι, λάτρευε και τις μαρέγκες. Λέγεται μάλιστα ότι τις έφτιαχνε η ίδια, με τα χεράκια  της.

Ωστόσο η καταγωγή της μαρέγκας δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρη. Μπορεί να είναι ένα από τα πειράματα ενός κομψού Ελβετού patissieur ονόματι Gasparini, που ζούσε στην πόλη Meiringen – εξ ου και το όνομα. Ωστόσο, μπορεί να προέρχεται και από το πολωνέζικο γλυκό marzynka, το οποίο παρασκευάστηκε από το σεφ του βασιλιά της Πολωνίας Στανισλάβ Λεζίνσκι, που αργότερα έχγινε ο Δούκας της Λορένης.

Το στίγμα του Careme

Έως το 19ο αιώνα οι μαρέγκες έπαιρναν σχήμα με το κουτάλι, μέχρι που ο σπουδαίος σεφ Careme εισήγαγε τη ζαχαροπλαστική σακούλα (piping bag). Με αυτήν οι μαρέγκες πήραν το γνωστό περίτεχνο σχήμα της ροζέτας που απαντάται μέχρι σήμερα.

Η συνταγή της Πάβλοβα εδώ…

Ένα γλυκό σαν … Πάβλοβα!

Ιδού λοιπόν πως η μετάλλαξη της μαρέγκας έδωσε την πάβλοβα.
Δόσεις και υλικά συγκεκριμένα, βήματα ακριβή, κινήσεις που αποζητούν την τελειότητα και το μέτρο, χρόνοι καθορισμένοι, θερμοκρασίες σωστές. Τουτέστιν, η φαντασία εναρμονίζει το μυαλό με το βλέμμα.Βλέπετε, η τεχνική του γλυκού δεν απέχει πολύ από μια χορογραφία, αφού και στα δύο το ζητούμενο είναι η ολοκληρωτική συμμετοχή των αισθήσεων.Φανταστείτε την παβλόβα πριν ακόμα τη γευτείτε. Ολόλευκη, εύθραστη, ελαφριά σαν πούπουλο, εντυπωσιακή, πλανεύτρα, σ γοητευτική. Φίνα μαρέγκα σαν σύννεφο.
Με τσαλακωμένο εκρηκτικό κέλυφος, που μέσα του κλείνει με μαεστρία μια σάρκα αέρινη και μελένια. Η βασική διαφορά από τη γνωστή μαρέγκα που διατηρεί την τραγανή υφή της μέσα κι έξω. Καθ΄όλα ισορροπημένη χάρη στην εμπεριεχόμενη αρμονία.
Τα υλικά

Βασικά υλικά, το ασπράδι και η ζάχαρη. Λίγο άρωμα βανίλιας, μαστίχας, μέντας ή τριαντάφυλλου αφαιρεί την άκομψη οσμή του αυγού. Μια αφράτη επικάλυψη από κρέμα γάλακτος χτυπημένη χωρίς καθόλου γλυκαντικό στυμπληρώνει την κρεμώδη υφή. Η προσθήκη φρούτων, ξηρών καρπτών, πραλίνας, κρέμας λεμονιού, μανταρινιού ή μόκας κάνει γοητευτικό παιχνίδι στους φιλέρευνους ουρανίσκους. Ατελείωτοι συνδυασμοί γεύσης και παρουσίασης δίνουν στο γλύκισμα έναν εορταστικό ελιτιστικό χαρακτήρα. Η γαλλική φινέτσα επιστρατεύεται και επιβάλλει μια κόντρα ρελάνς στη ρωσική ρουλέτα.

Η τελετή της παβλόβα ξεκινά!

Διατροφική αξία
Η περιεκτικότητα της παβλόβα σε λιπίδια ισούται με μηδέν. Συνιστάται και ως επιδόρπιο για όσους προσέχουν τη χοληστερίνη τους. Από κει και πέρα μετρήστε τις θερμίδες της αμαρτωλής ζάχαρης, αλλά, προς Θεού, μακριά από τύψεις. Αφεθείτε σθεναρά στην ηδυπαθή γοητεία της. Τουλάχιστον!
Πηγή: http://oxigon.blogspot.com

 

Κοτόπουλο, συντήρηση και οδηγίες

Πώς να πλύνετε, να χειριστείτε και να μαγειρέψετε το κοτόπουλο με ασφάλεια

Φρέσκο κοτόπουλο

Διατηρείται κρύο κατά τη διάρκεια της διανομής σε καταστήματα λιανικής πώλησης για να αποτραπεί η ανάπτυξη βακτηριδίων και να αυξηθεί η διάρκεια ζωής του. Πρέπει να το αισθάνεστε κρύο στην αφή, όταν το αγοράζετε.  Τοποθετήστε τις συσκευασίες σε πλαστικές σακούλες μίας χρήσης (αν υπάρχουν) για να περιορίσετε τυχόν διαρροές που θα μπορούσαν να επιμολύνουν άλλες τροφές. Πηγαίνετε απευθείας στο σπίτι μόλις αγοράσετε το κοτόπουλο.

Όταν φτάσετε στο σπίτι, τοποθετήστε το αμέσως σε ψυγείο που διατηρεί θερμοκρασία 4,4 °C, ή χαμηλότερη. Μαγειρέψετε το μέσα σε 1 ή 2 ημέρες, αλλιώς βάλτε το στην κατάψυξη στους -17,8 °C. Εάν παραμείνει κατεψυγμένο συνεχώς, θα είναι ασφαλές επ’ αόριστον.

Το κοτόπουλο μπορεί να καταψυχθεί στην αρχική του συσκευασία ή να ανασυσκευαστεί. Εάν το παγώσετε φρέσκο διατηρείται περισσότερο από 2 μήνες, επικαλύψτε αεροστεγώς τις πλαστικές συσκευασίες στις οποίες το αγοράσατε με αλουμινόχαρτο βαρέως τύπου, πλαστικό περιτύλιγμα, ή χαρτί καταψύκτη, ή τοποθετήστε τη συσκευασία μέσα σε μια τσάντα καταψύκτη.

Η σωστή περιτύλιξη εμποδίζει την «καύση κατάψυξης». Αν συμβεί αυτό, τότε θα δείτε γκριζωπά και καστανά σημάδια στην σάρκα του. Αυτά προκαλούνται από τον αέρα που φτάνει στην επιφάνειά του. Μπορείτε να κόψετε αυτά τα σημεία  πριν το μαγείρεμα του.

Μαγειρεμένο, επεξεργασμένο κοτόπουλο

Όταν αγοράζετε πλήρως μαγειρεμένο, ή fast food κοτόπουλο, βεβαιωθείτε ότι είναι ζεστό κατά την αγορά. Χρησιμοποιήστε το μέσα σε 2 ώρες, ή κόψτε το σε πολλά κομμάτια και βάλτε τα στο ψυγείο. Πάλι, φροντίστε να είναι τυλιγμένα καλά και να μην έρχονται σε επαφή με άλλα τρόφιμα. Καταναλώστε τα μέσα σε 3 έως 4 ημέρες. Καλό είναι να τα ζεστάνετε στους 73 °C. Είναι απολύτως ασφαλές να το καταψύξετε  έτοιμο, μαγειρεμένο. Για καλύτερη ποιότητα, γεύση και υφή, καταναλώστε το μέσα σε 4 μήνες.

Το στήθος  έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπη. Περισσότερα από τα μισά  λίπη που περιέχει, είναι ακόρεστα , τα οποία στην πραγματικότητα, βοηθούν στη μείωση της χοληστερόλης. Συνήθως το δέρμα του κοτόπουλου περιέχει τα περισσότερα λίπη, γι αυτό καλό είναι το κοτόπουλο να μαγειρεύεται αφού έχει αφαιρεθεί η πέτσα του. Επίσης καλό είναι να μαγειρεύετε το κοτόπουλο χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν λιγότερο λίπος ή λάδι.

Πηγή : https://www.fsis.usda.gov

Ιδιότητες – Χρήση

  • Η νούμερο ένα σε προτίμηση πηγή ζωικής πρωτεΐνης
  • Όλα τα απαραίτητα αμινοξέα για την αύξηση του μυικού ιστού
  • Υγιεινή εναλλακτική του κόκκινου κρέατος
  • Αγαπημένη τροφή των αθλητών
  • Συνίσταται και σε άτομα με προβλήματα υγείας
  • Αρέσει στα περισσότερα παιδιά
  • Είναι από τα τρόφιμα με ελάχιστα ποσοστά εμφάνισης αλλεργιών και αναφυλαξιών

Θρεπτική Αξία

Πρόκειται για μια πολύ καλή πηγή πρωτείνης. Μας παρέχει το 67% της ημερήσιας ποσότητας πρωτεΐνης που χρειάζεται ο οργανισμός.
Έχει πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά. Το πιο άλιπο τμήμα του κοτόπουλου είναι το στήθος του το οποίο περιέχει τα μισά λιπαρά από μια χοιρινή μπριζόλα καθαρισμένη από το λίπος.

Βιταμίνες – Ιχνοστοιχεία

  • Σύμπλεγμα βιταμίνων( Β1,β6,β12)
  • Βασική πηγή νιασίνης των οποίων οι αντικαρκινική ιδιότητα έχει διαπιστωθεί μέσα από έρευνες και κλινικές μελέτες
  • Βασική πηγή Σεληνίου: βασικό αντιοξειδωτικό

Λύση για Όλα τα Γεύματα

  • Πρωϊνό
  • Ενδιάμεσο σνακ στη δουλειά – σχολείο
  • Κυρίως γεύμα
  • Για την απώλεια βάρους
  • Καθημερινή κατανάλωση

Διατροφικοί Συνδυασμοί

  • Δημητριακά
  • Ξηρούς Καρπούς
  • Λαχανικά
  • Φρούτα
  • Όσπρια

Τρόποι Μαγειρέματος

  • Βραστό
  • Ψητό
  • Σούπα
  • Ατμό
  • Φούρνο
  • Κατσαρόλα
  • Σχάρα

Πηγή: http://www.aggelakis.gr

Αρνί και κατσίκι τρόποι μαγειρέματος

 

Αρνί και κατσίκι

 

Κεφαλάκι: Έχει μαλακό κρέας, ενώ τρώγονται συνήθως το μυαλό, η γλώσσα και τα μάγουλα. Το φτιάχνουμε βραστό η ψητό.  Τα μυαλά γίνονται βραστά ή πανέ.

Σβέρκος ή λαιμός: Μαζί με τα 5 – 6 πρώτα πλευρά στο μπροστινό κομμάτι του αρνιού, λέγεται κολιέ. Έχει μαλακό και λιπαρό κρέας. Συνήθως το κάνουμε βραστό ή ραγού.

Σπάλα – στήθος: Είναι τρυφερό, αλλά πολύ λιπαρό κρέας. Η σπάλα είναι κατάλληλη για ψητή, (ολόκληρη ή ξεκοκαλισμένη και δεμένη), γεμιστή, μπρεζέ (braisé *), κομμένη σε μερίδες, φρικασέ, ή αλεσμένη σε κιμά για μπιφτέκια, μουσακά και ανατολίτικα πιάτα. Το στήθος είναι καλύτερο για βραστό

Κοιλιά: Είναι λιπαρό κρέας, χωρίς κοκάλα. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος μαγειρέματος είναι η μαγειρίτσα, γεμιστή, βραστή (κομματιασμένη).

Παιδάκια

Καρέ – Παϊδάκια – Μπριζόλες: Είναι τρυφερό κρέας με κόκαλα, λιγότερο λιπαρά από τη σπάλα. Το καρέ που περιλαμβάνει ενωμένα τα παϊδάκια με γυμνωμένα, καθαρισμένα τα άκρα, κάνει για ψητό στην κατσαρόλα.

Τα παϊδάκια, τo «rack» του αρνιού, είναι το όνομα που δίνεται σε όλη την περιοχή των παϊδιών, όπως και τις πλευρές της σπονδυλικής στήλης, μεταξύ του ώμου και του φιλέτου. Ένα τρυφερό και εύγευστο κομμάτι που είναι κατάλληλο για μαγείρεμα σε ψησταριά, πανέ, σοτέ, ή στη σχάρα.  Οι μπριζόλες στη σχάρα, στο τηγάνι, ή στο φούρνο.

Σέλα ή κιλότο – Νεφραμιά: Έχουν μαλακό και σχετικά φτωχό σε λίπος κρέας. Η σέλα, από τη μέση και τα καπούλια του αρνιού, συχνά δίνεται μαζί με τα νεφρά. Κατάλληλη για φίλε μινιόν, ή ψητή (ολόκληρη), μπρεζέ, στη σχάρα, εντράδα (κομματάκια κρέας με λαχανικά). Η νεφραμιά για γεμιστή, ή ρολό στην κατσαρόλα.

Μπούτι: Αρκετά τρυφερό κρέας με σχετικά λίγο λίπος, ενδομυϊκά. Σε κύβους για κεμπάπ ή για ένα λιγότερο λιπαρό μαγειρευτό στην κατσαρόλα, ψητό, ή μπρεζέ. Ολόκληρο είναι ιδανικό για ψητό.

Ποδαράκια: Είναι κρέας φτωχό σε λιπαρά, με πολλά μικρά κόκαλα, που είναι κατάλληλο για σούπα και μαγειρίτσα.

Συκωταριά: Η συκωταριά θα πρέπει να έχει αφαιρεθεί προσεκτικά από το υπόλοιπο σώμα, ούτως ώστε να μην έχει τρυπήσει και να μην έχει καταστραφεί. Πρέπει να έχει ζωντανό χρώμα. Να δείχνει «ζωντανή» κι όχι μπαγιάτικη. Η μπόλια δεν πρέπει να είναι στεγνή και βέβαια να μην μυρίζει. Ιδανική για τη μαγειρίτσα μας, ή το κοκορέτσι. Το συκώτι είναι νόστιμο και πλούσιο σε σίδηρο. Πασπαλισμένο με αλεύρι θα το ροδίσουμε για λίγα λεπτά σε αντικολλητικό σκεύος μέσα σε λίγο λάδι. Προσοχή, όχι παρατεταμένο τηγάνισμα γιατί θα το σκληρύνει.

Πηγή: https://yourcookingpartner.wordpress.com/

Τips συντήρησης και υγιεινής

· Το κρέας πρέπει να μεταφέρεται αμέσως μετά την αγορά του στο σπίτι και να τοποθετείται στο ψυγείο.
· Μην τοποθετείτε το κρέας στα πάνω ράφια του ψυγείου, μπορεί να στάξει και να μολύνει άλλα τρόφιμα που βρίσκονται από κάτω.
· Μαχαίρι, επιφάνεια κοπής (αποφεύγουμε τις ξύλινες) και οποιοδήποτε σκεύος χρησιμοποιήθηκε για το κρέας πρέπει να πλένεται με ζεστό νερό και απορρυπαντικό απαραιτήτως.
· Για την καλή συντήρηση του νωπού κρέατος θα πρέπει η θερμοκρασία να κυμαίνεται στην ψύξη ανάμεσα στους 1-4°C, ενώ για την κατάψυξη ιδανική θερμοκρασία είναι οι -15°C.
· Το μοσχαρίσιο, αν είναι ολόφρεσκο, μπορεί να συντηρηθεί για μέχρι και 10 μέρες, ενώ το χοιρινό αντέχει μόνο για το μισό χρόνο στο ψυγείο.
· Προσοχή στο ψήσιμο μεγάλων κομματιών κρέατος, ειδικά χοιρινού, τα οποία πρέπει να ψήνονται καλά ως το βάθος. Δεν θέλουμε ούτε να τα στεγνώσουμε τελείως αλλά ούτε και να βγαίνει αίμα.

πηγή: olivemagazine.gr

 

Μία βόλτα στην όμορφη Λευκάδα

Πρώτη φορά ερχόμαστε για λίγες μέρες στην Λευκάδα. Ένα όμορφο νησί καταπράσινο με  όμορφα σοκάκια, καταγάλανα νερά, πεζόδρομους και πάρα πολύ κόσμο , Ιταλούς τουρίστες κυρίως…

Έμαθα τα τοπικά τους προιόντα, το σαλάμι Λευκάδας, την λαδόπιτα, την συκομαίδα, ροδακινάδα, σουμάδα, μάντολες, λαδοκούλουρα, λικέρ Ροζολί τα χειροποίητα ζυμαρικά τους, το θυμαρίσιο μέλι, το παρθένο ελαιόλαδο, το τοπικό κρασί και τις φακές Εγκλουβής! Τα αμυγδαλωτά πολύ νόστιμα, δεν πρόλαβα να τα βγάλω φωτογραφία, τα τσακίσαμε.

Σαλάμι Λευκάδας

Λαδόπιτα

Πήγαμε να δούμε τα Σύβωτα Λευκάδας,

το Πόρτο Κατσίκι φυσικά και μας κόπηκε η λαλιά από την ομορφιά του γαλάζιου της θάλασσας που αντικρύσαμε! Πανέμορφο και γραφικό το λιμανάκι της Βασιλικής.

Χυλοπίτες Λευκάδας

Ανεβήκαμε σε ένα ύψωμα λίγο μετά το Νυδρί και βρεθήκαμε σε ένα άλλο καφέ με υπέροχη θέα….

Ανεβήκαμε στο χωριό Εξάνθεια να μπούμε στα σύννεφα στην πασίγνωστη ταβέρνα αλλά όταν πήγαμε σύννεφα δεν είχε…

Σας προτείνω λοιπόν να επισκεφτείτε την όμορφη Λευκάδα.

 

 

 

 

Αφιέρωμα συνάντησης στην Κοζάνη από την εφημερίδα e-ptolemeos.gr

 e-ptolemeos.gr

Ευχαριστούμε για το αφιέρωμα συνάντησης στην Κοζάνη, την εφημερίδα e-ptolemeos.gr και την φίλη μας ΑΡΕΤΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ που έχει την στήλη μαγειρικής της εκεί.

 

 

Αφιέρωμα συνάντησης στην Κοζάνη από την εφημερίδα e-ptolemeos.gr

 

 

Καφεδάκι στην Κοζάνη

Να ευχαριστήσω όλα τα μέλη και φίλους που μας τιμήσανε με την παρουσία τους!!

Ευχαριστούμε πολύ την Σοφία Εμμανουηλίδου Καζάκη που είχε την ιδέα να βρεθούμε στην Κοζάνη.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Πτολεμαίδα που μας τίμησε και ιδιαίτερα στην ΑΡΕΤΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ με τα υπέροχα κεράσια σε κέικ και γλυκό κουταλιού , θα το τιμήσω το γλυκό κεράσι , ευχαριστώ!

Ένα ευχαριστώ στον πολύ όμορφο χώρο που πραγματοποιήθηκε η συνάντηση μας. Γρήγορο σέρβις ,  ζεστό περιβάλλον και τα υπέροχα παιδιά που μας εξυπηρέτησαν εκεί!

Γνωρίσαμε πάλι πολύ ωραίους ανθρώπους, γευτήκαμε όλα τα καλούδια του μπουφέ.

Σας ευχαριστούμε όλους, περάσαμε και πάλι ΥΠΕΡΟΧΑ!!!

Συνέντευξη στην εκπομπή «Κίτρινη Κάρτα» με την Εύη Μιχωλού

Συνέντευξη στον ΣΚΑΙ 92,6 με οικοδέσποινα την Εύη Μιχωλού στην εκπομπή της Κίτρινη Κάρτα, σε μια συνέντευξη εφ’ολης της ύλης.

Ευχαριστούμε την Εύη Μιχωλού και τον Σκάι 92.6 Κατερίνης για την φιλοξενία.

Η συνέντευξη ήταν live στο ραδιόφωνο. Θα την βρείτε στην Ομάδα μας,

Συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες…

 

 

Ομάδες συνταγών: 3 Ελληνίδες μιλούν για τη στιγμή που η αγάπη τους για τη μαγειρική συνάντησε το facebook

 

Η μαγειρική τα τελευταία χρόνια είναι στα φόρτε της. Ακόμα και άσχετος να είσαι, βομβαρδίζεσαι τόσο από παντού, που αποκλείεται να μην μάθεις. Εκτός όμως από τις γνωστές ριάλιτι εκπομπές και τις σχετικές ιστοσελίδες, στο facebook υπάρχουν επίσης πολλές ομάδες συνταγών, όπου μπορεί κανείς να βρει και να μοιραστεί πρωτότυπες αλλά και παραδοσιακές συνταγές, φυλαγμένες από πάππου προς πάππου, να ανταλλάξει μυστικά ακόμα και να δημιουργήσει όμορφες φιλίες.

Έρευνα-συνέντευξη: Κυριακή Χαριτάκη

Ειρήνη Πατυλούδη | Irini Patiloudi. Δημιουργός της ομάδας  «Συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες»
«Δεν είναι μόνο οι συνταγές που μας ενώνουν. Έχουμε γίνει μια μεγάλη παρέα»

Η Ειρήνη Πατυλούδη είναι δημιουργός της Ομάδας «Συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες» που μετρά αυτήν την στιγμή πάνω από 238.000 μέλη. «Δεν είμαι επαγγελματίας μαγείρισσα, δεν είμαι σεφ, είμαι μία απλή νοικοκυρά που έχω απλά πολλά χρόνια εμπειρίας στον χώρο της ζαχαροπλαστικής. Κάποια στιγμή, πριν από 3 χρόνια , έχοντας και ένα μεγάλο αρχείο δικό μου και βοηθώντας τις φίλες μου στο τι να μαγειρεύουν κάθε μέρα μου δημιουργήθηκε η ιδέα να κάνω μία δική μου Ομάδα».Μας έγραψε η γλυκύτατη Ειρήνη από την όμορφη Θεσσαλονίκη.

«Λένε πως υπάρχει κορεσμός στο χώρο του φαγητού ότι έχουμε πολλούς σεφ και πλέον πολλές σελίδες/ομάδες μαγειρικής. Τι λέτε γι αυτό;» τη ρωτήσαμε.
Στο Facebook και γενικά στο ίντερνετ ναι υπάρχει κορεσμός αλλά νομίζω η ομάδα μας αρέσει γιατί έχουμε πολλές απλές συνταγές αλλά εκτός από αυτό υπάρχει και μία συντροφιά, μία μεγάλη παρέα που έχουμε γίνει εδώ. Εκτός δηλαδή από την επικοινωνία των συνταγών υπάρχει και προσωπική επικοινωνία με συναντήσεις, καφεδάκια, κοπή βασιλόπιτας . Χάρις στην ομάδα,  έχουν δημιουργηθεί πολλές φιλίες και παρέες. Εξάλλου τα μέλη μας είναι απ όλον τον κόσμο και απ’ όλη την Ελλάδα οπότε βρίσκονται και επικοινωνούν και μεταξύ τους. Ίσως επειδή δεν υπάρχουν πολλές ομάδες τέτοιου είδους, δεν είμαστε γκουρμέ, δεν είμαστε δήθεν. Είμαστε μια μεγάλη παρέα με ήθος και αξιοπρέπεια.

Της ζητήσαμε να μοιραστεί μαζί μας μια αγαπημένη της συνταγή και θέλαμε να φάμε την οθόνη.

Συνταγή για εύκολη και γρήγορη τάρτα φράουλα-τύπου τσιζ κέικ

Υλικά
2 πακέτα μπισκότα σαβαγιάρ
500γρ κρέμα γάλακτος φυτική
2 κουταλιές γεμάτες ζάχαρη άχνη
400γρ τυρί κρέμα
1 ποτήρι γάλα
1 σφηνάκι κονιάκ η λικέρ φράουλα

Εκτέλεση
Βουτάμε γρήγορα τα μπισκότα στο γάλα με το λικέρ και τα τοποθετούμε σε στρόγγυλη φόρμα που βγαίνει το πλαινό. Χτυπάμαι την κρέμα γάλακτος με την άχνη καλά και προσθέτουμε το τυρί κρέμα, χτυπάμε να σφίξει η κρέμα απλώνουμε στα μπισκότα και γεμίζουμε την φόρμα με την κρέμα Τοποθετούμε από πάνω τις φράουλες η ότι άλλο φρούτο η μαρμελάδα θέλουμε. Βάζουμε στο ψυγείο για 2 ώρες τουλάχιστον.

Αλμυρό ή γλυκό; τη ρωτήσαμε για να μας απαντήσει «γλυκό φυσικά!».

Την ομάδα της Ειρήνης θα βρείτε εδώ https://www.facebook.com/groups/1398599843783573/ 

και την σελίδα της στο facebook, Η Κουζίνα της Ειρήνης εδώ, https://www.facebook.com/irinipatiloudi/

Πηγή: https://www.singlewoman.gr/endiaferousa/mageiriki/omades-syntagon-sto-facebook/

Κυριακή Χαριτάκη σε ευχαριστώ πολύ που με  συμπεριέλαβες στο άρθρο σου!

Μαγειρεύοντας με την Αρετή

 

Ευχαριστώ πολύ την ΑΡΕΤΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ για την φιλοξενία στην στήλη της,όπως και το www.e-ptolemeos.gr για την δημοσίευση αυτή!

Εύχομαι να αρέσει σε όλους το εύκολο και νόστιμο εκμέκ μου μιας και φτιάχνω συνταγές, εύκολες, γρήγορες και νόστιμες όπως ονόμασα και την Ομάδα μου!!! Να το φτιάξετε και να το απολαύσετε!

Συνέντευξη στο Just out radio

Ευχαριστώ το Just out radio, Την Τζένη Μερτίκα και Χρήστο Βαλκόπουλο για την όμορφη συνεργασία που είχαμε. Τους εύχομαι καλή επιτυχία σε ότι κι αν κάνουν!